ตอนที่แล้วบทที่77:เลือด! (ฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่79:ซ่อนเร้น! (ฟรี)

บทที่78:โง่!(ฟรี)


S.P.P บทที่ 78: โง่!

ดราก้อนนั้นเป็นคนแบบไหน?

เขาคือลูกชายของพลเรือโทการ์ป,เขาเป็นทหารเรือที่โดดเด่นและมีความแข็งแกร่งที่น่าทึ่ง เขาถูกมองว่าเป็นคนที่มีความสามารถที่จะกลายเป็นอนาคตของกองทัพเรือ แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับมัน แต่โมยะต้องยอมรับว่าดราก้อนนั้นแข็งแกร่งกว่าตัวเขามาก

อย่างไรก็ตามคนแบบนั้นกลับมาพ่ายแพ้ให้กับไอเด็กนี้งั้นหรอ?,เขาไม่มีทางเชื่อ!

ในตอนนี้เทคนิคดาบของเด็กนี้นั้นไม่สามารถสะกดข่มเขาได้อีกต่อไป แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสมาระยะหนึ่งแล้วก็ตาม

ดราก้อนคงไม่ได้สู้กับเขาในตอนที่เขากำลังนอนฝันอยู่หรอกน่ะ?

มาถึงตรงนี้โรแกนนั้นไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้อีกต่อไปแล้วเนื่องจากปัญหาเรื่องพลังกายของเขา,เขาได้หอบหายใจออกมาอย่างหนัก

“เด็กนี้มีความแข็งแกร่งแค่ระดับของนาวาเอกเท่านั้น,เขาไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของดราก้อนได้อย่างแน่นอน!”

ดังนั้น,จุดนี้มันจึงกลายเป็นปริศนา

ความเป็นไปได้ที่จะเป็นไปได้มากที่สุดคือโรแกนนั้นยังมีพลังที่ซ่อนเอาไว้อยู่

“นายซ่อนพลังที่แท้จริงของนายเอาไว้งั้นสินะ? เอามันออกมาให้ฉันได้สัมผัสมันหน่อยสิ!”

โมยะได้ตะโกนพร้อมกับตวัดดาบทั้งสองของเขาอีกครั้ง

"แหมะ! แหมะ!"

เลือดสีแดงสดหยดลงมา,โรแกนจึงได้ก้าวถอยหลังและหลีกเลี่ยงการโจมตีของโมยะ

การแสดงออกของเขานั้นจริงจังมาก

เหนือแก้มของเขานั้นมีรอยแผลที่มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

โรแกนได้รับบาดเจ็บ ในการโจมตีครั้งก่อนนั้นมีดคู่ของโมยะนั้นได้มุ่งเป้ามาที่คอของเขา แต่เขานั้นสามารถหลีกเลี่ยงมันไดเลยทำให้แก้มของเขาได้รับบาดเจ็บ

ในขณะนี้โรแกนนั้นได้รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของพลเรือโทแล้ว

ในการต่อสู้กับดราก้อนนั้นเขาพึ่งพาพลังของระบบมันจึงทำให้พลังของเขานั้นสูงเกินจริงไปมากเพราะมันเป็นพลังของอุจิวะ อิทาจิ,แต่ในการต่อสู้ครั้งนี้เขากำลังต่อสู้กับคนที่อ่อนแอกว่าดราก้อนด้วยกำลังของตัวเขาเอง

เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ยังห่างไกลจากการที่เขาจะมาเผชิญหน้ากับพลเรือโท

“ร่างกายของฉันใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว!”

โมยะได้จับดาบทั้งสองของเขาแล้วพุ่งไปหาโรแกนครั้งแล้วครั้งเล่า

ฝีเท้าของเขานั้นไม่ได้รวดเร็วมากนักแต่มันเต็มไปด้วยแรงกดดัน ต่อให้เสือมันจะได้รับบาดเจ็บมันก็ยังเป็นเสืออยู่ดี

โมยะนั้นเคลื่อนไหวเหมือนกับเสือ เสือที่ได้รับบาดเจ็บตัวนี้นั้นกำลังเผชิญหน้าอยู่กับหมาป่าเดียวดาย,เขาสามารถจัดการกับมันได้ในการโจมตีเดียว

เขานั้นต่อสู้มาเป็นเวลานานมากแล้ว,และในตอนนี้โรแกนนั้นกำลังจะถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว

"อัญเชิญ?"

คำๆนี้ได้ดังขึ้นมาในใจของเขา,โรแกนก็ได้ส่ายหัวของเขาอย่างรุนแรง

“ไม่,ฉันต้องเก็บพลังนี้ไว้ใช้กับพลเรือเอกเท่านั้น!”

500 ล้านเบรีนั้นถ้ามันถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนหรือถูกใช้ออกไปในตอนนี้นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันจะไม่มีประสิทธิภาพ

คิซารุแข็งแกร่งขนาดไหน? มันเป็นไปไม่ได้ที่จะตัดสินจากสิ่งที่ปรากฏในมังงะหรืออนิเมะ ความเป็นจริงกับองค์ประกอบทั้งสองนั้นมันไม่ได้เหมือนกันไปทั้งหมด,ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคิซารุในขณะนี้นั้นโรแกนนั้นไม่สามารถคาดเดามันได้อย่างถูกต้อง

“……”

เงียบ,โรแกนได้มองเข้าไปที่ส่วนลึกของเกาะบราเทอริลล่า

“เจสันและคนอื่นๆนั้นควรจะออกไปจากเกาะได้แล้ว,ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้ออกไปจากเกาะนี้”

"พวกเขาก็จะไม่เป็นไร!"

การต่อสู่ในครั้งนี้นั้นวัตถุประสงค์สำคัญของโรแกนนั้นคือการดึงความสนใจของพวกทหารเรือทั้งหมด,เขาจะไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาไปจัดการกับรูจได้และเพื่อให้พวกเขาออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย

“บูม !!”

สายฟ้าได้กระพริบไปมาอยู่บนท้องฟ้าพร้อมกับส่งเสียงคำรามออกมา

ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ,โรแกนได้กระพริบตาของเขาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นแล้วมองเข้าไปในดวงตาของโมยะ

ก่อนหน้านั้นเขาได้ก้มศีรษะแทนที่จะมองเขา ดวงตาซึ่งทำให้เคลิบเคลิ้มของโมยะนั้นเหมือนกับภาพลวงตามันมีความสามารถในการยับยั้ง,ทำให้หวาดกลัว,ทำให้ตกอยู่ในอาการงุนงง,และอื่นๆ มันเป็นความสามารถที่อันตรายมาก

แต่ในขณะนี้โรแกนกำลังจะเผชิญหน้ากับเขาตรงๆ

“นายต้องการรู้ถึงพลังที่แท้จริงของฉันงั้นหรอ?”

น้ำเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความไม่แยแส,ความเร็วของโรแกนนั้นกำลังเพิ่มขึ้น

"ฮือ!"

โมยะตกตะลึงและหยุดก้าวไปในทันที,เขานั้นรู้สึกได้ถึงอันตราย

“นายต้องการให้ฉันใช้ไพ่ทั้งหมดของฉันงั้นหรอ?”

โมยะนั้นได้ใช้กายาเหล็กออกมาอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นการแสดงออกของโรแกนก็ได้รุนแรงขึ้นพร้อมกับฝ่ามือของเขาที่ได้ขยับเข้ามาอย่างช้าๆมันได้มาหยุดอยู่ตรงหน้าอกของเขา

“ถ้าความสามารถนี้ไม่สามารถฆ่านายได้,ฉันจะให้นายได้เห็นมัน!”

ในขณะนี้โรแกนได้มองไปที่โมยะด้วยความดูถูก,เขาได้แสดงท่าทางที่ดูเหนือกว่าออกมา

“นายกำลังจะใช้ความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดของนายงั้นหรอ? ดราก้อนแพ้นายด้วยวิธีนี้งั้นหรอ?”

โมยะนั้นจริงจังและระวังตัวมากขึ้น

ผ่านไปซักพักฝ่ามือของโรแกนที่อยู่บนหน้าอกของเขานั้นก็ได้สั่นไหวพร้อมกับที่เขาได้ผลักมันออกไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

“วูม! วูม! วูม!”

ภายใต้ความว่างเปล่า,โมยะนั้นรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนของอากาศรอบๆตัวเขา

จากนั้นโรแกนก็ได้กดฝ่ามือของเขาในทันที

“ฝ่ามือยูไล!!!”

คำสองคำนี้เบาจนราวกับว่าเป็นเสียงกระซิบของพระเจ้า,ในเวลานี้โมยะดูเหมือนจะเห็นว่าสายฝนนั้นกำลังส่องแสงออกมานับไม่ถ้วน

เหนือเรือรบขึ้นไปนั้นมันได้มีแสงสว่างขึ้นมาอย่างฉับพลัน

“บูม!”

ฝ่ามือยูไลขนาดใหญ่ได้ปรากฏออกมาจากความว่างเปล่า,มันมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณยี่สิบหรือสามสิบเมตร ทันทีที่มันปรากฏขึ้นมานั้นมันก็ได้ประทับลงไปที่โมยะ

“เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มาก!”

ใบหน้าของโมยะนั้นเต็มไปด้วยความตกใจ เขาเห็นว่าสายฝนนั้นถูกทำลายโดยฝ่ามือนั้น เขาเห็นหยดน้ำในอากาศนับไม่ถ้วนที่กำลังกระจัดกระจาย เขาเห็นแรงอัดจำนวนมหาศาลที่ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่าและมันก็ได้ระเบิดลงมา

“กายาเหล็ก!”

“ฮาคิเกราะ!”

“มีดคลั่ง!”

ฝ่ามือที่แปลกประหลาดนี้นั้นมันดูงดงามและทรงพลังราวกับเป็นการโจมตีของพระเจ้าซึ่งทำให้ใบหน้าของโมยะนั้นเปลี่ยนสีไปในทันที

เขาได้ตะโกนออกมาสามครั้งและพุ่งไปที่ฝ่ามือยักษ์ข้างหน้าเข้าด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขา

เพียงพริบตาเดียว,ฝ่ามือยักษ์นั้นก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขา

“วูม! วูม! วูม!”

อากาศนั้นกำลังสั่นสะเทือน,พลังอันมหาศาลนี้ทำให้โมยะนั้นถูกส่งลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและล้มลงบนดาดฟ้าเรือ พลังของฝ่ามือนั้นไม่มีที่ท่าว่าจะลดลงเลย,ที่หัวเรือที่อยู่ข้างหลังของเขานั้นได้พังทลายลงในทันที

หลังจากนั้นครู่หนึ่งโมยะผู้ซึ่งล้มลงบนดาดฟ้านั้นก็ได้ลุกขึ้นมา

“ฉะ…ฉันยังไม่ตายงั้นสินะ?”

เขาสัมผัสไปทั่วทั้งร่างของเขาและเขาก็พบว่าเขานั้นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

ฝ่ามือนั้นดูใหญ่มากจนดูเหมือนว่ามันจะบดขยี้เขาให้เป็นชิ้นๆ อย่างไรก็ตามมันกลับกลายเป็นว่ามันทำเพียงแค่ผลักเขาเท่านั้น

ภายใต้กายาเหล็กและฮาคิเกราะของเขานั้นมันจึงทำให้เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลย

“พลเรือโทโมยะ!”

“เร็วเข้า,เร็วเข้า!”

กลุ่มทหารเรือด้านล่างนั้นเห็นว่าโมยะนั้นถูกโจมตีพวกเขาก็ได้รีบไปที่เรือรบในทันที

"ฉันสบายดี!"

โมยะได้โบกมือของเขาแล้วหันกลับไปมองยังทิศทางของโรแกน

เมื่อเขามองไปที่ตำแหน่งที่โรแกนควรจะอยู่นั้นเขาก็สับสนในทันที

“เด็กนั้นหละ?”

ทหารเรือทั้งหมดนั้นต่างก็เห็นเหมือนกับโมยะและพวกเขาก็ค้นพบว่า

โรแกนนั้นหายไป!

ชายคนนั้นได้สร้างการโจมตีที่น่าตกตะลึงขึ้นมาแล้วก็วิ่งหายไป!

ปากของโมยะนั้นสั่นสองสามครั้ง,ในตอนนี้หน้าของเขานั้นแดงขึ้นมาอย่างผิดปกติ วินาทีต่อมาเขาก็ได้คำรามออกมา

“หาเขาเดี๋ยวนี้ !!”

คนที่น่ารังเกียจนั้นเขาหลอกพวกเขาทั้งหมด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง,ทหารเรือที่อยู่ใกล้ๆกับถนนก็ได้เห็นร่างของโรแกน

"เขาอยู่นี่!"

“โรแกน! มันอยู่นั้น!”

ใบหน้าของโมยะนั้นดูวิตกกังวลมาก,วินาทีต่อมาเขาก็ได้เอามือไปกดบนคอของเขา

บนคอของเขานั้นมีรอยแดงปรากฏขึ้นมา

ติดตามข่าวสารได้ที่เพจThe Soul Purchasing Pirate แปลไทย

https://www.facebook.com/Brazarux/?modal=admin_todo_tour

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด