ตอนที่ 75 สร้างอย่างดี

ตอนที่ 75

สร้างอย่างดี

"แบบนี้นี่เอง"กวีมองใบหน้าของทิปหลานสาวป้าร้านขายข้าวด้วยท่าทีนิ่งๆ ใบหน้าของเธอเหมือนในเกมไม่มีผิด แสดงว่าไม่ได้ปรับแต่งหน้าตาตัวละครเลยสินะ

"งั้นตามมา เดี๋ยวผมจะพาไปดูห้อง"กวีมีท่าทีแปลกใจอยู่ครู่เดียวก็เหมือนจะทำความเข้าใจได้ก่อนจะพาน้ำหวานขึ้นไปบนชั้น 2 ของหอพัก ก่อนหน้านี้กวีเล่นเกมหาเงินในเกมจนสามารถซื้อหอพักเป็นของตัวเองได้ แต่เพราะกวีทำได้ดีมากในโลกของเกม เงินจริงๆที่กวีได้เลยมาจากเกมเสียส่วนใหญ่ หอพักของกวีเลยไม่ได้เน้นกำไรนัก และยิ่ง 5 ปีหลังมานี้กวีไม่เดือดร้อนเรื่องเงินเสียเท่าไหร่ก็เลยอยากจะทำหอพักให้คนมาพักได้อย่างสบายใจในราคาถูก ประจวบเหมาะกับหลานของป้าร้านขายข้าวจะมาเรียนในมหาลัยใกล้ๆกวีเลยเสนอให้อยู่ได้โดยไม่ต้องคิดอะไรมากเลย

"ใหญ่มาก….."น้ำหวานมองภายในห้องที่กวีพาขึ้นมาด้วยท่าทีอึ้งๆ นี่มันห้องให้พักฟรีแลกกับการส่งข้าวจริงๆงั้นเหรอ แถมห้องยังสวยมากมีกระทั่งอุปกรณ์เครื่องใช้ให้ด้วย และที่ขาดไม่ได้ก็คือเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงที่ทางหอบอกจะแถมให้ เจ้านี่มันดีกว่าเครื่องที่บ้านของเธออีกไม่ใช่หรือไง

"แล้ว….เรื่องที่มาเรียนนี่เป็นยังไงเหรอ"กวีถามพลางมองน้ำหวานที่กำลังจ้องมองเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงที่วางอยู่บนพื้น แม้จะไม่หรูหราเท่าเครื่องของกวีแต่ก็ดีกว่าเครื่องที่คนปกติใช้กั้นแน่ๆ

"ก็มาเรียนจริงๆค่ะ ป้าเขาอยากให้หนูเรียนสูงๆ"น้ำหวานตอบพลางยิ้มเจื่อนๆออกมา แม้ในโลกตอนนี้จะใช้ชีวิตกันในโลกเสมือนจริงเป็นส่วนใหญ่ แต่การเรียนนั้นก็ยังสำคัญที่สุดเสมอ แม้แต่การสมัครเข้ากิลด์บางกิลด์ยังต้องมีใบปริญญาไปยื่นเลยด้วย

"แบบนี้นี่เอง ที่ทำงานแบบนั้นเพราะอยากหาค่าเรียนสินะ"กวีว่าพลางมองไปทางข้าวของเครื่องใช้ที่น้ำหวานเอามาด้วย ของที่น้ำหวานใช้เป็นของธรรมดาแทบจะทั้งหมดไม่ได้มีของราคาแพงเลย แถมตอนพาน้ำหวานไปเที่ยวในเมืองคราวนั้นเธอก็ไม่ได้ใช้จ่ายอะไรฟุ่มเฟือยเสียด้วย กวีเลยพอจะรู้ว่าน้ำหวานเก็บเงินเอาไว้ทำอะไรบางอย่างแน่ๆ

"ก็ใช่ค่ะ ถึงมันจะเอามาอ้างไม่ได้ก็เถอะ แต่พ่อแม่ไม่มีเงินส่งหนูเรียนหรอก"น้ำหวานตอบพลางยิ้มเจื่อนๆออกมา ป้าของเธอเองก็ไม่รู้เรื่องนี้ด้วย เธอเข้าใจว่าน้ำหวานทำงานพิเศษในโลกเสมือนจริงเท่านั้น

