ตอนที่ 2 การฑูตแบบใหม่
ขณะที่โจชัวกำลังวางแผนถ่ายทำภาพยนตร์ในโลกนี้ ข้ารับใช้ธาตุน้ำก็พุ่งเข้ามาในห้องเสียก่อน
ข้ารับใช้ธาตุน้ำอยู่ในร่างของมนุษย์ผู้หญิง แต่ผิวหนังของมันมีเนื้อเหลวและโปร่งแสง
“ฝ่าบาท องค์ราชาเรียกท่านไปห้องผู้พิทักษ์” เสียงของเธอดูเหมือนไม่มีอารมณ์ใด ๆ
“ได้”
มีองค์ราชาเพียงคนเดียวในปราสาทและเป็นพ่อของเจ้าชายปีศาจ
โจชัวไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะได้พบกับผู้ปกครองอาณาจักรเร็วขนาดนี้ ...
โดยใช้เส้นทางในความทรงจำของเขา โจชัวใช้เวลาสิบนาทีในการคลำเส้นทางผ่านเค้าโครงเขาวงกตของปราสาทก่อนที่เขาจะมาถึงประตูบานใหญ่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตราย
โจชัวเข้าไปในห้อง ทางเดินมีขนาดใหญ่อย่างน่าตกใจ มีรูปปั้นสูงสิบเมตรเรียงรายอยู่ตามทางเดินทั้งสองด้าน
รูปปั้นทั้งหมดมีความแตกต่างกัน ทุกชิ้นเป็นรูปปั้นของปีศาจโกลาหลเช่นเดียวกับโจชัว
รูปปั้นทุกรูปสร้างเพื่อเป็นเกียรติแก่ราชาที่เคยปกครองแผ่นดิน บางที“ราชา” อาจเป็นเพียงชื่อที่ปีศาจทั้งหมดในอาณาจักรปีศาจใช้เรียก แต่ราชาเหล่านั้นต่างมอบชื่อพิเศษให้ตัวเองว่า“ผู้พิทักษ์”
ฟังดูเรียบง่าย แต่ก็เป็นชื่อที่ย้อนกลับไปในสมัยโบราณ
โจชัวไม่รู้ว่าชื่อเรื่องนี้หมายถึงอะไร แต่ตำนานของผู้พิทักษ์ได้รับการถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นจนถึงทุกวันนี้
พ่อของโจชัว ราชาปีศาจนอร์ดลีน เป็นผู้พิทักษ์คนปัจจุบัน
โจชัวเดินผ่านเสาของบรรพบุรุษไปยังห้องโถงขนาดใหญ่ ห้องโถงนั้นเป็นแบบสปาร์ตันและไม่เหมาะกับแนวคิดของ“ห้องโถงของราชา” โดยสิ้นเชิง นอกเหนือจากกองหินที่คล้ายแท่นบูชาแล้วไม่มีอะไรเลยแม้แต่บัลลังก์
พี่ชายคนโต พี่สาวและน้องสาวของเขาทั้งหมดมาถึงห้องโถงก่อนเขา พวกเขายืนอยู่หน้าแท่นบูชา
บรรยากาศเคร่งขรึมแทรกซึมไปทั่วทุกมุมของห้องโถง พี่น้องของเขาไม่แม้แต่จะเหลือบแลเขา อย่างไรก็ตามมีจุดระหว่างพี่กับน้องสาวของเขาว่างไว้สำหรับเขา
โจชัวยืนหน้าแท่นบูชาเหมือนพี่น้องของเขา มองร่างที่หันหน้าเข้าหาแท่นบูชา
“น็อกซ์ เซซิลี โจชัว เฟย์”
เสียงที่น่าเกรงขามเรียกชื่อของพวกเขา
“สามสิบปี…ข้ารู้ว่ายังไม่ถึงเวลาที่พวกเจ้าทั้งสี่จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ แต่มันก็ถึงเวลาแล้วที่พวกเจ้าจะต้องโตกันสักที”
ปีศาจโกลาหลมีอายุสั้นสุดในบรรดาปีศาจทั้งหมด พวกมันมีชีวิตอยู่ได้ประมาณสองร้อยปีซึ่งเกือบจะใกล้เคียงกับอายุขัยของมนุษย์
ปีศาจโกลาหลยี่สิบปียังคงเป็นเด็ก และโจชัวอายุเพียงแค่สิบเจ็ดในปีนี้ น้องสาวของเขาเฟย์อายุยังน้อยเพียงแค่สิบสี่ปี ถ้าพวกเขาถูกโยนเข้าไปในอาณาจักรมนุษย์ในวัยนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกส่งไปประหาร
“ท่านพ่อ ท่านจะให้เราทำอะไร”
เสียงแข็งแกร่งดังขึ้นจากด้านข้างของโจชัว เขาคือพี่ชายคนโต น็อกซ์ ในฐานะลูกชายคนโต แน่นอนว่าน็อกซ์เป็นนายพลของอาณาจักรและเขานำปีศาจหลายพันตัวไปปกป้องชายแดน
เป็นการตั้งค่าตัวละครที่โจชัวคาดไว้
“ข้าจะตัดสินใจเลือกผู้พิทักษ์คนต่อไปจากพวกเจ้าทั้งสี่ ในอีกสองปี”
เมื่อนอร์ดลีนพูด บรรยากาศที่เคร่งขรึมก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
การเป็นผู้พิทักษ์คนต่อไปหมายถึงการเป็นราชาองค์ต่อไปของอาณาจักรปีศาจ
สำหรับโจชัวการต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์ไม่ใช่สิ่งที่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติม ไม่ว่าจะเป็นในยุโรปหรือเอเชีย การต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์เป็นเรื่องที่มีไม่รู้จักจบสิ้น
ที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์จีนคือยุคสามก๊กอันวุ่นวาย ในยุโรปริชาร์ดที่ 3 ฆ่าหลานชายของตัวเองเอ็ดเวิร์ดที่ 5 เพื่อครองบัลลังก์อังกฤษ
ประวัติศาสตร์ของการเป็นกษัตริย์มักอาบไปด้วยเลือด
ถ้าโจชัวคิดไม่ผิด ตอนนี้พี่น้องของเขาคงจะเริ่มลับคมมีดสู้กันอย่างแน่นอนดังนั้น ...
“ได้โปรดอนุญาตให้ข้าถอนตัวจากการชิงตำแหน่งผู้พิทักษ์ด้วยเถอะขอรับ” โจชัวพูดดัง ๆ ขณะที่เขามองไปที่ราชาแห่งอาณาจักรปีศาจ
“โอ้?โจชัวเจ้าไม่ได้โหยหาตำแหน่งผู้พิทักษ์หรอกหรือ?”
ตำแหน่งราชา? ผู้ปกครองอาณาจักรปีศาจจะเป็นเจ้าของทุกสิ่งและคำเดียวเพียงคำเดียวจะกำหนดชะตากรรมของปีศาจคนนับไม่ถ้วน
มันฟังดูดี อำนาจเป็นสิ่งที่ดีอย่างแน่นอน หากคุณมีชีวิตอยู่เพื่อสนุกกับพวกมัน!
พูดตรงๆโจชัวสู้พี่ชายคนโตและพี่สาว เขาไม่ได้เหมาะสมกับน้องสาวคนเล็กของเขาด้วยซ้ำ เขาเหมาะที่จะเป็นผู้เสียสละคนแรกในการต่อสู้เพื่อชิงบัลลังก์ได้เป็นอย่างดี
นี่ไม่ใช่โลกที่ทุกคนเป็นมนุษย์ ถ้าใครไม่พูด พวกเขาจะปล่อยให้เหล็กเย็นพูดแทน ทุกคนเกือบจะเท่าเทียมกันในแง่ของความสามารถทางกายภาพและอะไรก็ตาม มันก็ยุติธรรมเพียงพอแล้วสำหรับเขา
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นอีกโลกหนึ่งโลกที่มีเวทมนตร์
เจ้าชายสามได้ทุ่มคะแนนความสามารถทั้งหมดของเขาไปกับการสร้างสรรค์และการประดิษฐ์ เขาเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาพี่น้อง แม้แต่น้องสาวคนเล็กของเขาก็ยังชนะเขาได้หลายครั้ง
สำหรับผู้ที่อ่อนแอเช่นเขา อำนาจนั้นแน่นอนว่าเหมือนตั๋วเที่ยวเดียวไปนรก
เมื่อเทียบกับอำนาจแล้ว โจชัวชอบการแสวงหาจิตใจมากกว่า เช่นการเดินทางคนเดียวเพื่อเข้าร่วมงานเกม…สิ่งที่พวกติสท์ ๆ เท่านั้นที่จะทำ และนั่นคือสิ่งที่โจชัวชอบทำโดยพื้นฐาน
“ไม่ครับ ข้าพบงานของข้าแล้ว ดังนั้นโปรดอนุญาตให้ข้าถอนตัวออกไป”
โจชัวตัดสินใจดำดิ่งสู่อุตสาหกรรมภาพยนตร์และเกมแล้ว การเป็นราชาเป็นงานที่เหนื่อยที่สุดและถ้าพี่น้องของเขาต้องการครองบัลลังก์ พวกเขาก็มีอิสระที่จะทำเช่นนั้น
“งาน?”
นอร์ดลีน มองไปที่โจชัวสักพักก่อนที่เขาจะออกคำสั่งใหม่
“น็อกซ์ เซซิลี เฟย์…พวกเจ้าสามคนออกไปก่อน”
เขาจะถูกบังคับให้เป็นราชาจริงๆเหรอ? โจชัวจำได้ว่าในนิทานสมัยก่อน มีราชาที่จะเลือกผู้สืบทอดในลักษณะนั้น และผู้ที่ครองบัลลังก์จะเป็นลูกชายคนเล็กที่ทุกคนมองข้าม
ทำไม? มีเหตุผลมากมาย ไม่ว่าจะเป็นลักษณะที่สูงส่งเช่นความเมตตาหรือความอดทน โจชัวคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องไร้สาระ * t อย่างน้อยที่สุดในโลกนี้คนที่สูญเสียอำนาจจะไม่สามารถทนต่อภาระของการเป็นกษัตริย์ได้
ในตอนนั้นโจชัวรู้สึกครุ่นคิดนึกถึง“ลูกชายคนเล็กที่โชคดี”
เมื่อพี่น้องของเขาออกไปจากห้องมีเพียงโจชัวและนอร์ดลีน เท่านั้นที่ยังคงอยู่
“ใจเย็นๆ เจ้าไม่ต้องเครียดมาก” นอร์ดลีนกล่าว
เพียงแค่นั้นโจชัวก็ได้เห็นภาพลักษณ์ของราชาแห่งอาณาจักรปีศาจ เขาแก่แล้ว…มีเครารุงรังเล็กน้อยและมีริ้วรอยตามใบหน้า
นั่นเป็นความประทับใจแรกที่เขามอบให้กับโจชัว เขาอายุมากกว่าที่โจชัวคาดไว้มากและเมื่อเทียบกับภาพลักษณ์ของผู้ปกครอง เขาดูเหมือนพ่อแก่ๆที่ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงลูกทั้งสี่คน
“โจชัว เจ้าคิดยังไงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับปีศาจ?”
ราชาแห่งอาณาจักรปีศาจตรงเข้าประเด็นและถามคำถามที่แหลมคมที่สุดกับปีศาจ
“ตอนนี้พวกเราอาจเป็นศัตรูกัน แต่ข้าคิดว่ามันสามารถเปลี่ยนแปลงได้”
โจชัวอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะตอบ
“มันเปลี่ยนแปลงได้? มนุษย์มองว่าเราเป็นศูนย์รวมของความชั่วร้าย เกลียดชังเผ่าพันธุ์ของเราจนเข้ากระดูก สงครามที่ดำเนินมาอย่างต่อเนื่องยาวนานหลายร้อยปีเป็นหลักฐานยืนยันถึงข้อเท็จจริงนั้น เจ้า…เจ้ายังคิดว่าสามารถเปลี่ยนแปลงได้?”
"แน่นอน ความคิดเห็นและมุมมองสามารถเปลี่ยนแปลงได้ สิ่งที่เราต้องการคือเวลา”
โจชัวให้คำตอบที่ชัดเจนสำหรับคำถามของราชาปีศาจ
“เปลี่ยน…โดยใช้เวทมนตร์ด้านจิตใจ? หากคาถานั้นถูกลบล้าง มันจะทำให้ความเกลียดชังของมนุษย์ที่มีต่อพวกเรารุนแรงขึ้น สงครามที่ยาวนานกว่าร้อยปีนี้ได้ทำลายล้างมวลประชาชนของเราไปแล้ว และหากเราต้องต่อสู้กับสงครามครั้งใหม่ มันจะเป็นจุดจบของพวกเรา”
ราชาปีศาจดูเหมือนจะไม่ต้องการที่จะทำสงครามกับมนุษยชาติอีก
ประเภทปีศาจไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่โจชัวคิด และมนุษย์ในโลกนี้ก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน
“ดังนั้นเมื่อสงครามครั้งต่อไปยุติลง ข้าหวังว่าเจ้าจะพาคนของเราไปหาที่พักพิงใหม่ได้ น็อกซ์และเซซิลีพวกเขาจะขึ้นสู่แนวหน้าอย่างแน่นอน…”
เขาได้วางแผนสำหรับความพ่ายแพ้แล้ว? แต่โจชัวไม่มีแผนจะหนี
“ไม่จำเป็นต้องใช้เวทมนตร์ ข้ามีวิธีที่จะทำให้มนุษย์กระตือรือร้นหรือยอมรับวัฒนธรรมปีศาจของเราอย่างคลั่งไคล้”
โจชัวมีแม่แบบสำหรับแผนของเขาอยู่แล้วและเขาใช้สิ่งนั้นเป็นพื้นฐานสำหรับความมั่นใจ ในขณะที่เขาตอบนอร์ดลีน
มนุษย์มีภาพจำเกี่ยวกับปีศาจยังไง? กลัว? ความหวาดกลัว? อลเวง? ผิด ผิดไปหมด!
มีเพียงผู้ที่ติดตามแนวโน้มเท่านั้นที่จะเข้าใจความประทับใจพื้นฐานที่สุดของปีศาจ คือพวกมันเจ๋ง!
ภาพลักษณ์ของปีศาจได้รับการถ่ายทอดในเกมและภาพยนตร์ต่างๆเช่น Dungeons and Dragons, World of Warcraft, Diablo, Hellboy และอื่น ๆ ในฐานะที่เป็นวายร้ายตั้งแต่ยุคกลางไปจนถึงฮีโร่ที่ผู้คนหลงไหลในวันนี้ปัจจัยด้านความเท่อาจเกินจริงไปเล็กน้อย แต่ก็เป็นจุดเด่นสำหรับปีศาจ
หากโจชัวต้องการเติบโตในวงการนี้ เขาสามารถใช้ภาพยนตร์และเกมเพื่อเปลี่ยนความประทับใจที่ชาวโลกนั้มีต่อปีศาจได้
“ยอมรับ…วัฒนธรรมปีศาจของเรา?”
“เทคนิคการทูตแบบใหม่เอี่ยม ข้ายังบอกรายละเอียดไม่ได้ แต่ขอเวลาสักสองสามปีแล้วข้าจะให้ท่านเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น” โจชัวกล่าว
“โดยใช้สิ่งแปลกประหลาดที่เจ้าสร้างขึ้นนะหรอ?”
นอร์ดลีนจ้องไปที่โจชัว ไม่รู้ว่าเขาเอาความมั่นใจมาจากไหน สิ่งเดียวที่ลูกคนที่สามของเขาสามารถทำได้คือการสร้างอุปกรณ์แปลก ๆ เหล่านั้น
"ใช่"
มันคือสิ่งของเหล่านั้นที่เจ้าชายปีศาจทิ้งไว้ ทำให้โจชัวสามารถเริ่มแผนการถ่ายทำภาพยนตร์ในโลกนี้ได้
นอกจากนี้การสร้างสรรค์ยังเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม ท้ายที่สุดแล้ววัฒนธรรมทั้งหมดเกิดจากการสร้างและการเผยแพร่
“น่าสนใจ ข้าจะรอดูด้วยความคาดหวัง หวังว่าวัฒนธรรมที่เจ้าพูดถึงจะเปลี่ยนแปลงได้ นำไปสู่ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และปีศาจ” นอร์ดลีนกล่าว
