บทที่ 212
หลังจากสังหารปีศาจร้ายทั้งสี่ตัวเสร็จสิ้น กิเลนอัสนีพาชายหนุ่มทั้งสองพุ่งทะยานขึ้นท้องฟ้ามุ่งหน้าไปที่เมืองต่อไป ระยะทางเกือบสิบลี้เนี่ยฟงให้กิเลนอัสนีบินลงด้านล่างเดินเท้าแทนการบินบนท้องฟ้า เมื่อทั้งสองเข้ามาในระยะมองเห็นกำแพงเมือง ด้านบนเหนือกำแพงเมืองมีปีศาจที่ทั้งสองเคยสังหารบินอยู่เป็นฝูงนับร้อยตัวหยางเวยถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
“เราจะทำอย่างไรดีเนี่ยฟง พวกมันมีจำนวนเยอะเหลือเกิน”
“คงต้องลงมือตอนกลางคืน”
“เจ้าคิดจะทำอย่างไร”
“จากที่สังหารปีศาจเมื่อครู่ ปราณพิษของเจ้ามีผลกับพวกมันไม่มากก็น้อย”
“เจ้าคงไม่คิดจะใช้ข้าเป็นตัวล่อ”
“วางใจเถอะข้าพอมีแผน ตอนนี้พักเอาแรงก่อนก็แล้วกัน คืนนี้ไม่แน่เราอาจจะไม่ได้นอนจนถึงเช้า”
หลังจากที่ทั้งสองถอยออกมา เนี่ยฟงก็หาถ้ำขนาดเล็กสำหรับซ่อนตัวเพื่อลงมือคืนนี้ เสียงสะบัดมือดังแว่ววงอักขระศักดิ์สิทธิ์ปรากฏออกมาที่ด้านหน้าของถ้ำ ชั่วน้ำเดือดก็กลายเป็นม่านพลังบดบังทางเข้าเอาไว้ หลังจากนั้นก็นำแผ่นหินออกมาประทับวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สิบสองแผ่น สร้างความแปลกใจแก่หยางเวยไม่น้อย
“เหตุใดเจ้านำแผ่นหินออกมาน้อยยิ่งนัก”
“แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว”
หลังจากนั้นหยางเวยก็นั่งโคจรลมปราณเพื่อรอเวลาลงมือ ส่วนเนี่ยฟงยังคงยุ่งกับการประทับวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ลงไปที่แผ่นหิน เวลาค่อยๆไหลผ่านไม่นานพระอาทิตย์ก็ลาลับขอบฟ้า เนี่ยฟงจัดการกับแผ่นหินจนเสร็จในระหว่างนั้นก็รอหยางเวยย่างเนื้อ เมื่อทั้งสองทานจนอิ่มเนี่ยฟงก็เอ่ยถึงแผนการสำหรับจัดการกับปีศาจที่เมือง
“หยางเวย เจ้าหาทางหลอกล่อปีศาจที่ด้านหน้าให้เข้ามาหาเจ้ามากที่สุด ข้าจะใช้วงอักขระศักดิ์สิทธิ์จัดการพวกมัน”
“เจ้ามั่นใจแค่ไหนว่าแผนของเจ้าจะสำเร็จ”
“ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าจะหลอกล่อพวกมันมามากแค่ไหน”
“เจ้าแน่ใจนะ”
“วางใจข้าเถอะ เมื่อถึงเวลาข้าให้สัญญาณเจ้ารีบถอยหนีทันทีก็พอ ว่าแต่เจ้าพอมีน้ำมันตะเกียงไฟเยอะหรือไม่”
“ยังพอมีอยู่ เจ้าต้องการเท่าไร”
“เยอะเท่าที่ มี”
หยางเวยสะบัดมือขวานำหม้อบรรจุน้ำมันออกมาให้เนี่ยฟง เนี่ยฟงเองก็สะบัดมือขวานำขวดยาออกมาให้หยางเวย
“เม็ดยารักษาอาการบาดเจ็บ เจ้าอาจจำเป็นต้องใช้”
หยางเวยรีบคว้าเก็บไว้ในแหวนอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับเนี่ยฟงเก็บหม้อบรรจุน้ำมันเอาไว้
“เอาละเราไปกันเถอะ”
ทั้งสองออกมาจากถ้ำมุ่งหน้ากลับไปยังเมืองที่เป็นเป้าหมาย เมื่อมาถึงเช่นเดิม ปีศาจนับร้อยตัวยังคงบินวนไปมาอยู่ด้านบนของเมือง
“รออีกสองชั่วยาม ค่อยลงมือ”
ทั้งสองแอบอยู่ซอกหินโคจรลมปราณรอเวลา ในระหว่างที่รออยู่นั้นก็มีลมกระโชกแรงพัดหาสายฝนเข้ามา เนี่ยฟงแสยะยิ้มแอบออกไปตรวจสอบก็พบว่าปีศาจที่บินวนไปมาเริ่มที่จะทยอยบินลงมาด้านล่างแล้ว เมื่อกลับมาที่ซอกหิน
“เห็นทีเราคงต้องลงมือกันเร็วขึ้น”
“ได้”
ทันทีที่หยางเวยรับปากทั้งสองก็มุ่งหน้ามาที่ด้านหน้าของเมือง เนี่ยฟงพุ่งออกไปทางซ้าย หยางเวยเรียกอสรพิษดำคู่ใจออกมากำชับมีดในมือแน่นระเบิดพลังปราณระดับสีดำขั้นต้นเสียงดังสนั่น ตูม ควันพิษสีม่วงฟุ้งกระจายถูกกระแสลมพัดเข้าไปด้านในเมือง เสียงร้องคำรามและกรีดร้องของปีศาจดังสนั่นทันใดนั้นก็มีปีศาจหลายสิบตัวพุ่งออกมาจากเมือง หยางเวยแสยะยิ้มพุ่งทะยานเข้าหาฟาดฟันมีดในมือออกไปเช่นเดียวกับอสรพิษดำพุ่งติดตามประดุจเงาตามตัว ปราณมีดสีม่วงและพิษร้ายที่ถูกพ่นออกมาเข้าปะทะปีศาจร้าย เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงร้องโหยหวนดังแว่วออกมา ปีศาจที่อยู่ในเมืองเริ่มทยอยพุ่งออกมาไล่ล่าสังหารหยางเวย
เนี่ยฟงตอนนี้ได้แอบเข้ามาในเมืองแล้ว พุ่งทะยานไปตามขอบกำแพงเมืองสะบัดมือขวาแอบซัดแผ่นหินทิ้งเอาไว้พร้อมกับหรี่ตามองไปที่หยางเวย หลังจากนั้นก็สะบัดมือขวาสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าทับซ่อนกันสามวงด้านบนฟ้าเหนือเมือง หยางเวยเองตอนนี้ประดุจนักรบสวมชุดเกราะพิษสีม่วง พุ่งหลบหลีกปราณฝ่ามือสีดำหลายสิบฝ่ามือที่ถูกซัดออกมาหวังสังหารตน มีเพียงอสรพิษดำที่ยังคงใช้หางขนาดใหญ่ฟาดหวดปีศาจร้ายพร้อมกับพ่นพิษร้ายออกมาโจมตี ในจังหวะนั้นระหว่างที่หยางเวยกำลังหลบหนีได้มีปีศาจอีกตัวพุ่งมาดักหน้าสะบัดตัวคิดใช้หางฟาดใส่หยางเวย เนี่ยฟงเรียกใช้เกราะสายฟ้าสามอันพุ่งเข้าหมุนวนร่างกายของหยางเวยอย่างทันท่วงที เกราะสายฟ้าต้านรับฟางที่ฟาดเข้ามาเสียงดังสนั่น เปรี้ยง
หยางเวยแสยะยิ้มฟาดฟันมีดในมือเข้าไปที่หางที่คิดฟาดหวดตน ปราณมีดวาดผ่านหางด้านหน้า ฉับ หลุดขาดกระเด็นเลือดสีเขียวพุ่งกระฉูดไหลนองเต็มพื้นพร้อมกับสายฝนที่ตกลงมา ท้องฟ้าร้องคำรามสายฟ้าผ่าลงมายังพื้นเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เนี่ยฟงเงยหน้ามองบนฟ้าวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้ายังคงก่อตัวยังไม่เสร็จสิ้น กิเลนอัสนีร้องคำรามพุ่งออกมาช่วยเหลือหยางเวยปะทะกับปีศาจที่โจมตีจากด้านบน หยางเวยพุ่งทะยานหลอกล่อไปด้วยทานยารักษาบาดแผลไปด้วยและใช้มีดในมือเข้าโจมตีไปด้วยเช่นกัน เกือบครึ่งชั่วยามวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าก่อตัวเสร็จสิ้น เนี่ยฟงสะบัดมือขวานำน้ำมันออกมาเทไปที่ประตูไม้ขนาดใหญ่ด้านหน้าของเมือง พร้อมกับสมุนไพรเล็บมือมังกรแดงออกมาโยนไปที่พื้นใกล้ประตูหลังจากนั้นก็จุดไฟเผา
เนี่ยฟงพุ่งทะยานเข้าไปด้านในของเมืองหาบ้านไม้ที่ถูกทำลายไปแล้วเกินครึ่งสะบัดมือขวาโยนสมุนไพรเล็บมือมังกรแดงเข้าไปในบ้านพร้อมกับจุดไฟเผา บ้านหลายหลังถูกไฟเผาลุกไหม้หาได้เกรงกลัวสายฝนที่สาดเทลงมา กิเลนอัสนีเมื่อเห็นว่าเนี่ยฟงเริ่มแผนการแล้วรีบพุ่งเข้าไปหาหยางเวยพร้อมกับพาบินหลบหนี ปีศาจหลายตัวพุ่งติดตามแต่ส่วนมากพุ่งกลับเข้ามาในเมือง ควันจากการเผาไหม้สมุนไพรเล็บมือมังกรแดงฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งเมือง เนี่ยฟงพุ่งทะยานออกมาที่ด้านหน้าของเมืองอีกครั้งสะบัดมือขวากำชับดาบสีดำในมือฟาดฟันดาบออกไปโจมตีปีศาจที่พุ่งกลับมา ปราณดาบสีฟ้าพุ่งเข้าปะทะเสียงดังสนั่น เสียงกรีดร้องและคำรามด้วยความโกรธแค้นดังลั่น
เนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งกลับเข้าไปในเมือง ปีศาจมากมายที่พุ่งเข้ามาในเมืองต่างสูดดมควันจากสมุนไพร เมื่อเข้ามาในระยะวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างเอาไว้ เนี่ยฟงกระทืบเท้าส่งพลังปราณเปิดการใช้งานของวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ เถาวัลย์สีฟ้าพุ่งออกมารัดตัวปีศาจหลายสิบเส้น เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับปราณฝ่ามือสีดำที่พุ่งเข้าปะทะ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เนี่ยฟงพุ่งทะยานหลบหลีกไปมาพร้อมกับเปิดการใช้งานของวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ เสียงกรีดร้องและคำรามดังลั่นออกมาเพราะถูกเถาวัลย์สีฟ้าพุ่งเข้ารัดตัว ชั่วน้ำเดือดปีศาจมากมายในเมืองเริ่มที่จะถูกความสามารถของสมุนไพรเล็บมือมังกรแดงโจมตี
เสียงหัวเราะดังลั่นออกมาจากพวกปีศาจร้าย ปีศาจหลายตนเริ่มทำอะไรแปลกๆ เนี่ยฟงแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เก็บมีดสีดำในมือซัดมีดสั้นสีดำขึ้นบนท้องฟ้า เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับปราณฝ่ามือสีดำที่พุ่งมาทุกทิศทาง ไม่ถึงยี่สิบลมหายใจก็มีสายฟ้าผ่าลงมาที่มีดสั้น สายฟ้าพุ่งลงมาที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้า สายฟ้านับร้อยพุ่งเข้าโจมตีปีศาจที่ถูกเถาวัลย์รัดตัวตกตายไปทีละตัว เนี่ยฟงสะบัดมือขวาซัดแผ่นหินสิบสองแผ่นที่สร้างขึ้นใหม่ไปที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ด้านบน ถูกประกายสายฟ้าเข้าปะทะวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าในแผ่นหินทำงาน มีประกายสายฟ้าพุ่งไปหาแผ่นหินที่แอบซัดไว้ที่กำแพง ชั่วน้ำเดือดก็กลายเป็นโดมสีฟ้าขนาดใหญ่ครอบทั้งเมืองเอาไว้
หยางเวยเมื่อนั่งหลังกิเลนอัสนีกลับมาก็พบว่าปีศาจเกือบครึ่งถูกสังหาร ส่วนที่เหลือนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น บางส่วนหัวเราะออกมาเสียงดัง บางส่วนนั่งเหม่อลอย ทันทีที่ลงมาในเมืองหยางเวยคิดสังหารปีศาจช่วยเนี่ยฟงแต่ทว่าเมื่อได้สูดดมควันสีขาวที่ฟุ้งไปทั่วทั้งเมือง หยางเวยก็มีอาการแปลกๆอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดัง
“ไอ้บ้าเนี่ยฟง เจ้าใช้สมุนไพรนั้นเหตุใดถึงไม่กล่าวต่อข้าก่อน ไอ้บ้าเอ๊ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เนี่ยฟงส่ายศีรษะไปมองจ้องมองหยางเวยที่นั่งหัวเราะเสียงดังลั่นเพราะเมาควันจากสนุนไพรเล็บมือมังกรแดง
