ตอนที่ 275-276

ตอนที่ 275 : ยากจนทีละน้อย

ร่างนั้นก็เพียงนอนเฉยโดยไม่สนใจ เป็นการเพิกเฉยต่อโลกหล้า!

คนเช่นนี้หรือเถ้าแก่ร้าน?

และนี่หรือคือผู้แข็งแกร่งสุดจะหยั่งได้ถึง?

บอกกล่าวตามตรง จางอวี่ยังมีข้อสงสัยภายในใจว่าโจวหู่และคณะกำลังหลอกตนเอง...

“อรุณสวัสดิ์เถ้าแก่” กลุ่มคนมาถึงหน้าประตูร้าน โจวหู่นำหน้ากล่าวคำทักทายต่ออีกฝ่าย

กระนั้นก็ยังไร้ซึ่งการตอบสนอง

โจวหู่และคณะไม่ใส่ใจ ขณะนี้จึงตัวจางอวี่เข้าไปภายในร้าน

“เหมือนเถ้าแก่หลับไปแล้ว ดังนั้นอย่าได้ส่งเสียงดังรบกวน” โจวหู่กล่าวกระซิบ

เช่นนี้กลุ่มคนจึงเร่งรีบเข้าร้านไปอย่างเงียบงัน

ภายในใจจางอวี่เกิดความรู้สึกอันประหลาดขึ้น

ทำไมถึงรู้สึกว่าคล้ายโดนต้มตุ๋นเช่นนี้กัน?

“อรุณสวัสดิ์พี่ซือหยาน!”

ทุกคนเข้ามาในร้านพร้อมทักทายอย่างนอบน้อม

สำหรับเหยาซือหยาน เว้นแต่ผู้ฝึกตนขอบเขตทดสอบเต๋า ผู้อื่นต่างเรียกหานางเป็นพี่ซือหยาน

และคล้ายว่าจะคุ้นเคยเรียกเช่นนี้กันจนติดปากกันหมดแล้ว

“อรุณสวัสดิ์” เหยาซือหยานพยักหน้ารับ

นางพบเห็นจางอวี่ ขณะนี้ภายในเริ่มคาดเดา

อีกฝ่ายสมควรเป็นสหายของกลุ่มคน

และทางด้านโจวหู่ วันนี้ได้ชี้ชวนผู้อื่นมาเยี่ยมเยือนร้านต้นตำรับ

สีหน้าของนางชวนประหลาดใจทว่ายินดี

“พี่หู่ ท่านไม่ได้หลอกข้าจริงด้วย” จางอวี่ที่ดึงสติกลับคืนมาได้ขณะนี้กล่าวคำออกเสียงเบา

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าบอกแล้วไงว่าร้านต้นตำรับจะทำเจ้าประหลาดใจได้!” โจวหู่หัวเราะ

คล้ายว่าเขายินดีที่ได้เห็นจางอวี่ตอบสนองเช่นตอนนี้

อย่างไรแล้วเมื่อครั้งแรกมาเยือนก็ยังทำเขาตื่นตะลึงอยู่นานไม่หาย

“วันนี้ทำไมมีลูกค้าในร้านเยอะแล้ว?” โจวหู่พบเห็นจี้อู๋ฮุยและคณะ

“นั่นทำอะไรอยู่กัน?” จางอวี่กล่าวถามด้วยความสงสัย

“เล่นเกม” หนึ่งในกลุ่มคนกล่าวตอบ

“เล่นเกม?” จางอวี่เผยสีหน้างงงัน แต่ไม่ช้าก็กลายเป็นแตกตื่น “ที่เคยบอกเล่าก่อนหน้า เกมที่ช่วยเพิ่มพูนการฝึกฝนและช่วยให้ได้รับทักษะความสามารถ?”

“ถูกต้อง!”

