บทที่ 11: ตราประทับคู่! จารึกมังกรและขุมทรัพย์แห่งบึง
บทที่ 11: ตราประทับคู่! จารึกมังกรและขุมทรัพย์แห่งบึง
“เจ้าประเมินข้ามากเกินไปแล้ว ข้าไม่มีความสามารถแบบนั้นหรอก” เฉินรุยส่ายหัว เขาจะต้องทำให้นางยอมรับทั้งจิตใจและร่างกายงั้นเหรอ? ถ้านางฟันมาด้วยดาบใหญ่ๆนั้น ทุกสิ่งคงจะสูญสลาย
“อย่าประมาทเล่ห์เหลี่ยมและความเลวทรามต่ำช้าของเจ้าสิ คู่หูของข้า” ปากลีโรยิ้ม “ก่อนหน้านั้น ข้าได้ใช้เคล็ดลับเล็กๆน้อย เพื่อป้องกันไม่ให้นางเปิดเผยความลับของเรา อย่างไรก็ตาม จากการแสดงออกของผู้หญิงคนนี้ในตอนนี้ เคล็ดลับของข้าคงจะมีผลไม่นานนัก ดังนั้นเจ้าต้องหาวิธีที่จะกุมหัวใจของนาง ความแข็งแกร่งและศักยภาพของนางนั้นไม่เลวเลยสักนิด นางอาจเป็นหลักประกันที่ดีในการเอาตัวรอดของเจ้าก็ได้ เจ้าต้องรู้ว่าชีวิตของเราเชื่อมโยงกันแล้ว ดังนั้นข้าจึงต้องคอยดูแลความปลอดภัยของตัวเองด้วย”
เล่ห์เหลี่ยม ความเลวทราม คำชมเชยพวกนี้มันอะไรกันฟ่ะ? เฉินรุยตะลึง เขาพูดได้เพียงว่า“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เราเป็นตั๊กแตนสองตัวที่กำลังผูกอยู่บนสายเดียวกัน ข้า…จะพยายามทำให้ดีที่สุด”
"ตั๊กแตน? นั่นเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังในยุคดึกดำบรรพ์อย่างนั้นเหรอ?“มังกรพิษแสดงความอยากรู้อยากเห็นของเขา จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมาในทันทีทันที” อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงนั้นยากที่จะรับมือ คนที่เชี่ยวชาญในอักษรรูนโบราณคือผู้หญิงที่ข้าได้ทำให้นางไม่พอใจ "
เขาทำร้ายนางในตอนแรกและทิ้งนางงั้นเหรอ? หรือว่าล้มเหลวในการข่มขืน? เฉินรุยใช้จินตนาการอันแสนปราดเปรื่องของเขาโดยไปในทางที่เลวร้ายขณะที่ปากลีโรเริ่มเล่าประสบการณ์ในอดีตของเขา
ปากลีโรมีพลังไหวพริบและมีชื่อเสียง สำหรับพิษที่น่ากลัวที่เขาครอบครอง เขาสามารถทำให้เกิดภัยพิบัติได้อย่างกว้างขวาง แม้แต่หลายอาณาจักรก็ยังไม่กล้าที่จะยั่วยุเขา ในฐานะที่เป็นมังกรพิษ เขาย่อมเป็นพวกที่ชอบสะสมของมีค่าอย่างช่วยไม่ได้ ความโลภของเขาทำให้ขุมทรัพย์ของเขามหาศาลมาก
ในการต่อสู้เพื่อสมบัติ ปาลีโกได้ร่วมมือกับมังกรแฟรี่ ลอร่าเพื่อฆ่าพวกเทวทัณฑ์ มังกรฟ้า รานิเอรี่และได้สร้างพันธมิตรของรานิเอรี่ มังกรคริสตัล เจคอป อย่างไรก็ตาม หลังจากเอาชนะพวกเทวทัณฑ์แล้ว ปากลีโรก็ไม่สามารถต้านทานความโลภอันทรงพลังของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทรยศต่อข้อตกลงของชั่วคราว จากนั้นเขาก็หักหลังลอร่าและขโมยทรัพย์สมบัติไป
ลอร่าผู้โกรธแค้นเริ่มไล่ล่ามังกรพิษอย่างบ้าคลั่ง มังกรแฟรี่เกิดมาทั้งมีเวทย์มนต์ที่ทรงพลังและมีความรู้ เวทมนตร์ของภาษามังกรที่ออกเสียงยากนั้นง่ายพอๆกับการหาวเพื่อพวกเขา ลอร่าเป็นหนึ่งในคนที่ใช้มันได้ดีที่สุด นางเชี่ยวชาญอักษรรูนโบราณ ปากลีโรที่ฉลาดแกมโกงรู้ว่าเขาไม่สามารถชนะได้ เขากลัวว่าสมบัติของเขาจะหายไป ดังนั้นเขาจึงซ่อนมันไว้ในฐานลับใน บึงคืนสงบ เขาตั้งกับดักหลายแห่งและสร้างภาพลวงตาหลายชุดในถ้ำอีกแห่ง เพื่อหลอกล่อมังกรแฟรี่
