บทที่ 210

พลังปราณสีดำพุ่งออกมาจากร่าง ปีศาจด้านหน้ากรีดร้องสกัดกั้นปราณดาบสีฟ้าที่พุ่งเข้ามาปะทะ หญิงชรากลายร่างเป็นปีศาจรูปร่างสูงใหญ่ผมขาวยาวไปถึงกลางหลังในมือถือกระดูกแหลมทั้งสองข้าง จ้องมองเนี่ยฟงด้วยดวงตาสีแดงก่ำ ทันทีที่นางกลายร่างสำเร็จก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ปีศาจด้านหน้ารีบหลีกทางเป็นช่อง นางรีบกวัดแกว่งกระดูกแหลมในมือถีบเท้าพุ่งทะยานเข้าหาชายหนุ่มด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

เนี่ยฟงยกยิ้มเรียกเกราะสายฟ้าหมุนวนรอบกายถึงแปดอัน ทักษะอาภรณ์สายลมถูกเรียกใช้ประกายสายฟ้าพุ่งออกจากร่างประดุจสวมชุดเกาะสีฟ้า เปรี้ยง เกราะสายฟ้าสองอันต้านรับกระดูกแหลมที่ฟาดฟันเข้ามา เถาวัลย์สีฟ้าพุ่งออกมารัดตัวของฮูหยินฉีเอาไว้ ปราณดาบสีฟ้าพุ่งเข้าปะทะเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังออกมา เนี่ยฟงไม่ปล่อยโอกาสทองหลุดมือไปเหยียบเกราะสายฟ้าพุ่งเข้าประชิด ฟาดฟันดาบในมือ ฮูหยินฉีเองรีบใช้กระดูกแหลมในมือเข้าต้านรับ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง

ทางด้านหยางเวย จงเหรินป้า หยางเฟย และฟางจวินซีพร้อมกับกลุ่มคนที่เหลืออยู่รีบเข้าสังหารปีศาจอีกหกตนที่เหลืออยู่ เถาวัลย์สีเขียวจากเสี่ยวจูสองเส้นพุ่งเข้ารัดตัวปีศาจ ทั้งหมดฟาดฟันอาวุธในมืออย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เจ้าสำนักทั้งสองและผู้อาวุโสต่างจ้องมองการต่อสู้ด้านหน้าอย่างไม่วางตา ชั่วน้ำเดือดปีศาจสองตนก็ถูกสังหารลง

ทางด้านเนี่ยฟงและฮูหยินฉียังคงปะทะกันอยู่เสียงดังสนั่น กระดูกแหลมถูกจ้วงแทงเข้ามาเนี่ยฟงเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้ายตวัดดาบในมือ เคร้ง กระดูกแหลมอีกอันเข้าต้านรับ เกราะสายฟ้าหมุนวนทั้งสองคนประกายสายฟ้าพุ่งเข้าเผาทำลายปราณสีดำ ฮูหยินฉีเริ่มไร้ความรู้สึกจากมือทั้งสองข้างเพราะประกายสายฟ้าถีบเท้าคิดหลบหนี แต่ทว่าก็ถูกสกัดจากเกราะสายฟ้าที่หมุนวนรอบกายทั้งสอง

“อย่าคิดหนีเลยขอรับ”

ฮูหยินฉีกัดฟันระเบิดพลังปราณระดับสีดำขั้นกลางออกมาอย่างสุดกำลัง ตูม แต่ทว่าชายหนุ่มด้านหน้าหาได้เป็นอะไรไม่ ยังคงฟาดฟันดาบสีดำในมืออย่างไม่ลดละ ในที่สุดเป็นนางเองที่เสียท่าถูกดาบสีดำกรีดยาวจากหน้าอกขวาลงมาที่เอวด้านซ้าย เลือดสีเขียวสดพุ่งออกมาประดุจน้ำพุปราณสีดำที่รักษาบาดแผลก็ถูกเผาทำลาย แต่ทว่าในขณะนั้นเองนางเหลือบมองเห็นบางอย่างรีบซัดกระดูกแหลมในมือซ้ายออกไป ฟิ้ว เสียงกรีดร้องดังแว่วเข้ามาเนี่ยฟงขมวดคิ้วหันไปมองกระดูกแหลมจ้วงแทงหน้าอกทะลุไปด้านหลังหญิงสาวนางหนึ่งในกลุ่มฟางจวินซี ทว่าแทนที่นางจะตกตายส่งเสียงกรีดร้องเลือดสีแดงเริ่มกลายเป็นสีน้ำตาลไม่นานก็กลายเป็นเขียว ปราณสีดำพุ่งออกมาจากกระดูกแหลม

ทันทีที่เนี่ยฟงหันกลับมาก็ถูกกระดูกแหลมในมือขวาจ้วงแทงเข้ามาในระยะประชิด ดาบสีดำในมือขวารีบตวัดขึ้นมาต้านรับ เคร้ง เนี่ยฟงกระอักเลือดกระเด็นออกไปด้านหลัง หญิงสาวที่ถูกกระดูกแหลมจ้วงแทงตอนนี้กลายสภาพเป็นปีศาจไปแล้ว กระดูกแหลมถูกดึงออกอย่างช้าๆทันทีที่กระดูกแหลมหลุดออกมานางกำชับในมือแน่น พุ่งเข้าโจมตีชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ กระดูกแหลมถูกจ้วงแทงชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบแต่ถูกปลายแหลมเฉือนเป็นแผลเล็กน้อย ชายหนุ่มส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดกระดูกแหลมในมือถูกจ้วงแทงเข้าที่หน้าท้องอย่างจัง ปราณสีดำพุ่งออกมาแทรกซึมไม่นานชายหนุ่มผู้นั้นก็กลายเป็นปีศาจอีกตน

“หยางเวย จงเหรินป้า สังหารนางผู้นั้นทำลายกระดูกแหลมในมือนาง”

สิ้นเสียงตะโกนของเนี่ยฟง ทั้งสองก็พุ่งเข้าโจมตีปีศาจสาวนางนั้นทันที เนี่ยฟงเองหันไปมองฮูหยินฉีที่ตอนนี้ร่างกายหายเป็นปกติแล้ว

“ข้าคงต้องเอาจริงเสียแล้ว”

ดาบสีดำในมือถูกซัดออกไป ฮูหยินฉีใช้กระดูกแหลมในมือเข้าต้านรับ เคร้ง เสียงสะบัดมือดังแว่วแผ่นหินหกแผ่นปรากฏขึ้นที่มือขวา เนี่ยฟงเร่งโครงลมปราณไปที่แผ่นหินเพื่อใช้งานวงอักขระศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับซัดออกไปด้านหน้า เขาสะบัดมืออีกครั้งดาบสีดำพุ่งกลับมารีบใช้มือขวาคว้ารับพุ่งเข้าหาอีกครั้ง แผ่นหินทั้งหกส่องแสงสว่างเถาวัลย์สีฟ้าหกเส้นพุ่งเข้ารัดฮูหยินฉีอย่างรวดเร็ว ดาบสีดำถูกจ้วงแทงหน้าอกทะลุไปด้านหลังประกายสายฟ้าพุ่งออกมาเผาทำลายปราณสีดำ เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังลั่น ฮูหยินฉีกัดฟันจ้วงแทงกระดูกแหลมในมือแต่ก็ถูกสกัดโดยเกราะสายฟ้า

“ข้าจะส่งท่านไปหาสามีและบุตรของท่านเอง”

เนี่ยฟงปล่อยมือจากดาบสีดำสะบัดมือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏที่พื้นใต้เท้าของทั้งสองทันทีที่ก่อตัวสำเร็จ รีบคว้าจับด้ามดาบสีดำดึงออกมาจากร่างกายพร้อมกระทืบเท้า วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าพุ่งขึ้นมาหมุนวนรอบตัวฮูหยินฉีเอาไว้หลังจากนั้นก็พุ่งเข้าประทับที่จุดตันเถียน พร้อมกับฟาดฟันดาบในมือใช้ออกด้วยทักษะผ่าธรณี ปราณดาบพุ่งเข้าปะทะร่างกายเสียงดังสนั่น เปรี้ยง ร่างกายฮูหยินฉีกระเด็นออกไปด้านหลังเลือดสีเขียวสาดกระเช็น เนี่ยฟงฟาดฟันดาบในมืออีกครั้งทำลายกระดูกแหลมในมือขวา เปรี้ยง หลังจากนั้นสะบัดมือเก็บดาบสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาอีกชุดพุ่งหายเข้าไปที่จุดตันเถียน ตูม เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น เมื่อฮูหยินฉีตกตายลงไปเนี่ยฟงสะบัดมือขวาเก็บแผ่นหินทั้งหก พุ่งทะยานเข้าไปช่วยหยางเวยและจงเหรินป้าสังหารปีศาจสาวพร้อมกับทำลายกระดูกแหลมอีกอัน

ไม่ถึงครึ่งชั่วยามหลังจากฮูหยินฉีถูกสังหารทุกอย่างที่ประตูทางทิศใต้ก็ถูกจัดการลง การปะทะกันเกิดความเสียหายโดยรอบไม่น้อยหลายคนถูกนำตัวไปรักษาโดยด่วน เจ้าสำนักทั้งสองเร่งประชุมกลางดึก ผู้อาวุโสและระดับหัวหน้ากลุ่มถูกเรียกตัวยกเว้นเนี่ยฟงและเสี่ยวจูที่ตอนนี้เร่งรักษาคนบาดเจ็บอยู่ในกระโจม เกือบชั่วยามการประชุมเสร็จสิ้น บรรดาหัวหน้ากลุ่มก็แยกย้ายกลับเข้าที่พ้ก หยางเวยรีบมาส่งข่าวแก่ทั้งสองคนที่กระโจม

“เนี่ยฟง แม่นางเสี่ยวจูพวกท่านว่างหรือยังข้ามีข่าวมาแจ้ง”

“มีเรื่องอันใดรึหยางเวย”

“เจ้าสำนักถันลู่จวิ้นมีคำสั่งให้พวกเราบุกไปที่เมืองต่างๆในเขตแห่งไฟเพื่อเข้ายึดเมืองหลวงภายในสิบวัน โดยจะให้เจ้าและข้าทำหน้าที่เป็นฝ่ายบุกทะลวง เหตุที่รีบยึดเมืองต่างๆเพราะหวังจะได้แผ่นหินเช่นเมืองนี้ หากกลับไปสร้างที่เมืองหลวงเกรงว่าจะล่าช้า เพราะทั่วทั้งเมืองหลวงเป็นข้าเองที่กวาดมาจนหมดแล้ว ส่วนกำลังคนที่เหลือเจ้าสำนักเทาปู้หมิง จะให้คนจากสำนักอักขระเต่าดำมาช่วยเหลืออีกแรง”

“แล้วเราต้องเดินทางเมื่อไร”

“ทันทีที่เจ้าพร้อม ข้าได้แผนที่เขตแห่งไฟมาแล้ว”

“เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้าค่อยเดินทางก็แล้วกัน”

เนี่ยฟงหันไปมองเสี่ยวจูที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“แม่นางเสี่ยวจู เช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวก่อนพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า วิธีการปรุงยาข้าจะนำมาให้ก่อนข้าออกเดินทางก็แล้วกัน”

“ข้าขอบคุณคุณชายเนี่ยฟงมาก เช่นนั้นท่านไปพักผ่อนเถอะ”

“ตัวท่านเองก็เช่นกันขอรับ”

หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็เดินติดตามหยางเวยกลับไปยังบ้านพักในระหว่างนั้นในกระโจมใหญ่เจ้าสำนักทั้งสองและกลุ่มผู้อาวุโสยังคงประชุมกันอยู่

รุ่งเช้าแสงอรุณเริ่มทอแสง เหล่าทหารมากมายช่วยกันจัดการเผาทำลายซากศพของปีศาจร้ายที่ประตูทางทิศใต้ เนี่ยฟงและหยางเวยก่อนออกเดินทางถูกเรียกตัวเข้าพบอีกครั้ง เนี่ยฟงฝากวิธีปรุงยาให้แก่เสี่ยวจูที่เจ้าสำนักถันลู่จวิ้น ทันทีที่ออกจากกระโจมใหญ่ทั้งสองเร่งเดินทางแต่เช้าโดยนั่งหลังกิเลนอัสนีออกไปจากเมืองหน้าด่าน หลังจากที่เนี่ยฟงเดินทางออกไปได้ไม่นาน กองกำลังของจงเหรินป้าและของฟางจวินซี เริ่มมีการแบ่งกำลังคนโดยมีจงเหรินป้าและหยางเฟยเป็นหัวหน้ากลุ่มติดตามทั้งหมดออกเดินเท้ามุ่งหน้าติดตามเนี่ยฟงและหยางเวยไป

รุ่งเช้าวันที่สองทันทีที่เริ่มเข้าใกล้เขตเมืองด้านหน้า กลุ่มของจงเหรินป้าตื่นตกใจไม่น้อยกับสภาพที่เห็นด้านหน้า ซากศพของปีศาจร้ายและสัตว์อสูรล้วนตกตายเกลื่อนอยู่เต็มพื้น ทั้งหมดเร่งเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองด้านหน้าอย่างรวดเร็วไม่นานก็พบเห็นเมืองด้านหน้าที่ตอนนี้มีโดมสีฟ้าขนาดใหญ่ครอบทั้งเมืองเอาไว้ ได้ยินเพียงเสียงร้องโหยหวนจากปีศาจและสัตว์อสูรดังแว่วออกมาจากในเมืองเป็นระยะ