บทที่ 76 สังหารปรมาจารย์ยุทธ์!
บทที่ 76 สังหารปรมาจารย์ยุทธ์!
ขณะที่มีดกำลังถึงลำคอของหนิงหลงนั้นพลันมีเศษหินพุ่งเข้าใส่มีดจนเบี่ยงทิศทางไป หนิงหลงถอนหายใจอย่างโล่งอกนึกว่าตนเองต้องตายเสียแล้ว!
“ไม่เป็นไรใช่ไหมพี่หนิง?”
เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับปรากฏเงาร่างหนึ่งข้างหน้าหนิงหลงขึ้นมา ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคายโดดเด่นเหนือผู้ใด ร่างกายที่สูงสมส่วนของเขานั้นช่วยเพิ่มความสง่างามมากขึ้น ผมยาวสีน้ำเงินเปล่งประกายราวกับผืนมหาสมุทรในยามค่ำคืน
“กุนไท่?”
หนิงหลงอุทานขึ้นด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดไม่ฝันว่าผู้ที่ช่วยชีวิตตนจะเป็นคนที่ไม่ชอบขี้หน้า แต่กุนไท่ในยามนี้แตกต่างจากอดีตไปแล้ว อีกฝ่ายไม่ได้ผอมแห้งแรงน้อยเหมือนแต่ก่อน กลับกันมันเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่อัดแน่นไปด้วยพลัง พลังปราณที่แผ่ออกมาอยู่ในขอบเขตผู้เยี่ยมยุทธ์ขั้นกลาง ชายหนุ่มทะลวงมาได้เมื่อได้ดูการต่อสู้นี้!
“พี่หนิงท่านพักก่อนเถอะ ที่เหลือข้าจัดการเอง!”
กุนไท่กล่าวขึ้นพร้อมกับส่งโอสถรักษาไปให้ มันมีประสิทธิภาพสูงกว่าของทวีปอรุณเบิกฟ้า
หนิงหลงพยักหน้าก่อนจะรับแล้วกลืนมันลงไป ความรู้สึกที่อบอุ่นสบายแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง อาการบาดเจ็บภายนอกหายใปในพริบตา ดวงตาที่ถูกพิษเริ่มถูกขับออกผ่านน้ำตา
ขณะหนิงหลงกำลังรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ กุนไท่หันมามองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้นหลัวเซียนสัมผัสได้ถึงอันตราย ด้านหน้าของมันนั้นปรากฏชายชราผู้หนึ่ง! มันเป็นข้ารับใช้ของหลัวเซียน มันมีระดับบ่มเพาะขอบเขตปรมาจารย์ยุทธ์ ขั้นต่ำ!
“นายน้อย! ท่านรักษาตัวก่อน!” ชายชรารีบเข้ามาปกป้องผู้เป็นนายของตน
“ไม่ต้องรักษาหรอก อย่างไรพวกเจ้าก็ต้องตกตายอยู่แล้ว”
กุนไท่กล่าวขึ้นพร้อมกับกลิ่นอายพิเศษแพร่กระจายออกราวกับหมอกควัน มันทำให้การรักษาตัวของหลัวเซียนเชื่องช้าลง อาการบาดเจ็บของมันยิ่งย่ำแย่ขึ้นไปอีก
ชายชราเผยสีหน้าประหลาดใจ พลังปราณภายในร่างต่างไหลเวียนติดขัด ทำให้มันไม่สามารถใช้พลังปราณได้อย่างเต็มที่
“เจ้าเป็นใครกันแน่!” ชายชรากล่าวถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อมองเพ่งพินิจอย่างดีแล้ว ชายหนุ่มผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
“ข้ากุนไท่!” สิ้นเสียงตอบของชายหนุ่ม พลังปราณสีน้ำเงินล้นทะลักออกมา เมื่อเข้าสู่ขั้นกลางแล้วมันทำให้ความแข็งแกร่งของกุนไท่เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล!
สมบัติสวรรค์!
กุนไท่ใช้พลังของสมบัติสวรรค์ออกมา ความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ไม่สามารถเอาชนะปรมาจารย์ยุทธ์ได้ เพราะแต่ละขอบเขตมันหมายถึงความห่างชั้นกันของฝีมือที่ยิ่งใหญ่! แต่เมื่อใช้สมบัติสวรรค์แล้ว มันทำให้พลังของชายหนุ่มเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่า! จึงมีพลังมากพอในการจัดการผู้บ่มเพาะขอบเขตปรมาจารย์ยุทธ์ แม้จะลำบากไปบ้างแต่ก็สามารถเอาชนะได้อย่างแน่นอน
วิชาระดับชนชั้นสูง ขั้นต้น! จุดด่างพร้อยทะลวงใจ!
ชายหนุ่มตัดสินใจใช้วิชานี้ เพราะนี่คือสนามรบไม่มีการเห็นอกเห็นใจผู้ใดทั้งสิ้น มีแต่ผู้ชนะเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์รอด
ชายชราได้เห็นภาพเห็นการณ์ในอดีตทันที มันเป็นปมในใจของตนมานานแสนนาน ความโศกเศร้ากลืนกินจิตใจไป น้ำตาอันแสนเจ็บปวดไหลอาบแก้มของชายชรา ดวงตาที่แดงก่ำสั่นไหวและเต็มไปด้วยโศกเศร้าเสียใจ ความทุกข์สุดระทมที่ได้รับนั้นทำให้นึกถึงภาพเหตุการณ์ในตอนนั้นอีกครั้ง มันเป็นภาพที่บุตรชายของตนตกตายไปต่อหน้าต่อตา!
อ๊า!
ชายชรากรี๊ดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่มันไม่ได้เป็นความเจ็บปวดจากแผลกาย แต่มันคือแผลใจที่จะยึดติดอยู่ตราบชั่วนิรันดร์!
วิชาระดับชนชั้นสูง ขั้นต้น! ดัชนีเก้ามายา!
แม้จะเป็นแค่ขั้นต้นแต่พลังของมันนั้นเทียบเท่ากับขั้นกลางเลยทีเดียว เส้นแสงจากดัชนีทั้งเก้าสายนั้นทำให้ผู้ที่มองไปนั้นดวงตาพร่ามัว อากาศสั่นไหวทำให้ดัชนีทั้งเก้านั้นมองดูเหมือนกับกำลังพุ่งขึ้นพุ่งลงอย่างน่าตกใจ
ปัง!
ชายชราที่กำลังจมอยู่กับความโศกเศร้าพลันตกตายทันทีFfpไม่ได้สังเกตถึงดัชนีทั้งเก้าสายเลยแม้แต่น้อย ผู้คนโดยรอบต่างตะลึงลานกับสิ่งที่เกิดขึ้น!
“บะ..บ้าน่า มันไม่จริงใช่ไหม! ผู้เยี่ยมยุทธ์ขั้นกลางสามารถสังหารปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นต้นได้!”
“ไม่จริง! นี่มันความฝันชัดๆ ใครจะไปมีพลังที่สามารถท้าทายสวรรค์ได้ถึงเพียงนั้นกัน!”
“แต่พวกเราก็ได้เห็นกับตากันแล้ว บุตรชายของท่านกุนจวินช่างน่าหวาดกลัวนัก พรสวรรค์โดยกำเนิดมากกว่าทุกคนในประวัติศาสตร์เสียอีก! การได้เกิดมาเห็นบุตรของสวรรค์ด้วยตนเองนั้นถือเป็นเกียรติสูงสุดต่อพวกเราแล้ว!”
ผู้คนมากมายต่างอุทานออกมาและพูดคุยกันเสียงดัง กุนไท่หันไปมองหลัวเซียนอีกครั้ง ทำให้มันรู้สึกเสียวสันหลังวาบทันที
“หลับให้สบายเถิด!”
ตุบ!
ร่างกายของหลัวเซียนนอนลงไปอย่างไร้เรี่ยวแรง เปลือกตาปิดสนิททำให้ใบหน้าเผยออกมาถึงความสุข หลัวเซียนอัจฉริยะของทวีปทรายทมิฬตายแล้ว! เป็นการตายที่เหมือนความสุข แต่แท้จริงแล้วกลับกำลังถูกทรมานในโลกให้ความฝันก่อนที่จะตายไป!
“บัดซบ! เจ้าเด็กนั่นมันสังหารอัจฉริยะของพวกเรา!”
“ช่างกล้านัก! ไปฆ่ามันกันเถอะ!”
ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งมากมายต่างปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับล้อมรอบเอาไว้ ผู้เชี่ยวชาญของจักรวรรดิเหิงไม่สามารถตอบสนองได้ทัน จึงมิอาจสามารถช่วยเหลือชายหนุ่มได้!
ผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้ไม่ได้อ่อนแอกลับกันพวกมันแข็งแกร่งอย่างมาก แต่ละคนล้วนอยู่ขอบเขตปรมาจารย์ยุทธ์ขั้น ต้น กลาง และสูง!
กุนไท่ยังคงมีสีหน้าดังเดิมแม้จะโดนปรมาจารย์ยุทธ์ล้อมเอาไว้ถึงหลายสิบคนก็ตาม หากเป็นผู้อื่นคงตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวไปแล้ว
ตายซะ!
มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งคำรามลั่นก่อนจะพุ่งเข้ามาพร้อมกับอาวุธคู่กายในมือ ปรมาจารย์ยุทธ์คนอื่นๆเองก็ลงมือด้วยเช่นเดียวกัน ในสายตาของพวกมันกุนไท่ได้ตายไปแล้ว การโดนปรมาจารย์ยุทธ์หลายสิบคนเข้าโจมตีพร้อมกันไม่ต้องสงสัยเลยว่าอีกฝ่ายต้องตายอย่างแน่นอน!
ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างตัดสินไปแล้วว่ากุนไท่ต้องตาย ฉากฝันร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้นส่งผลให้ผู้คนต่างเบือนหน้าหนีพร้อมกับหลับตาเพื่อไม่อยากเห็นภาพอันโหดร้าย การตกตายของรุ่นเยาว์เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ถือเป็นการสูญเสียอย่างมหาศาล และยิ่งเป็นบุตรของผู้ปกครองทวีปแล้วยิ่งเป็นการสูญเสียที่มิอาจประเมินค่าได้