Chapter 3: ความแข็งแรงเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
Chapter 3: ความแข็งแรงเป็นเรื่องสำคัญที่สุด
หม้อชำระล้างของปีศาจ
เจ้าของ : หานเฟย
ระดับ : สอง(นักตกปลามือใหม่)
พลังวิญญาณ : 48(48)
มรดกทางวิญญาณ : ระดับหนึ่งไม่สมบูรณ์ (อัพเกรดได้)
ความสามารถหลัก : ‘จิตวิญญาณการตกปลา’ (ซ่อมแซมได้)
หานเฟยค่อนข้างประหลาดใจ หม้อชำระล้างของปีศาจหรอ น้ำเต้าที่ข้อมือของเขามันคืออะไร
ด้านหนึ่งของชุดข้อมูลก็มีตัวเลือกหนึ่งที่น่าสนใจ : “ความสามารถ”
หานเฟยคลิก "ความสามารถ" อย่างสงสัย
ความสามารถที่มีอยู่ : ‘การตกวิญญาณ’ (ไม่สมบูรณ์)
การทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้ระดับหนึ่ง (ไม่สมบูรณ์)
หมายเหตุ : ความสามารถโบราณทั่วไปนี้ยังไม่สมบูรณ์ การฟื้นฟูจะต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000 แต้ม
ตาของหานเฟยเป็นประกายทันที โชคชะตาชอบฉันหรือเปล่าเนี่ย?
แต่ความสุขของเขาก็อยู่ได้ไม่นาน
เมื่อหานเฟยสังเกตเห็นพลังวิญญาณ 48 จุดของเขาและตระหนักถึงช่องว่างระหว่างมันกับพลังวิญญาณหนึ่งพันจุดเขาก็ทำอะไรไม่ถูก
จากนั้นเมื่อเห็นคำว่า "ฟื้นฟูได้" อยู่ด้านหลังชื่อของความสามารถเขาก็คิดว่าเขาอาจจะลองฟื้นฟูมันได้
แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้น..พลังวิญญาณ 48 จุดของเขาก็ลดลงเป็นศูนย์ทันทีและภาพที่เขามองเห็นก็มัวหมองลง
โครกๆๆ…
"ฉันหิวมาก!"
หานเฟยรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนและเขากำลังจะล้มลง พลังงานทางวิญญาณที่มากล้นของเขาหายไปในทันที
หานเฟยเดินโซเซไปที่โต๊ะและกินหอยที่ยังไม่เสร็จดี เขารู้สึกดีขึ้นหลังจากกลืนหอยทั้งหมดลงไปและพลังวิญญาณของเขาก็เปลี่ยนเป็น 12 จุด
อย่างไรก็ตามด้วยความหิวโหยของเขาข้อมูลเกี่ยวกับหอยทำให้เขาคิดว่าเขาคงจะตายแน่ๆ พวกมันอยู่ในระดับหนึ่งเท่านั้นแทบไม่พอที่จะอิ่มท้องของเขาเลย
“พลังงานสี่จุดน้อยเกินไป เอ๊ะแล้ว..คำว่า”ดูดซับได้" นี่หมายความว่าอะไร”
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้นหานเฟยก็ตระหนักว่าหอยตรงหน้าของเขาสูญเสียบางสิ่งไป เขาตรวจสอบข้อมูลของตัวเองเพียงพบว่าพลังวิญญาณของเขากลายเป็น 16 จุด
ข้อมูลของหอยมีการเปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง
หอยไม่สด
ระดับหนึ่ง
ไม่ดี
0 คะแนน
อาหารนี้สามารถป้องกันไม่ให้คุณอดอยากเท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้น
“ฉันทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ”
หานเฟยประหลาดใจ ฉันต้องสัมผัสหอยเท่านั้นและไม่กินมันหรอ
แล้วแทนที่จะสัมผัสหอยตัวอื่นๆทั้งหมด “หม้อชำระล้างของปีศาจสามารถดูดซับพลังวิญญาณได้โดยตรงหรอ หมายความว่าฉันจะมีพลังจิตวิญญาณไม่สิ้นสุดตราบเท่าที่มีอาหารทะเลเพียงพอใช่มั้ยนะ ถ้าฉันดูดพลังจากหอยได้ฉันจะดูดซับพลังดอกไม้หญ้าหรือหินได้ไหมนะ” หานเฟยพึมพัม
จากนั้นหานเฟยมุ่งความสนใจไปที่มรดกทางจิตวิญญาณของเขาซึ่งเป็นระดับที่หนึ่งไม่สมบูรณ์ เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่สามารถพัฒนามันได้หรือไม่นะ?
เมื่อเห็นว่ายังมีหอยอยู่ในถังหานเฟยจึงคิดที่จะซ่อมแซมมรดกทางจิตวิญญาณของเขา และพบว่ามันต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000 จุดในการทำเช่นนั้น
เมื่อเห็นเช่นนั้นหานเฟยก็ทำอะไรไม่ถูก ฉันจะหาพลังวิญญาณ 1,000 จุดได้ที่ไหน?
เขาเพ่งสายตาไปที่หอยอีกครั้ง
หลายนาทีต่อมาเขาสัมผัสกับหอยทั้งหมดและพลังวิญญาณของเขาก็เพิ่มเป็น 52 จุด
เดี๋ยวก่อนปริมาณพลังวิญญาณจะเกินขีดความสามารถของร่างกายของฉันได้ด้วยหรอ
หานเฟยตกใจ นั่นหมายความว่าเขาจะมีพลังวิญญาณที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตราบเท่าที่เขาเก็บสะสมมันไว้เพียงพอในขณะที่คนอื่น ๆ ต้องพักผ่อนและฟื้นตัวหลังจากใช้พลังงานวิญญาณหมดแล้ว
อย่างไรก็ตามหานเฟยล้มเลิกความคิดในไม่ช้าเพราะเขาไม่มีอาหารที่ใกล้เคียงมากพอสำหรับการดูดพลัง
หลังจากจัดการหอยทั้งหมดหานเฟยก็นั่งลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมสำหรับการฝึกฝน
คราวนี้หานเฟยไม่กล้าซ่อมความสามารถใดๆ เขาเพียงแค่เหลือบมองและสังเกตเห็นแถบความคืบหน้าที่เคลื่อนไปข้างหน้าเล็กน้อย คงเป็นเพราะเขาใช้พลังวิญญาณไป 48 จุดในตอนนี้ เขาอ่านและเห็นข้อมูลใหม่
ความสามารถที่มีอยู่:
การตกวิญญาน (ไม่สมบูรณ์)
การทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้ระดับหนึ่ง (ไม่สมบูรณ์)
หมายเหตุ: ความสามารถโบราณทั่วไปยังไม่สมบูรณ์หลังจากเวลาผ่านไป การซ่อมแซมจะต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000 จุด
ความสามารถแทนที่: การตกปลาว่างเปล่า
ความคืบหน้า: 48/1000
หานเฟยถอนหายใจเบาๆ ฉันควรจะฝึกฝนด้วยตัวเองดีกว่า!
หานเฟยนั่งขัดสมาธิบนเตียง
น้ำเต้าปรากฏเรืองแสงขึ้นอย่างแผ่วเบาบนข้อมือของเขาอีกครั้ง แต่ไม่เจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้
ในการทำสมาธิหานเฟยรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่เย็นในอากาศที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา
หลังจากนั้นไม่นานหานเฟยซึ่งอยู่ในช่วงฝึกฝนก็ล้มตัวลงนอน
..
โครม..!!
หานเฟยสะดุ้งเมื่อประตูของเขาถูกเตะเปิดออกโดยคนอ้วนหน้าตาดุร้ายที่ชี้ไปที่หานเฟยแล้วคำราม “นี่นาย! นายยังนอนอยู่ใช่ไหม นายคิดว่านายเป็นเจ้านายหรือไง? ไปตกปลาในหนึ่งชั่วโมง! อย่าคิดว่าจะอยู่สบายๆได้เพราะป่วย! อย่ากลับมาคืนนี้ถ้านายทำภารกิจไม่สำเร็จ!”
หานเฟยมองไปที่คนอ้วนซึ่งมีชื่อว่าจางฮั่น ชายคนดังกล่าวเป็นผู้ดูแลพื้นที่นี้
คนฉลาดรู้ว่าเมื่อใดควรถอย เขาลุกขึ้นทันที มันไม่จำเป็นที่จะสร้างปัญหาในตอนนี้
หานเฟยลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและยิ้ม “ได้ครับ เราจะไปกันเลยไหมครับหัวหน้าจาง”
"แน่นอนสิ นายคิดว่าจะมีคนเสนออาหารให้นายฟรีหรอ นายโชคดีที่ตามกฎใหม่ชาวประมงทั่วไปต้องจ่ายภาษีปลา 150 กิโลกรัมทุกวัน”
จากนั้นจางฮั่นก็ยิ้มเยาะ “อย่างไรก็ตามถ้านายไม่สามารถส่งปลา 150 กิโลกรัมได้นายก็รู้ผลใช่ไหม ไม่มีผู้ชายไร้ประโยชน์ที่สามารถอาศัยอยู่ใน ‘หมู่บ้านน้ำสวรรค์’ ได้หรอกนะ นายจะใช้เวลาทั้งคืนบนมหาสมุทร คิดอย่างรอบคอบลาะ”
หานเฟยตื่นตระหนก เขารู้ดีว่าชาวประมงที่ไม่สามารถจ่ายภาษีได้จะถูกขับออกไป ว่ากันว่าคืนบนมหาสมุทรนั้นอันตรายมากจากการโจมตีของสิ่งมีชีวิตมากมายในท้องทะเล ไม่เคยมีใครรอดชีวิตมาได้ห้าคืนติดต่อกันบนมหาสมุทร
อย่างไรก็ตามเขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “หัวหน้างานจางฉันทำเบ็ดตกปลาและเหยื่อหายไปแล้ว…”
จางฮั่นยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะให้เป็ดตกปลาธรรมดากับเหยื่อ 1 กล่องแลกกับไข่มุกคุณภาพต่ำแค่เพียงสิบตัว นายคิดว่าไง?”
