การทดสอบ 1

King Of Sports บทที่ 6

ถังหยานได้รับการอำนวยความสะดวกหลังจากที่เขาลงชื่อเข้าร่วมทีมเป็นคนสุดท้าย

ความประทับใจของถังหยานที่มีต่อหวังเต้านั้นค่อนข้างดี เขาควรค่าแก่การชื่นชมที่ไม่ยอมรับเฉียนเฟิงเข้ามาในทีม

แม้ว่าเฉียนเฟิงจะไม่ถึงขั้นล้ำเลิศ แต่เขาก็ยังมีศักยภาพดังนั้นการปฏิเสธเขาจึงต้องเป็นการตัดสินใจที่ยากลำบาก

"ถังหยานจงฝึกฝนอย่างหนักเพื่อให้เมื่อลงแข่งคุณต้องสามารถเข้าไปในรอบต่อไปให้ได้" วังเต้ากล่าวพร้อมกับดึงเขาไปด้านข้าง

เพียงแค่นี้ก็สามารถเห็นได้ว่าหวังเต๋าให้ความสำคัญกับถังหยานมากเพียงไหน

ถังหยานเคยประสบกับความยากลำบากมากมายในชีวิตก่อนหน้านี้ ดังนั้นเป็นธรรมดาที่เขาจะเข้าใจว่าการได้รับความไว้วางใจในระดับนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

แม้ว่าเขาจะได้รับส่วนหนึ่งของความสามารถของหลี่กวง แต่เขาก็ยังต้องการการฝึกซ้อมเพิ่มเติมเพื่อให้เทคนิคสมบูรณ์แบบและเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา ท้ายที่สุดเขาไม่ได้จำกัดอยู่เพียงการยิงที่ระยะ 30 เมตรตลอดไป

การแข่งขันยิงธนูแบบยุคใหม่จัดตามระยะทาง

ระยะทางสำหรับการแข่งขันของผู้ชายคือ: 30 เมตร, 50 เมตร, 70 เมตรและ 90 เมตร

ระยะทางสำหรับการแข่งขันของผู้หญิงคือ 30 เมตร, 50 เมตร, 60 เมตรและ 70 เมตร

ในการแข่งขันอย่างเป็นทางการระยะทางเหล่านี้จะถูกแบ่งออกเป็นการแข่งขันแบบบุคคลและแบบทีม

ยิ่งระยะทางไกลเท่าไหร่ก็จะยิ่งแม่นยำมากขึ้นเท่านั้น

แม้ว่าระยะทางในการทดสอบของอู่โจว จะอยู่ที่ 30 เมตรนั่นเป็นเพราะเป้าหมายการคัดเลือกเป็นนักเรียนมัธยมปลายและความจริงที่ว่ามาตรฐานการยิงธนูของเมืองนั้นอยู่ในระดับต่ำ

แต่ในความเป็นจริงในการแข่งขันที่เป็นทางการมากที่สุดด้วยระยะทางที่สั้นที่สุดมักจะอยู่ที่ 50 เมตร

กล่าวอีกนัยหนึ่งถึงแม้ว่าความสามารถของถังหยานนั้นทำให้หลายคนตกใจ  แต่สมาชิกในเมืองเกือบทุกคนสามารถทำได้

ดังนั้นแม้ว่าหวังเต้าจะชื่นชมศักยภาพของเขา แต่เมื่อเข้าสู่ทีมเขายังคงเป็นสมาชิกที่อ่อนแอที่สุด

เข้าสู่ทีมตอนนี้เขาถูกท้าทายด้วยการแข่งขันในระยะ 50 ม.

การเพิ่มขึ้น 20 เมตรนี้ไม่ควรมองข้าม การเพิ่มระยะทางหมายถึงการเปลี่ยนแปลงมุมยิงธนูของคุณ คุณสามารถเล็งตรงๆไปที่ 30 เมตร แต่ที่ 50 เมตรคุณต้องชดเชยระยะโดยเพิ่มมุมที่คุณยิง

อย่างไรก็ตามสำหรับถังหยานนี่เป็นกระบวนการทางธรรมชาติ เขาพบว่าตัวเองปรับตัวโดยธรรมชาติก่อนที่จะยิง มันเหมือนภาพสะท้อนกล้ามเนื้อที่ฝังอยู่ในตัวเขา

หลังจากเข้าร่วมทีมเขาได้ฝึกฝนและทดลองหลายครั้งเพื่อทดสอบขอบเขตความสามารถของเขาและพบว่าเขาสามารถยิงได้ 46-48 คะแนนอย่างต่อเนื่องที่ 70 เมตรด้วยลูกธนูหกลูก ระดับนี้ใกล้เคียงกับค่าเฉลี่ยของจังหวัดมาก

อย่างไรก็ตามเขาถูกจัดลงแข่งในระยะ 50 เมตร เขายอมรับมัน แต่ไม่เต็มใจเล็กน้อย

ถึงกระนั้นการฝึกฝนของถังหยานก็ทำให้ผู้เล่นอื่น ๆ ในทีมประทับใจ

เนื่องจากถังหยานอายุเพียง 18 ปี!

หวังเต้าเห็นความตกใจของพวกเขาก็หัวเราะ

ถ้าเพียงแต่พวกเขารู้ความจริงที่ว่าถังหยานไม่ได้มีอายุเพียง 18 ปีเท่านั้น แต่เป็นมือสมัครเล่นที่มีทักษะสมบูรณ์แบบด้วยการฝึกฝนเพียงสามเดือน

ช่างมหัศจรรย์อะไรขนาดนี้

ในความเป็นจริงหวังเต้าอยากให้ถังหยานเข้าร่วมการแข่งขันในระยะทาง 70 ม. แต่หัวหน้าโค้ชได้ทำให้เขาล้มเลิกแผนการด้วยคำพูดที่ว่าถังหยานนั้นไม่มีประสบการณ์มากเกินไป

.....

สองเดือนต่อมา วันนี้เป็นวันที่การแข่งขันระดับจังหวัดเริ่มต้นขึ้น ทีมยิงธนูกำลังเตรียมที่จะมุ่งหน้าลงไปยังเมืองอู่หางเพื่อแข่งขัน

ก่อนการเดินทาง เฉาปิงชายอ้วนหัวล้านหัวหน้าโค๊ชของพวกเขาได้กล่าวปลุกใจอยู่ครู่นึง

"ทุกคนต้องทำงานหนักนี่เป็นโอกาสที่หายากถ้าคุณละเลยไม่ใส่ใจมันจะเป็นความผิดของคุณเองทำงานหนักนำความรุ่งโรจน์มาสู่เมืองอู่โจวและทีมยิงธนูของเรา!" ก่อนออกเดินทางเฉาปิงกล่าวสุนทรพจน์ที่ "เต็มไปด้วยกำลังใจ"

หลังจากขึ้นรถบัสถังหยานก็สามารถได้ยินเสียงเพื่อนร่วมทีมล้อเลียนเฉาปิงอันที่จริงนี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั่วไป หลายคนไม่พอใจกับชายชราผู้ซึ่งแทบไม่เคยโผล่หน้ามาดูการฝึกซ้อมของพวกเขาเลยแม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าโค้ชก็ตาม

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในล้อเล่น การกระทำของพวกเขาเป็นเด็กเกินไปในสายตาถังหยาน

หลังจากการเดินทางเป็นระยะเวลาสามชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงเมืองอู่หาง

อู่หางเป็นหนึ่งใน 10 เมืองในหางโจวซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลเจ้อเจียง มันมีเศรษฐกิจที่พัฒนาแล้วและเต็มไปด้วยอาคารสูงใหญ่ ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองนั้นชัดเจนตั้งแต่แรกเห็น หลังจากเข้าไปในเมืองพวกเขาใช้เวลาอีกชั่วโมงกว่าจะถึงโรงแรม

ที่พักของพวกเขาจัดโดยสมาคมยิงธนูจังหวัด อาจเป็นเพราะพวกเขามาจากเมืองเล็กๆที่ไม่มีชื่อเสียงที่พักของพวกเขามันเหมือนกับโมเต็ลมากกว่าโรงแรม

เพื่อนร่วมทีมของเขาเมื่อเห็นโรงแรมเริ่มขมวดคิ้ว เมื่อหวังเต้าและเฉาปิงบอกว่าจะไม่พักอยู่ด้วยเพื่อนร่วมทีมของของถังหยานเริ่มสาปแช่งและบ่นเสียงดัง

ถังหยานยืนเงียบ ๆ รอรับบัตรห้องพัก หลังจากได้รับมันเขาก็ไปที่ห้องของเขาเพื่อพักผ่อน

การแข่งขันครั้งนี้ได้รับการกล่าวขานว่ามีไว้เพื่อคัดเลือกสมาชิกทีมจังหวัดที่จะเข้าร่วมการแข่งขันระดับชาติ แต่โดยความจริงแล้วทุกคนรู้ดีว่าอาจมีการเลือกทีมหลักแล้ว คนส่วนใหญ่น่าจะมาจากทีมยิงธนูของอู่หาง สิ่งที่ทีมอื่นกำลังต่อสู้ก็เพื่อแสดงในฐานะนักธนูที่มีศักยภาพ

หลายเมืองรู้เรื่องนี้ดังนั้นพวกเขาจึงส่งผู้เล่นตัวจริงขึ้นมาคนสองคน เมืองอู่โจวก็ส่งนักธนูมืออาชีพที่มีประสบการณ์มาสองคนเท่านั้น โดยที่เหลือของทีมเป็นผู้มาใหม่เช่นถังหยาน

ถังหยานก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน แต่เขายังไม่ได้ยอมรับชะตากรรมเขาเริ่มพักผ่อนเพื่อที่เขาจะได้อยู่ในตำแหน่งที่ดีที่สุดในวันพรุ่งนี้และบุกเข้าไปคว้าตำแหน่งในทีมหลักให้ได้

ในวันต่อมาเฉาปิงไม่ได้ปรากฏตัวเป็นหวังเต้าที่พาพวกเขาไปที่สถานที่จัดงาน

ผู้แข่งขันหลายคนอดหาวไม่ได้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะนอนหลับไม่ดีเมื่อคืนนี้

หวังเต๋าขมวดคิ้วเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ แต่เมื่อเขาเห็นถังหยานเต็มไปด้วยพลังใบหน้าของเขาก็ยิ้มแย้ม ส่งสัญญาณให้เขารอคนอื่นๆขึ้นรถบัสจากนั้นก็เดินมาที่ถังหยานและพูดว่า

"ถังหยานเราต้องพึ่งเธอแล้ววันนี้แสดงให้พวกเขาเห็นว่า อู่โจวนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิด!"

ถังหยานพยักหน้าแล้วขึ้นรถด้วยรอยยิ้ม