“ให้ข้าลอง!” จางอวี่เผยความกระหายคิดอยากลองเล่น

โจวหู่ต้องกระแอมไอเป็นการดึงความสนใจจางอวี่ “ร้านต้นตำรับ ก่อนจะเล่นเกมต้องทราบขั้นตอน ก่อนอื่นคือทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ส่วนสรรพคุณคงไม่ต้องบอกซ้ำเพราะเมื่อวานบอกไปแล้ว”

“ทราบแล้ว ทราบแล้ว!” จางอวี่พยักหน้ารับ

“แน่นอนว่าหากมีผลึกวิญญาณเหลือพอ เช่นนั้นซื้อโคล่ากับแท่งเครื่องเทศติดตัวไว้ถือเป็นดี”

กล่าวถึงตรงนี้ ลำคอคนทั้งห้าคล้ายกลายเป็นแห้งผากกระหายน้ำ

เหมือนว่าพวกเขาจะคิดถึงรสชาติอันเลิศล้ำของโคล่าและบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

สำหรับพวกเขา อาหารอร่อยไม่พอแต่อย่างให้สรรพคุณเลิศล้ำ

ทว่าข้อเสียเพียงหนึ่งคือราคาแพงมาก!

ต่ำสุดก็สิบผลึกวิญญาณ มากสุดก็หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ!

อย่างไรแล้วหลายวันมานี้โจวหู่ก็รู้สึกได้ ว่าความมั่งคั่งที่มีคล้ายหดตัวน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดด้วยตาเปล่า

อย่างไรแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่เหมือนผู้อื่นที่เป็นศิษย์สถาบันใหญ่ เหล่านั้นต่างมีพื้นเพและไม่ขาดแคลนผลึกวิญญาณให้ใช้งาน

โจวหู่และคณะเป็นเพียงทหารรับจ้างทั่วไป ได้รับผลึกวิญญาณก็ต้องอาศัยการล่าสัตว์อสูรหรือไม่ก็รับภารกิจ

อีกทั้งยังมีเรื่องโบราณสถานที่ใกล้จะเปิดออกในอีกไม่นาน เทือกเขาจิ่วเหยานับวันจะยิ่งอันตราย

ด้วยเหตุนี้เพื่อความปลอดภัย พวกเขาจึงหยุดเคลื่อนไหวที่ภายนอกเมือง

นั่นจึงส่งผลให้ได้รับผลึกวิญญาณน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด

ตอนที่ 276 : จางอวี่

ระหว่างช่วงเวลานี้ โจวหู่และคณะทำได้เพียงแต่เข้าเล่นเกมเสมือนจริง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนั้นแทบไม่อาจซื้อได้!

สาเหตุที่บอกกล่าวขั้นตอนแก่จางกวี่ก่อนหน้านี้ ก็เพราะเพื่อรักษาหน้า...

ระหว่างบทสนทนา หลายคนต่างเดินไปยังชั้นวางสินค้า

“หือ? หัวหน้า เหมือนว่าตรงนี้จะมีของใหม่เข้ามา!” คนหนึ่งร้องดังขึ้นอย่างตื่นตกใจที่พบเห็นของแปลกใหม่

“ว่าอะไร?” โจวหู่เผยสีหน้างงัน ถัดจากนั้นคล้ายคิดอะไรได้จนต้องเผยดวงตาเป็นประกาย “สินค้าใหม่หรือ?”

ยิ่งคิดมากเพียงใดมันก็ยิ่งทำเขายินดี “พี่จางไปรับชมด้วยกัน!”

ด้วยเหตุนี้คนทั้งหกจึงไปรุมล้อมชั้นวาง

“น้ำแร่? ชื่อแปลกนัก!”

“ร้านเถ้าแก่ก็มีแต่ของชื่อแปลกไม่ใช่หรือ? ยังจะมีอะไรแปลกได้อีก”

“นั่นก็จริง...”

“เสริมศักยภาพ? ของสิ่งนี้ถึงกับเสริมศักยภาพได้จริงหรือนี่?”

“ศักยภาพ? นั่นไม่ใช่พรสวรรค์หรอกหรือ? น่ากลัวนัก...”

ทุกคนต่างพูดคุยกันด้วยอาการตื่นเต้น

ทว่าโจวหู่ไม่ใช่ ก่อนอื่นใดเลยคือการรับชมราคาสินค้า

หนึ่งหมื่นผลึกวิญญาณ

อืม ทำเป็นไม่เห็นจะดีกว่า

แค่มองก็ทราบแล้วว่าจ่ายได้ไม่ไหว ดังนั้นดีกว่าหากจะไม่รับชมและไม่คิดถึงมันด้วย

พบเห็นท่าทีของโจวหู่ หลายคนเวลานี้จึงค่อยได้ตระหนักถึงราคาของน้ำแร่

ความหวังกลับกลายเป็นบ่อน้ำที่แห้งเหือด พวกเขาทำได้เพียงแต่วาดฝัน...

คนทั้งหกไปซื้อหาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปพร้อมตั้งแถวรับประทานพลางรับชมลูกค้าที่เล่นเกมอยู่ก่อน

รับชมผู้อื่นไปพลางทานอาหารไปพลาง

หากลั่วฉวนได้เห็น เขาคงต้องเกิดสะท้อนใจเป็นแน่

มันจะคล้ายความรู้สึกครั้งยังเด็ก...

จางอวี่ขณะนี้ค่อยรับรู้ถึงความแปลกใหม่ของสิ่งที่เรียกว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

พร้อมกันนี้ออร่าภายในตัวเขากลับรับรู้ได้ดียิ่งขึ้นสิบเท่ากว่าก่อนหน้า เรื่องนี้ทำเขาตื่นตะลึง

เขาแทบเข้าใจแล้วว่าเหตุใดหน่วยทหารรับจ้างของโจวหู่จึงเกิดความก้าวหน้ารวดเร็วได้

หากมาเยือนร้านนี้ได้ทุกวัน เช่นนี้ไม่ต่างกับมาเพิ่มพูนความแข็งแกร่งอย่างพุ่งพรวดเลยหรือไร?

หลังทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเรียบร้อย ก็ถึงคราวได้เล่นเกม

แรกเริ่มจางอวี่ต่อว่าและไม่ยอมจ่ายผลึกวิญญาณเพื่อต้องลงทะเบียนบัญชีผู้ใช้งาน

กระนั้นยามเมื่อได้เห็นกฎของร้านที่แขวนไว้พร้อมรอยแยกมิติที่ปลายนิ้วเหยาซือหยาน เขาจึงต้องเงียบปากและจ่ายไป

โจวหู่ทราบว่าจางอวี่หวาดกลัว ทว่าตัวเขาไม่คิดบอกกล่าวคำใดออกไป ให้อีกฝ่ายทราบด้วยตัวเองถือเป็นดี...

ถัดจากนั้นไม่นานกลุ่มศิษย์จากสถาบันวิญญาณเมฆาจึงมาเยือนร้าน

ผู้ที่นำมาคือมู่หรงไห่เถิง

ไม่ช้ากลุ่มคนจึงได้ทราบเรื่องสินค้าใหม่ของทางร้าน

ขณะนี้เหลือน้ำแร่อยู่เพียงสามขวดเท่านั้น

ทว่ากลุ่มศิษย์สถาบันวิญญาณเมฆามากันนับสิบ เห็นได้ชัดว่ามีสินค้าไม่พอต่อความต้องการ

แม้จะมีการบ่งบอกชัดเจนแล้วว่าน้ำแร่สิบขวดจะมีเข้ามาเติมใหม่ทุกวัน

กระนั้นในสายตาศิษย์เหล่านี้ หนึ่งวันหากรวดเร็วได้อย่างไรก็ดีกว่า

“ตอนนี้มีเหลือเพียงสาม อย่างนั้นพวกเราแปดคนแบ่งกันยังไง?” กู่หยุนซีมองกลุ่มคนพร้อมเอ่ยคำถาม

“หรือจะใช้วิธีเดิม?” เจียงเหวิ่นฉางคิดไปครู่ก่อนจะเสนอออกมา

ไม่มีใครคัดค้าน พวกเขาเห็นพ้องว่ายุติธรรมที่สุดแล้ว

ผ่านไปครู่ เสียงอันคุ้นเคย “เป่า ยิง ฉุบ” ก็ดังขึ้นในร้านหลายครั้งครา

มู่หรงไห่เถิงขณะนี้ไปพูดคุยกับเหยาซือหยานเพื่อรอ

ด้วยฐานะอาจารย์ นางย่อมไม่คิดไปแก่งแย่งกับเหล่าศิษย์

“สินค้าของร้านเถ้าแก่ทำพวกเราทึ่งได้เสมอ!”

รับชมกลุ่มศิษย์ตนเองที่ส่งเสียงอึกทึก มู่หรงไห่เถิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออก