บทที่ 48: แขกคนใหม่
บทที่ 48: แขกคนใหม่
หลี่เซียนเต่ามองไปที่ไมเคิลและคนอื่นๆอย่างเงียบๆเขาต้องการเห็นว่าสมรภูมิเป็นอย่างไรผ่านสายตาของพวกเขา
ในช่วง 10 วันนี้นอกเหนือจากการบ่มเพาะเขากำลังมองดูคนเหล่านี้เท่านั้น
แต่กระบวนการของพวกเขาน่าเบื่อเกินไป !
พวกเขาเร่งการเดินทาง !
พวกเขาพุ่งไปเรื่อย ๆ !
ครั้งหนึ่งพวกเขาเผชิญหน้ากับศัตรูและหลี่เซียนเต่าต้องการให้พวกเขาเริ่มต่อสู้
แต่หลงไห่ซู่แก้ไขสถานการณ์ได้และพวกเขายังคงบินต่อไป
หลังจากมองดูสองสามวัน หลี่เซียนเต่าก็ยอมแพ้ เขาเหลือบมองเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เขาจะรอจนกว่าพวกนี้จะไปถึงสุสานมังกรโบราณ
“นายท่านมีแขกใหม่อยู่ที่นี่ค่ะ !” เสี่ยวฉีเตือนหลี่เซียนเต่า
การแสดงออกของหลี่เซียนเต่าเปลี่ยนเป็นความสุขขณะที่เขาสวมหน้ากากทอคำและเข้าไปในห้องโถงหลัก รออย่างเงียบ ๆ
…
ดินแดนต้าหลี่วัดซวนกง มีภิกษุเฒ่าอยู่อย่างสันโดษ !
“พระพุทธองค์ ข้าติดตามท่านมาตลอดชีวิตแล้วทำไมท่านไม่ให้ข้าอยู่เคียงข้างท่าน” ภิกษุเฒ่านั่นแก่ชรามากแล้วจริงๆ ผิวหนังที่ย่อนยานและร่างกายผอมแห้งไม่มีชีวิตชีวาเลย
เขากำลังสวดมนต์ !
เขากำลังอธิษฐาน !
เขากลัวความตาย !
เขาเดินตามทางแห่งชีวิตชีวิต สวดมนต์มาทั้งชีวิตและรู้สึกเหมือนได้เข้าใจพระพุทธศาสนา !
แต่สุดท้ายเขาก็ยอมรับความตายไม่ได้ !
เขาปรารถนาที่จะอยู่ในโลกที่สวยงามใบนี้และไม่ตาย !
แต่พระพุทธองค์ไม่สงสารเขา
“เนื่องจากพระพุทธองค์ไม่ช่วยข้า ข้าจะให้ปีศาจช่วย” ด้วยความสิ้นหวังเขาเปิดฝ่ามือและนาฬิกาสีเลือดก็ปรากฏขึ้น
หลายสิบวันก่อนเขาหยิบนาฬิกาเรือนนี้ขึ้นมา !
ภิกษุมีความเคร่งทางธรรมจริงๆและเมื่อมีเหตุมีผลก็จะเป็นพระชั้นสูง !
เขาเป็นพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในวัดซวนกงและเขาคิดว่าเขาเข้าใจพุทธศาสนา
แต่วันนี้ภิกษุเฒ่ารู้สึกเหมือนถึงขีดจำกัด แล้ว
ทันใดนั้น !
เขาไม่สามารถป้องกันได้เลย !
ภิกษุเฒ่าคิดว่าจะใช้เวลาอีก 3-5 ปีได้ แต่ใครจะรู้ว่าวันนี้จะถึงจุดจบ
เขาสวดมนต์เขาสวด เขาเผาเครื่องหอม เขาหว่าน ...
เขาอธิษฐานต่อพระพุทธรูปทั้งหมดในวัดซวนกง !
ไม่มีใครช่วยเขาเลย
“ข้าเข้านิกายอย่างโง่เขลาใช้เวลาครึ่งชีวิตเพื่อพระพุทธศาสนา แต่ในที่สุดข้าก็ตระหนักได้ว่าพระพุทธเจ้าและปีศาจเป็นเรื่องเดียวกัน !” ภิกษุเฒ่าพึมพำ การแสดงออกที่ผสมผสานระหว่างการร้องไห้และเสียงหัวเราะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาจากนั้นเขาก็ทำลายนาฬิกาในมือ
คชา !
ในท้ายที่สุดเขาก็รักตัวเองมากขึ้นเขาไม่เต็มใจที่จะจากโลกนี้ไปและเลือกปีศาจ
ก็อย่างที่เขาบอก.
พระพุทธองค์กับปีศาจนั้นเหมือนกัน !
…
หลี่เซียนเต่ามองไปที่ภิกษุเฒ่าซึ่งไม่ได้ดูเป็นมนุษย์และเขาก็ตกใจเล็กน้อย
เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นพระเฒ่า !
มันเป็นภิกษุเฒ่าด้วยซ้ำ !
ในสายตาของเขาภิกษุเฒ่ามีเวลาเหลือเพียงสองชั่วโมง จากนั้นเขาก็จะจากโลกนี้ไป
แต่ภิกษุเฒ่านั้นอยู่ในอาณาจักรที่ลึกและสูงจริงๆ
หลี่เซียนเต่าตกตะลึง การบ่มเพาะของเขาสูงที่สุดเท่าที่หลี่เซียนเต่าเคยเห็นมาจนถึงตอนนี้
“ฉายาของท่านคืออะไร” หลี่เซียนเต่าถาม
“หัวใจสวรรค์ !” ภิกษุเฒ่ากล่าวอย่างอ่อนแรง
หลี่เซียนเต่าพยักหน้า “ท่านเหลือเวลาอีกแค่สองชั่วโมงหลังจากนั้นท่านจะมรณะภาพ !”
พิกษุเฒ่าไม่ได้ตกใจและกล่าวว่า “อาตมารู้ไม่เช่นนั้นอาตมาคงไม่มีความกล้าที่จะทุบนาฬิกาเพื่อทำลายตัวตนจอมปลอมของอาตมาเพื่อดูว่าหัวใจของอาตมาสกปรกและน่ากลัวเพียงใด”
หลี่เซียนเต่าหัวเราะ “ไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่น่าเกลียดหรือน่ากลัว”
ถิกษุเฒ่าตกตะลึงขณะมองไปที่หลี่เซียนเต่า
“เช่นเดียวกับพระพุทธองค์ที่อยู่เบื้องบนเขาไม่ละทิ้งอารมณ์หรือความรู้สึกเชิงลบทั้งหมด เพียงแค่ว่าเขาแข็งแกร่งมากและรู้วิธีควบคุมพวกมัน เขาแสดงให้เห็นด้านสว่างเท่านั้น” หลี่เซียนเต่ากล่าว
ภิกษุเฒ่าพยักหน้า “ถูกต้องไม่ว่าจะเป็นจักรพรรดิหรือผู้มีความสามารถพิเศษหรือเทพเจ้าในศาสนาพุทธล้วนมีอีกด้านหนึ่งสำหรับพวกเขา ไม่มีใครในโลกที่สมบูรณ์แบบ !”
ภิกษุเฒ่าศึกษาหลักธรรมอย่างลึกซึ้ง คราวนี้เขากลัวที่จะตายจริงๆ
เขามาที่นี่และเผชิญหน้ากับความปรารถนาที่ลึกล้ำที่สุด
แต่นี่ไม่ได้แสดงว่าเขาจะยอมแพ้ทุกอย่างเกี่ยวกับศาสนาพุทธ
เขาแค่ต้องการเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขาไม่ได้เก็บกดความปรารถนาในใจของเขา
“ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์ ท่านต้องการแลกเปลี่ยนสิ่งใด” หลี่เซียนเต่าถามอย่างเคร่งขรึม
“ชีวิต…อาตมาอยากมีชีวิต” ปรมจารณืหัวใจสวรรค์กล่าวอย่างหนักแน่น
“ข้าให้ชีวิตท่านได้ ท่านมีเวลาแค่สองชั่วโมง แต่ข้าให้เวลาท่านได้ 500 ปี ท่านสามารถจ่ายด้วยอะไรได้บ้าง ?” หลี่เซียนเต่าถาม
ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์ตะลึง เขามีความหวังและภาวนาให้สถานที่แห่งนี้ช่วยเขาได้
แต่เมื่อหลี่เซียนเต่ากล่าวว่า 500 ปีความคิดแรกในใจของเขาคือสิ่งที่เขาจ่ายได้
คนกำลังจะตาย !
อายุขัย 500 ปีเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับเขา
สิ่งที่เขาซื้อขายจะมีมูลค่าไม่เท่ากัน
ถ้าหลี่เวียนเต่าให้อายุขัย 500 ปีและมอบให้กับคนที่มีอายุ 10,000 ปีเขาสามารถแลกกับสิ่งเล็กน้อยเท่านั้น
แต่สำหรับปรมจารณ์หัวใจสวรรค์ที่เหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมงนี่คือของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดในโลก
ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์ไม่มีอะไรจะแลกเปลี่ยน
“เซ็นสัญญานี้ !” หลี่เซียนเต่าเห็นว่าปรมจารณ์หัวใจสวรรค์ไม่ได้พูดอะไร แต่เขาไม่โกรธ เขารับสัญญาและส่งต่อให้ภิกษุเฒ่า
ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์สั่นสะท้านเมื่อเขารับมัน เมื่อมองใกล้ ๆ เขาหายใจเข้าลึก ๆ
ชีวิต 500 ปีแลกกับอิสรภาพ 500 ปี !
“โยมจะให้อาตมาอายุยืน 500 ปีซึ่งหมายความว่าอีก 500 ปีอาตมาจะต้องรับใช้โยมเช่นนั้นรึ” ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์กล่าวเบา ๆ
เขาไม่ได้ปฏิเสธทันที แต่ก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน !
เขากำลังพิจารณาและชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย !
หลี่เซียนเต่าไม่ได้เร่งรีบและพูดว่า “ท่านรับใช้พระพุทธองค์มาตลอดชีวิตจนถึงวันตาย ท่านต้องการใครสักคนอย่างข้าที่ขายวิญญาณและเวลาเพื่อช่วยท่าน มันไม่ตลกเหรอ ?”
ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์หลับตาลง
“500 ปีที่ติดตามใครบางคนที่ศานพุทธมองว่าเป็นปีศาจ ท่านจะกลายเป็นอะไร ?” หลี่เซียนเต่าพูดเบาๆคำตอบของเขาดังก้องอยู่ในหูของปรมจารณ์หัวใจสวรรค์
คำพูดของปีศาจ !
หลี่เซียนเต่าต้องการปรมจารณ์หัวใจสวรรค์เพื่อรับใช้เขาเนื่องจากเขาแข็งแกร่งมาก
ถ้าเขาไม่ได้แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนต้าหลี่ก็ยังแสดงว่าเขาอยู่ในสามอันดับแรก !
หลี่เซียนเต่ากล้าพูดแบบนั้น !
เหตุผลก็คือการบ่มเพาะที่สะสมของเขานั้นไม่น่าเชื่อ ถ้าเขาสามารถใช้มันและเปิดใช้งานได้มันคงจะน่าทึ่งมาก
ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์เป็นสมบัติชิ้นงาม !
“อาตมามีความปรารถนา” ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์หลับตาลงและกล่าวว่า
" กรุณาพูด ! " หลี่เซียนเต่ากล่าวอย่างมั่นใจ
“อย่าบังคับให้อาตมาทำในสิ่งที่อาตมาไม่อยากทำ !” ปรมจารณ์หัวใจสวรรค์กล่าว
ตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่แล้วเขาก็ถามตัวเอง
ตัวเรากำลังลังเลอะไรอยู่ ?
เขาบอกแล้วว่าเขาจะทิ้งด้านปลอมของเขาและมองเข้าไปในหัวใจของเขา คำตอบของหัวใจคืออะไร ?
คำตอบของปรมจารณ์หัวใจสวรรค์คือการลงนามอย่างแน่นอน !
นี่คือเหตุผลที่เขาเซ็นสัญญาและภายใต้การจ้องมองของหลี่เซียนเต่าเขาเขียนชื่อของเขาลงไป!
-------------------*********
ทุกคนคะ คำว่า ปรมาจารณ์เขียนงี้นะ เราลืมเติม สระ า ทุกอันเลย แต่คำนี้มันเยอะมากตาลายหาไม่หมด ดังนั้นเราเลยมาแจ้งไว้แทน
