Ep.430 - เดี๋ยวแฟนฉันจะโกรธ

1/5

โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.430 - เดี๋ยวแฟนฉันจะโกรธ

อีกสองคนเร่งตรวจสอบประวัติย้อนหลังที่เหลือทันที เมื่อได้อ่านมัน พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกอัศจรรย์ใจกว่าเดิม

ประวัติเหล่านี้ ไม่ได้พูดถึงแค่เฉพาะความแข็งแกร่งของฉินเฟิง แต่ยังระบุถึงสมบัติมากมายที่ฉินเฟิงมีอีกด้วย

ในสงคราม ณ สถานชุมชนหลงฉวน เจ้าตัวคว้าเงินรางวัลไปมากกว่า 4 ล้านล้าน!

แต่แน่นอน ว่าปัจจุบันถูกระงับไปแล้ว

หากคนจากทางพันธมิตรมนุษย์สามารถสังหารฉินเฟิง พวกเขาสามารถหักเงินในบัญชีส่วนตัว 1/20 ของฉินเฟิงมาเป็นรางวัลได้

และนั่นเป็นจำนวนมากถึงหลักแสนล้าน!

แต่ถึงต่อให้ไม่ได้เงินในบัญชีมาก็ตาม คนที่มั่งคั่งร่ำรวยถึงขนาดนั้น ในอุปกรณ์รูนมิติของเขาจะไม่มีของดีๆเก็บเอาไว้เลยหรือ?

แค่คิดถึงมันก็ตื่นเต้นแล้ว!

ในแววตาของทั้งสาม ทอประกายความโล�

พวกเขามองหน้ากันและกัน ก่อนเร่งปิดอุปกรณ์สื่อสาร และติดต่อใครบางคนภายในเมืองทันที

อันที่จริงแม้ทุกคนจะมาเฝ้าประตูเมืองร่วมกัน ทว่าแต่ละคนล้วนมาจากคนละสังกัด คนละกองกำลัง เนื่องจากในเมืองหวัง มีขั้วอำนาจอยู่มากมาย

ดังนั้นทั้งสามไม่คิดลงมือด้วยตัวเอง ส่งเรื่องให้ระดับสูงของตนจัดการแทน ส่วนฉินเฟิง เมื่อก้าวเข้าไปในเมือง ก็เท่ากับตายไปแล้ว!

ฉินเฟิงในสายตาของคนเหล่านี้ ไม่ต่างไปจากแกะอ้วนรอวันถูกเชือด!

…

ภายในตรอกมืด ฉินเฟิงเดินควงแขนไป๋หลีอย่างสบายอารมณ์

หลังจากเดินผ่านไปกว่าสี่ตรอก จู่ๆเด็กน้อยก็เริ่มเร่งฝีเท้าอย่างกะทันหัน พุ่งตัวไปทางสี่แยก วูบหายไปทันที

แต่ท่าทีของฉินเฟิงกลับยังคงสงบเยือกเย็น ไม่มีเจตนาจะไล่ตามแต่อย่างใด ขณะที่ไป๋หลี กำลังมองรอบๆด้วยความสนใจ

ต่อมา ประตูกำแพงสองฟากฝั่งพลันเปิดตึง! ผู้ใช้พลังจำนวนมาก้าวออกมา ดักทางเดินทั้งหน้าหลังของฉินเฟิง

คนเหล่านี้ล้วนมีโล่พลังสมาธิของมือปืนครอบคลุมเอาไว้ มันช่วยปกปิดกลิ่นอายมิให้เล็ดรอด บดบังการรับรู้ของศัตรู

มุมปากของฉินเฟิงยกสูง แสดงถึงความเย้ยหยัน

เจ้าพวกบ้านี่ คิดว่าจะสามารถกลบซ่อนตัวตนจากเขาได้อย่างงั้นหรือ?

เดิมที ตั้งแต่ที่เด็กน้อยปรากฏตัว ฉินเฟิงก็รู้แล้วว่านี่คือกับดัก

ตอนแรกเขาเลยไม่สนใจ แต่เมื่อลองคิดดูดีๆอีกที แทนที่จะไปนอนโรงแรม แล้วจ่ายค่าธรรมเนียมมหาศาล เหตุใดไม่สู้ออกหาพวกโง่ที่คิดเคาะประตูหาความตายเล่า? จากนั้นก็จัดการพวกมัน แล้วเขาก็จะได้ที่พักอาศัยแบบฟรีๆเอง!

เมื่อเกิดความคิดเช่นนี้ ฉินเฟิงก็ยอมเดินตามเด็กน้อยมาอย่างว่าง่าย และเจ้าหนูนั่นก็ไม่ทำให้ฉินเฟิงผิดหวัง

ผู้ใช้พลังนับสิบกระโดดออกมา กำลังภายในอันน่าสะพรึงฟุ้งไปตลอดทั้งตรอก

หึ่ง! หึ่ง!

ปราณกำลังภายในของฉินเฟิงปะทุออกทันใด มือซ้ายโอบเอวไป๋หลี ดึงเธอเข้ามาแนบชิดตนเอง ให้ปราณกำลังภายในแผ่มาถึงเธอ

คมดาบจากรอบทิศที่อัดแน่นไปด้วยกำลังภายใน พลันส่งเสียงปัง! เมื่อกระทบเข้ากับปราณกำลังภายในของฉินเฟิง

ปัง ปัง ปัง และปัง!

เกิดเสียงระเบิดดังสะท้อนติดต่อกัน

มีอย่างน้อยเจ็ดผู้ใช้วรยุทธโบราณโจมตีใส่ฉินเฟิง แต่ทั้งหมดมิอาจทำให้ปราณกำลังภายในของเขาสั่นไหวได้เลย

มือขวาของฉินเฟิงวาดออก กำลังภายในก่อตัวเป็นกระแสวังวน

“ทักษะลับกลืนดารา!”

หมาลอบกัดเหล่านี้ ล้วนเป็นผู้ใช้พลังเลเวล D แต่ในด้านกำลังภายใน เกรงว่าจะห่างชั้นกับฉินเฟิงถึง 50 เท่า ดังนั้น ฉินเฟิงเลยไม่คิดเผยไต๋ให้พวกเขารู้แต่แรก ปล่อยให้เป็นฝ่ายเปิดโจมตีเข้ามาก่อน

ราวกับถูกดึงดูดโดยอำนาจมหาศาล 7 ผู้ใช้วรยุทธโบราณถูกกระชากเข้าหาฉินเฟิง

กระทั่งกำลังภายในที่พวกเขายังไม่ได้ปลดปล่อยมันออกมา ก็ดูเหมือนว่าจะไหลไปตามทิศทางของฉินเฟิง

ปราณกำลังภายในของพวกเขาไหลออก ลดฮวบๆลงด้วยอัตราเร็วที่มองเห็นชัดด้วยตาเปล่า

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”

หนึ่งในนั้นแสดงสีหน้าราวกับเห็นผี

ยังไม่พอ เมื่อปราณกำลังภายในของพวกเขาสลายไปแล้ว อำนาจดึงดูดก็ยิ่งเพิ่มเป็นเท่าทวี กำลังภายในของพวกเขาเริ่มไหลออกจากกายอย่างบ้าคลั่ง วิ่งผ่านอากาศเข้าไปยังร่างของฉินเฟิง

ปรากฏการนี้ ยิ่งนานยิ่งน่าสะพรึง มันบีบคั้นเส้นลมปราณ เกิดกระบวนการย้อนกลับ!

“รีบ … ช่วยโจมตีมันเร็วเข้า!”

ผู้ใช้วรยุทธโบราณกล่าวเสียงสั่น นั่นเพราะอีกสามคนที่เหลือยังไม่ลงมือทำอะไรสักที

และที่เหลืออีกสามคน มีสองคนเป็นมือปืน อีกหนึ่งคือผู้ใช้อบิลิตี้

“ลำแสงเปลวไฟ!”

ผู้ใช้อบิลิตี้ที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในเลเวล D อำนาจโจมตีย่อมร้ายกาจรุนแรง เพียงวาดมือ เส้นแสงเปลวไฟขนาดหนาเท่าข้อมือพลันปะทุออก พุ่งปะทะเข้าใส่ปราณกำลังภายในของฉินเฟิง

เปลวไฟระเบิดออกทันที ผลพวงจากมัน โดนพรรคพวกผู้ใช้วรยุทธโบราณกว่า 2 คนที่ไร้ซึ่งปราณกำลังภายในคอยปกป้อง ได้รับบาดเจ็บสาหัส

อย่างไรก็ตาม หากเขาไม่โจมตีออกไป เกรงว่าสถานการณ์ของคนเหล่านี้ อาจเลวร้ายยิ่งกว่า

ไม่รั้งรอให้อีกฝ่ายโจมตีเป็นครั้งที่สอง ฉินเฟิงสะบัดแขนสวนกลับไป แต่ปัจจุบัน เขาไม่ได้สวมใส่อุปกรณ์รูนอบิลิตี้ธาตุไฟคอยสนับสนุนแต่อย่างใด

“ลำแสงเปลวไฟ!”

เส้นแสงที่ลุกไหม้ระเบิดออกในทำนองเดียวกัน ทว่าขนาดของมัน อวบอ้วนกว่าลำแสงก่อนหน้านี้ถึงสามเท่า วิ่งเผาอากาศตรงเข้าหาผู้ใช้อบิลิตี้และมือปืนอีกสองคนที่เหลือ

ตูม ตูม ตูม!

เส้นแสงเปลวไฟพุ่งเข้าใส่ร่างทั้งสาม ส่งปลิวละลิ่วออกไป

“อ๊ากกก”ผู้ใช้อบิลิตี้ปลิวไกลสุด ลอยไปกว่า 30 เมตร ก่อนกระแทกเข้ากับกำแพง เผยทั้งร่างที่กลายเป็นสีไหม้เกรียมสู่สายตาฝูงชน

ในขณะที่มือปืนอีกสองคน ไม่อาจสัมผัสได้ถึงลมหายใจอีกต่อไป

เมื่อจัดการทั้งสาม พลังสมาธิของฉินเฟิงก็ถูกเรียกกลับคืน วกกลับมาระเบิดกระบวนท่ากำลังภายในอีกครั้ง

“กลืนดารา!”

อำนาจดึงดูดปะทุโหมอย่างบ้าคลั่ง ผู้ใช้วรยุทธโบราณทั้งหมด ถูกดูดซับกำลังภายในจนกลายเป็นมนุษย์ตากแห้ง

ไม่หลงเหลือกำลังภายในอีกต่อไป เส้นลมปราณของพวกเขาเหือดแห้ง ทั้งหมดถูกสูบมาอยู่ในกายของฉินเฟิงโดยสิ้นเชิง

ทันใดนั้น ภายในตันเถียนของฉินเฟิง กลับปรากฏกลุ่มมวลน้ำที่ยังไม่ได้รับการกลั่นเพิ่มเข้ามาถึง 15 แอ่ง

พริบตาต่อมา ฉินเฟิงก็ระเบิดกำลังภายในอย่างไม่ลังเล

“ปลดปล่อยแรงผลัก!”

อำนาจดึงดูดเลือนหาย ฝูงชนโดยรอบทั้ง 7 คน บินกลับหัวกลับหาง ปลิวไปคนละทิศทาง ตันเถียนถูกทำลายโดยแรงผลัก แตกเป็นเสี่ยงๆ เส้นเลือดหัวใจฉีกขาดจากกัน

มองไปยังใบหน้าที่บิดเบี้ยว ไม่ต้องบอกก็รู้ได้ว่าทั้ง 7 ตายไปเรียบร้อย

ฉินเฟิงวาดมืออีกครั้ง สะเก็ดรูนสีแดงเพลิงร่วงตกลงไป

ร่างของทั้งเก้าพลันลุกไหม้ ถูกสลายเหลือเพียงเถ้าถ่าน

ฉินเฟิงสะบัดมือเล็กน้อย เรียกเอาอุปกรณ์รูนของคนเหล่านนั้นมาในมือเขา

ฉินเฟิงคลายมือที่โอบเอวไป๋หลี และเริ่มก้าวตรงไปยังผู้ใช้อบิลิตี้ ในมือเขาลุกไหม้ไปด้วยเปลวไฟ

ผู้ใช้อบิลิตี้ดึดตัวขึ้นทันที

“อย่าฆ่าฉัน ได้โปรดอย่าฆ่าฉัน!”

ฉินเฟิงแสยะยิ้ม “อ้าว ไม่แกล้งทำเป็นตายแล้วหรอ?”

ก่อนหน้านี้ผู้ใช้อบิลิตี้วางแผนแกล้งตายเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกสังหารโดยฉินเฟิง แต่ฉินเฟิงดันเก็บรวบรวมอุปกรณ์รูนมิติของทุกคนที่โค่นได้

ดังนั้น แผนของเขาจึงแตก และเวลานี้ก็ไม่อาจหลบหนี

อย่างไรก็ตาม ถ้าฉินเฟิงจะฆ่าอีกฝ่าย เขาทำไปนานแล้ว ไม่รั้งรอจนถึงตอนนี้หรอกจริงไหม?

“อย่าฆ่าฉันเลย ฉันยินดีรับใช้ จะทำงานเป็นวัวเป็นควายให้แก่คุณ แบบนี้เป็นอย่างไร? นับจากวันนี้ไป ฉันจะบูชาคุณในฐานะพี่ใหญ่!”

บังเกิดความขยะแขยงเล็กน้อยในแววตาของฉินเฟิง ทัศนคติน่ารังเกียจเช่นนี้ มันทำให้ฉินเฟิงรู้สึกสะอิดสะเอียน

อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงสังหารคนมามากมาย ดังนั้นทัศนคติเช่นนี้ เขาเห็นมาเยอะจนชินแล้ว

ไอ้ทัศนคติที่ว่า : หากสังหารคนอื่น ตนย่อมไม่ผิด แต่พอเป็นตน กลับไม่อาจยินยอมรับความตาย!

แต่ในเวลานั้นเอง เสียงแหบพร่าพลันดังสวนเข้ามาจากเบื้องหลังฉินเฟิง

“มอบอุปกรณ์รูนมิติทั้งหมดมา ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ!”

ฉินเฟิงค่อยๆหันกลับไป และผมกับร่างสกปรกผอมแห้ง กำลังใช้กริชจี้คอของไป๋หลี

ยิ่งไปกว่านั้น คนๆนี้ และเด็กน้อยที่สวมเสื้อผ้าขี้ริ้ว ยังมีลักษณะคล้ายคลึงกันเป็นอย่างมาก กระทั่งเสื้อผ้ารุ่งริ่งบนร่างกาย ก็ยังเป็นตัวเดียวกัน

“วิชาหดกระดูก? ย้อนคืนสู่วัยเด็ก? น่าประทับใจจริงๆ แต่ว่า …” ฉินเฟิงยกริมฝีปากจนโค้งมน และกล่าวต่อ “อย่าทำให้เสื้อผ้าของแฟนฉันสกปรกล่ะ เดี๋ยวเธอจะโกรธเอา!”