บทที่77:เลือด! (ฟรี)
S.P.P บทที่ 77: เลือด!
ลมทะเลได้พัดผ่านมา,เสื้อคลุมของคิซารุนั้นได้พลิ้วไหวไปมาเขาได้หันหน้าไปทางดวงอาทิตย์บนศีรษะของเขาพร้อมกับแว่นกันแดดของเขาที่ได้ส่องแสงอันลึกลับออกมา
“เกิดอะไรขึ้นกันหรอครับพลเรือเอก?”
ที่ด้านหลังของเขา,พลเรือโทคนหนึ่งได้ถามเขาออกมาด้วยความสงสัย
“มีข่าวมากจากเกาะบราเทอริลล่านะ”
คิซารุได้เหยียดตัวขึ้นมาอย่างช้าๆโดยไม่มีความกังวลใดๆอยู่บนใบหน้าของเขา
"ฮืม?"
พลเรือโทและกลุ่มทหารเรือระดับสูงข้างๆเขาได้มองไปที่พลเรือเอก
“โรแกนอยู่ที่นั่น”
หลังจากจบประโยคนั้นทหารเรือทุกคนรอบตัวเขาต่างก็ตกตะลึง
พวกเขาทั้งหมดรู้ดีว่าจุดประสงค์ที่สำคัญที่สุดในการเดินทางมายังเซาธ์บลูนั้นคือ เรื่องของโรแกนสำหรับรูจนั้นมันผ่านไปแล้ว ด้วยสถานะของเขาที่เป็นถึงน้องชายของราชาราชาโจรสลัดนั้นมันจึงทำให้ความสำคัญของรูจต่อกองทัพเรือนั้นลดลงไปมาก ตอนนี้พวกเขาได้รับข้อมูลเกี่ยวกับเป้าหมายของพวกเขา
“ถ้าอย่างนั้น,เราจะเอายังไงดีครับ?”
พลเรือโทหันกลับมามองคิซารุ
“เราก็ต้องไปจับเขาสิ,เพราะว่ามันเป็นคำสั่งของจอมพลและฉันก็ไม่ต้องการที่จะละเมิดมันหรอกนะ”
คิซารุได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงสบายๆของเขา
หลังจากนั้นเขาก็ได้มองไปที่เหล่าทาหรเรือ,จากนั้นเขาก็หาวออกมาราวกับว่าเขากำลังจะหลับพร้อมกับกระพริบตาของเขาเล็กน้อยแล้วก็ยิ้มออกมา
“พลเรือตรีคุซัน”
ทหารเรือหนุ่มคนนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ได้ยินเสียงเรียกของคิซารุ,แต่เขานั้นยังคงยืนกับที่แล้วดูเหมือนว่าเขากำลังจะหลับ
ทหารเรือทั้งหมดข้างๆต่างก็มองไปที่เขาอย่างหน้าดำคล่ำเครียด,แต่พวกเขานั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
พวกเขารู้ว่าชายคนนี้นั้นแข็งแกร่งมากบวกกับอายุที่ยังน้อยของเขาไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะได้รับตำแหน่งสูงขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการที่จะทำให้เขาขุ่นเคืองถ้าหากว่ามันไม่จำเป็นจริงๆ
“อาโอคิยิ!”
คิซารุนั้นรู้สึกจนปัญญา ทั้งทหารเรือและโจรสลัดต่างก็รู้ดีว่าชายคนนี้เป็นคนที่แปลกไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นคนที่แปลกจริงๆ ในสายตาของพวกเขาเขาเป็นคนที่แปลกมาก
"มีอะไร?"
อาโอคิยิดูเหมือนจะได้ยินเสียงเรียกของเขาและเขาก็ได้ตอบกลับมาด้วยอาการงัวเงีย
“นายมีงานต้องทำ”
คิซารุพูดออกมาเขาไม่ได้สนใจกับพฤติกรรมของเขา,เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว
“พลเรือเอกคิซารุ,บอกฉันมาได้เลย!”
อาโอคิยินั้นยังคงเบลอๆอยู่
“โรแกนได้ปรากฏตัวอยู่บนเกาะบราเทอริลล่า,ดังนั้น…”
ในตอนนี้เขาได้มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
“คุซัน,ฉันจะรบกวนนายในการเฝ้าระวังและดูพื้นที่ทะเลแถบนี้หน่อยน่ะ,ถ้านายเจอเรือหรือคนที่น่าสงสัยก็จัดการได้เลย”
“ในหมู่พวกเขา,นายควรให้ความสนใจกับผู้หญิงที่ตั้งครรภ์เป็นพิเศษ”
เมื่อมองไปที่คุซัน,คิซารุก็ได้หัวเราะออกมา
คุซันได้พยักหน้าและทำความเคารพ“มั่นใจได้เลยพลเรือเอกคิซารุ!”
โรแกนนั้นได้วางแผนที่จะให้คนอื่นนั้นหนีออกไปได้อย่างปลอดภัย แต่เห็นได้อย่างชัดว่าคิซารุนั้นเขาไม่ใช่คนโง่เขาเพียงแค่มีแนวคิดที่สบายๆ
ไม่ว่าโรแกนจะเปิดเผยตัวของเขาอย่างจงใจหรือเพื่อจุดประสงค์ใด ตราบใดที่บริเวณนี้ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของทหารเรือแล้วนั้นมันจะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากที่ทั้งสองแจกแจงหน้าที่กันเสร็จแล้วนั้น,คุซันก็ได้ออกไปกับเรือรบอีกลำ
“ไปที่เกาะบราเทอริลล่า”
ด้วยคำสั่งนี้,คิซารุและลูกเรือของเขาก็ได้มุ่งหน้าไปที่เกาะบราเทอริลล่าอย่างรวดเร็ว
ตรงตำแหน่งที่คิซารุอยู่นั้นท้องฟ้านั้นยังคงแจ่มใส,แต่เหนือเกาะบราเทอริลล่านั้นกลับมีเสียงฟ้าร้อง,ฟ้าผ่าและฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก
กลับมาที่เกาะบราเทอริลล่า
บนเรือรบ,ทั้งสองนั้นยังคงจ้องมองกันพร้อมกับฉายความมั่นใจที่เด่นชัดบนใบหน้าของพวกเขา
“บูม!”
แสงของสายฟ้านั้นได้ตกกระทบลงมาบนใบหน้าของพวกเขา
การต่อสู้นั้นยังไม่จบ
ในฐานะพลเรือโทของกองทัพเรือ,แม้ว่าเขาจะไม่เป็นที่รู้จักในหมู่พลเรือโทและเชี่ยวชาญเพียงแค่ฮาคิเกราะ,เทคนิคดาบของเขาก็อาจจะไม่ลึกซึ้งมากนัก แต่พลังกายของเขานั้นก็ยังคงแข็งแกร่งกว่าโรแกน,ถึงแม้ว่าโรแกนจะมีเทคนิคดาบที่ยอดเยี่ยมมากมายแต่ร่างกายของเขานั้นก็ยังห่างไกลจากโมยะมาก
การต่อสู้ในครั้งนี้นั้นได้มาถึงทางตันแล้ว
“เป้ง! เป้ง! เป้ง!”
ทั้งสองนั้นได้เข้าปะทะกันอย่างต่อเนื่องและทุกครั้งนั้นจะมีประกายไฟปรากฏขึ้นมาอยู่ตลอด
เมื่อการต่อสู้ดำเนินไปมาถึงจุดนี้,ดวงตาของโรแกนก็ได้จริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ
"ผู้ชายคนนี้!"
เพราะศัตรูของเขานั้นเกือบจะเอาชีวิตของเขาไปแล้ว
โมยะนั้นเป็คนที่แข็งแกร่งแม้ว่าเขาจะใช้ความแข็งแกร่งแค่ 40% เขาก็ยังสามารถสู้กับโรแกนได้
"ฮืม!"
วิชาดาบมากมายที่เขาพึ่งใช้ออกไปนั้นมันทำให้โรแกนต้องหอบหายใจออกมาอย่างหนัก
เขานั้นไม่สามารถสู้กับโมยะได้ในแง่ของพลังกาย
ถ้าหากว่าเขาฝึกฝนกำลังภายในมาแล้วหละก็เขาจะไม่สูญเสียความแข็งแกร่งของเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ในเวลานี้สภาพร่างกายของเขาแย่เป็นอย่างมาก
เขานั้นมีทั้งวิชาปัญญามังกรคชสาร, คัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น , การชำระล้างไขกระดูกและวิชาอื่นๆอีกมากาย แต่เวลาในการฝึกฝนของโรแกนนั้นสั้นเกินไปที่จะทำให้เขาฝึกวิชาทั้งหมดได้สำเร็จ
แต่ตรงกันข้ามกับเขาลมหายใจของโมยะนั้นยังคงเป็นปกติ,มันมีเพียงแค่อารมณ์ของเขาเท่านั้นที่มีการเปลี่ยนแปลงนั้นก็คืออารมณ์โกรธที่รุนแรงของเขา
“ไอเด็กที่น่ารังเกียจ!”
