ตอนที่แล้วLCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 38 - จัดการงาน 
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปLCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 40 - กระดาษ 1 ม้วนต่อเดือน 

LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 39 - องค์กรดีอาร์(DR)คืออะไร?


เล่มที่ 1 ตอนที่ 39 - องค์กรดีอาร์(DR)คืออะไร?

ขณะที่พี่สาวเช่อชื่อเดินเข้ามาหา แฮรี่ก็สงบปากสงบคำ เขารู้สึกกังวลราวกับว่าจะมีคนมาแย่งของๆเขาไป เขารีบวิ่งตรงมาที่ฉันแล้วตะโกนว่า "แม่!! แม่!! เธอเป็นภรรยาของผม!!"

พี่สาวเช่อชื่อกำลังยกมือขึ้น แต่แล้วพี่สาวมีอาก็เดินเข้ามาขวางระหว่างทั้งสองคน เด็กน้อยต้าลี่ที่ขี่คอพี่สาวมีอาเหล่ตามองแฮรี่ ทำให้แฮรี่ดูหวาดกลัวและค่อยๆถอยหลัง

หลังจากแฮรี่ พี่สาวเช่อชื่อก็มองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้ม "หลัวปิง ฉันรู้ว่าเธอมีความว่องไวและทักษะเป็นเยี่ยม สนใจจะเข้าร่วมดีอาร์เพื่อฝึกฝนหรือไม่?"เธอชื่นชมทักษะของฉัน

ดีอาร์พี่พูดถึงคืออะไร? ฉันมองเสวี่ยกี๋และเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เสวียกี๋มองตรงไปข้างหน้าด้วยใบหน้านิ่งเฉยเหมือนเดิม เธอไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษเลย หรือบางทีเธออาจจะไม่สนใจอะไรเลยก็ได้

"พี่สาวเช่อชื่อ แต่เธอไม่มีพลังพิเศษอะไรเลยนะ"เสวี่ยหญิงทำหน้ามุ่ยแก้มพอง "เสวี่ยหญิงถ้าเธอไม่มีพลังพิเศษอะไร เธอคงจะตายตั้งแต่อยู่ข้างนอกแล้ว"เสวี่ยหญิงแสดงสีหน้าบึ้งตึง ราวกับว่าฉันควรจะถูกทรมานจนตายโดยผู้มีพลังพิเศษตั้งแต่ตอนที่ฉันอยู่ข้างนอก

อย่างไรก็ตาม เธอก็พูดความจริง

ฉันเคยเห็นพวกเหนือมนุษย์ที่ไม่ใช่ผู้รักษาแบบหมิงหยู หรือเรียกได้ว่าเป็นนักสู้ที่แท้จริง ฉันยังคงหวาดกลัวพวกคนของเมืองภูติคราส ถ้าหากไม่ใช่เพราะเหอเล่ย ร่างกายของฉันก็คงจะเป็นรูพรุนไปหมด

ฉันมองเสวี่ยกี๋และทีมของเธออีกครั้ง พวกเธอช่างแตกต่างจากหมิงหยูมาก แต่ละคนสวมชุดทหาร และคำพูดของเสวี่ยหญิงเปิดเผยเป็นนัยแล้วว่า ผู้ที่ไม่ใช่ยอดมนุษย์จะไม่สามารถเข้าร่วมกับอะไรที่เรียกว่าดีอาร์ได้ หากพิจารณาจากการพูดคุย ดีอาร์ก็คงจะเป็นตัวย่อของหน่วยรบ และเป็นหน่วยรบที่ใช้พวกเหนือมนุษย์เท่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่ง เสวี่ยกี๋ พี่สาวแคนน่อลมีอาและเสวี่ยหญิงจะต้องเป็นนักสู้เหนือมนุษย์อย่างแน่นอน!!

โอ้ ลืมนับรวมต้าลี่ไปเลย……

" อย่ามาเป็นภาระพวกเรา"จู่ๆเสวี่ยกี๋ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เธอยังคงมองตรงไปข้างหน้า ความคิดของเธอมันทำให้ฉันผิดหวัง ฉันยิ่งรู้สึกไร้ประโยชน์มากขึ้นเมื่อเทียบกับเหล่าพวกเหนือมนุษย์ สุดท้ายแล้ว ฉันก็คงเป็นได้เพียงแค่ภาระ

