ตอนที่ 277 เจ้ามันเป็นปีศาจ!

"ดาบทลายภูผาและแม่น้ำ!"

ลู่เฟิง ได้ใช้พลังของทักษะลับ ในการระเบิดพลังของทักษะดาบฉิงซานออกมา

พลังงานดาบขนาดใหญ่ได้ควบแน่นอยู่บนดาบเฉียนเจียงก่อนที่เขาจะฟันเข้าที่สมาชิกของหน่วยพิทักษ์นิกายดาบวิญญาณคนนึง

ตู้ม!

คนผู้นั้นไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า ลู่เฟิง จะยังคงมีพลังเพียงพอที่จะโจมตีเวลานี้ ทั้งยังทำลายการป้องกันของเขาทั้งหมด

"ติ๊ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ในการสังหาร นักรบระดับ 3 ขั้นปรมาจารย์ ได้รับค่าประสบการณ์ 800,000 แต้ม"

ชายคนนี้ได้ถูกตัดศีรษะทันที

เมื่อมีคนนึงหายไป ความร่วมมือกันระหว่างคนทั้งหกของ นิกายดาบวิญญาณก็พังทลายลง

ตุ้ม!

ตุ้ม!

ตุ้ม!

เสียงระเบิดได้ดังขึ้นหลายครั้ง

พริบตาเดียว คน หก คนก็ถูกสังหารลงไปห้า ทั้งหมดห้าคนนี้ได้ถูกตัดศีรษะทั้งหมดโดยฝีมือของ ลู่เฟิง และ ทาสดาบทั้งหก

ในไม่ช้า ก็เหลือเพียง ฉางหลิน หัวหน้าผู้พิทักษ์นิกายดาบวิญญาณเท่านั้น

ตอนนี้ ร่างของ ทาสดาบทั้งหก ได้ล้อมรอบเขาเอาไว้

เขาไม่มีโอกาสนี้

"อึก!"

ฉางหลิน ได้กลืนน้ำลาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเศร้าเสียใจ

เขาไม่คิดเลยว่า แผนการที่วางเอาไว้ ที่กะไว้ว่าจะฆ่า ลู่เฟิง กลับล้มเหลวพังไม่เป็นท่า

ทั้งหมดเป็นเพราะเขาประเมินความแข็งแกร่งของ ลู่เฟิง ต่ำไป เดิมเขาคิดว่า ลู่เฟิง เป็นเพียงนักรบระดับ 8 ขั้นเชื่อมจิตวิญญาณธรรมดาทั่วไป

แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่า ลู่เฟิง จะแข็งแกร่งจนขนาดสามารถสังหารยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์ได้!

ความผิดพลาดทั้งหมดนี้ ทำให้ หน่วยพิทักษ์นิกายดาบวิญญาณทั้งหมดตกอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง เมื่อทั้งห้าคนถูกสังหาร และ เขาก็ถูกล้อมรอบด้วยทาสดาบทั้งหก เขาย่อมไม่มีโอกาสหลบหนีได้อย่างแน่นอน

"ฮ่าฮ่า ๆ"

ในเวลานี้ ฉางหลิน ก็หัวเราะออกมาและจ้องมองไปที่ ลู่เฟิง"ลู่เฟิง เจ้าจะฆ่าข้าก็เชิญ ตอนนี้สามมณฑลทางตอนเหนือของณาจักรหนานหยานของเจ้าตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกคนเถื่อนไปแล้ว ฮ่าฮ่า ๆ คนหกล้านคนในสามมณฑลทางตอนเหนือของเจ้า จะต้องสังเวยชีวิตให้พวกคนเถื่อนเหล่านั้น"

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ!"

ฉางหลิน ได้หัวเราะออกมา

"ที่แท้ก็เป็นฝีมือของนิกายดาบวิญญาณของเจ้า!"

ใบหน้าของ ลู่เฟิง มืดมน ภารกิจของระบบได้บอกก่อนหน้านี้ว่า มีเพียง พันธมิตรสามอาณาจักรเท่านั้น ไม่ใช่ พวกคนเถื่อน ดังนั้น พวกคนเถื่อน ไม่น่าจะเข้าโจมตีเวลานี้

ยกเว้นแต่ว่า นิกายดาบวิญญาณ จะส่งใครบางคนไปบอกข่าวพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือ จนระบบได้ออกภารกิจมาให้

"เจ้าเดาได้ดี,ถูกแล้ว เป็นฝีมือของนิกายดาบวิญญาณของข้า"

ฉางหลิน มองไปที่ ลู่เฟิง ด้วยสายตาเย้ยหยัน"นิกายดาบวิญญาณของข้าได้ส่งคนไปบอกพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือว่าอาณาจักรหนานหยานของเจ้าถูกโจมตีโดยกองกำลังพันธมิตรสามอาณาจักร ดังนั้น ให้พวกมันฉวยโอกาสตอนนี้ บุกโจมตีอาณาจักรหนานหยาน เพื่อช่วยกันทำลายอาณาจักรหนานหยาน เป็นไง ความคิดไม่เลวเลยใช่หรือไม่?"

ทุเรศสิ้นดี!

นิกายดาบวิญญาณ ไม่ได้ร่วมมือกับพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือ พวกเขาเพียงแค่บอกข่าวกับพวกคนเถื่อนทางตอนเหนือให้มาฉวยโอกาสตอนนี้

แต่...

เขามองไปที่ ฉางหลิน และ กล่าวพูดอย่างเย็นชา"เจ้าดูจะภูมิใจมาก แต่ข้าจะดูว่าเจ้าจะทำสีหน้าภูมิใจในภายหลังได้หรือไม่!"

"จับตัวเขาไว้"

ทาสดาบทั้งหกรับคำสั่งและจับกุมอีกฝ่ายทันที

แม้ว่าความแข็งแกร่งของ ฉางหลิน จะไม่ธรรมดา แต่เมื่อเผชิญหน้ากับทาสดาบทั้งหก เขาก็ถูกจับกุมโดยไม่สามารถทำการต่อต้านได้

"ลู่เฟิง เจ้าคิดจะฆ่าข้า?"

ฉางหลิน กล่าวพูดด้วยความรังเกียจ"ในฐานะที่เป็นหัวหน้าหน่วยพิทักษ์นิกายดาบวิญญาณ ข้าไม่เคยเกรงกลัวความตาย!"

"จะใช่งั้นเหรอ?"

"เจ้าบอกว่าไม่กลัวความตายหรือไม่?"

ลู่เฟิง มองไปที่ ฉางหลิน ด้วยรอยยิ้ม"แล้วความกลัวในสายตาของเจ้ามันคืออะไร?"

ร่องรอยความตื่นตระหนกบนใบหน้าของ ฉางหลิน ได้ปรากฏขึ้น เขารีบตะคอกกลับอย่างรวดเร็ว"ไร้สาระ ข้าไม่เคยเกรงกลัวความตาย!"

"ดี! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าจะยังไม่ฆ่าเจ้า!"ลู่เฟิง กล่าวพูดเบา ๆ

ฉางหลิน รู้สึกโล่งใจ เมื่อได้ยิน แม้เขาจะบอกว่าไม่กลัวความตาย แต่อันที่ริงเขายังคงกลัวอยู่ในใจ

ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาไม่ได้อ่อนแอ ทั้งอายุของเขาก็ไม่ได้มากเกินไป ในนิกายดาบวิญญาณ เขาถือเป็นผู้มีพรสวรรค์ ถ้าเขายังไม่ตายอนาคตของเขาย่อมไร้ขีดจำกัด

แต่ตอนนี้ เขาจะต้องโกหกและพยายามหาโอกาสหลบหนีจากเงื้อมมือของลู่เฟิงให้ได้

เขาไม่รู้ว่าจะหนีได้หรือไม่แต่เขาจะต้องรอคอยโอกาสอย่างเงียบ ๆ

ความแข็งแกร่งของเขานั้นดีมาก ตราบใดที่มีโอกาสเขาเชื่อว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขา ย่อมสามารถหลบหนีทาสดาบทั้งหกได้ทัน

แต่ตอนนี้ ลู่เฟิงได้พูดขึ้น"ทำลายตันเถียนของเขาซะ!"

