ตอนที่แล้วบทที่74:กระบวนท่าทำลายดาบ! (ฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่76:เคล็ดวิชาลับ! (ฟรี)

บทที่75:บาดเจ็บสาหัส! (ฟรี)


S.P.P บทที่ 75: บาดเจ็บสาหัส!

ขณะที่โรแกนกำลังเผชิญหน้ากับพลเรือโทโมยะอยู่นั้น,ที่ชายฝั่งทางตอนใต้ของเกาะบราเทอริลล่า

ฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนัก,ฟ้าร้องและฟ้าผ่าในอากาศ

เจสัน,รูจและแมวตัวน้อยได้วิ่งเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว

เจ้านายตัวน้อยนั้นกำลังนั่งอยู่บนไหล่ของรูจและถือร่มให้เธอ

“บูม!”

ทันใดนั้นเสียงสั่นสะเทือนก็ได้ดังขึ้น แม้มันจะห่างไกลจากทั้งสามมากแต่พวกเขาก็ยังรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนได้,รูม่านตาของพวกเขาได้หดแคบลง

“นั่นมันเคล็ดวิชาของเขานี้!?”

เจสันและเจ้านายตัวน้อยได้หันมามองหน้ากันและใบหน้าของพวกเขาก็จริงจังขึ้นมาในทันที

เพื่อที่จะทำให้พวกเขาปลอดภัย,ผู้ชายคนนั้นไม่ลังเลเลยที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาและออกไปต่อสู้กับศัตรูซึ่งๆหน้า

"ไป!"

เจสันได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ,พวกเขาได้เร่งฝีเท้าอีกครั้งในทันที

หลังจากผ่านไปสิบนาที,รูจได้มองเข้าไปในป่าข้างหน้าอย่างประหลาดใจ สถานที่นี้เป็นสถานที่ห่างไกลบนเกาะบราเทอริลล่า,มันแทบจะไม่มีใครมาที่นี่เลย อย่างไรก็ตามในเวลานี้เธอเห็นสิ่งที่น่าประหลาดอยู่ที่นี่

เรือ?!

เธอไม่แปลกใจเลยที่มีเรืออยู่ตรงนั้น แต่สิ่งที่เธออยากรู้และประหลาดใจก็คือวิธีการที่พวกเขาเอาเรือขึ้นฝั่งมามากกว่า

เรือนี้ไม่ได้ใหญ่มากมันยาวประมาณยี่สิบหรือสามสิบเมตรเท่านั้น,แต่มันมีน้ำหนักที่น่าหวาดกลัว,เมื่อมันได้ลงไปบนท้องทะเลแล้วนั้นมันเป็นอะไรที่ยากมากที่จะเอามันขึ้นมาบนฝั่งได้อีกครั้ง,รูจได้มองไปที่ท้องทะเลที่ห่างออกไปสามร้อยเมตรจากตัวเรือมันทำให้เธออดตกตะลึงไม่ได้

มันไม่มีอะไรอยู่รอบๆพื้นที่นี้เลย,มันเป็นสถานที่ที่ห่างไกลที่สุดของเกาะบราเทอริลล่า

"เหมียว! เหมียว! เหมียว!"

ในเวลานี้เจ้านายตัวน้อยได้สะกิดเจสัน

เจสันได้มองไปที่รูทดราก่อนที่อยู่ด้านหน้าของเขา,เขาได้สูดหายใจเข้าลึกๆและก้าวไปข้างหน้า

รูจจ้องไปที่เจสัน,เธอสงสัยว่าเขากำลังจะทำอะไร

แต่หลังจากผ่านไปสามวินาที,ฉากที่น่าตกตะลึงก็ได้ฉายเข้ามาในดวงตาของเธอ

“อะไรรร!”

เจสันได้ถอนหายใจออกมาและกระแทกมือของเขาเข้าไปบนตัวของรูทดราก้อน

“บูม!”

ในทันใดนี้เรือรูทดราก้อนก็เริ่มสั่นสะเทือนจากนั้นเจสันก็ได้ยิ้มออกมาพร้อมกับร้องคำรามออกมาเสียงดัง,ทันใดนั้นเขาก็ได้ยกรูทดราก้อนขึ้นมา

“ก๊าซซ! ก๊าซซ!”

วินาทีต่อมาเจสันก็ได้สูดหายใจลึกๆเข้าไปอีกรอบแล้วก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับรูทดราก้อน

"ไปกันเถอะ!"

