เดวิดตอนที่ 48: การปล่อย

เดวิดตอนที่ 48: การปล่อย

เมื่อเดวิดพูดคุยกับไมรอนส่วนหนึ่งของจิตใจของเขากำลังควบคุมผู้ดูแลเงาและในเวลาเดียวกันเขาก็เดินไปที่ทางเข้าสู่ทางเดินโดยไม่รู้ตัว

เนื่องจาก ผู้ดูแลเงา สามารถทิ้งเขาไปได้เพียงสิบเมตรสิ่งนี้ทำให้เขาต้องเข้าใกล้เพื่อทำในสิ่งที่เขาต้องการทำ

จ่าเอโมรีเฝ้าดูเดวิดและไมรอนคุยกันขณะดูยืนอยู่ตรงนั้นโดยไม่พูด

ตราบใดที่เดวิดและไมรอนไม่ทำอะไรเกินเลยเขาจะไม่หยุดยั้งเขา แม้ว่าเขาจะเชย แต่เขาก็รู้ว่าตัวตนของสองคนนี้จะไม่เรียบง่าย

เดวิดกำลังยืนนิ่งและในทางเดินผู้ดูแลเงาได้เข้าไปในห้องที่ประตูไม่ได้ปิด

เนื่องจากจ่าแฮโรลด์จากไปไม่มีอะไรปิดเดวิดจึงไม่จำเป็นต้องสำรวจมากเกินไป

ผู้ดูแลเงาจับตัวควบคุมด้วยมือข้างเดียวและปรับมัน บนจอแสดงผลกลางห้องเป้าหมายปรากฏขึ้น

ผู้ดูแลเงาเข้าสู่ตำแหน่งพิกัดที่เตรียมไว้อย่างรวดเร็วจากนั้นปืนสไนเปอร์ระยะไกลบนกำแพงเมืองก็ส่งเสียงเสียดสีเครื่องจักรกลทันใดนั้นก็หมุนกระบอกปืนขนาดใหญ่และหันไปทางเมือง

ในเวลาเดียวกันสร้อยข้อมือประจำตัวของจ่าแฮโรลด์ที่กำลังจะเข้าห้องน้ำส่งเสียงเตือนและปืนสไนเปอร์ระยะไกลที่เขาจัดการได้ก็เล็งไปที่พื้นที่ปลอดภัย

จ่าแฮโรลด์ไม่มีเวลาเช็ดก้นรีบวิ่งออกจากห้องน้ำพร้อมกางเกงวิ่งไปที่ห้องควบคุม

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นนักรบเกราะ แต่เขาก็มีพละกำลัง 700 กิโลกรัมหลังจากฝึกฝนมาหลายปีและความเร็วก็เร็วมากเช่นกัน แต่ต้องใช้เวลาห้าวินาทีในการเข้าห้องควบคุมด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

ในหน้าจอแสดงผลโรงแรมสเติร์น ปรากฏขึ้น ภายใต้การควบคุมอย่างต่อเนื่องของมือของผู้ดูแลเงาภาพของ โรงแรม จะขยายใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่องและจากนั้นจัดให้อยู่ในตำแหน่งสูงสุดของห้องประธาน

เพียงแค่ว่าหน้าต่างห้องทำงานของประธานมีวัสดุสะท้อนแสงดังนั้นเป้าหมายของการซุ่มยิงระยะไกลจึงไม่สามารถวางตำแหน่งได้อย่างถูกต้องสำหรับนายสเติร์นในห้องทำงานของประธานได้

โปรแกรมสมองแสงรักษาความปลอดภัยที่ชั้นหนึ่งของ โรงแรม จะทำงานโดยอัตโนมัติจากนั้นเครื่องสแกนตรวจสอบความปลอดภัยในสำนักงานของประธานจะเปิดใช้งานโดยอัตโนมัติ

โดยปกติแล้วเครื่องสแกนเฝ้าระวังความปลอดภัยเหล่านี้จะเปิดใช้งานหลังจากนายสเติร์นออกจากสำนักงานเท่านั้น

อย่างไรก็ตามภายใต้การควบคุมของสมองแสงที่ปลอดภัยเครื่องสแกนเฝ้าระวังความปลอดภัยหลายเครื่องในสำนักงานของประธานต่างก็เริ่มทำงานโดยมีแผนภาพโครงสร้างของโรงแรม สมองแสงคำนวณตำแหน่งของนายสเติร์นในเวลานี้ในสำนักงานใหญ่ของประธานทั้งหมด ตำแหน่งที่แม่นยำ

ข้อมูลชุดนี้ถูกโอนไปยังสร้อยข้อมือประจำตัวของเดวิด เมื่อเขาคุยกับไมรอนเดวิดเหลือบมองไปที่สร้อยข้อมือประจำตัว

ผู้ดูแลเงาในห้องควบคุมปรับเป้าหมายของปืนสไนเปอร์ระยะไกลอย่างรวดเร็วจากนั้นกดเพื่อเริ่ม

ในเวลาเดียวกันจ่าแฮโรลด์รีบวิ่งเข้าไปในห้องควบคุมท่ามกลางสายตาของจ่าเอโมรี

จ่าเอโมรีโกรธโดยธรรมชาติเพราะวิธีที่กางเกงของจ่าแฮโรลด์วิ่ง แขกที่มาเยี่ยมสองคนเห็นทั้งหมดนี้ซึ่งเท่ากับว่าเสียหน้าของทีมป้องกันเมืองทั้งหมด

สำหรับปืนสไนเปอร์ระยะไกลที่ผิดปกติจ่าเอโมรีไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกเขามากนัก พลซุ่มยิงเหล่านี้มักจะทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อและเป็นเรื่องปกติที่จะมีอะไรอีกมากมาย

ในห้องทำงานของประธานโรงแรมนายเติร์นกำลังดูเอกสาร เขาหยิบแก้วข้างๆขึ้นมาและกำลังจะดื่มจู่ๆก็รู้สึกใจสั่น

ถ้าเขาเป็นมืออาชีพในการต่อสู้ก็สามารถตัดสินได้แล้วว่าจะถูกจ้องด้วยความตายในเวลานี้

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสามารถทางธุรกิจที่แข็งแกร่ง แต่เขาก็เป็นเพียงคนธรรมดาซึ่งอาจจะมีจิตใจที่แตกต่างจากคนทั่วไปไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกใจสั่นได้อย่างไร

เขามองออกไปนอกหน้าต่างและเขาเห็นไฟในทิศทางของกำแพงไกลออกไป

เหนือกำแพงจ่าเอโมรีเดวิดและไมรอนสั่นสะท้านด้วยเสียงดังอย่างกะทันหันและจ่าเอโมรีเกือบจะกดทั้งสองลงบนพื้นโดยสัญชาตญาณเพื่อยึดร่างของพวกเขา

เดวิดมีประสบการณ์การหดตัวของปืนไรเฟิลมืออาชีพของชุดเกราะสไนเปอร์ในภาพลวงตา แต่ปืนสไนเปอร์ระยะไกลที่ใช้ในการป้องกันเมืองนั้นแข็งแกร่งกว่าปืนไรเฟิลมืออาชีพมาก

เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกถึงความตกใจของกำแพงเมืองเหล็กนี้ แม้ว่าเขาจะได้รับการเตรียมความพร้อมทางจิตใจแล้วในอีกด้านหนึ่งเขาก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจนในทางกลับกันเขากลัวจริงๆดังนั้นเขาจึงมีพฤติกรรมคล้ายกับไมรอน

“จ่าแฮโรลด์บ้าหรือเปล่า” จ่าเอโมรีส่งเสียงคำรามมือของเขากดหลาย ๆ ครั้งบนสร้อยข้อมือประจำตัวจากนั้นระฆังปลุกก็ดังขึ้น

ขณะที่เดวิดและไมรอนยืนขึ้นจากพื้นชายในชุดเกราะสองคนสวมชุดเกราะภายนอกสไตล์ทหารสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้นบนกำแพงเมืองจากนั้นหนึ่งในนั้นก็เข้าไปในห้องและนำจ่าแฮโรลด์ออกมา

เดวิดมองจ่าแฮโรลด์ด้วยความรู้สึกผิดในใจ ดูเหมือนว่าคราวนี้จ่าแฮโรลด์รับโทษ

หลังจากสอบถามสถานการณ์ของกองทัพจึงทราบว่าทหารที่สวมเครื่องแบบสีขาวล้วนเป็นตำรวจทหาร โดยปกติแล้วพวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการรักษาความสงบเรียบร้อยภายในกองทัพกำกับดูแลการละเมิดกฎหมายและวินัยและมีสิทธิ์กักขังทหารที่ละเมิดกฎหมายและวินัยและทำการตรวจค้นและยึด ใบสั่ง.

สถานะของร็อคสตาร์อยู่ในช่วงสงครามมาโดยตลอด ตำรวจทหารทั้ง 2 นายมีสิทธิ์จับทหารคนใดก็ได้ แน่นอนเมื่อพวกเขาต้องการจับกุมเจ้าหน้าที่ต้องมีหลักฐานที่ตรงกัน

จ่าแฮโรลด์ก็ไม่รู้เช่นกันและเขาไม่เข้าใจว่าทำไมปืนใหญ่ซุ่มยิงระยะไกลจึงยิงโดยอัตโนมัติ

แต่เขารู้ว่านี่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาเพราะเมื่อเขาออกจากห้องเขาก็ไม่ได้ถอนอำนาจปฏิบัติการตามระเบียบ

ในสถานการณ์ตอนนี้ใครก็ตามที่เข้าไปในห้องควบคุมสามารถใช้ปืนสไนเปอร์ระยะไกลโจมตีได้โดยบังเอิญ

จ่าแฮโรลด์ตะโกนเมื่อเห็นจ่าเอโมรีเดวิดและไมรอน"มันพวกเขาทำมันฉันแค่ไปห้องน้ำเท่านั้นพวกเขาอยู่ที่นั่น!"

ตำรวจทหารหันมามองจ่าเอโมรีถาม“จ่าเอโมรีพวกเขาเป็นใครมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

"รายงานนักเรียนสองคนนี้ได้รับการจัดเตรียมโดยรัฐบาลเทศบาลเพื่อเยี่ยมชมพวกเขามีรายงานการสมัครเป็นลายลักษณ์อักษรและข้อตกลง โปรดตรวจสอบ!" จ่าเอโมรีตอบอย่างเคารพจากนั้นก็โอนเอกสารจากสร้อยข้อมือประจำตัวตำรวจทหารได้รับ

เจ้าหน้าที่ตำรวจทหารเปิดแฟ้มที่มีสร้อยข้อมือประจำตัวตรวจสอบอย่างละเอียดจากนั้นใช้อำนาจตรวจสอบขั้นตอนที่เกี่ยวข้อง

"ไม่มีปัญหากับตัวตนของพวกเขา!" เจ้าหน้าที่ตำรวจทหารพยักหน้า เขาไม่ได้ถามว่าทั้งสามคนเข้าไปในห้องควบคุมหรือไม่ เนื่องจากมีระบบเฝ้าระวังทุกที่เจ้าหน้าที่ตำรวจทหารทั้ง 2 นายสามารถติดตามจับกุมได้ทันที ในอีกด้านหนึ่งมีเหตุผลในการเตือนภัยของจ่าเอโมรีและในทางกลับกันมันเป็นบทบาทของระบบเฝ้าระวังด้วย

จ่าแฮโรลด์ยังคงดิ้นรน"ตำรวจทหารสองนายมีเพียงฉันที่อยู่ที่นั่นเมื่อฉันจากไปพวกเขาต้องเป็นพวกเขา!"

เดวิดได้ยินว่าจ่าแฮโรลด์ชี้พวกเขา แม้ว่านี่จะเป็นความจริง แต่ท่าทีของจ่าแฮโรลด์ก็ช่วยลดความผิดเดิมของเขาได้

เดิมทีเขาวางแผนที่จะใช้ความสัมพันธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อช่วยจ่าแฮโรลด์ลดโทษเพราะสุดท้ายแล้วตัวเขาเองที่ส่งผลกระทบต่อเขา แต่ตอนนี้เดวิดเปลี่ยนใจแล้ว

บางทีอุบัติเหตุนี้อาจช่วยให้กองพลป้องกันเมืองเสริมสร้างวินัยทางทหาร จ่าแฮโรลด์ผิดแน่นอน แม้ว่าจะไม่มีอุบัติเหตุในวันนี้ แต่วันหนึ่งสไตล์สบาย ๆ จะก่อให้เกิดเหตุการณ์สำคัญ

เจ้าหน้าที่ตำรวจทหารสองนายไม่สนใจเสียงตะโกนของจ่าแฮโรลด์หยิบกุญแจมือและใส่กุญแจมือพวกเขาออกไปจากกำแพงเมือง

"สองโปรดอย่าเล่าเรื่องวันนี้เพราะมันเป็นอุบัติเหตุ!" จ่าเอโมรีถามเดวิดและไมรอนด้วยความลำบากใจ

"ไม่มีปัญหาเราไม่เห็นอะไรเลย!" ไมรอนตอบทันที

ยิ่งห่างจากทหารมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเขายังมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่มาก

"ขอบคุณการเยี่ยมชมของวันนี้จะสิ้นสุดที่นี่ฉันจะส่งคุณไป!" จ่าเอโมรีกล่าวด้วยท่าทางเชิญชวน

หลังจากที่ทั้งสองรู้ว่าเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถอยู่บนกำแพงได้อีกต่อไปและตามจ่าเอโมรีไปที่ลิฟต์เมื่อมาถึง

ในความเป็นจริงความคิดของจ่าเอโมรีที่ไม่ต้องการปล่อยให้ข่าวลือที่ไม่คาดคิดนี้หลุดออกไปอย่างแน่นอนเพราะผลกระทบของเหตุการณ์นี้ยังห่างไกลจากความผิดพลาดธรรมดา

ในการโจมตีที่อธิบายไม่ได้นี้ นายสเติร์น เจ้าของโรงแรม  ถูกยิงด้วยหัวรบชั้นหนึ่งขนาดใหญ่ที่ยิงด้วยปืนใหญ่ซุ่มยิงระยะไกล ร่างกายแตกเป็นเนื้อสับเป็นชิ้น ๆ ไม่เหลือแม้แต่ตัว