หานเฟยกำหมัดแน่น เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นกำลังเอาเปรียบเขา เบ็ดตกปลาธรรมดามีราคาไข่มุกคุณภาพต่ำสามเม็ดและเหยื่อ 1 กล่องมีมูลค่าเพียงแปดสิบเหรียญทะเล
หายใจเข้าลึกๆ หานเฟยกล่าวต่อว่า “หัวหน้าจางตอนนี้ผมมีเหรียญทะเลเพียงยี่สิบเหรียญ ฉันขอยืมเครื่องมือของคุณได้ไหม”
จางฮั่นเปลี่ยนสีหน้าและพูดอย่างโกรธๆว่า “ทำไมนายไม่บอกฉันเร็วกว่านี้ว่านายไม่มีเงิน? นายไม่มีไข่มุกคุณภาพต่ำซักสิบเม็ดเลยเหรอ? นายจะมายืมก่อนแล้วถ้านายตายในมหาสมุทรนายจะตอบแทนฉันได้ยังไง”
แม้ว่าจะเป็นอย่างที่เขาพูดจางฮั่นก็หันไปและจากไปโดยไม่ลืมที่จะบอกให้หานเฟยมุ่งหน้าไปที่ร้านของเขา แต่ว่ามันจะมีดอกเบี้ยด้วย!
หานเฟยโกรธมาก แต่เขาก็ตระหนักว่าเขาอยู่ในโลกที่ผู้แข็งแกร่งคอยจับเหยื่อผู้อ่อนแอเป็นอาหาร..
…
ในไม่ช้าหานเฟยก็มาถึงท่าเรือขาออก
จางฮั่นมีร้านค้าของตัวเอง แต่เขาให้ความสำคัญกับมันน้อยมาก เมื่อหานเฟยมาชายคนนั้นกำลังกินหอยตัวเล็ก ๆอยู่
จางฮั่นพบเสาตกปลามอมแมมและเหยื่อสีเขียวกล่องหนึ่งในร้านของเขาก่อนที่เขาจะโยนพวกมันมาให้หานเฟย
เขากล่าวว่า “นายจะถูกเนรเทศถ้านายยังไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการทดสอบตกปลา ไปเดี๋ยวนี้” “แล้วจำไว้ว่าหนึ่งมุกคุณภาพต่ำทุกวัน”
ในสำนักงานทะเบียนหานเฟยทำเอกสารเสร็จภายใต้การจ้องมองของพนักงานต้อนรับ หานเฟยขึ้นเรือไปพร้อมกับชายแปดคน
ชายวัยกลางคนข้างๆหานเฟยและกล่าวว่า “นั่งให้ดี เราจะไปแล้ว”
หานเฟยยังคงประหลาดใจแม้ว่าจะพอมีภาพประสบการณ์ของที่นี่อยู่ในหัว โลกนี้สวยงามเกินไป การสะท้อนของดวงอาทิตย์ขนาดมหึมาทำให้มหาสมุทรเป็นสีแดงฉาน มันช่างสวยงามมากเหลือเกิน
“เฮ้! ดวงอาทิตย์มีอะไรน่าสนใจนักหรอไง คุณไม่ล่อเบ็ดล่ะ”
หานเฟยหันกลับมาและพบว่าทุกคนวางเหยื่อสีเขียวไว้ที่ตะขอของเบ็ดตกปลาของพวกเขา
เหยื่อสีเขียวเป็นเหยื่อที่พบบ่อยที่สุดสำหรับชาวประมงทั่วไป มันเหมือนไส้เดือน แต่หนาและสั้นกว่า
ชายหนุ่มบนเรือมองไปที่หานเฟย “คุณเป็นคนที่ถูกเต่าเขียวดึงลงไปในมหาสมุทรเมื่อวานนี้นี่”
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย
