Guild Master ตอนที่ 73 จำเป็น
ตอนที่ 73
จำเป็น
ฉึก…..ฉึก…..ฉึก ๆ ๆ…. ฟุบ!!
"อ๊ะ…."ระหว่างกำลังทดสอบเพื่อเข้าปาร์ตี้ของกวี อยู่ ๆลูกธนูที่น้ำหวานยิงออกไปก้พลาดเป้าไปในจังหวะสุดท้าย ทั้ง ๆที่เป็นคอมโบง่าย ๆแท้ ๆแต่ในจังหวะสุดท้ายก็พลาดจนได้
"ว่าไง"กวีถามพลางหันไปมองทางเมฆที่ยืนอยู่ด้านหลัง ตอนนี้คนที่มีปัญหาที่สุดน่าจะเป็นเมฆนี่ล่ะ
"ไม่มีปัญหา อย่างน้อยก็คอมโบเป็น"เมฆตอบพลางพยักหน้าช้า ๆ ถึงน้ำหวานจะคอมโบสกิลเป็นแต่ชุดคอมโบง่าย ๆที่ต่อสกิลไปเรื่อย ๆไม่ได้เน้นเร่งความเสียหายอะไรนัก แต่เท่านี้เมฆก็พอใจแล้วเพราะตัวถ่วงก่อนหน้านี้ดันคอมโบไม่เป็นเลยนี่สิ…
"เอ๊ะ ผ่านแล้วเหรอคะ"น้ำหวานถามออกมาด้วยท่าทีประหลาดใจ ที่ยิงพลาดเมื่อครู่นี้นึกว่าจะสอบตกแล้วแท้ ๆ
"เมฆเขาบอกว่าผ่านแล้วก็ผ่านนั่นล่ะ"กวีตอบพลางปรบมือเบา ๆให้น้ำหวาน เมฆไม่ได้ต้องการทีมที่เก่งจนเหลือเชื่อหรอก ขอแค่เป็นคนที่ยอมฟังคนสั่งอย่างกวีกับคอมโบเป็นนิดหน่อยก็พอ
"นี่ยัยมายด์เล่นเกมไม่เก่งขนาดไหนเนี่ย"น้ำหวานยิ้มเจื่อนออกมาด้วยท่าทีงุนงง ถึงเธอจะเล่นเป็นแต่ถ้าเอาไปเทียบกับพวกที่เล่นเกมเป็นอาชีพเธอยังห่างชั้นอยู่มาก แต่มายด์ถึงกับอ่อนกว่าเธออีกงั้นเหรอ
"ทีนี้ก็สมาชิกปาร์ตี้ก็เหลือแค่…."กวีกำลังจะพูดชื่อของวินขึ้นมา อยู่ ๆประตูด้านหลังกวีก็ปรากฏร่างของชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาด้วยท่าทียิ้มแย้มและอ่อนโยน
"เมฆไม่ได้เจอกันนานเลยนี่นา นี่นายตัวสูงกว่าพี่แล้วหรือแอบปรับความสูงตัวละครกัน"ชายที่ชื่อวินเดินเข้ามาหาเมฆก่อนจะใช้มือของตนเองขยี้เส้นผมของเมฆอย่างกับผู้ใหญ่เล่นกับเด็ก ภาพจอมดาบอันดับ 1 อย่างเมฆโดนทำเหมือนเป็นน้องชายแบบนี้ช่างเป็นภาพที่แปลกตาจริง ๆ
"ไม่ได้เจอกันนานนะครับพี่วิน"กวีว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีดีใจ วิน เป็นหนึ่งในสมาชิกรุ่นบุกเบิก และไม่ใช่แค่นั้น วินยังเป็นหนึ่งในผู้มีพระคุณของกวีอีกต่างหาก
"พี่ผมโตแล้วนะ"เมฆว่าพลางเอามือของวินออกจากหัวด้วยใบหน้ามุ่ย ๆ
"โตอะไรกัน สมัยก่อนยังตีกันกับกวีที่บ้านพี่อยู่เลย"วินว่าพลางขยี้หัวของเมฆให้หนักกว่าเดิมแถมยังกดเมฆจนต้องก้มหัวลงอีกต่างหาก
