SEEA 21 ฟรี

เฉินฟานไม่มีเวลานอนในคืนนั้น แม้ว่าเซลล์เม็ดเลือดขาวในร่างกายของปลาไหลไฟฟ้าจะหยุดโจมตีขาของกิ้งก่า แต่เส้นเลือดของกรงเล็บของอีกัวน่าก็ไม่ได้เชื่อมต่อกับปลาไหล เฉินฟานต้องใช้เวลาในการกระตุ้นเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อรอบ ๆ บาดแผลเพื่อให้เส้นเลือดฝอยเพิ่มขึ้นเพื่อให้สารอาหารสำหรับขาใหม่

———-

สามวันต่อมาสะเก็ดได้ก่อตัวขึ้นที่แผลของปลาไหลอย่างสมบูรณ์ ส่วนกรงเล็บของอีกัวน่านอกจากจะเหี่ยวเฉาเพราะขาดสารอาหารแล้วก็ไม่มีปัญหา สิ่งที่ทำให้ดีอกดีใจที่สุดก็คือเมื่อเฉินฟานกดกรงเล็บอันใดอันหนึ่งอย่างแรงเขารู้สึกได้ถึงความกดดันในสมองของเขา จากมุมมองทางการแพทย์นี่เป็นวิธีที่สำคัญที่สุดในการตรวจสอบว่าการปลูกถ่ายอวัยวะนั้นประสบความสำเร็จหรือไม่ พิสูจน์ได้ว่ามีการเชื่อมต่อระหว่างศูนย์ประสาทของทั้งสองฝ่ายอยู่แล้วและการต่อจะไม่ได้เป็นเพียงการประดับตกแต่ง

เนื่องจากร่างกายได้รับการเยียวยา เฉินฟาน จึงไม่ต้องกลัวว่าน้ำทะเลจะทำอันตรายต่อผิวหนังอีกต่อไป กระเพาะของปลาไหลถูกปล่อยให้ว่างเปล่าเป็นเวลาสามวันและอาจไม่มีพลังงานที่จะปล่อยกระแสไฟฟ้าอีกต่อไปหากยังไม่กินอะไร เขาส่งปลาไหลออกไปและพอใจกับงานเลี้ยงอาหารทะเลของเขามาก

เมื่อพระอาทิตย์ตกเฉินฟานก็เก็บเต็นท์เพื่อออกเดินทาง “ที่นี่แย่มากฉันนอนไม่หลับอย่างสงบที่นี่!” หลังจากกลับถึงบ้านและวางของลงสิ่งแรกที่เขาทำคือรีบไปที่ร้านอาหารข้างถนนเพื่อจัดงานเลี้ยง

เฉินฟานร้องเสียงหลงขณะเข้าสู่ฟอรัม บ้านแห่งทะเล หลังกลับมาที่บ้าน เป็นเวลาสามวันแล้วที่เขาโพสต์ เขาควรได้รับความคิดเห็นมากมายพร้อมกับรางวัลอันสูงส่งของเขา! หลังจากคลิกที่กระดานชุมชนทางทะเล เฉินฟาน ก็เห็นโพสต์ของเขาทันทีเนื่องจากผู้ดูแลบางคนกำลังไฮไลต์อยู่ เขาไม่คิดว่าโพสต์ของเขาจะร้อนแรงขนาดนี้ มันมีสองสามร้อยความคิดเห็นด้านล่าง

คนหนึ่งกล่าวว่า“มันง่ายมากแค่ไปออสเตรเลียแล้วจับหอยเป๋าฮื้อไปขายก็ได้เงินไม่กี่พันหยวน!” สายตาสั้นเกินไป เฉินฟาน ไม่สนใจมันทันที

“ไปใต้น้ำและพบนางเงือกแน่นอนแล้วรวมร่างของคุณ!” ผู้ชายคนนี้กระตือรือร้นที่จะมีเซ็กส์มากเกินไป

“ทุกคนเราต้องเชื่อในวิทยาศาสตร์และไม่หลงระเริงไปกับแฟนตาซีเหมือน OP” ผู้ชายคนนี้น่ารำคาญ

หลังจากผ่านไปสองสามหน้า เฉินฟาน ก็ไม่พบคำตอบที่น่าพอใจ เขาต้องการออกจากเว็บไซต์ แต่แล้วเขาก็เห็นโพสต์จากอี้เตงหยุน

“ฉันไม่ต้องการแสดงความคิดเห็นในตอนแรก แต่เมื่อเห็นจินตนาการที่ไม่ดีของทุกคนฉันต้องพูดไม่กี่คำ หอยเป๋าฮื้อคุ้มแค่ไหน? คุณรู้หรือไม่ว่าพิษงูทะเล 1 กรัมสามารถขายได้ในตลาดโลก? ให้ฉันบอกคุณ. หมื่นเหรียญสหรัฐ! งูทะเลยาวสิบเมตรคงไม่มีปัญหาในการผลิตพิษมากกว่าสิบกรัมในแต่ละวัน! นี่เป็นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากคุณนำเครื่องบันทึกโซนาร์ไปยังประเทศอื่นและบันทึกที่อยู่ของเรือดำน้ำนิวเคลียร์เชิงกลยุทธ์คุณรู้หรือไม่ว่าสิ่งนั้นจะคุ้มค่าแค่ไหน? ฉันสามารถพูดได้โดยไม่ต้องพูดเกินจริงว่าคุณสามารถขายอย่างน้อยสิบล้านหยวนให้กับประเทศใดก็ได้! หากคุณวางระเบิดชนิดเข้มข้นในเรือดำน้ำในช่วงสงครามขอแสดงความยินดีคุณจะกลายเป็นวีไอพีของประมุขแห่งรัฐ!”

“อา อัจฉริยะในหมู่สัตว์ร้าย!” หลังจากอ่านความคิดเห็นของ อี้เตงหยุน หัวใจของ เฉินฟาน ก็เต้นรัว งูทะเลมีประโยชน์มากมาย! แล้วปลาไหลไฟฟ้าล่ะเมื่อฉันทำให้มันเติบโตได้นานขึ้นในอนาคต? มันอาจจะเป็นฮีโร่!

ด้วยความคิดนี้ เฉินฟาน จึงคลิกที่โปรไฟล์ของ อี้เตงหยุน อย่างรวดเร็วและเพิ่มเขาเป็นเพื่อน “คนนี้น่าเบื่อแค่ไหน แม้แต่ชื่อเล่นของเขาก็คือ อี้เตงหยุน อย่าบอกนะว่านั่นคือชื่อจริงของเขา!” เฉินฟานกำลังจะเริ่มคุยกับเขาเมื่อมีคนมาเคาะประตูในห้องนั่งเล่น

"ใครครับ?" เฉินฟานลุกขึ้นจากที่นั่งเพื่อไปที่ประตู

“ ฉันเป็นเพื่อนบ้านของคุณจากชั้นบน!

"เข้ามาเลยครับ!" เฉินฟานไม่สงสัยอะไรและรีบเปิดประตู "คุณคือ?" เขาเห็นชายหนุ่มที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาที่ประตูซึ่งดูไม่เหมือนเพื่อนบ้านของเขา ก่อนที่เฉินฟานจะพูดต่อชายคนนั้นเตะเฉินฟานอย่างรุนแรงที่ท้อง

“นี่มันคนพาลฆ่าเขาซะ!” การเตะดังกล่าวทำให้เฉินฟานขยับถอยหลังไปสองสามก้าวชายหนุ่มที่มีแผลเป็นก็พุ่งเข้ามาตามด้วยอีกสองคนที่ถือแท่งเหล็ก เฉินฟานตกตะลึง เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดชายหนุ่มทั้งสามจึงบุกเข้าไปในบ้านของเขาเพื่อทุบตีเขา เฉินฟานถอยกลับไปที่ห้องนอนของเขา เฉินฟานปิดประตูด้วยมือขวาและพิงอย่างแน่นหนา

ปังปัง!

หลังจากที่เขากดปุ่มล็อคเฉินฟานรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงผ่านประตูและหลังของเขาก็ชา

เฉินฟานเริ่มไอ การทุบที่รุนแรงทำให้หน้าอกของ เฉินฟาน สั่นอย่างรุนแรงและเขารู้สึกราวกับว่ามันถูกยัดด้วยฝ้าย! “อา…” เฉินฟานงอเข่าและพยุงตัวขึ้นบนกำแพงด้วยมือขวาในขณะที่มือซ้ายจับล็อคประตูแน่น เขายืนอย่างแข็งกร้าวใช้หลังของเขาเพื่อซับแรงกระแทกที่ประตูไม้เพื่อไม่ให้ประตูถูกเปิดออกจากด้านนอก

ปัง ปัง ปัง

คนเหล่านี้มีประสบการณ์มากในการเตะประตูและการเตะของพวกเขาทุกครั้งก็อยู่ในช่วงล็อก เฉินฟานไออีกครั้ง หลังของเขายังคงชาจากการทุบอย่างต่อเนื่องและเขารู้สึกราวกับว่าอวัยวะในอกของเขาถูกจับและโยนไปรอบ ๆ ด้วยมือที่มองไม่เห็นขนาดใหญ่

“ตัดที่นี่! บอสสั่งให้เราจัดหนัก!” ชายผู้มีแผลเป็นได้รับคำสั่งหลังจากเห็นว่าพวกเขาไม่สามารถถีบประตูลงไปได้ เวลามีความสำคัญสูงสุด เพื่อนบ้านสามารถโทรแจ้งตำรวจได้และโทษขั้นต่ำสำหรับการบุกรุกบ้านอย่างรุนแรงคือจำคุกสิบปี

เสียงที่ดังออกไปข้างนอกนั้นเหมือนกับกลองกลิ้งที่เต้นรัวอย่างต่อเนื่องในหัวใจของ เฉินฟาน “พวกแกถูกส่งมาจาก เว่ยซ่งเยว่!” เสียงของเฉินฟานนั้นแหบราวกับสัตว์ป่า

“ทำไมไม่บอกฉันว่า แกอยากจะแก้แค้นพวกเรา” ชายผู้มีแผลเป็นนั้นหยิ่งผยอง “แล้วถ้าเราเป็นล่ะ? เนื่องจากเราอยู่ที่นี่นั่นหมายความว่าเราไม่กลัวกุ้งตัวน้อยอย่างแก!” ไม่ว่าชายคนนั้นจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม เฉินฟาน ก็รู้ว่านี่เป็นการทำของ เว่ยซ่งเยว่ แต่พวกเขาพบบ้านของเขาได้อย่างไร?

“พยายามแก้แค้น ไอ้โง่!” ทั้งสามคนทิ้งคำพูดเหล่านี้และผยองออกไปหลังจากที่พวกเขาสร้างความวุ่นวายในบ้านของ เฉินฟาน เฉินฟานกดที่ด้านหลังของประตูมานานกว่าสิบนาทีและในที่สุดก็ผ่อนคลายลง

เขาเปิดประตูและพบว่าไม่มีอะไรเสียหายในห้องนั่งเล่น เฉินฟานรู้สึกได้ถึงไฟที่โหมกระหน่ำจากอกของเขาพุ่งเข้ามาที่ศีรษะและระเบิดเข้าไปข้างใน “เว่ยซ่งเยว่ ฉันจะทำให้แกระเบิด!”