"งั้นทำไมไม่เลือกมหาลัยผ่านระบบโลกเสมือนจริงล่ะ แบบนั้นถูกกว่าไม่ใช่เหรอ"กวีถามด้วยท่าทีสงสัย การทำงานผ่านโลกเสมือนจริงนั้นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แน่นอนว่าการเรียนการสอนเองก็เช่นกัน เพราะการเรียนผ่านโลกเสมือนจริงนั้นใช้ต้นทุนน้อย ค่าเรียนเลยถูกกว่ามาก

"ไม่ได้ค่ะ ถ้าเรื่องนี้ยังไงก็ต้องมหาลัยนี้เท่านั้น"น้ำหวานตอบด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่น การเรียนไม่ใช่แค่การหาความรู้เท่านั้น มันคือการวางแผนอนาคตของตัวเอง หากเป็นไปได้น้ำหวานก็ไม่อยากไปทำงานแบบนั้นไปตลอดหรอก เธอยากจะเป็นคนที่สามารถเชิดหน้าได้ด้วยตัวเองเช่นเดียวกัน ไม่อยากเป็นแค่เครื่องประดับของใครไปตลอด

"แน่วแน่ดี นึกว่าจะอยากเป็นกิ๊กผมอย่างเดียวซะอีก"กวีหัวเราะออกมาด้วยท่าทีขำขัน ก็ตอนนั้นน้ำหวานบอกแบบนี้จริงๆนี่นา

"ก็….ค่าเทอมมันแพงนี่นาถ้าได้คนสนับสนุนมันก็ง่ายขึ้น"น้ำหวานยิ้มเจื่อนๆออกมาด้วยท่าทีลำบากใจ มหาลัยที่อยู่ข้างๆหอของกวีนั้นเป็นมหาลัยชั้นนำของประเทศ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นมหาลัยชั้นนำของโลกไปแล้ว คนที่เรียนจบมาแทบจะถูกเชิญไปทำงานทันทีเสียด้วยซ้ำ ค่าเรียนมันเลยแพงสุดๆจนน่าขนลุกเลย

"เรื่องเป็นกิ๊กนี่คงไม่ได้ แต่ถ้า….เป็นงานละก็พอจะมีให้ทำอยู่นะ"กวีว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ กวีเป็นพวกใช้งานคนก็ต่อเมื่อไว้ใจ น้ำหวานที่อยู่ใกล้ตัวและรู้ว่าในชีวิตจริงอยู่ที่ไหนจะทรยศกวีก็ต้องคิดหนักหน่อย แบบนี้ก็เท่ากับว่าได้ตัวหมากดีๆมาแล้วไม่ใช่หรือไง

"งะ งาน……"น้ำหวานกะพริบตาปริบๆด้วยท่าทีงุนงง เงินที่เธอเก็บมาจากการทำงานก็มากพอสมควร แต่มันก็ยังไม่พอสำหรับเรียนให้จบ ระหว่างนี้น้ำหวานเลยอยากจะได้เงินจากการเป็นลูกกิลด์ของกวีและหางานพิเศษเพิ่มอีกหน่อยเพื่อส่งตัวเองจนจบ

"เอาไว้จะบอกในเกมแล้วกัน ตอนนี้รีบออนไลน์ก่อนจะโดนพี่วินบ่นเถอะ"กวีว่าพลางชี้ไปที่นาฬิกา เพราะมัวแต่คุยก็เลยเสียเวลาไปเยอะมาก ตอนนี้มันเกินเวลานัดรวมตัวมา 5 นาทีแล้วนี่นา

"แย่แล้ว…"น้ำหวานตกใจมากเมื่อเห็นว่าเวลาเกินมา  เธอรีบเอาของไปวางก่อนจะเปิดเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงทันที ส่วนกวีนั้นพอเห็นน้ำหวานจะเข้าเกมก็ปิดประตูห้องของเธอก่อนจะลงไปที่ห้องของตนเองเพื่อเข้าเกมเช่นกัน

.

.

.

"เป็นไงๆ ยอดเยี่ยมเลยใช่หรือเปล่า"หลังจากเข้ามาในเกมภายในตึกของกิลด์บูรพา ทั้งน้ำหวานทั้งกวีก็เจอเข้ากับอาวุธและชุดเกราะสำหรับคนทั้งปาร์ตี้วางเอาไว้อยู่ที่พื้นห้องทันที

"........"น้ำหวานที่เพิ่งจะได้เห็นอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกได้แต่มองด้วยท่าทีอึ้งๆ การเสริมพลังไอเทมนั้นยิ่งสูงเท่าไหร่ไอเทมชิ้นนั้นๆก็ยิ่งดูดีมากขึ้น อย่างของที่วินวางเอาไว้รอบๆเนี่ยต่างเป็นไอเทมที่เสริมพลังจนสุดความสามารถแล้วทั้งสิ้น ของพวกนี้ถึงกับเปล่งแสงสีทองออกมาจากๆเลยทีเดียว

"สมกับเป็นพี่วินจริงๆ"กวีว่าพลางหยิบไม้เท้าขึ้นมาถือ ของทุกชิ้นเสริมพลังจนตันแถมยังผ่านการเสริมพลังเพิ่มค่าโบนัสมาอีกต่างหาก ในเหล่าอาวุธระดับเลเวลเดียวกัน ของพวกนี้นับว่าดีที่สุดแล้ว

"เป็นไงเมฆ ถูกใจไหม"วินถามพลางยิ้มกว้างด้วยท่าทีรู้ทัน เมฆเป็นคนชอบความสมบูรณ์แบบคนหนึ่งเลยทีเดียว การอัพเกรดอาวุธนั้นส่วนใหญ่เมฆจะทำเองเพราะหากเป็นคนอื่นทำอาจจะเสริมพลังได้ไม่ตรงความต้องการของเมฆเท่าไหร่ แต่ไม่รู้ทำไมพอเป็นพี่วินทำมันถึงได้พอดีจนเมฆติไม่ออกเลย

"ก็….ดี"เมฆตอบพลางเอาดาบใหญ่ของตนมาพาดหลังเอาไว้ แม้จะไม่ค่อยได้เจอกันใน 5 ปีนี้พี่วินก็ยังรู้ใจเมฆอยู่ ช่างน่ากลัวจริงๆ

"เฮ้ย ชมพี่หน่อยก็ได้ นี่พี่ตั้งใจทำเต็มที่เลยนะ"วินหัวเราะออกมาก่อนจะตบไหล่เมฆดังๆหลายที

"แต่นี่มันเยี่ยมเลยนะคะ"มีนพูดด้วยท่าทีชื่นชม ทั้งดาบทั้งเกราะต่างเป็นแบบที่เธออยากได้ทั้งนั้น มีนเป็นสายผสมความเร็วกับพลังโจมตีทำให้เน้นใส่เกราะเบาและถือดาบมือเดียวเสียมากกว่า แถมดูเหมือนวินจะรู้เรื่องจุดเด่นของมีนอยู่ที่การหลบหลีกก็เลยทำอาวุธและชุดเกราะให้ออกมาเป็นแบบเสริมความเร็วและความแรงเท่านั้น เรียกได้ว่าบางเป็นกระดาษเลยทีเดียว แต่หากมีนสามารถหลบหลีกได้อย่างหมดจดและโจมตีได้อย่างต่อเนื่อง พลังทำลายอาจจะพอๆกับเมฆเลย

ส่วนทางด้านของน้ำหวาน ตัววินยังไม่รู้จักน้ำหวานดีแถมไม่มีข้อมูลของน้ำหวานจากฝั่งของกวีด้วย แต่ดูจากการซ้อมยิงก่อนหน้านี้น้ำหวานเป็นมือใหม่ที่มีฝีมืออยู่ในระดับพื้นฐาน อุปกรณ์ของน้ำหวานเลยเน้นไปที่ความสมดุลเป็นหลัก เธอสามารถโดนโจมตีได้เป็นครั้งคราวโดยไม่ตาย และยังสามารถสร้างความเสียหายได้ดีในระดับหนึ่งเลยทีเดียว เรียกได้ว่าไม่เป็นตัวถ่วงแน่นอน

"เอาล่ะ รีบไปทดสอบกันเถอะ"วินว่าพลางสวมเกราะ โล่ และหอกของตัวเองอย่างรวดเร็ว แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเกราะของวินต้องสุดยอดมากแน่ๆ

.

.

เปรี้ยง

ดาบของอัศวินที่สร้างจากหินเหวี่ยงลงมาใส่โล่ของวินเข้าอย่างจัง เพียงแต่วินที่ยืนอยู่กลับสามารถรับได้สบายทั้งๆที่เลเวลของตัวละครกับเลเวลของ ทหารโกเลมเก่าแก่ ต่างกันเกือบ 20 เลเวล ไม่ใช่แค่รับได้ แต่วินกลับไม่สะเทือนเลยสักนิด

เปรี้ยง!!

จังหวะที่รับการโจมตีวินก็ใช้หอกกระแทกใส่ร่างของโกเลมเข้าอย่างจัง วินไม่เหมือนกับเจที่ต้องหาจังหวะโจมตี แต่วินกลับรับแล้วแทงสวนกลับไปอย่างกับหาจังหวะได้ง่ายมากๆเสียอย่างนั้น

ตูม!! เปรี้ยง!!

แทบจะทันทีที่วินเข้าไปชน เมฆ มีน น้ำหวาน และ กวี ก็โจมตีตามไปทันที ตอนนี้วินเลเวลสูงกว่าพวกกวี ไม่จำเป็นต้องห่วงเรื่องมอนสเตอร์จะหันมาโจมตีเลย เพราะงั้นน้ำหวานสามารถโจมตีได้เต็มที่

“............”ระหว่างที่กำลังระดมสกิลโจมตีใส่ร่างของโกเลม สิ่งหนึ่งที่มีนสังเกตเห็นคือ วิน ไม่ได้แค่ยืนชนเฉยๆ เขายังอาศัยโจมตีจุดต่างๆของโกเลมไม่ให้ขยับได้อีกด้วย การกระแทกแต่ละทีของวินเหมือนจะตรึงโกเลมตัวนั้นเอาไว้กับพื้นจนไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย แบบนี้โจมตีง่ายสุดๆไปเลยไม่ใช่เหรอ

“ไอช่า ไม่ต้องรักษาพี่จนกว่าจะเกินครึ่งหลอดนะ รักษาสกิลเอาไว้”วินว่าพลางมองพลังชีวิตของตนเองที่ค่อยๆลดลงไป เพราะพลังป้องกันของวินสูงมาก แม้พลังชีวิตจะไม่มากเท่าเจแต่ก็ยืนได้อย่างมั่นคงไม่ต่างกัน

“ค้า....”ไอช่าตอบพลางร่ายสกิลบัพให้คนในปาร์ตี้ พอวินเป็นคนแทงค์มอนสเตอร์ตามทางก็แทบไม่สร้างความวุ่นวายเลย

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!

“ฮ้าๆ มีคนโจมตีที่ไว้ใจได้แบบนี้สบายจริงๆนะ”วินหัวเราะออกมาก่อนจะกระแทกการโจมตีของโกเลม 3 ตัวกลับไปอย่างง่ายดาย ความเร็วในการตอบโต้ของวินแทบจะเท่ากับเมฆเลยไม่ใช่หรือไง เขาอ่านการโจมตีของโกเลมแล้วตีสกัดจนโกเลมพวกนั้นออกท่าแทบไม่ได้เลย

“น่าจะเพราะดาบของพี่มากกว่าค่ะ”มีนตอบพลางโจมตีโกเลมตัวเดียวกับเมฆอย่างดุดัน พลังโจมตีของทั้งปาร์ตี้สูงขึ้นมากเพราะอาวุธและชุดเกราะที่วินสร้างให้ ทั้งๆที่มอนสเตอร์เลเวลสูงกว่าพวกกวีมากแท้ๆ แต่กลับสามารถผ่านไปได้อย่างง่ายดายเลย

“พี่กวี คนพวกนี้พี่ไปหามาจากไหนกันเนี่ย”ทางแนวหลังน้ำหวานที่รัวยิงธนูอย่างต่อเนื่องหันมาถามกวีด้วยท่าทีสงสัย คนพวกนี้ต่อสู้กันอย่างดุดันโดยไม่ได้มีท่าทีเหนื่อยอ่อนอะไรเลย นักดาบทั้งสองคนไม่เคยโดนโจมตีลูกหลงเลยสักครั้ง เรียกได้ว่าซัพพอร์ตอย่างไอช่าเหลือแค่รักษาวินในบางครั้งกับช่วยบัพและแก้บัพเท่านั้น ตัวแทงค์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง วินตีโต้กับพวกโกเลมอย่างกับเป็นตัวสร้างความเสียหายเองเลย

“เรื่องมันยาว”กวีหัวเราะออกมาก่อนจะยิงเวทโจมตีเข้าไปฆ่าโกเลมอย่างง่ายดาย ความจริงแล้วนี่ไม่ใช่พลังที่แท้จริงของพวกกวีหรอก พวกกวีไม่ใช่สายสู้กับมอนสเตอร์ แต่เป็นสายสู้กับผู้เล่นต่างหาก เวลาที่พวกเมฆฉายแสงจริงๆคือเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับกองทัพมนุษย์ต่างหาก