เขาเป็นถึงพลเรือโทและมันไม่มีทางที่เขาจะยอมเสียท่าให้กับไอเด็กน้อยนี้ที่พึ่งจะอายุแค่สิบหก แต่เนื่องจากความประมาทเขามันจึงทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
หากเพื่อนๆของเขามาเห็นเข้าละก็,พวกเขาจะต้องหัวเราะเยาะเขาไปจนตายแน่ๆ
“มีดคลั่ง!”
มีดทั้งสองได้ตวัดไปมาเหมือนกับสายลม,มันได้ก่อให้เกิดการโจมตีที่ราวกับพายุหมุน,สายฝนที่กำลังตกลงมานั้นได้ถูกตัดโดยพายุหมุนนี้
ทันใดนั้นมีดคู่ของโมยะก็ได้พุ่งเข้ามาหาโรแกน
ในตอนที่พละกำลังของโรแกนกำลังจะหมดลงนั้น,เขารู้ว่าโรแกนนั้นเสียพละกำลังไปมากแล้วและในตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าลมหายใจของโรแกนนั้นดูวุ่นวายมาก,และในที่สุดเขาก็ได้พบช่องว่างและได้ตอบโต้ออกไปในทันที
"แย่แล้ว!"
เมื่อเห็นความมืดมิดรอบๆมีดนั้น,ดวงตาและใบหน้าของโรแกนก็ได้เปลี่ยนไปอย่างมากเขาได้หลับตาลงอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็ได้ตวัดดาบหยวนหงออกไปอย่างรุนแรง
“คุซุริวเซน!” (มังกรเก้าเศียร)
เพียงก้าวเดียว,ดาบหยวนหงก็ได้พุ่งเข้าไปหาการโจมตีทั้งสองด้าน
เข้านั้นหลับตาอยู่ดังนั้นเขาจึงต้องตัดสินใจทุกอย่างจากการได้ยินและความรู้สึกเพื่อคาดเดาทิศทางของมีดทั้งสองของโมยะ,มันเป็นอะไรที่ยากลำบากมากอย่างไม่ต้องสงสัย บวกกับเสียงฟ้าร้องบนท้องฟ้าและเสียงฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนักบนพื้นทำให้การแยกแยะเสียงนั้นยากยิ่งขึ้นไปอีก
ในสถานการณ์วิกฤติแบบนี้นั้น,โรแกนทำได้เพียงแค่ตัดสินตอบโต้การโจมตีนี้ตามทฤษฎีดาบทุกชนิดที่เขาได้เรียนรู้มา
“เป้ง”
พริบตาเดียวกันโจมตีทั้งสองก็ได้เข้าปะทะกัน
วินาทีต่อมา,โรแกนได้ลืมตาของเขาขึ้น
"แหมะ! แหมะ!"
เลือดสีแดงสดได้หยดลงไปบนพื้นบนดาดฟ้าเรือ
“ไอหนู,นายคิดว่านายจะมาเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้จริงๆงั้นหรอ?”
“นายสู้กับดราก้อนด้วยความแข็งแกร่งแค่นี้ได้ยังไงกัน?”
แม้ว่าเขาจะถูกสะกดข่มมานานโดยโรแกนด้วยการเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนของเขา แต่มันก็ยังห่างไกลจากความแข็งแกร่งที่แท้จริงของโมยะอยู่ดี
ดราก้อนนั้นเป็นชนชั้นนำของเหล่าทหารเรือรุ่นเยาว์ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงพลเรือตรีด้านแต่เขาก็อาจจะแข็งแกร่งมากกว่าเขาซะอีก
แล้วเด็กนี้มันจะมาพ่ายแพ้เขาได้ยังไง?
“หรือนายยังมีความลับอะไรซ่อนอยู่อีกงั้นหรอ?”
ดวงตาของโมยะได้จับจ้องไปที่โรแกนอีกครั้ง
ติดตามข่าวสารได้ที่เพจThe Soul Purchasing Pirate แปลไทย
