บทที่118:ยิง! (ฟรี)
S.P.P บทที่ 118: ยิง!
ห่างออกไปร้อยเมตร,มีคนอยู่หลายสิบคนที่ยืนอยู่บนหัวเรือที่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด,อาวุธในมือของพวกเขานั้นกำลังส่องแสงภายใต้แสงจันทร์,ซึ่งมันหมายความว่าพวกเขาไม่ได้มาดีแน่ๆ
เห็นได้ชัดว่าแม้จะอยู่ห่างออกไปเป็นร้อยเมตรโรแกนก็ยังสามารถรับรู้การกระทำทุกอย่างของพวกเขาได้อย่างชัดเจน
แต่ถึงยังงั้นเงานั้นก็อยู่ในระยะทางไกลเกินไปโรแกนจึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของพวกเขาได้อย่างชัดเจน
“กัปตัน,ฉันทำความสะอาดเสร็จแล้ว!”
ในขณะนั้นเอง,เจสันก็ได้เช็ดมือของเขาแล้วเดินออกมาจากห้องครัว
“เมื่อไหร่คุณจะทำอาหารมื้อใหญ่ให้ฉันกัน,ฉันยังหิวกระหายอยู่เลยอาหารมื้อเมื่อกี้มันไม่พอสำหรับฉัน!”
เจสันนั้นยังคงบ่นอยู่ในขณะที่เขาเดินเข้ามาหาโรแกน
“เตรียมตัวสู้ให้พร้อม,เจสัน!”
น้ำเสียงของโรแกนนั้นค่อนข้างจริงจัง,และเขาก็ได้เอามือขวาไปจับที่ดาบของเขาแล้ว
เรือนั่นกำลังเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้น,และโรแกนก็รู้สึกได้ถึงความตึงเครียดอย่างลึกลับ
ลมทะเลนั้นกำลังแรงขึ้น,สิ่งที่ทำให้โรแกนรู้สึกประหลาดใจก็คือเขาเห็นเม็ดทรายนั้นลอยมาพร้อมกับลมทะเลด้วยซึ่งมันเป็นสิ่งที่แปลกมาก
“มันจะมีทรายบนทะเลได้ยังไง?”
"เว้นแต่ว่า!"
ดวงตาของเขานั้นได้เต็มไปด้วยความตกตะลึง,เขาได้มองออกไปอีกครั้ง
“พลังผลไม้ปีศาจ!”
แกรนด์ไลน์นั้นเป็นที่ที่น่าทึ่งจริงๆ,ในตอนกลางคืนคุณสามารถพบกับกลุ่มของโจรสลัดที่คุณไม่เคยรู้จักได้ตลอดเวลา,ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ดูเหมือนว่าจะทำให้โรแกนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“มีศัตรูงั้นหรอ?”
เมื่อเจสันได้ยินคำพูดของโรแกน,เขาก็ได้หยุดบ่นลงแล้วก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับมองออกไปข้างหน้า
“นั้นมันเรือโจรสลัดนี่!”
เจสันจำได้ในทันที
เจสันนั้นมองเห็นธงโจรสลัดอยู่อย่างเลือนราง,เนื่องจากในตอนนี้มันเป็นเวลากลางคืนสัญลักษณ์เฉพาะบนธงนั้นจึงไม่ชัดเจนมากนัก,แต่พวกเขานั้นจะต้องเป็นโจรสลัดอย่างแน่นอน
“เตรียมตัวให้พร้อมเราต้องจัดการอย่างรวดเร็วที่สุด,และอย่าลืมที่จะจับตาดูรูจเอาไว้ไม่ว่านายจะทำอะไรอยู่ก็ตาม,อย่าลืมล่ะเข้าใจไหม!”
โรแกนนั้นได้สั่งเจสันออกมาอย่างจริงจัง
พวกเขาพึ่งจะเคยเจอกับการต่อสู้เป็นครั้งแรกในแกรนด์ไลน์,เพราะฉะนั้นพวกเขาจะต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก
พื้นผิวทะเลนั้นกำลังสั่นไหว,เรือโจรสลัดลำนั้นกำลังเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ทันทีที่มันเข้ามาใกล้ทรายที่ลอยอยู่ในอากาศก็เริ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ
“นี่มันพลังในการควบคุมทราย!”
ดวงตาของเขานั้นกำลังสั่นไหวและก็ได้ปรากฏความสงสัยขึ้นมาในดวงตาของเขา,แต่จรถึงตอนนี้เขาก็ยังมองไม่เห็นร่างที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง
“กัปตัน,พวกมันกำลังใกล้เข้ามาแล้ว!”
เจสันได้มองไปที่เรือลำนั้นซึ้งอยู่ห่างไม่ถึง 30 เมตรจากพวกเขาและได้พูดออกมา
เขาได้กำกำปั้นของเขา,เขานั้นพร้อมที่จะโจมตีออกไปตลอดเวลา
ด้วยพลังของเขานั้น,เขามั่นใจว่าเขาสามารถทำลายเรือของพวกเขาและจัดการกับโจรสลัดพวกนั้นที่กล้าที่จะมาโจมตีพวกเขาให้จมลงไปในก้นทะเล
“เอาล่ะ,เตรียมตัวโจมตี!”
โรแกนได้พยักหน้า,และกดไปที่ด้ามดาบที่อยู่ตรงเอวของเขา
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง,ก็ได้การสนทนาสั้นๆเกิดขึ้นในห้องนอนของเรือโจรสลัดที่กำลังเข้ามาใกล้
ท่ามกลางควันบุหรี่,ใบหน้าที่หยาบกร้านนั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาให้เห็น,ชายคนนี้มีแววตาที่ดุร้ายและเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขายังเป็นเด็กหนุ่มอยู่,ควันบุหรี่สีขาวนั้นได้ลอยออกมาจากซิการ์ในระหว่างการสนทนา
“กัปตัน,ตอนนี้เราใกล่จะถึงเรือนั้นแล้ว,บนเรือนั้นมีคนอยู่เพียงแค่สองคนเท่านั้น!”
“เป็นเด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง,ส่วนอีกคนนั้นเป็นชายร่างใหญ่!”
ข้อมูลของลูกเรือนั้นสั้นและชัดเจนมาก
"แค่สองคนงั้นหรอ!,ถ้างั้นพวกมันก็ไม่ใช่โจรสลัด!”
กัปตันได้ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับควันที่ออกมาจากปากของเขา,นอกจากนี้เสียงของเขายังทุ้มมาก
“ใช่ครับ,พวกมันไม่มีธงโจรสลัดบนเรือเลย,พวกมันนั่นน่าจะเป็นแค่คนธรรมดาทั่วไป,แต่สิ่งที่แปลกก็คือพวกมันกล้าแล่นเรือเข้ามาในท้องทะเลแห่งนี้!”
ลูกเรือรู้สึกประหลาดใจมาก
“มีเจ็ดเส้นทางที่แตกต่างกันในแกรนด์ไลน์,ซึ่งมันสามารถนำไปสู่ปลายทางเดียวกันได้ หลังจากการตายของโรเจอร์,เส้นทางเจ็ดเส้นทางเหล่านี้ก็ได้กลายเป็นของโจรสลัดราวกับว่ามันเป็นสวรรค์ของพวกเขา,แม้แต่กองทัพเรือนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าส่งกองกำลังของพวกเขาเข้ามาจัดระเบียบแต่อย่างใด!”
“ตอนนี้ในยุคสมันที่เลวร้ายแบบนี้,มันทำให้ผู้คนกล้าพอที่จะเข้ามาที่นี่พวกมันนั่นคงจะไม่สนใจชีวิตของพวกมันแล้ว!”
คำพูดของเขานั้นดูไม่แยแสและไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าใดๆของกัปตันคนนี้
“ระหว่างทางเราได้ทำลายพวกโง่ไปกว่า 13 คนที่ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่และกองทัพเรือก็ได้ขึ้นค่าหัวของฉันเป็น 45 ล้าน,แต่มันก็มีพวกโง่อยู่เยอะจริงๆในท้องทะเลนี้!”
“โลกน่ะไม่ต้องการคนอ่อนแอหรือคนโง่”
กัปตันนั้นไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใดเขาพูดออกมาอย่างเย็นชา,และดูเหมือนเขาจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโรแกนและคนอื่นๆเลย
ลูกเรือคนนั้นได้ก้มหน้าลงและฟังคำพูดของกัปตันของพวกเขาอย่างระมัดระวัง,และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าใจความหมายของเขา
“ฉันคิดว่านายคงจะรู้นะว่าต้องทำยังไง?”
คำพูดที่ลึกซึ้งเหล่านั้นเต็มไปด้วยอำนาจ,มันทำให้ลูกเรือถึงกับสั่นไหวพวกเขารู้ดีถึงพลังของกัปตันของพวกเขา,พวกเขาไม่สามารถช่วยได้แต่แสดงอาการตื่นตระหนกออกมา
“รับทราบ,กัปตัน!”
ลูกเรือได้ตะโกนออกมาแล้วเดินออกไปจากห้องในทันที
“กัปตันสั่งให้ทำลายพวกมัน!”
อย่างที่กัปตันพูดโลกนี้ไม่มีที่ยืนสำหรับพวกอ่อนแอและพวกโง่อยู่
หากอีกฝ่ายอ่อนแอพวกมันจะต้องตายและถ้าพวกมันเป็นพวกโง่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยพวกมันจะต้องตายอย่างแน่นอน
“เข้าใจแล้ว”
ลูกเรือทุกคนได้พยักหน้าแล้วก็ได้เคลื่อนไหวกันอย่างรวดเร็ว,การเคลื่อนไหวของพวกเขานั้นเงียบมาก,มันดูเป็นระเบียบมากเห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นทำแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน
“เติมกระสุน!”
“แล้วเล็งไปที่เป้าหมาย!”
ชายที่ยืนอยู่บนหัวเรือนั้นได้สั่งการอย่างกระฉับกระเฉง
พวกลูกเรือนั้นทำตามคำสั่งของเขาอย่างรวดเร็ว
ปืนใหญ่บนเรือลำนี้นั้นได้เล็งไปที่รูทดราก้อน
การแสดงออกของเจสันนั้นก็ได้เปลี่ยนไปในทันที,ปืนใหญ่พวกนั้นมันกำลังเล็งมาที่พวกเขาซึ่งมันเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก
"กัปตัน!"
เขาไม่สามารถช่วยได้ได้แต่ตะโกนออกมา
ครั้งที่แล้วมันเป็นเรื่องง่ายมากที่โรแกนจะรับมือกับการระดมยิงด้วยปืนใหญ่ของกองทัพเรือ
เจสันนั้นจึงฝากความหวังไว้ที่โรแกน
ดูเหมือนว่ากำปั้นของเจสันนั้นจะไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์นี้ได้
"ฉันเห็นแล้ว!"
ในตอนนี้โรแกนค่อนข้างเครียด
การต่อสู้ครั้งแรกในแกรนด์ไลน์กับกลุ่มโจรสลัดที่ลึกลับและดุร้ายที่มีปืนใหญ่และทรายที่กำลังลอยอยู่ในอากาศในยามค่ำคืน
ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าฝ่ายตรงข้ามของเขานั้นไม่ธรรมดาเลย
“มาเลย,มาดูกันว่าพวกมันจะแน่ซักแค่ไหน!”
ดวงตาของโรแกนนั้นได้หดตัวลงและเขาก็กำลังจะใช้เนตรวงแหวนของเขา
"ยิง!"
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,เสียงทุ้มต่ำก็ได้ดังขึ้นมา,ในตอนนี้ได้เกิดระเบิดขึ้นมาบนท้องทะเลแล้วในค่ำคืนที่มืดมิด
ติดตามข่าวสารได้ที่เพจThe Soul Purchasing Pirate แปลไทย