"พี่อย่าเล่าเรื่องนั้นออกมาง่าย ๆสิ มีคนอื่นอยู่ด้วยนะ"เมฆว่าพลางมองไปทางมีนกับน้ำหวาน นั่นมันเรื่องตั้งแต่สมัยไหนแล้วเอามาเล่าได้ไง
"ก็ได้ ๆ จริงสิไอช่าพี่มีของมาฝากด้วยนะ"วินว่าพลางเดินเข้าไปหาไอช่าด้วยท่าทีเป็นมิตรก่อนจะเริ่มทักทายกับไอช่าอย่างสนิทสนม สำหรับคนอื่นอาจจะมองแล้วตกใจเพราะทั้งกวีทั้งเมฆไม่มีท่าทีว่าจะทำกับคนอื่นแบบนี้เลยโดยเฉพาะเมฆ คนที่เล่นหัวทั้งสองคนได้แบบนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ
"เฮ้อ...คนครบแล้วเราจะไปไหนกันงั้นเหรอ"เมฆถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปถามกวีว่าพวกตนจะไปไหนกันต่อ ตอนนี้เรื่องกิลด์ค่อนข้างลงตัวแล้วทำให้พวกเมฆต้องเพิ่มเลเวลของตัวเองขึ้นไปอีกไม่อย่างนั้นต่อให้มีคนเยอะแค่ไหนก็คงนำทัพไม่ได้
"ไปที่วิหารบูชาเทพ"กวีตอบก่อนจะเปิดแผนที่ออกมาให้พวกเมฆดู วิหารบูชาเทพก็เหมือนโบสถ์ของคนในโลกเอคโค่แห่งนี้ ตามแต่ละเมืองต่างก็บูชาเทพทั้ง 4 กันทั้งนั้น จึงไม่แปลกที่โลกเบื้องล่างจะมีวิหารของเทพทั้ง 4 ด้วยเช่นกัน
"ไม่ใช่นอกเมืองหรอกเหรอ"เมฆขมวดคิ้วด้วยท่าทีประหลาดใจ การไปยังวิหารบูชาเทพสำหรับผู้เล่นแล้วก็มีเพียงการเปลี่ยนอาชีพขั้นที่เกี่ยวกับความศรัทธาเท่านั้น แต่ไอช่ามีอาชีพที่คิดจะเปลี่ยนอยู่แล้ว งั้นก็ไม่ได้พาไอช่าไปเปลี่ยนอาชีพแน่ ๆ
"จำเนื้อเรื่องก่อนที่แก๊งหมีใหญ่กับดาวแดงจะเข้ามายึดเมืองได้หรือเปล่า"กวีถามพลางปิดแผนที่ไป วิหารบูชาเทพอยู่ทางทิศเหนือของเมือง ขอเพียงเดินขึ้นหน้ามุ่งไปทางเหนือก็ต้องเจอแน่ ๆ
"ที่บอกว่ามีบอสตัวหนึ่งมาบุกเมืองจนทำให้เจ้าเมืองคนก่อนกับทหารมีฝีมือตายเกือบหมดสินะคะ"น้ำหวานตอบออกมาด้วยท่าทีคุ้นเคย ก่อนหน้านี้เธออยู่กับแก๊งดาวแดงก็เลยทราบว่าทำไมพวกเขาถึงมายึดเมืองนี้ได้
"ใช่ เจ้าเมืองคนใหม่ไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีกก็เลยขอร้องให้ผมไปช่วยตามหาของอย่างหนึ่ง"กวีตอบออกมาด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ แต่ที่เขาพูดออกมานั่นมันเควสพิเศษเลยไม่ใช่หรือไง
"โอ้ เควสพิเศษงั้นเหรอ ต้องมีของรางวัลดี ๆแน่"วินได้ยินเข้าก็มีท่าทีตื่นเต้นทันที เควสพิเศษก็เหมือนเควสของเทวรูปองค์ที่ 5 เป็นเควสที่ต้องผ่านเงื่อนไขบางอย่างถึงจะได้รับ และรางวัลเองก็มักจะพิเศษด้วยเช่นกัน
"เควสครั้งนี้คือลงไปในดันเจี้ยนใต้เมืองการ์กันแล้วเอาอาวุธประจำเมืองจากยุคเก่าขึ้นมา"กวีตอบพลางกดแชร์เควสให้กับทุก ๆคน คำขอเควสนี้เป็นเควสโดยตรงจากเจ้าเมือง แถมยังเป็นการหาไอเทมอย่างอาวุธประจำเมืองเพื่อป้องกันเมืองอีกต่างหาก
"แต่ดูเหมือนว่ามอนสเตอร์ในดันเจี้ยนใต้เมืองจะเก่งพอสมควรเลย อาวุธของพวกเราตอนนี้คงยังไม่ดีพอ"กวีว่าพลางมองไปที่ธนูของน้ำหวาน ในกลุ่มของกวีตอนนี้น้ำหวานเป็นคนที่ใส่ไอเทมที่ธรรมดาที่สุดแล้ว
"เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก"วินยิ้มออกมาด้วยท่าทีสบาย ๆก่อนจะหยิบค้อนขนาดใหญ่ออกมาจากกระเป๋าของตน วิน เป็นผู้เล่นสายแทงค์ก็จริง แต่หน้าที่หลักอีกอย่างของเขาในกิลด์นั้นก็คือหน้าที่ผู้สร้างอาวุธประจำกิลด์นั่นเอง นอกจากการเอาอาวุธที่ได้จากมอนสเตอร์ไปเพิ่มพลังด้วยหินเสริมพลังแล้ว ยังมีการสร้างอาวุธและชุดเกราะด้วยตนเอง ไอเทมเหล่านี้ยิ่งมีวัสดุที่ดีและหายากก็ยิ่งสร้างไอเทมชั้นดีออกมาได้ และมันก็ดีกว่าไอเทมที่ได้จากมอนสเตอร์แน่นอน เมื่อผ่านการเสริมพลังเข้าไปอีกก็ยิ่งทำให้มันเหนือกว่าอาวุธและชุดเกราะปกติมาก
การพาวินกลับมาในครั้งนี้ไม่ใช่แค่การพาตัวแทงค์หลักของกิลด์กลับมาแต่เพียงเท่านั้น แต่ยังเป็นการพาคลังผลิตอาวุธเข้ามาด้วย วินเป็นพวกมีหัวคิดในการสร้างอาวุธและชุดเกราะอย่างมาก การใช้ลูกเล่นดันให้อาวุธของพวกกวีเหนือกว่าอาวุธของคู่แข่งนั้นเป็นหนึ่งในกุญแจสำคัญในชัยชนะของพวกกวี นับว่าเป็นเรื่องดีจริง ๆที่วินยังคงเชื่อมั่นว่ากวีจะกลับมาเลยไม่ได้ไปเข้ากิลด์ไหนก่อนเพราะหากเป็นแบบนั้นคงไม่มีกิลด์ไหนยอมปล่อยเข้าไปแน่ ๆ
"พี่วินของไอช่าขอที่น่ารัก ๆด้วยนะ"ไอช่าได้ยินว่าวินจะสร้างไอเทมให้ก็รีบบอกความต้องการของตนเองออกไปทันที แม้จะสามารถสร้างไอเทมได้ดีเยี่ยม แต่บางทีวินก็สนใจคุณภาพเกินไปเลยไม่ได้สนว่าภายนอกจะมีรูปร่างแบบไหน สมัยเกมคอมวินเคยสร้างชุดหน้าตาแปลก ๆให้ตัวละครของไอช่าใส่ เล่นเอาไอช่าบ่นไปหลายเดือนเลย
"รู้แล้วน่า ก็บอกแล้วว่าไว้ใจได้เลย แต่เรื่องวัตถุดิบเนี่ย…."วินว่าพลางเปิดหน้าต่างสนทนาขึ้นมาเพื่อจะติดต่อไปทางเรย์ แม้วินจะเป็นช่างทำอาวุธมีฝีมือแต่เพราะชอบสร้างไอเทมที่มันสุดจริง ๆก็เลยมีกำไรไม่มากเพราะกว่าจะสร้างได้แต่ละชิ้นก็เสียวัตถุดิบไปเยอะจนเท่าทุนเสมอ
"พี่วิน มีอะไรงั้นเหรอ"เรย์ที่อยู่ทางปลายสายถามออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าวินติดต่อเข้ามา
"อ๋อ พี่จะสร้างไอเทมให้พวกกวีก็เลยจะเบิกวัตถุดิบหน่อย"วินตอบพลางเปิดหน้าต่างของสายอาชีพช่างตีเหล็กขึ้นมา
"ไม่ต้องห่วงครับคุณลูกค้าที่ชื่อกวีสั่งวัตถุดิบพวกนั้นเอาไว้แล้วครับ ผมจะให้ลูกน้องไปส่งให้พี่นะ"เรย์ตอบออกมาด้วยท่าทีเหมือนจะรู้แล้วว่าวินกลับมาอยู่กับกวีเรียบร้อย แน่ละเขาเป็นคนรู้จักกันมาแต่แรกนี่ แถมพี่วินก็ไม่ใช่คนที่โกรธใครได้ด้วย
"อ่อ...เรย์ก็กลับมาอยู่กับกวีแล้วงั้นเหรอ"วินว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจ ตอนแรกเห็นเรย์บอกว่าแค่มาแจ้งข่าวให้เท่านั้นจะไม่กลับไปยุ่งกับกวีอยู่เลยแท้ ๆ
"ใช่ครับ ตอนนี้พวกเราส่วนใหญ่ก็กลับมาแล้ว"กวีตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทียินดีเช่นกัน
"ฮะ ใครบอกว่ากลับไปอยู่กับพี่กวีกัน ผมก็แค่รับงานตามหน้าที่เท่านั้น"เรย์สวนกลับออกมาทันทีเมื่อได้ยินว่ากวีพูดอะไร
"อ่าวก็ปกติเรย์ให้ลูกน้องรับงานแทนไม่ใช่เหรอ ไหนบอกว่าถ้าไม่ใช่พวกพี่ก็ไม่ยอมทำงานให้ไม่ใช่เหรอ"วินถามพลางเลิกคิ้วด้วยท่าทีสงสัย ถ้าไม่กลับมาอยู่กับกวีจริงเรย์ก็ต้องให้กวีติดต่อกับลูกน้องไม่ยอมจัดการเรื่องยิบย่อยแบบนี้ด้วยตัวเองไม่ใช่เหรอ
"เจ้านั่นมันก็แค่เขินจนทำตัวไม่ถูกแค่นั้นล่ะ"เมฆยักไหล่ด้วยท่าทีเหมือนไม่ใส่ใจ แต่แทบจะทันทีที่ได้ยินเช่นนั้นเรย์ก็โวยวายออกมาอย่างร้อนตัวทันทีทำให้วินอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
"เจ้าเรย์นี่ก็ยังปากแข็งเหมือนเดิม ว่าแต่เนตรล่ะกลับมาหรือยัง"วินถามพลางมองไปทางกวีที่อยู่ข้าง ๆด้วยใบหน้าจริงจังขึ้นกว่าเดิม
"ยังครับ"กวีตอบด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม แต่คนที่อยู่กันมานานกลับมองเห็นว่ารอยยิ้มของกวีในครั้งนี้ไม่เหมือนเดิมเสียเท่าไร
"ไปตามเธอมาซะ ถึงกวีจะไม่ได้วางแผนเอาไว้แบบนั้นก็ช่าง ไปตามมาซะ"วินพูดด้วยท่าทีจริงจังมากกว่าปกติเสียอีก ทำให้กวีหุบยิ้มลงช้า ๆ
"ครับพี่…"กวีตอบก่อนจะกลับมายิ้มอีกครั้ง ท่าทางคงต้องจัดการเรื่องนี้ซะแล้วสิ
