ตอนที่ 28 พวกเราดูหมิ่นคุณ

พนักงานที่เคยหยิ่งผยองเมื่อครู่ กลับยืนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว พวกเขาไม่คิดว่าเฉียวเมียนเมียนที่ดูเรียบง่ายจะมีอำนาจมากขนาดนี้ เมื่อเห็นว่าการขอร้องหัวหน้าเฉินไม่ได้ผล ก็หันมาพยายามประจบเธอแทน หวังว่าเธอจะใจอ่อนและให้อภัยพวกเขา

“คุณเฉียวคะ โปรดเถอะ ยกโทษให้พวกเราด้วย พวกเราไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้ว”

เสียงสะอื้นดังขึ้นในกลุ่มพนักงาน พวกเขาต่างรู้ดีว่าถ้าโดนไล่ออกจากห้างนี้ ชีวิตการทำงานของพวกเขาจะลำบากมากขึ้นกว่าเดิม แต่เฉียวเมียนเมียนยังคงยืนนิ่ง มองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา

“ฉันไม่ใช่คนที่จะให้อภัยใครง่าย ๆ” เธอตอบเสียงเรียบ “คุณกล้าดูถูกฉัน ทำให้ฉันเสียหน้า วันนี้พวกคุณต้องได้รับบทเรียนที่สมควรแล้ว”

คำพูดของเธอทำให้พนักงานหน้าซีดเผือด พวกเขาไม่มีทางเลือกแล้ว นอกจากยอมรับผลที่ตามมา

“คุณเฉียวครับ” หัวหน้าเฉินโค้งศีรษะลงต่ำด้วยความเคารพ “ผมจะจัดการทุกอย่างตามที่คุณต้องการครับ พนักงานเหล่านี้จะไม่ทำงานที่นี่อีกต่อไป”

เฉียวเมียนเมียนหันมามองหัวหน้าเฉินและพนักงานกลุ่มนั้นอย่างไร้ความรู้สึก “จัดการให้เรียบร้อยก็แล้วกันค่ะ ฉันไม่อยากเห็นคนแบบนี้อยู่ในห้างนี้อีก”

พนักงานแต่ละคนต่างสะอื้นไห้ แต่เฉียวเมียนเมียนไม่แยแส เธอเดินออกจากร้านด้วยความสง่างาม ปล่อยให้พวกเขายืนอึ้งท่ามกลางความหวาดกลัว

เมื่อเฉียวเมียนเมียนเดินออกมานั่งในรถที่รออยู่ คนขับรถอย่างลุงหลี่หันมามองเธออย่างสงสัย “ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมครับ นายหญิง?”

เธอพยักหน้าช้า ๆ “เรียบร้อยดีค่ะ”

แม้ว่าจะไม่ได้สนิทกับเหมาเยซื่อมาก แต่การที่เขาสนับสนุนและยืนเคียงข้างเธอในครั้งนี้ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอรู้สึกได้ถึงพลังที่สามารถพึ่งพิงได้ บางสิ่งที่เธอไม่เคยมีมาก่อนในชีวิตนี้

“เดี๋ยวคุณเหมาเยซื่อคงมาถึงเร็ว ๆ นี้” ลุงหลี่เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

เฉียวเมียนเมียนได้แต่พยักหน้า เธอเริ่มรู้สึกว่าชีวิตของเธออาจจะเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ จากนี้ไป เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ต้องอดทนทุกอย่างเพียงลำพังอีกต่อไป เธอมีคนที่พร้อมจะยืนเคียงข้างเธอ...คนที่ชื่อเหมาเยซื่อ

เมื่อรถหรูแล่นมาจอดตรงหน้าเธอในอีกไม่กี่นาทีต่อมา ประตูเปิดออก และเหมาเยซื่อก็ก้าวลงมาด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและสง่างาม ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่สายตาที่มองมาที่เธอเต็มไปด้วยความห่วงใย

“ทุกอย่างโอเคไหม?” เขาถามสั้น ๆ

เฉียวเมียนเมียนพยักหน้าเบา ๆ “โอเคค่ะ ขอบคุณที่มาช่วย”

“เธอคือภรรยาของฉัน” เขาตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก”

ในวินาทีนั้น เฉียวเมียนเมียนรู้สึกได้ว่า การมีเหมาเยซื่ออยู่ข้างกายนั้นไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เธอเคยคิด...บางทีชีวิตใหม่ของเธออาจจะเริ่มต้นแล้วก็เป็นได้.