ตอนที่ 25 คิดถึงผมเหรอ?

เมื่อได้ยินคำถามของเขา ความเงียบก็เข้าปกคลุมเฉียวเมียนเมียนไปชั่วขณะหนึ่ง เธอกำโทรศัพท์แน่นด้วยความประหม่า ความรู้สึกอับอายผสมกับความโกรธที่ยังคงคุกรุ่นอยู่ในใจ ความอดทนที่เธอพยายามเก็บงำมาตลอดวันกลับระเบิดออกมาในที่สุด

“ใช่ค่ะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

เหมาเยซื่อเงียบไปเพียงอึดใจ ก่อนเสียงเย็นเยียบและเฉียบคมของเขาจะดังขึ้นมาอีกครั้ง “ใครกล้ามาทำแบบนั้นกับคุณ?”

เสียงของเขาแฝงความโกรธและความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น เธอสัมผัสได้ถึงการปกป้องที่เขามีให้ แม้ทั้งคู่จะแต่งงานกันเพียงเพื่อหน้าที่ก็ตาม

“พนักงานที่นี่ค่ะ พวกเขาดูถูกฉัน คิดว่าฉันไม่มีเงิน และพูดจาเยาะเย้ยสารพัด” เฉียวเมียนเมียนพยายามจะเล่าเรื่องโดยย่อต่อเขา เธอรู้สึกตึงเครียดทุกครั้งที่ต้องเอ่ยถึงเหตุการณ์อัปยศที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

เหมาเยซื่อเงียบไปพักหนึ่ง ความเงียบของเขาราวกับพายุที่กำลังจะโหมกระหน่ำ เมื่อเขาพูดอีกครั้ง เสียงของเขาเย็นเฉียบและหนักแน่น “คุณอย่าเพิ่งทำอะไร ผมจะจัดการเอง”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกถึงความมั่นใจที่ส่งผ่านเสียงของเขา เธอไม่เคยรู้สึกว่ามีใครยืนเคียงข้างอย่างนี้มาก่อน เธอกำโทรศัพท์แน่นขึ้น “ขอบคุณค่ะ”

“เดี๋ยวเจอกัน” เหมาเยซื่อกล่าวจบก่อนจะวางสาย

หลังจากนั้น เฉียวเมียนเมียนหันกลับไปมองรอบ ๆ ห้างสรรพสินค้าด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เธอรู้ว่าอีกไม่นานทุกอย่างจะเปลี่ยนไป สายตาเยาะเย้ยของพนักงานและการกระทำที่ไม่ให้เกียรติที่เธอได้รับ จะไม่ผ่านไปโดยไม่ถูกตอบแทน

เธอเดินออกไปนั่งรอที่ลานพักผ่อนในห้าง มือยังถือการ์ดสีดำที่ลุงหลี่ส่งให้ รู้ดีว่าเธอไม่ใช่คนเดิมที่ทุกคนจะมองข้ามได้ง่าย ๆ อีกต่อไป

ไม่ถึงยี่สิบนาทีต่อมา เหมาเยซื่อมาถึง พร้อมด้วยบอดี้การ์ดชุดดำจำนวนหนึ่ง เขาก้าวเข้ามาหาเธอด้วยท่าทีที่สง่างามและแฝงไปด้วยความเด็ดขาด

พนักงานและคนที่เดินผ่านไปมา ต่างหยุดมองชายหนุ่มผู้มีอำนาจ เขาไม่ใช่แค่บุคคลธรรมดา แต่เป็นคนที่ใคร ๆ ก็รู้จักในฐานะประธานใหญ่ของตระกูลเหมา ผู้ยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามที่สุดในเมืองนี้

เมื่อเห็นเขาเดินตรงมาหา เฉียวเมียนเมียนรู้สึกประหม่าแต่ก็ผ่อนคลายขึ้นทันที เหมาเยซื่อหยุดยืนข้างเธอ เขาเหลือบมองไปยังพนักงานในห้างที่กำลังมองมาอย่างตกใจ

“พนักงานคนไหน?” เหมาเยซื่อถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เฉียวเมียนเมียนชี้ไปยังกลุ่มพนักงานที่ยืนอยู่หน้าร้าน พวกเขาหน้าซีดลงทันทีที่เห็นเหมาเยซื่อ

“พวกนั้นค่ะ” เธอพูดเบา ๆ

เหมาเยซื่อหันไปมองพวกพนักงานที่กำลังตัวสั่น ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉียบ

“เรียกผู้จัดการห้างมาพบฉันเดี๋ยวนี้”