ความรู้สึกไม่พอใจอัดแน่นอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ

"แล้วเธอจะอธิบายความจริงที่ว่าเธอนำก็สวยหลบหนีกลับมาด้วยได้อย่างไร?"เสียงของพี่สาวมีอาทุ้มต่ำราวกับเสียงเมซโซโซปราโน "ไม่มีใครบนโลกนี้สามารถหนีรอดพ้นจากเมืองพระจันทร์เงินได้ ที่สำคัญเธอยังขโมยกระสวยหลบหนีกลับมาด้วย"

"มันจะต้องเป็นเพราะโชค!!"เสวี่ยหญิงกระโดดเข้ามาเข้าร่วมวงสนทนา หน้าอกอันอวบอิ่มเด้งสู้ขณะที่เธอเงยหน้ามองพี่สาวมีอาที่ตัวสูงกว่าเธอมาก

พี่สาวมีอาก้มหน้ามอง สายตาของเธอเหมือนมองเด็กหญิงตัวเล็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

"ความน่าจะเป็นที่จะอาศัยโชคในการขโมยของเมืองพระจันทร์กันเป็นศูนย์"ดวงตาของเสวี่ยกี๋จับจ้องมาที่ฉัน การมองของเธอมันเชื่องช้าให้ความรู้สึกเหมือนกล้องถ่ายภาพ แต่ก็ทำให้ฉันรู้สึกหนาวอย่างน่ากลัว

"อืม มันจึงเป็นเหตุผลที่แม้ว่าเธอจะไม่ใช่พวกเหนือมนุษย์ เธอก็สามารถทำในสิ่งที่คนธรรมดาทำไม่ได้"พี่สาวมีอากอดอกพยักหน้าด้วยความมั่นใจ

"อย่างไรก็ตาม ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังขึ้นอยู่กับความสามารถที่เธอมีมันจะมากพอเข้ากลุ่มดีอาร์ได้หรือไม่"หมิงหยูกวาดสายตามองทุกคน และทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ดูเหมือนพวกเธอจะได้สนทนากันมาก่อนแล้วเรื่องที่จะให้ฉันเข้าร่วมทีมของพวกเธอ

"ฉันเห็นด้วย"ต้าลี่ยกมือส่งเสียงตะโกน

เสวี่ยหญิงแลบลิ้นแล้วกล่าวว่า "โอ๋ ดูเหมือนเธอจะถูกซื้อตัวด้วยแอปเปิ้ลผลนั้น"

พี่สาวเชอชื่อยิ้มและลูบหัวเสวี่ยวหญิงกับต้าลี่ มันช่างเป็นภาพแสนอบอุ่น พี่สาวเชอชื่อดูไม่เหมือนผู้นำ เธอดูเหมือนพ่อแม่ ฉันชอบความรู้สึกนี้ แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าตัวเองได้เข้าร่วมหรือไม่ แต่กลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า มันให้ความรู้สึกเหมือนว่าพวกเธอนั้นเป็นครอบครัวเดียวกัน

"ผมไม่เห็นด้วย!!"ทันใดนั้นแฮรี่ก็ส่งเสียงตะโกนพร้อมกับกระโดดไปยืนด้านหลังพี่สาวมีอา "แม่!! แม่อย่ามาเปลี่ยนภรรยาของผมให้กลายเป็นคนอย่างแม่!!"

พี่สาวเชอชื่อขมวดคิ้ว ผู้คนที่อยู่รอบข้างรีบถอยห่าง

เธอมองแฮรี่และถามว่า "แฮรี่ แกคิดว่าแม่คนนี้ไม่ดีอย่างนั้นเหรอ?"

แฮรี่สูญสิ้นความโกรธ เหลือเพียงแค่ความกลัวจนตัวสั่น "ใจร้าย…..มันจะดีได้ยังไง…"

"แฮรี่!! แฮรี่!!"เพื่อนของแฮรี่รีบมากอดคอเขา "ใจเย็นๆ!! อยากไปท้าทายอำนาจพี่สาวเชอชื่อ!! พวกเราจะได้ตายอย่างอนาถแน่!! เชื่อฟังแม่ของนายเถอะ ปล่อยให้ภรรยาของนายได้ไปทดสอบ บางทีภรรยาของนายอาจจะไม่สามารถเข้าร่วมดีอาร์ได้ เธอไม่ใช่ยอดมนุษย์"

"ใช่!!"แฮรี่แสดงความตื่นเต้นออกมา เขาจ้องมองฉันด้วยความหน้าไม่อาย "ไม่ต้องกังวล ไวฟุ เธอจะไม่ได้เข้าร่วมดีอาร์อย่างแน่นอน"

"......." ฉันคันไม้คันมืออยากจะทุบเขาสักที มันจะมีหนทางใดที่ดีกว่าไม่ปล่อยให้ฉันไร้ประโยชน์? ในฐานะลูกของทหารเกษียณ ฉันไม่มีวันยอมปล่อยให้ตัวเองไร้ประโยชน์อย่างแน่นอน!! ฉันจะต้องได้เข้าร่วมกลุ่มกับคนอื่นเพื่อปกป้องเมืองโนอาห์ เพราะตอนนี้เมืองโนอาห์เป็นบ้านของฉันแล้ว!!

"หลัวปิง เดี๋ยวเราค่อยมาทดสอบการทดสอบเข้าร่วมดีอาร์กันภายหลัง"พี่สาวเช่อชื่อกลายเป็นคนจริงจัง ฉันตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเช่นไร ฉันก็อยากจะขอบคุณพี่สาวเช่อชื่อที่มอบโอกาสให้ฉัน!

"ขอบคุณ พี่สาวเช่อชื่อ!!"ฉันมองเธอด้วยแววตาปลาบปลื้ม

เธอยิ้มแล้วมองกลับมาหาฉัน "ฉันเชื่อในความรู้สึกของฉัน เธอจะต้องเข้าร่วมกับพวกเราดีอาร์ได้อย่างแน่นอน!!"พี่สาวเช่อชื่อตบไหล่ฉัน "ไปเก็บข้าวของเธอซะ!"

"อืม!"ฉันยืนตัวตรงโดยไม่รู้ตัวและตอบกลับด้วยท่าทางทหาร เธอยิ้มกว้าง "แล้วเจอกัน" จากนั้นเธอก็นำกองทหารของเธอเดินออกไป

ทันใดนั้น พี่สาวแคนน่อลมีอาก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน!! เธอยื่นแผ่นกระดาษแปะไว้ที่กลางหน้าอกของฉัน แล้วจ้องมองฉันด้วยสายตาเย็นชา "ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าเธอเป็นใครและจะได้เข้าร่วมกับแผนกใด แต่สุดท้าย พวกเราก็ไม่ได้เป็นพี่น้องกัน จงอยู่ห่างผู้ชายในรายชื่อทั้งหมดนี้ เพราะพวกเขาเป็นผู้ชายของฉัน!!"ใบหน้าของเธอบ่งบอกถึงคำเตือน และจ้องมองฉันด้วยสายตาเกลี้ยวกลาดก่อนจะจากไป

แม้ว่าพี่สาวมีอาจะแลดูเป็นคนโหด แต่ฉันก็รู้ดีว่าเธอเป็นคนดีเพราะเธอตัดสินฉันด้วยความยุติธรรม

ฉันหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาดูแล้วเห็นว่ามีรายชื่อที่ยาวเหยียด รายชื่อทั้งหมดมีถึง…..14 รายชื่อ!!

คุณพระช่วย ผู้ชาย 14 คน…….

ฉันอ่านออกเสียงชื่อผู้ชายคนแรกไปโดยไม่รู้ตัว "ไค!"

"เฮ้? เธอเรียกผมเหรอ? หลัวปิง?"ทันใดนั้นพ่อหนุ่มรูปหล่อที่กำลังอุ้มแฮรี่ก็มองมาที่ฉันด้วยความตื่นเต้น "เธอรู้จักชื่อของผมได้ยังไงกัน" จากนั้นเขาก็ยักคิ้วมองแฮรี่แล้วกล่าวล้อเลียน "ภรรยาของนายรู้จักชื่อของผมด้วย"

สีหน้าของแฮรี่เปลี่ยนไปทันที เขาขมวดคิ้วแล้วมองมาที่ฉัน "นอกจากชื่อสามีของเธอ เธอรู้จักชื่อผู้ชายคนอื่นได้ยังไง"

บ้าเอ้ย!! ฉันรู้จักชื่อของราฟเฟิลด้วยนะ อ๋ออ เออใช่ พวกเขาคงไม่ถือว่าราฟเฟิลเป็นผู้ชาย

ฉันกรอกตามองรายชื่อทั้ง 14 รายชื่อ "พี่สาวมีอา เตือนฉันว่าผู้ชายในรายชื่อทั้งหมดคือคนของเธอ…."

ในช่วงพริบตา สีหน้าของไคก็ค่อยเปลี่ยนเป็นสีเขียว ขาว แล้วก็ม่วง จากนั้นเขาก็หันหลังแล้ววิ่งหนีโดยไม่พูดอะไรต่อ ระหว่างที่เขาวิ่ง บรรดาเพื่อนพ้องของเขาก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน

"ฮ่าฮ่าฮ่าา!! ฮ่าฮ่าฮ่า!!"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด