SEEA 33 ฟรี
การมองเห็นในทะเลลดลงอย่างมากในเวลากลางคืนและ เฉินฟาน แทบจะมองไม่เห็น แม้อยู่ข้างหน้าเขาเพียงไม่กี่เมตร หลังจากรับประทานอาหารแสนอร่อย เฉินฟาน ควบคุมปลาไหลไฟฟ้าไปยังน้ำลึก
แม้ว่าปลาหมึกยักษ์จะไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่หายาก แต่ก็แทบจะไม่เคยถูกจับโดยมนุษย์ มีเหตุการณ์มากมายที่ชาวประมงเห็นมันต่อสู้กับวาฬสเปิร์มในทะเลลึก สำหรับชาวประมงเหล่านี้การจับมันเป็นเรื่องยากมาก แต่ก็ไม่ได้ซับซ้อนสำหรับ เฉินฟาน ตราบเท่าที่เขาสามารถค้นพบมันมีโอกาสสูงที่จะจับมันได้
สองล้านหยวน! เฉินฟานรู้สึกตื่นเต้นที่ได้คิดถึงมัน…ฉันจะได้รถ Mercedes 7 Series หนึ่งล้านหยวนให้หวังปิงเป็นคนขับรถและให้จางเล่อแต่งกายด้วยเครื่องแบบสีดำ ล้วน…ไอ้นี่มันมากเกินไป!....
ลัลลาลาลัลลาลา มัน สุขสันต์! เฉินฟานร้องเพลงในใจขณะที่เขาควบคุมการเคลื่อนไหวของปลาไหล ตอนกลางคืนเงียบสงบในมหาสมุทรมีเพียงสิ่งมีชีวิตไม่กี่ตัวที่ยังเคลื่อนไหวอยู่ ปลาไหลไฟฟ้ายาวเก้าเมตรเป็นเหมือนรถไฟที่แล่นผ่านไปมาทำให้สิ่งมีชีวิตที่หลับใหลรอบข้างตื่นตระหนกด้วยการปล่อยกระแสไฟฟ้า
เป็นเรื่องน่าขบขันที่ เฉินฟาน เจอกับเรือประมงที่มีแสงสว่างจ้าไม่น้อยกว่าสิบลำในระหว่างการเดินทางครึ่งชั่วโมงนี้ จากภาพสะท้อนบนผิวน้ำเขาสามารถมองเห็นชาวประมงที่กำลังทอดอวนด้วยความพยายามอย่างเต็มที่และหวังว่าจะได้รับความร่ำรวยในชั่วข้ามคืน
ไปเหวี่ยงแหอีก ฉันสามารถรอที่นี่และรับประโยชน์จากมัน เฉินฟาน เต็มไปด้วยความคิดที่หลอกลวง ความเร็วของอวตารปลาไหลไฟฟ้าในมหาสมุทรถึงยี่สิบนอตซึ่งอยู่ที่ประมาณสามสิบเจ็ดกิโลเมตรต่อชั่วโมง ถ้าเขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะก้าวไปข้างหน้าความเร็วอาจสูงขึ้นไปอีก
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ เฉินฟานก็ลดกระแสไฟฟ้าในร่างกายของปลาไหลและรักษาไว้ในระดับที่เขาสามารถรับรู้ได้กว่าสิบเมตรของพื้นที่โดยรอบ เพื่อไม่ให้พลาดปลาหมึกยักษ์ตัวใดที่ว่ายน้ำอยู่ใกล้ ๆ
การหาปลาหมึกยักษ์ยังต้องใช้เทคนิคบางอย่าง ปลาหมึกยักษ์มักชอบกินกุ้งปูและปลาตัวเล็ก ๆ ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่ เฉินฟาน เห็นฝูงปลาและกุ้งขนาดเล็กเขาจะหยุดกระแสไฟฟ้าที่ตัวของปลาไหลทันทีและรออย่างเงียบ ๆ หลังฝูงปลาและกุ้งตัวเล็ก ๆ ในขณะที่เขารอให้ปลาหมึกยักษ์มาหาอาหารของมัน
เฉินฟานเดินตามฝูงปลาซาร์ดีนขนาดเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนต่อหน้าเขามานานกว่าหนึ่งชั่วโมงอย่างเงียบ ๆ อย่างไรก็ตามนอกจากปลาหมึกธรรมดาสองสามตัวที่มาหาอาหารแล้วเขายังไม่เห็นสิ่งใดที่ยาวเกินสองเมตร ขณะที่เฉินฟานกำลังจะยอมแพ้และมองหาเป้าหมายต่อไปของเขาทันใดนั้นเขาก็เหลือบเห็นเงาขนาดใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา โอ้พระเจ้า…คุณ…คุณปฏิบัติกับฉันดีจริงๆ! เฉินฟานจ้องไปที่เงาขนาดใหญ่นั้นขณะที่หัวใจของปลาไหลเต้นไม่หยุด!
เนื่องจากทัศนวิสัยที่ไม่ดีของมหาสมุทรในตอนกลางคืนเฉินฟานจึงยังไม่ทราบว่าสิ่งที่ว่ายมาหาเขาคืออะไร! ทันใดนั้นอวตารของปลาไหลก็พุ่งเข้าหาเงาที่ใกล้เข้ามาโดยไม่มีการควบคุมและครอบคลุมระยะสามสิบเมตรด้วยการหายใจเพียงสองครั้ง ไม่เพียงแค่นั้นเมื่อปลาไหลไฟฟ้ามาถึงหน้าเงาขนาดใหญ่กระแสไฟฟ้าในร่างกายของมันก็พุ่งขึ้นสูงสุดถึง 2,300 โวลต์ที่น่าตกใจ
ด้วยเสียงดังสนั่นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ยาว 10 เมตรเริ่มสั่นสะเทือนไปทั่วเหมือนแมวที่หางถูกเหยียบ ห่าทำไมมันถึงนุ่มขนาดนี้ หลังจากปล่อยกระแสไฟฟ้าที่รุนแรงเฉินฟานก็ตระหนักว่ามันเป็นฉลามวาฬที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นทั้งปลาที่ใหญ่ที่สุดในโลกและเป็นปลาที่อ่อนแอที่สุด
ฉลามวาฬเป็นฉลามชนิดหนึ่งที่สามารถเติบโตได้ถึงประมาณสิบหกเมตรเมื่อครบกำหนด แม้ว่ามันจะมีความอยากอาหารมาก แต่ก็อ่อนแอกว่าสัตว์กินพืชจริงๆ แม้ว่าใครจะยิงมันด้วยปืนมันก็คงจะซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งและร้องไห้เงียบ ๆ
ฉันรู้แล้ว…ฉันจะโชคดีขนาดนี้ได้ยังไง! เฉินฟานส่ายหางอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขามองไปที่ฉลามวาฬซึ่งหนีเร็วกว่าปลาทูน่า มันน่าผิดหวังจริงๆที่ได้พบกับเพื่อนขี้ขลาดคนนี้!
ฉลามวาฬที่มีน้ำหนักไม่กี่ตันสามารถระบายออกได้มากกว่าสองพันโวลต์ แต่สิ่งนี้ไม่เหมือนกับปลาซาร์ดีนตัวเล็ก ๆ เหล่านั้น พวกเขาจำนวนนับไม่ถ้วนพลิกท้องสีขาวคว่ำราวกับว่าพวกเขาได้รับยาฆ่าแมลงและลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากความยุ่งเหยิงที่เกิดจากสัตว์ทะเลทั้งสองตัวฝูงของปลาซาร์ดีนก็กระจัดกระจายไปในขณะที่พยายามหลบหนี
ไม่มีทางเลือกอื่น เฉินฟาน ทำได้เพียงหันหางไปรอบ ๆ เพื่อมองหาปลากลุ่มต่อไป ปลาจำนวนมากสามารถพบเห็นได้ทั่วไปในมหาสมุทร หลังจากว่ายน้ำนานกว่าสิบนาที เฉินฟาน ก็พบกลุ่มปลาซาร์ดีนอีกจำนวนมาก เฉินฟานลดพื้นที่ของกระแสน้ำที่ปล่อยออกมาและรออยู่ใกล้ ๆ อย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขารอให้ปลาหมึกยักษ์ตกลงไปในกับดัก
ปลาซาร์ดีนเป็น "สายพันธุ์ในมหาสมุทร" ทั่วไปและปลาที่กินเนื้อเป็นอาหารทุกชนิดก็ชอบที่จะใช้ประโยชน์จากพวกมัน หลังจากรอสองชั่วโมงเฉินฟานก็เห็นฝูงปลากินเนื้อไม่ต่ำกว่ายี่สิบตัวมาหาเหยื่อ
ให้ตายเถอะสมองของฉันตายไปแล้วด้วยการจ้องมอง! เฉินฟานสาปแช่งขณะที่เขาหมุนตัวเพื่อกลับไป ในการเดินทางกลับจำนวนเรือประมงลดลงอย่างมาก มีเพียงสองหรือสามรายที่ไม่ยอมแพ้และยังคงเหวี่ยงแหอยู่ หลังจากตีสามในตอนเช้าในที่สุดเขาก็ซ่อนปลาไหลและเปลี่ยนความคิดของเขากลับมา
“ฉันจะไปใต้น้ำในวันพรุ่งนี้เพื่อมองหาถ้ำและดูว่าฉันจะหาปลาหมึกยักษ์ได้ไหม!” หลังจากถูหัวที่เหนื่อยล้าเฉินฟานก็โยนผ้าห่มคลุมตัวเขาและหลับไปทันที
เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินฟาน ถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงเคาะประตูหลายครั้ง
“บอสตอนนี้เป็นเวลา 9:30 น. แล้วพวกเราควรจะตื่นไปทานอาหารเช้าหรือไม่”
“โอเค…ตื่นแล้ว…” เฉินฟานตอบอย่างเซื่องซึมและนอนต่อ
เคาะเคาะ ...
“บอสตอนนี้เป็นเวลา 10.00 น. แล้วฉันหิวแล้วเราควร…” คำบ่นของหวังปิงดังมาจากนอกประตูอีกครั้ง
“ฉันตื่น…แล้ว!” เฉินฟานตอบและนอนต่อ หลังจากนั้นไม่นานตอนที่เฉินฟานยังอยู่ในความฝันจู่ๆก็มีคนเอาผ้าห่มของเขาออก!
"นั่นใครน่ะ?" จู่ๆเฉินฟานก็ลุกขึ้นยืนและมือขวาของเขากำลังจะไปหาปืนพกใต้หมอน อย่างไรก็ตามเขาเห็นหวังปิงยิ้มอยู่ข้างๆเขากอดที่นอน
“นายเข้ามาได้อย่างไร” เฉินฟานเหงื่อแตก “ฉันไม่ได้ล็อกประตูจากข้างในหรือ”
“ในฐานะผู้คุ้มกันที่มีความเชี่ยวชาญในทุกวิธีในการฆ่าคน ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเข้ามาจากประตูที่ล็อคอยู่” หวังปิงยกมือซ้ายขึ้นและหมุนลวดเหล็กที่ถือด้วยนิ้วหัวแม่มือและนิ้วนาง