"อะไรนะ?"

ตุบ!

ก่อนที่ ฉางหลิน จะตอบสนอง เขาก็รู้สึกเจ็บปวดที่ท้องน้อย ตามมาด้วยพลังปราณในร่างกายของเขาที่ราวกับลูกโป่งที่ไร้ลม เขาได้ล้มลงกับพื้นอย่างเจ็บปวด

"พลังปราณ...พลังปราณของข้า!"

ดวงตาของ ฉางหลิน ได้หม่นลง

เขากำลังคิดถึงการมองหาโอกาสที่จะหลบหนีจากเงื้อมมือของลู่เฟิง และกลับไปมีอนาคตที่สดใส

อนาคตอันสดใสไม่ได้หนีเขาไปไหน

แต่ความคิดห้าวินาทีก่อนหน้านั้น หลังจากที่เขาโดนทำลายตันเถียน ทุกอย่างก็พลันแตกสลายหายไป พลังปราณในร่างกายของเขาได้หายไปทั้งหมด

อนาคตที่สดใส?

ดูเหมือนจะเป็นเพียงเรื่องตลก!

"แผนการของนิกายดาบวิญญาณของพวกเจ้านั้นร้ายกาจมากข้ายอมรับ แต่ข้าสามารถร้ายยิ่งกว่าที่พวกเจ้าคิดเอาไว้"

ลู่เฟิง จ้องมองไปที่ ฉางหลิน และ กล่าวพูดอย่างเย็นชา"ถ้ามีคนหนึ่งในสามมณฑลทางตอนเหนือถูกสังหาร ข้าจะ ปักมีดลงไปบนกายเจ้า หนึ่งเล่ม ถ้า มีสิบคน ข้าก็จะปักสิบเล่า ถ้ามีร้อยคน ข้าก็จะปักร้อยเล่ม!"

"คนตายเป็นพันเป็นหมื่น เจ้าก็จะถูกคมมีดนับพันนับหมื่นแทงร่างกาย! บางที ข้าหวังว่าบนร่างกายของเจ้าจะยังคงมีที่ว่างให้พอปักมีดจนครบจำนวน ข้าเชื่อว่ารสชาติความเจ็บปวดน่าจะทำให้เจ้าประทับใจไม่รู้ลืมแน่นอน!"

"เจ้า...เจ้า...เจ้ามันเป็นปีศาจ!"

ฉางหลิน ได้กรีดร้องออกมาอย่าลนลาน

เขามองไปที่ ดวงตาของ ลู่เฟิงด้วยความหวาดกลัว

เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ลู่เฟิง จะมีจิตใจที่โหดร้ายเช่นนี้

ไม่ มันไม่ใช่แค่โหดร้าย

นี่มันเลวร้ายชัด ๆ

แม้แต่คนของนิกายดาบวิญญาณก็ยังไม่โหดเหี้ยมถึงเพียงนี้

"ปีศาจ งั้นเหรอ ? ฮ่าฮ่า"

ลู่เฟิงหัวเราะออกมา และ มองไปที่ ฉางหลิน"ตอนนี้เจ้าจะต่อว่าข้ายังไงก็เชิญ แต่เจ้าควรอธิษฐานเอาไว้ว่าให้คนในสามมณฑลทางตอนเหนือของข้ายังคงไม่ถูกสังหาร มิฉะนั้น จุดจบของเจ้า ก็คงจะเป็นอย่างที่ข้าเพิ่งกล่าวไป!"

"เจ้า..."

"ผนึกแขนขาและปากของมันไว้อย่าปล่อยให้มันหาทางฆ่าตัวตายได้"ลู่เฟิง ได้กล่าวพูดอย่างเย็นชา

"ขอรับ!"

ต้วนชุย ได้ปิดผนึกฉางหลินทันที

ฉางหลิน มองไปที่ดวงตาของ ลู่เฟิง ด้วยความหวาดกลัว...เขาจะต้องพบกับจุดจบที่โหดร้ายเช่นนั้นจริง ๆ งั้นเหรอ ?