ตอนที่ 10

ตอนที่ 10

“ฮ่า ๆ ๆ …”

กลับไปที่พื้นที่การศึกษานารูโตะกลิ้งไปบนพื้นด้วยรอยยิ้ม

เมื่อนึกถึงการได้อยู่ร่วมกับจิ้งจอกตัวใหญ่ในคืนนี้นารูโตะก็รู้สึกถึงรอยยิ้มที่ไม่อาจหยุดยั้งได้

สนุกมากไม่ได้คาดหวังว่าสุนัขจิ้งจอกตัวใหญ่ตัวนี้จะหยิ่ง

น่าเสียดายที่นารูโตะนึกถึงตัวละครที่เย่อหยิ่งและปรนเปรอแบบคลาสสิกในผลงานที่เขาได้เห็นเมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาทั้งหมดบอกว่าไม่ แต่ร่างกายนั้นซื่อสัตย์มาก

และสุนัขจิ้งจอกตัวใหญ่ตัวนี้ยังมีคุณสมบัติที่เหมือนกันจริงๆ

ในรายการวาไรตี้ชื่อ การเปลี่ยนแปลง ที่ นารูโตะ ดูเมื่อไม่นานมานี้ตัวละครชื่อ วัง เจียงซี ก็มีผลเช่นเดียวกัน

สิ่งนี้ทำให้นารูโตะมั่นใจมาก

ตามประสบการณ์ในการจัดการกับบทบาทที่เย่อหยิ่งและเอาใจนี้อันดับแรกคุณต้องใช้ความจริงใจในการทำลายด้านที่หยิ่งผยองเพื่อที่คุณจะได้แสดงเจตนาโดยไม่แตะต้องส่วนล่างของอีกฝ่าย

และเห็นได้ชัดว่าวิธีการของเขาในปัจจุบันได้ผลดีมาก

สิ่งต่อไปที่ต้องทำคือใช้วิธีนี้จนกว่าจะสำเร็จ!

หลังจากหัวเราะนารูโตะก็เปลี่ยนใจอย่างรวดเร็วและเริ่มเรียนรู้

คืนนี้ล่าช้าไปนาน แต่ฉันไม่สามารถทำมันให้เสียไปได้

แม้ว่าจะสำคัญมากในการโจมตีสุนัขจิ้งจอกตัวใหญ่เพื่อที่จะไม่สร้างปัญหาในอนาคต แต่การเรียนรู้เพิ่มเติมและเพิ่มพูนภูมิปัญญาก็เป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันและไม่สามารถละทิ้งได้

ไม่นานหนึ่งคืนก็ผ่านไป

พอรุ่งเช้านารูโตะก็ตื่นตามเวลา

เป็นเวลากว่าหนึ่งปีแล้วที่ครั้งสุดท้ายที่ฉันออกไปในตอนกลางวัน

อย่างไรก็ตามผู้คนในปัจจุบันยังคงปฏิบัติต่อนารูโตะด้วยความ 'เกรียจชัง' และพวกเขาให้ความสนใจกับเจตนาฆ่าด้วยความไม่แยแสความเกลียดชังและความเกลียดชังตลอดทาง

เพื่อตอบสนองต่อสายตาเหล่านี้หัวใจของนารูโตะถูกปิดกั้น

เป็นเพียงเพราะที่เขาไม่ได้พูดอะไรมาก คนเหล่านั้นที่ทำให้เขาโกรธเขาไม่สนใจสิ่งที่เขาคิดและพวกเขาไม่ต้องการคำอธิบายของเขา พวกเขาต้องการแค่ที่ระบายเพื่อระบายอารมณ์

ด้วยการเดินอย่างรวดเร็วตลอดทางนารูโตะก็เดินผ่านหมู่บ้านเล็ก ๆ ครึ่งหนึ่งไปยังป่าอันเงียบสงบที่อยู่ริมหมู่บ้าน

ในที่สุดนารูโตะก็หยุดอยู่ในพื้นที่เปิดโล่งใกล้ลำธาร

วางกล่องอาหารกลางวัน

หลังจากนั้นนารูโตะก็ฝึกความแข็งแกร่งทางกายภาพแบบเข้มข้นในสนามกว้างนี้เป็นครั้งแรกตามวิธีการที่เรียนรู้เมื่อวานนี้จนกว่าเขาจะหมดแรง

หลังจากนั้นนารูโตะก็เอนตัวไปพักผ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่และหยิบ“ขว้างตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงระดับชำนาญ” ที่เขานำมาให้อ่าน

ในหนังสือเล่มนี้จะอธิบายถึงวิธีการขว้างแบบ คูไน, ชูริเคน, 1,000 อาวุธนินจา ที่ใช้กันทั่วไปของนินจาและจะเน้นไปที่วิธีที่ อาวุธขว้าง แต่ละตัวสามารถออกแรงเพื่อให้ได้พลังที่น่าเกรงขามสูงสุด

วิธีคำนวณตำแหน่งของ คูไน ของคุณเพื่อให้สามารถตีศัตรูได้ดีขึ้น

นอกเหนือจากนี้ฉันยังอธิบายวิธีจัดการกับ อาวุธ ที่ศัตรูขว้างมา

หรือปัดป้องหรือหลบ

หลังจากเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่งความแข็งแกร่งทางกายภาพของนารูโตะก็ฟื้นตัวและยังคงฝึกฝนความแข็งแกร่งทางกายภาพ

พอหายเหนื่อยก็อ่านต่อ

ดังนั้นวงจรกลับมาที่จุดเริ่มต้นยกเว้นการพักผ่อนเล็กน้อยเมื่อรับประทานอาหารกลางวันในตอนเที่ยงจากนั้นไม่เคยหยุด

ในขณะที่ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงในที่สุดนารูโตะก็อ่านหนังสือ“อาวุธขว้างตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงระดับชำนาญ” ตั้งแต่ต้นจนจบ

ถือหินเป็นชูริเคนฉันทดลองความรู้สึกเล็กน้อยจนกระทั่งพลังงานหมดลงและนารูโตะซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อและฝุ่นเนื่องจากการฝึกฝนไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อไปและเลือกที่จะกลับบ้าน

เวลานี้เป็นช่วงเวลาที่มีชีวิตชีวาที่สุดใน หมู่บ้าน

คนที่ทำงานยุ่งมาทั้งวันเสร็จจากงานและเริ่มดำเนินชีวิตของตัวเอง

ไม่น่าแปลกใจที่นารูโตะได้รับความสนใจมากมาย

มันเป็นเวลาแค่นี้เพราะด้วยการคาดเดาในตอนเช้ามันไม่สามารถทำให้จิตใจของนารูโตะวุ่นวายได้อีกต่อไป

เมื่อไม่มีความหวังโดยธรรมชาติคุณจะไม่รู้สึกผิดหวัง

หลังจากกลับบ้านลากร่างกายที่อ่อนล้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้สะอาดนารูโตะไม่มีความคิดที่จะทำอาหาร

อย่าลังเลที่จะอุ่นอาหารที่เหลือที่เตรียมไว้ในตอนเช้าและถือว่าเป็นอาหารเย็น

ไม่นานหลังจากกินข้าวและก่อนถึงเวลาเข้านอนนารูโตะก็นอนบนเตียงแล้วก็หลับไป

หลังจากเข้ามาในพื้นที่แห่งการเรียนรู้นารูโตะรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างมากหลังจากผ่านการฝึกฝนความแข็งแกร่งทางร่างกายมาทั้งวันและกลับมาตื่นตัวอีกครั้งเพราะเขาเป็นอิสระจากอิทธิพลของร่างกาย

เป็นเพียงการที่เขานอนอยู่บนโซฟาอย่างเกียจคร้าน แต่ไม่อยากขยับ

ท้ายที่สุดพวกเขาก็ยังไม่สามารถปล่อยวางได้

“วิ่งไปข้างหน้าเผชิญหน้ากับสายตาที่เยือกเย็นและเยาะเย้ยเราจะรู้สึกถึงความกว้างใหญ่ของชีวิตที่ปราศจากความทุกข์โชคชะตาได้อย่างไรเขาไม่สามารถทำให้เราคุกเข่าร้องขอความเมตตาได้…”

ช่วงกลางมีเสียงดนตรีดังขึ้นเป็นบางช่วง

ฟังอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รู้ตัวน้ำตาสองสายสะบัดไปทั่วดวงตาของนารูโตะ

อย่างไรก็ตามนารูโตะไม่ได้รู้สึกอึดอัด อารมณ์ที่สะสมในใจของเขาค่อยๆหายไปพร้อมกับการร้อง

สิ่งที่เหลือคือความสับสน

“สวรรค์จะมอบความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ให้กับมนุษย์ ก่อนอื่นเขาต้องทนทุกข์ทรมานจิตใจกล้ามเนื้อและกระดูกหิวผิวหนังร่างกายว่างเปล่าและรบกวนพฤติกรรมของเขาเขาจึงถูกล่อลวงให้อดทนและได้รับตำแหน่ง”

หากพระเจ้าต้องการให้ความรับผิดชอบที่หนักหน่วงต่อใครบางคนก่อนอื่นเขาต้องทำให้เขารู้สึกเป็นทุกข์เจ็บกล้ามเนื้อและกระดูกทำให้เขาหิวว่างเปล่าและอ่อนแอและทำทุกวิถีทาง ไม่เป็นไปตามที่คาดไว้สิ่งนี้จะกระตุ้นจิตใจของเขาทำให้มีนิสัยอดทนอดกลั้นและเพิ่มความสามารถที่เขาไม่มี

สำเนาของ“แมนเซียส” ปรากฏขึ้นต่อหน้านารูโตะโดยท่องคำศัพท์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ความสับสนในใจของฉันค่อยๆหายไป

“ฉันจะต้องกลายเป็นนินจาที่ทรงพลังเพื่อไม่ให้คนอื่นกล้ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น”

เป็นครั้งแรกที่หัวใจของนารูโตะปรากฏชัดเจนเป้าหมาย

ซับน้ำตาให้แห้งและปรากฏตัวในพื้นที่ผนึกนารูโตะมีรอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้า:“โอ้จิ้งจอกตัวใหญ่สวัสดีตอนเย็นคุณจะดูละครทีวีด้วยกันคืนนี้หรือไม่?”

หลังจากพูดจบก่อนเก้าหางจะตอบนารูโตะก็วิ่งไปที่ทีวีและเสียบการ์ดหน่วยความจำ

อสูรน้อยตัวนี้โอเคไหม?

เมื่อมองไปที่นารูโตะด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เก้าหาง ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความคิดนี้

เกิดอะไรขึ้นระหว่างวันมันน่าเบื่อมากที่ต้องใส่ใจทั้งที่รู้ว่าวันนี้เขาไม่มีความสุขเลย

ปีศาจตัวน้อยที่เก่งทุกวันจู่ๆก็เป็นโดดเดี่ยวในวันนี้ เรื่องนี้เข้าใจง่ายเกินไป

แต่ทันใดนั้น เก้าหาง ก็วางความคิดนี้ไว้เบื้องหลังเพราะมันไม่ได้รู้สึกถึงอารมณ์เชิงลบของปีศาจตัวน้อยตัวนี้มันก็ดีจริงๆ

“อาฉันไม่สบายใจมาทั้งวันและในที่สุดฉันก็สามารถดู การลงทุนของพระเจ้า และฉันจะได้รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป”

เก้าหาง คิดเรื่องนี้การแสดงออกบนใบหน้าของเขากลายเป็นเรื่องน่าเกลียด

เพราะสิ่งที่แสดงบนทีวีไม่ใช่การลงทุนของพระเจ้าที่ต้องการรับชม

แต่การ์ตูนชื่อ“ลูกตำลึง” ...อิหยั่งวะ!