รูจมองไปที่เจสันอย่างงุนงง

ในตอนนี้ถ้าให้เทียบกับขนาดที่ใหญ่โตของรูทมังกรกับร่างของเจสันร่างของเขาดูเล็กเป็นอย่างมาก แต่ร่างเล็กๆนั้นกลับมีพลังอันยิ่งใหญ่ถึงขนาดที่สามารถแบกรูทดราก้อนได้เลยที่เดียว

“บูม! บูม! บูม! บูม!”

ทุกก้าวไปของเจสันนั้นเขาได้ทิ้งรอยลึกเอาไว้บนพื้น

สิบนาทีต่อมากลุ่มของพวกเขาก็ได้มาถึงชายฝั่ง

“บูม!”

ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่า,เจสันก็ได้หอบหายใจออกมาอีกครั้งพร้อมกับวางรูทดราก้อนลงในทะเล

“เอาล่ะ,ขึ้นเรือกันเถอะ!”

หลังจากทำทุกอย่างจนเสร็จ,เจสันก็ได้พูดออกมา

รูจนั้นไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย,เธอเอาแต่มองไปที่เจสัน,ชายร่างใหญ่คนนี้นั้นเขามีพละกำลังที่น่าตกใจมากจริงๆ

“เร็วเข้า,ตราบใดที่เราออกไปจากที่นี่ได้กัปตันก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้โดยเร็ว”

เจสันได้ร้องเตือนพวกเขาออกมา

จากนั้นทั้งสามก็ได้ขึ้นไปบนเรือ,เจสันนั้นได้นำหางเสือเรือหันหน้าเข้าหาพายุพวกเขานั้นได้แล่นเรือออกไปจากเกาะอย่างรวดเร็ว

“พลั่ก! เพร้ง!”

สายฟ้าสีทองนั้นได้ส่องสว่างไปทั่วทั้งท้องฟ้า

เม็ดฝนที่กระจัดกระจายได้ไหลลงมาที่แก้มของโรแกน

บนดาดฟ้าของเรือรบ,เขาและพลเรือโทโมยะได้จ้องมองกันและกัน สายตาของทั้งคู่นั้นดุร้ายเป็นอย่างมากเพียงแค่การปะทะกันสองสามครั้งพวกเขาก็ตระหนักได้ถึงความแข็งแกร่งของกันและกัน

ทันใดนั้นเสียงฟ้าผ่าก็ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง

ในขณะนี้เท้าของโรแกนได้สั่นไหวและได้พุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง

ในครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้เทคนิคอิไอและก็ไม่ได้ใช้วิชาเก้ากระบี่เดียวดาย

“ชวิ้งงง!”

เสียงดาบปะทะกันได้ดังออกมาอย่างคมชัดและชัดเจน,ความเร็วของโรแกนนั้นเปรียบเสมือนกับอุกกาบาต,เขาได้พุ่งเข้าหาโมยะ

ในสายตาของโมยะ,โรแกนดูเหมือนกับมังกรที่กำลังพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,เสียงฟ้าร้องทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้าน

“นี่เป็นเทคนิคดาบแบบไหนกันแน่!?”

ความสงสัยได้ปรากฏขึ้นมาในสายตาของโมยะอีกครั้ง

“ตึก, ตึก, ตึก, ตึก!”

เสียงฝีเท้าที่ชัดเจนได้ดังขึ้นมาเร็วขึ้นและเร็วขึ้น,เสียงนั้นดังอย่างต่อเนื่องราวกับเสียงฟ้าร้อง

ทันใดนั้นเองดาบของโรแกนก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขา

"เร็วมาก!"

ตาของโมยะได้หดแคบลงในทันที,มันเป็นเทคนิคดาบที่เร็วยิ่งกว่าเทคนิคอิไอทั้งสองเทคนิคนั้นมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมาก,เทคนิคอิไอนั้นจะโจมตีออกไปในตอนที่ดาบถูกดึงออกมาและความเร็วของมันนั้นก็เร็วมาก

แต่ความเร็วของเทคนิคดาบนี้นั้นเร็วกว่าความเร็วใดๆทั้งหมด

ในตอนนี้ดาบของเขากับร่างกายของเขานั้นมันเป็นเหมือนกับแสงไฟ แม้แต่โมยะก็ยังไม่สามารถมองตามการเคลื่อนไหวของโรแกนได้ทัน เขาเห็นเพียงดาบบินอันไร้สิ้นสุดที่ลอยเด่นอยู่ท่ามกลางสายฝน

มันราวกับดาบนั้นกำลังบินขึ้นไปบนท้องฟ้า!

“ดาบบินร้อยก้าว!”

ดวงตาของเขาได้ปลดปล่อยแสงที่คมชัดออกมา เพียงครู่เดียวดาบนั้นก็ได้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าของโมยะอย่างเงียบเชียบ

"ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!"

หัวใจของโมยะได้สั่นสะท้านในทันที,ทันทีที่เขาสังเกตเห็นดาบที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขา,เขาก็ได้ตวัดดาบทั้งสองของเขาออกไปข้างหน้า

มันถูกบล็อคเอาไว้ได้!

เขาพยายามสงบสติอารมณ์,ดาบนั้นเร็วและน่ากลัวมากและเขาก็มองตามมันไม่ทัน

เขาเสียเปรียบเพราะมันมีความแตกต่างเป็นอย่างมากระหว่างการโจมตีในครั้งนี้กับการโจมตีสองครั้งก่อนหน้านั้น

แต่หลังจากถอนหายใจออกมา,ดวงตาของโมยะก็ได้หดแคบลงและหัวใจของเขาก็กำลังทำงานอย่างหนัก

"อะไรกัน?!"

ดาบที่ถูกเขาบล็อกได้นั้น,มันได้ผละออกมาจากฝ่ามือของโรแกนแล้วในตอนนี้

“นายคิดจะทำอะไรกันแน่?”

โมยะไม่เคยเห็นใครกล้าที่จะคลายดาบของเขาออกมาในระหว่างการต่อสู้มาก่อน

มันคือจุดจบ!

เขาเหล่ตามองและกำลังจะถูกโจมตีอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามในขณะนี้ดาบยาวนั้นกำลังเผชิญหน้ากับดาบสั้นทั้งสองของเขาอยู่ๆมันก็ได้ถูกคลายออกจากฝ่ามือของโรแกนและเริ่มหมุนราวกับว่ามันอยู่ภายใต้การควบคุมของพลังอำนาจบางอย่าง

ความเร็วของมันนั้นสุดยอดเป็นอย่างมาก,พร้อมกับเสียงดาบที่กำลังผ่าลงมาท่ามกลางสายฝน

ทันใดนั้นเองมันก็ได้มาถึงคอของเขา

มันรวดเร็วเป็นอย่างมาก

ในเวลาเดียวกันโรแกนก็ได้พุ่งผ่านเขาไป

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเร็วมากเพียงแค่เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าที่ได้ดังขึ้นมาเพียงเปรี้ยงเดียวเท่านั้น

โมยะได้แตะไปที่คอของเขา,เขาได้สัมผัสไปที่เลือดบนคอของเขา

“ฉันได้บาดเจ็บงั้นหรอ!”

ทันใดนั้นโมยะก็ได้กลายเป็นโกรธจัดในทันที

"ดี,ดีจริงๆ!"

“แข็งแกร่ง,แข็งแกร่งจริงๆ!”

ในเวลาเดียวกันโรแกนก็ได้หันกลับมาพร้อมกับโมยะที่ได้หยิบดาบของเขาไว้ที่มือซ้ายและดวงตาของเขาก็ดูจริงจังมาก

“ยังไม่จบอีกงั้นหรอ?”

พวกเขายืนหันหน้าเข้าหากันในขณะนี้ฝนกำลังหลั่งไหลลงมา,แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้ทำอะไร

“หืมม!”

ในตอนนั้นโมยะนั้นได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของโรแกนเขาจึงได้ใช้“กายาเหล็ก(เทคไค)” ออกมาแต่มันก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แม้ว่าเขาจะใช้กายาเหล็กออกมาในตอนสุดท้ายก็ตาม

คอนั้นยังคงเป็นส่วนที่บอบบางที่สุดของร่างกาย เขายังคงได้รับบาดเจ็บและยังเป็นอาการบาดเจ็บที่สาหัสอีกด้วย!

เขานั้นยังคงรู้สึกถึงอาการเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาหายใจ

อย่างไรก็ตามเขายังไม่ยอมแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้

เขายังคงยืนอยู่ตราบใดที่เขายังยืนอยู่,เขานั้นก็ยังไม่แพ้!

“โรแกน!” โมยะได้ร้องคำรามออกมาเสียงดังเขาได้ตวัดดาบทั้งสองของเขาออกมาอีกครั้ง

ติดตามข่าวสารได้ที่เพจThe Soul Purchasing Pirate แปลไทย

https://www.facebook.com/Brazarux/?modal=admin_todo_tour

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด