HO บทที่ 40 ห้องสุดท้าย PT.2

ในขณะที่เมลติ้งสโนว์กำลังสู้กับมอนเตอร์ขวดยาอยู่นั้น ซินหยาได้วิ่งไปที่โพเดียมเพื่อไปคว้าบันทึกของซิลแว็ค

เมื่อไปถึงเขากลับพบว่ามันถูกครอบด้วยโหลแก้วอยู่ เขาเข้าไปดูใกล้  ๆ ก็เห็นว่ามันถูกล็อคอยู่

เขาคิดว่าต้องกำจัดมอนเตอร์ตัวนี้ซะก่อนถึงเขาจะได้หนังสือ

“ฉันเอาหนังสือมาไม่ได้ เราต้องจัดการมอนเตอร์ก่อน” ซินหยาตะโกน

เมลติ้งสโนว์เดาะลิ้นละพูดว่า “งั้น พี่ช่วยเบี่ยงเบนความสนใจของมันหน่อย”

ซินหยาเห็นเมลติ้งสโนว์กำลังไล่ต้อนจากมอนเตอร์มาขึ้นเรื่อย ๆ ตอนนี้สถานการณ์ของพวกเขากำลังเข้าตาจน ถ้าหากพวกเขาไม่กำจัดมอนเตอร์ให้โดยเร็ว พวกเขาก็จะตายด้วยไอพิษ

‘ถ้าหากฉันสามารถโจมตีระยะไกลได้ อะไร ๆ ก็คงจะดีขึ้น’ ซินหยาคิด

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดแผน เขาต้องรีบไปช่วยเมลติ้งสโนว์ก่อนลำดับแรก เรื่องอื่นไว้ค่อยคิดในภายหลัง

“พี่ดริฟ HP ของผมจะแล้ว ยาเพิ่มเลือดของผมก็จะหมดเหมือนกัน พี่พอมียาเหลือบ้างมั้ย” เมลติ้งสโนว์ถามอย่างร้อนรน

“ฉันมีอีกเยอะเลยแต่เธอด้วยมาใกล้ ๆ หน่อยได้มั้ย ฉันจะได้ส่งไปให้เธอได้” ซินหยาถามขณะที่เมลติ้งสโนว์กำลังหลบกรโจมตีที่ซัดเข้ามา

“ผมคงไปไม่ถึงแน่ ๆ งั้นพี่โยนมาให้ผมเลย ผมจะรับมันไว้เอง” เมลติ้งสโนว์ตอบ

เมื่อเมลติ้งสโนว์ละสายตาจากมอนเตอร์ไปเพียงแว่บเดียว เขาเกือบโดนมันซัดเข้า โชคดีที่เขาหลบได้ทัน

“เธอแน่ใจนะ” ซินหยาถาม

“โยนเลย ตอนนี้ STA ของผมเหลือ 50หน่วยแล้ว!!” เมลติ้งสโนว์ตะโกน

เมื่อซินหยามองไม่เห้นทางเลือกอีก เขาจึงขว้างยาเพิ่มเลือดไปที่เมลติ้งสโนว์แต่เนื่องจากเด็กหนุ่มต้องหลบการโจมตีของมอนเตอร์ทำให้คว้าพลาดและโดนไปที่มอนเตอร์แทน

*ฉ่า*

เมื่อของเหลวของยาเพิ่มเลือดหกไปโดนตัวของมอนเตอร์ ก่อให้เกิดเสียงฉ่าดังขึ้นและมอนเตอร์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันได้รับความเสียหายถึง 200หน่วย พวกเขาต่างประหลาดใจกับภาพตรงหน้า

เมลติ้งสโนว์ได้อาศัยจังหวะนี้ไปหาซินหยาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่มอนเตอร์กำลังกรีดร้องและดีดดิ้นไปมา เด็กหนุ่มได้พูดขึ้นมาว่า

“มันบาดเจ็บด้วยยาเพิ่มเลือดอย่างงั้นเหรอ”

“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น เธอลองคิดดูสิทุกสิ่งทุกอย่างของดันเจี้ยนนี้เกี่ยวข้องการปรุงยาทั้งหมด แม้แต่บอสก็คงจะไม่เว้นเช่นกัน” ซินหยากล่าวอย่างอึ้ง ๆ

“เอาล่ะ งั้นใช้ยาพวกนั้นจัดการมันเถอะ”

เมลติ้งสโนว์กล่าวขณะหยิบยาเพิ่มเลือดขึ้นมา ในระหว่างที่เขากำลังจะโยนไปนั้น เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาขวางไม่ให้เขาทำได้

เขาหันไปมองซินหยาอย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมผมถึงขว้างยาใส่มอนเตอร์ไม่ได้”

“สงสัยเพราะเธอไม่มีทักษะแบบเดียวกับฉัน ฉันมีทักษะขว้างยาใส่มอนเตอร์ได้ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังหลังจากที่เราจัดการเจ้านี่เสร็จแล้ว” ซินหยากล่าวขณะดื่มยาเพิ่มเลือด แม้ว่าเขาจะไม่ได้ต่อสู้แต่ HP ของก็ลดอย่างต่อเนื่องเพราะพิษนั่น

“ฟื้นฟูเลือดก่อน จากนั้นฉันจะปายาใส่มัน ขณะที่เธอก็โจมตีมันด้วยดาบ”

“เอาล่ะ งั้นมาลุยกันเลย!!” เมลติ้งสโนว์ตะโกน

ซินหยาหยิบยาเพิ่มออกมาอีก 50ขวด ใส่ในช่องสล็อตที่ว่างเพื่อที่เขาจะได้โยนออกมาทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาเปิดคลังเก็บของ

เมื่อเตรียมตัวเสร็จ เขาก็เริ่มปายาใส่มอนเตอร์ เขาทำความเสียใส่มันอย่างต่อเนื่อง

ก่อนหน้าที่พวกเขาถูกไล่ต้อน ตอนนี้เป็นมันที่ถูกไล่ต้อนแล้ว

มอนเตอร์ไม่สามารถใช้สกิลของมันได้เลยเนื่องถูกขัดโดยซินหยา

ทางด้านเมลติ้งสโนว์ที่เห็นช่องว่างเขาได้พุ่งไปโจมตีด้วยคอมโบดาบคู่

พลังชีวิตของมอนเตอร์ลดลงอย่างรวดเร็ว

เด็กหนุ่มต้องการให้ฉากจบมันยิ่งใหญ่อลังการ เขาจึงตัดสินใจใช้สกิลเพื่อปิดท้ายการต่อสู้นี้

*วิ้ง*

แสงเจิดจ้าได้เฉิดฉายบนดาบของเขา จากนั้นเขาโบกมือเป็นวงกลมและดาบนับพันเล่มได้ปรากฏขึ้นรอบตัวเขา แล้วเมลติ้งสโนว์ก็ตะโกนว่า

“ดาบแห่งความตาย จงพิพากษามันซะ!!”

ดาบทั้งหมดได้พุ่งแทงทะลุร่างมอนเตอร์ พลังชีวิตของมันได้เหือดหายไปหมดสิ้น

ซินหยามองดูมอนเตอร์ที่ค่อย ๆ สลายกลายเป็นแอ่งน้ำขุ่น ๆ หลังจากนั้นมันก็กระจายกลายเป้นละลองสีขาวและหายไปในความว่างเปล่า

ทันใดนั้นการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นมา

[คุณเคลียร์ดันเจี้ยนคริมพล็อตสำเร็จแล้ว]

[เลเวลอัพ]

[เลเวลอัพ]

[เลเวลอัพ]

[เลเวลอัพ]

[ตอนนี้คุณเลเวล 18 แล้ว]

 

“พวกเราทำได้!!!” เมลติ้งสโนว์กล่าวพร้อมกับชูมือขึ้นไปในอากาศ

“เราไปดูสิว่ามันดรอปอะไรบ้าง ในนั้นน่าจะมีกุญแจไว้ปลดล็อคที่ที่ครอบหนังสือนะ” ซินหยากล่าวขณะเดินไปที่กองไอเทม

ข้างในนั้น นอกจากจะมีกุญแจแล้ว ยังมีเงิน 5เหรียญเงิน ยาระดับสูงจำนวนมากและที่สำคัญก็คือสูตรการสร้างโพชั่นต่อสู้ เขาได้พลิกมันขึ้นมามันเป็นสูตรของยาที่มีชื่อว่า ละอองฝัน

ละอองฝัน: โดยปกติแล้ว การนอนฝันจะถูกสงวนไว้ตอนนอนยามค่ำคืนแต่ยานี่จะช่วยให้คุณหลับได้ตามที่ต้องการ

หากศัตรูโดนยานี่เข้าไปพวกมันจะหลับและติดสถานะหลับใหลทันที สถานะนี้จะทำให้ศัตรูถูกโจมตีแรงกว่าปกติ

อย่างไรก็ตามหากพวกมันโดนโจมตีจะตื่นขึ้นมาทันทีและยิ่งศัตรูแข็งแกร่งมากขึ้นเท่าไหร่ฤทธิ์ของยาจะลดลงมากขึ้นเท่านั้น

ซินหยารู้สึกว่ายาละอองฝันนี่สามารถนำไปใช้ได้หลากหลายสถานการณ์ มันมีประโยชน์กับเขามาก

จากนั้นเขาก็เดินไปที่โพเดียม เขาปลดล็อคและหยิบหนังสือขึ้นมา

[คุณได้รับครึ่งแรกของบันทึกของซิลแว็ค!! คุณจะได้รับภารกิจในส่วนที่สองโดยอัตโนมัติ เมื่อคุณเลเวลถึง 50!!]

จากนั้นเปิดสูตรโพชั่นต่อสู้ต่าง ๆ ได้เพิ่มเข้ามาที่แถบปรุงยาของเขา ตัวหนังสือเหลือไว้เพียงบันทึกการผจญภัยของซิลแว็ค มันทำให้เขาเข้าใจว่าทำไมเขามอบหนังสือให้วินเทอร์ได้

*ติ๊ง!!*

จากนั้นประตูทางออกได้ปรากฏขึ้น เขาหันไปหาเมลติ้งสโนว์

“เอาล่ะ ออกจากที่นี่กันเถอะ”

“ไปกันเล้ย!!” เมลติ้งสโนว์กล่าวขณะวิ่งออกไป

...

ชื่อ: ดริฟติ้งคลาวด์ ฉายา: นักล่านก

Level: 18 HP: 270/270(+10) MP: 250/250(+10) EXP: 12/100,000

STA: 250/250(+10) Skill points: 28

STR: 4(+4) DEX: 7(+4)

INT: 8(+4) Luck: 6(+4)

เหรียญ: 9 ทอง 996 เงิน 326 ทองแดง Stat points: 4