ปากลีโรหนีการตามล่าของลอร่า แต่เขาก็ดันไปเจอกับชายหนุ่มที่น่าหวาดกลัวคนหนึ่ง พลังและพิษของมังกรพิษเป็นเหมือนกับของเล่นเด็กต่อหน้าผู้ชายคนนั้น ดังนั้นเขาจึงถูกทำให้อ่อนลงอย่างรวดเร็ว ซึ่งเป้าหมายของมนุษย์เองก็คือสมบัติ
ปากลีโรไม่ใช่คนที่โง่เขลา เขาแกล้งยอมแพ้พร้อมกับสัญญาว่าจะมอบสมบัติและนำชายคนนั้นไปที่ถ้ำ "ความลับ" ของเขา ถ้ำด้านในนั้นเต็มไปด้วยกองเหรียญทองและอัญมณีที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ราวกับว่ามันถูกปล้นโดยใครบางคนแล้ว เทคนิคนี้ที่เคยทำให้ลอร่าปวดหัวมาก่อนก็ได้ถูกนำมาใช้
หลังจากนั้นเอง ชายคนนั้นก็ไม่พบสิ่งใดและเขาก็ใช้อักษรรูนโบราณเพื่อผนึกปากลีโรในทะเลสาบสีฟ้า เมื่อสี่ร้อยปีก่อน เมื่อลอร์ดพระอาทิตย์เที่ยงคืนได้นำกองทัพไปจู่โจมพระจันทร์มือ ตัวเขาก็ยังได้ผนึกตรา <ล็อคแห่งแสงสว่างและความมืด> เพื่อป้องกันไม่ให้มังกรพิษตื่นขึ้น ซึ่งอาจส่งผลต่อพื้นที่โดยรอบ ซึ่งด้วยความที่มีสองตราประทับ ปากลีโรจึงตื่นขึ้นมาเร็วผิดปกติ ปัจจุบันมังกรพิษมีตัวล็อคอยู่สองย่าง <ล็อคแห่งแสงและความมืด> และอักษรรูนโบราณ มันจึงทำให้มังกรผู้นี้ไม่สามารถออกไปจากทะเลสาบนี้ได้และพลังของมังกรพิษก็ได้ลดลง
เฉินรุยตกใจ เมื่อได้ยินว่ามีใครสามารถจับและผนึกบุคคลที่แข็งแกร่งเช่นมังกรพิษผู้นี้ได้
หากไม่มีอักษรรูนโบราณ มังกรพิษก็สามารถหลุดพ้นจากผนึกของ <ล็อคแห่งแสงและความมืด>ได้อย่างช้าๆด้วยความแข็งแกร่งของมันเอง แต่ตอนนี้มันกลายเป็นตราประทับสองชั้นแล้ว ดังนั้นสถานการณ์จึงเลวร้ายมาก สิ่งที่ปากลีโรต้องการให้เฉินรุยทำคือ ก่อนอื่นให้ไปที่ฐานลับที่บึงคืนสงบ เพื่อค้นหาสมบัติเพื่อกำจัด <ล็อคแห่งแสงสว่างและความมืด> อันดับที่สองก็คือ หาที่อยู่ของ มังกรแฟรี่ลอร่าและทำข้อตกลงกับตราประทับของนาง
ปากลีโรระมัดระวังเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ “เจ้าต้องหาสองสิ่งในบึงคืนสงบ อันแรกคือ คริสตัลสีแดงเข้มขนาดกำปั้น ลักษณะของมันคล้ายกับตาที่เรียกว่า ดวงตาแห่งซัวรอน ด้วยพลังที่อ่อนแอลงของข้า ข้าจักต้องพึ่งพามันเพื่อกำจัด <ล็อคของแสงและความมืด> และออกจากทะเลสาบเวรนี้ อย่างที่สองคือ กล่องเงินที่บรรจุสมบัติที่นำมาจากลอร่าในปีนั้น นอกเหนือจากสองสิ่งนี้แล้ว ยังมีสมบัติบางอย่างที่เจ้าสามารถใช้ได้ ... ข้าให้มันกับเจ้าแค่จำนวนหนึ่ง”
เฉินรุยจดจำได้แม่น เมื่อมองไปที่มังกรพิษที่แสดงออกมาอย่างขมขื่น เฉินรุยก็ยิ้ม“ไม่ต้องห่วงหรอกเพื่อนมังกรพิษ ข้าจะไม่เอาสมบัติของเจ้าไปเลยสักชิ้น”
มังกรตัวนี้ยังดูเหมือนไม่เข้าใจถึงเหตุผลของการให้และรับ เขาไม่สามารถขอให้ใครช่วยได้เลย หากไม่ได้ให้รางวัลไป อย่างไรก็ตาม คนๆนี้กลับหมกหมุ่นอยู่กับความมั่งคั่งมาก เขาเป็นตัวอย่างที่ดีของการต้องการที่จะได้รับเงินมาเงินตลอดชีวิต ผลสุดท้ายเขาก็ถูกผนึก นี้มังกรทุกตัวเป็นแบบนี้หมดเลยงั้นเหรอ?
“ไม่เอาอะรไปเลย? ข้าพนันว่าเจ้าต้องการที่จะเอามันไปทุกอย่าง! อย่าคิดว่าข้าไม่เห็นความโลภและการหลอกลวงของเจ้า ตอนนี้ข้าสงสัยว่าว่าเจ้าเป็นมังกรในคราบมนุษย์” ปากลีโรพูดออกมาด้วยความรำคาญ “ข้าจะมอบสมบัติให้เจ้า 20% แต่อย่ามีความสุขมากเกินไป บึงคืนสงบนั้นไม่ง่ายเลยที่จะเข้าไป ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้า ข้ากลัวว่าคุณเจ้ากลายเป็นอาหารของสัตว์อสูรก่อนที่เจ้าจะไปถึงที่นั่นด้วยซ้ำ ดังนั้นแล้ว เจ้าควรจะทำให้อาเธน่าเป็นของเจ้าโดยเร็วที่สุดและให้นางไปกับเจ้าด้วย ไม่เพียงแค่นั้น เจ้ายังต้องเรียนรู้จารึกมังกร เพราะตัวข้าได้วางกับดักจารึกนับไม่ถ้วนในฐานลับ แม้ว่ามังกรยักษ์จะกวาดต้อนกันเข้ามา มันก็จะต้องทนทุกข์ทรมาน แล้วกับดักก็จะทำลายสมบัติทั้งหมดที่อยู่ภายใน”
ไม่น่าแปลกใจที่ปากลีโรเน้นย้ำให้เฉินรุยไปพร้อมกับอาเธน่าซ้ำๆ ปรากฎว่าเขามีแผนเช่นนั้นนี้เอง
จารึกมังกรเป็นทักษะที่ไม่ซ้ำกันของเหล่ามังกร มันคล้ายกับวงเวทมนตร์ แต่มีความยากและพลังสูงกว่า ซึ่งปากลีโรค่อนข้างเชี่ยวชาญมันพอสมควร
“จารึกมังกร?” เฉินรุยนั้นโง่กับภาษาอังกฤษในวิทยาลัยมาก ตอนนี้เขารู้แล้วว่า มันคงจะเป็นภาษาต่างประเทศอีกภาษาหนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า“งั้นก็ไม่ต้องลำบากเรื่องนี้แล้ว เจ้าแค่ต้องบอกข้าว่า กับดักอยู่ที่ไหนแล้วข้าจะค่อยผ่านมันไปเอง”
“นั่นคือกุญแจสำคัญ” ใบหน้าของปากลีโรแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง “เพราะความทรงจำของข้าไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะตอนนี้ข้าเพิ่งตื่น ข้าจำสิ่งต่างๆไม่ชัดเจนนักรวมถึงกับดักจารึกที่บึงคืนสงบ …”
เจ้ามีความจำที่ไม่ดี แต่เจ้าก็ยังคงติดตั้งกับดักมากมายและสร้างโปรแกรมให้ทำลายตัวเองอีก! เฉินรุยหลับตาหลังจากฟังเสร็จ โชคลาภที่ตกลงมาจากท้องฟ้านั้นยากที่จะหามาได้ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเรียนรู้ภาษาต่างประเทศนี้อย่างไม่เต็มใจ ... อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น จึงต้องเปลี่ยนอัตราการแบ่งสมบัติ
อาเธน่าเห็นเฉินรุยและปากลีโรส่ายหัวและถกเถียงกันอย่างเต็มที่ เมื่อนางไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย นางจึงเดาว่ามังกรพิษผู้น่าน่ารังเกียจกำลังกระตุ้นให้มนุษย์ผู้กล้าหาญยอมรับเงื่อนไขอันแสนโหดร้าย
หลังจากนั้นไม่นาน ปากลีโรและเฉินรุยก็ได้หยุดเถียงกัน
“เจ้าจะได้รับ 40% และข้าจะได้รับ 60% ให้ได้แค่นี้!” หลังจากปากลีโรพูดประโยคนั้นเสร็จ เขาก็เลิกตัดเสียงและตั้งใจทำเสียงที่ดุร้าย:“ข้าตัดสินใจแล้ว จงอย่าท้าทายความอดทนของข้าอีกต่อไป!”
อาเธน่ารีบวิ่งไปหาพวกเขาทันที เฉินรุยแอบสาปแช่งเจ้ามังกรผู้มีไหวพริบคนนี้ซะเหลือเกิน เพราะเขาต้องการที่จะแบ่งให้มันเท่าๆกันต่างหาก
ปากลีโรโบกมือของเขาพร้อมกับกำจัดสารพิษในร่างของอาเธน่าและเย้ยหยัน“มนุษย์ผู้แสนน่าเกลียดชัง แม้ว่าเจ้าจะหลอกลวงปรมาจารย์ปากลีโรผู้นี้ให้ทำสัญญษเท่าเทียมกันได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะเชื่อใจเจ้าอย่างสมบูรณ์ โดยเฉพาะมารสาวพวกนี้! ผู้หญิงทั้งสามคนนี้อยู่ภายใต้พิษอันแสนอันทรงพลังที่สุดของข้า พิษนี้ไม่มีรสชาติและไม่มีกลิ่น แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านยาที่ดีที่สุดก็ไม่สามารถรักษาได้ ทุก 7 วันนับจากนี้ เจ้าจะต้องกลับมายังสถานที่แห่งนี้พร้อมด้วยบาร์บีคิวที่เพียงพอ เพื่อแลกกับยาแก้พิษ ไม่อย่างนั้นร่างกายของพวกนางจะเน่าและกระดูกของพวกนางจะกลายเป็นเถ้าถ่าน!”
อาเธน่าที่พอเห็นอานุภาพอันทรงพลังของพิษปากลีโรก็ได้แต่กังวล นางจะไม่กล้าสงสัยเลยสักนิด นางกลัวและคิดว่าถ้ามันเป็นที่นางกับเคียคงจะไม่เป็นไร แต่กับอลิซ นางเป็นเจ้าหญิงน้อยของจักรวรรดินางฟ้าตกสวรรค์ นางจะต้องมาเผชิญกับอันตรายที่น่ากลัวนี้ได้อย่างไรกัน?
ในขณะนี้เอง อาเธน่าก็รู้สึกสำนึกผิดอย่างยิ่ง นางไม่ควรละเมิดกฏขององค์หญิงใหญ่เพื่อนำอลิซมายังทะเลสาบสีฟ้าแห่งนี้เลย
ซึ่งเฉินรุยก็ตระหนักว่านี้เป็น “เคล็ดลับ” ชั่วคราวของปากลีโร : พิษที่ออกผลช้าที่สุดนั้นน่าจะเป็นการบลัฟพวกนาง แต่บาร์บีคิวนี้ไม่น่าจะใช่ ทันทีนั้น เขาก็ได้มองไปที่มังกรพิษอย่างดูถูกพร้อมกับกัดฟันและกล่าวขึ้นมาว่า:“ข้าสัญญา! หลังจากผนึกถูกทำลายแล้ว ท่านจะต้องทำให้พิษในตัวของอาเธน่าและคนอื่นๆหายไป!”
“ข้ารับประกันได้ด้วยเกียรติของมังกร!” ปากลีโรชี้ไปที่อาเธน่า “เจ้ากับข้าทำสัญญาเท่าเทียม แต่นางยังไม่ทำ ข้าจะใช้พิษอันร้ายแรงที่สุดกับนาง หากนางไม่สามารถเก็บความลับได้ ผลที่ตามมาคือชีวิต! ตอนนี้รีบออกไปกันได้แล้ว ปรมาจารย์ปากลีโรผู้นี้กำลังจะศึกษาเกี่ยวกับหมุดไพ่เดี่ยวนี้”
หลังจากนั้น เขาก็ไม่สนใจเฉินรุยและเริ่มเล่นกับผลงานชิ้นเอกของปรมาจารย์หงอคงด้วยความสนใจอย่างมาก
เฉินรุยส่งสัญญาณให้อาเธน่าด้วยสายตาของเขาและพูดว่า “ไปกันเถอะ”
อาเธน่ารู้สึกงุนงงและนางก็สูญเสียสติไปชั่วขณะ นางได้นำร่างของเคียและอลิซไปพร้อมกับเฉินรุย นางไปที่แรดสามเขาซึ่งตอนนี้ฟื้นตัวแล้วและวางเด็กสาวทั้ง 2 คนไว้บนหลังของพวกมัน แรดที่มีสามเขานั้นเชื่องมาก ผู้นำแรดสามเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของอาเธน่า จากนั้นมันก็ได้นำพวกสามเขาตัวอื่นไปอย่างช้าๆ มันตรงกันข้ามกับตอนก่อนมาที่มันแสนจะดุร้ายและรวดเร็วซะเหลือเกิน
ก่อนหน้านี้ เฉินรุยเองได้ขอให้มังกรพิษปล่อยพิษที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาเข้าไปใส่ตัวเขา อย่างไรก็ตาม ระบบสุดยอดไม่สามารถเพิ่มได้อีกต่อไป เมื่อกระบวนการบูทระบบถึง 90% เห็นได้ชัดว่าพิษนั้นซ้ำกันจนเกินลิมิต มันไม่สามารถแปลงเป็นพลังงานสำหรับการบูตระบบได้ ซึ่งผิดจากที่เฉินรุยหวังไว้
จริงๆแล้ว กำไรของเขาในวันนี้ก็เพียงพอแล้ว ไม่เพียงแต่เขาจะได้รับพันธมิตรที่แข็งแกร่งและอายุยืนยาว แต่ยังเพิ่มความก้าวหน้าในการบูทระบบสุดยอดอย่างมาก หลังจากนี้ ตราบใดที่เขาใช้ทรัพยากรอย่างสมเหตุสมผลในห้องทดลองของอัลดาซ มันก็อาจจะบูทระบบเสร็จสมบูรณ์ก็ได้ ซึ่งดูเหมือนว่า เขาจำเป็นต้องปฏิบัติตามอาจารย์คนนี้เพื่อที่เขาจะเรียนรู้การปรุงยาไปด้วย
“อาเธน่า” เฉินรุยคิดคำพูดหนึ่งในใจและก็พูดขึ้นมาว่า“อย่าบอกเจ้าหญิงน้อยและเคียเกี่ยวกับเรื่องพิษ เพราะพวกนางอาจจะรับเรื่องนี้ไม่ไหว นอกจากนี้แล้ว ข่าวของปากลีโรจะต้องไม่รั่วไหลออกไป เพราะชีวิตของเราอยู่ในมือของเขา เจ้าจะต้องเชื่อมั่นไว้นะ ข้าจะเป็นคนหาวิธีที่จะลบผนึกมังกรพิษและกำจัดพิษของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
อาเธน่าไม่ใช่คนที่จัดลำดับความสำคัญไม่ไป นางพยักหน้าและพูดว่า“ขอบคุณเจ้ามากสำหรับวันนี้ ไม่อย่างนั้นเราคงจะไม่สามารถกลับได้ ก่อนหน้านี้ข้าขอโทษด้วยที่พูดจากับเจ้าหยาบคาย…มนุษย์ผู้กล้าหาญ”
เฉินรุยประหลาดใจในคำยกยอของอาเธน่า ในความคิดของเขา นางเป็นพวกวีรสตรีที่แสนเกรี้ยวกราด นางไม่แม้แต่จะชายตามองนายพลอลัน จากนั้นเขาจึงได้พูดขึ้นมาว่า“ก่อนหน้านี้…มังกรพิษเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของเรา…หวังว่าเจ้าจะไม่รังเกียจ”
“ข้ารู้” อาเธน่าตอบด้วยเสียงต่ำและใบหน้าของนางก็แดงเล็กน้อย โชคดีที่ผิวของนางไม่ซีดเหมือนของเคีย ดังนั้นจึงไม่สามารถบอกความแตกต่างได้
เฉินรุยถอนหายใจด้วยความโล่งอก สาวน้อยผู้แสนรุนแรงคนนี้จัดการได้ง่ายกว่ามาก เมื่อเทียบกับโลลิน้อยที่เคยหักหลังเขามาก่อน ถ้าเป็นอลิซ นางคงจะไม่ถูกเขาหลอกง่ายปานนี้ด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม งานในการไล่จีบผู้หญิงคนนี้ก็ยากเกินไป เฉินรุยรู้ว่าตัวเองนั้นมีเพียงโอกาสเดียวในการเชื่อมความสัมพันธ์ แต่ว่าเขาจำเป็นที่จะต้องตามจีบอาเธน่าจริงๆงั้นเหรอเนี้ย?
