Unlimited Power – The Arcane Path – บทที่ 5 (ฟรี)
บทที่ 5
หลังจากที่เสียงคำรามนั้นเงียบสงบลง ลีออนก็เริ่มนึกถึงความทรงจำอันเลือนรางของเขา ลีออนนั้นนึกถึงภาพเหตุการณ์ในครั้งนั้นที่มังกรมันปรากฏตัวออกมามันยาวประมาณห้าสิบเมตร เกล็ดสีแดง บินด้วยความเร็วที่เท่ากับเครื่องบิน แต่ตัวนี้มันดูเล็กกว่ามาก บินช้ากว่าตัวแรก แม้ความกลัวจะทำให้เขาไม่กล้าที่จะมองมันตรง ๆ แต่ก็สังเกตเห็นว่าตัวนี้มันมีเกล็ดเป็นสีเงิน มันเป็นคนละตัวกัน … หรือจะมาจากสายพันธุ์อื่น
“คราวนี้ก็มีมังกรกำลังบินอยู่เหนือหัวฉัน เยี่ยม เยี่ยมไปเลย…..”
ความกังวลของลีออนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เมื่อครุ่นคิดมันก็ยังเป็นเรื่องที่เขานั้นยังไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ ตอนนี้เขาทำได้เพียงภาวนาอย่าได้มีใครไปพบเจอกับมันเลย อย่างไรก็ตามการมีอยู่ของมังกรทำให้เกิดความสงสัยมากมายภายในจิตใจของลีออน
“ฉันอยากตรวจสอบเรื่องพวกนี้ …”
ลีออนเข้าไปใกล้กับมหาสมุทรแต่คราวนี้เขาไม่แม้แต่จะย่างเท้าลงไปในพื้นที่ทรายเปียกเพราะในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด มังกรมันอาจจะไม่ใช่สัตว์ประหลาดเพียงตัวเดียวบนโลก แต่ในตอนนี้เขาก็ยังคงยืนยันอะไรไม่ได้
“ฉันไม่อยากเข้าไปใกล้น้ำเลยจริง ๆ … ถ้ามีสัตว์ประหลาดตัวอื่นที่ปรากฏตัวมาบนโลกอีกอาจจะต้องใช้เวลาอีกสักพักก่อน ฉันยังไม่พร้อมที่จะเผชิญกับสัตว์ประหลาดในน้ำ นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วนับตั้งแต่เครื่องบินตก แต่ฉันก็พึ่งจะได้เห็นมังกรเพียงสองตัวเท่านั้น …”
ในขณะนี้ลีออนตัดสินใจที่จะกิน ดื่ม เพียงมะพร้าวและกล้วย เขาจะทนต่อไปจนกว่าจะยืนยันได้ว่าในมหาสมุทรนั้นปลอดภัยแล้วจริง ๆ
“ไม่สิ! อย่าไปนึกถึงสัตว์ประหลาดพวกนั้นเลยจะดีกว่า … ตอนนี้นี่สิฉันจะเอาชีวิตรอดจากที่นี่ยังไงดี?”
เป้าหมายหลักของลีออนคือการได้กลับไปยังบ้านของเขา แต่นั่นเป็นเป้าหมายที่หนทางยังอีกยาวไกลนัก ตอนนี้เขาต้องทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อเอาชีวิตรอดและอยู่รอดต่อไป เขาจะต้องกิน นอน และไม่ตาย
“ฉันต้องสร้างที่พักอาศัยเพื่อปกป้องฉันจากลมหนาวในตอนกลางคืนและความร้อนในตอนกลางวัน ฉันต้องการที่พักอาศัย … แต่ฉันก็ต้องไปตรวจสอบก่อนสินะว่าที่นี่ปลอดภัยจริง ๆ หรือไม่?”
ลีออนตัดสินใจที่เดินลองเดินไปรอบ ๆ เกาะเรียบชายหาด ในขณะที่เขานั้นกำลังเดินเขาก็คอยเก็บไม้ต่าง ๆ ที่พอจะใช้สร้างที่พักของเขาและมองหาซากเครื่องบินไปด้วย เขาได้พบไม้ดี ๆ หลายอัน แต่ยังไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะเป็นซากเครื่องบินเลย เกาะนี้ค่อนข้างกว้างใหญ่ เขาใช้เวลาเดินไปหนึ่งชั่วโมงกว่าจะเดินจนครบรอบเกาะ ในระหว่างที่เดินสำรวจเขาก็ไม่พบร่องรอยของสัตว์ประหลาดหรือสัตว์ที่ดูอันตราย นับว่าเป็นเรื่องที่ดี แต่ก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของมนุษย์คนอื่น ๆ บนเกาะนี้เลยเช่นกัน
“โอเค …. ฉันจะลองเข้าไปเดินสำรวจดูในป่า …”
หลังจากที่ลีออนเห็นสัตว์ประหลาดสองตัวที่เป็นมังกร ลีออนก็เริ่มรู้สึกกลัวที่จะต้องเข้าไปสำรวจภายในป่า ถึงแม้ว่าในสถานการณ์นี้มันจำเป็นที่จะต้องเข้าไปสำรวจแต่เขาเองก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขาเกิดเจอสัตว์ประหลาด เช่น มังกร ขึ้นมาจริง ๆ ชะตาของเขาจะเป็นยังไง
“ชั่งมันเถอะ … ฉันไม่มีเวลาให้นั่งเสียใจที่หลังแล้ว ถ้ามีอะไรที่นี่ฉันก็คงจะตายอยู่ดี แม้ว่าฉันจะไม่ได้เดินเข้าไปสำรวจก็ตาม”
ลีออนรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่เขามีแล้วเดินเข้าไปในป่า เขาได้พบกับต้นไม้ ผลไม้ มากมายและหญ้าก็ไม่ได้สูงมากอาจเป็นเพราะลมทะเลที่พัดเข้ามาตลอดก็เป็นได้ ทั้งตรงนี้แหละตรงนั้นมีพุ่มไม้อยู่อีกสอง สามพุ่ม แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมายุ่งกับมันเลย ถึงลีออนจะไม่ใช่นายพราน แต่หลังจากที่เขาสำรวจตั้งแต่เหนือจรดใต้ และตะวันออกจรดตะวันตก เขาก็ยืนยันได้เลยว่าเขานั้นอยู่เพียงลำพังบนเกาะแห่งนี้
“ฉันรู้สึกดีจริง ๆ ที่ไม่มีอันตรายใด ๆ แต่ …”
แต่ความรู้สึกโดดเดี่ยวในสถานที่ที่ตัวเองนั้นไม่รู้จักมันเป็นเรื่องที่น่าปวดใจและไม่สบายใจเอาเสียเลย ลีออน ไม่สามารถที่จะไปพึ่งพาใครได้และไม่มีใครสามารถเข้ามาให้ความช่วยเหลือเขาได้เช่นกัน หลังจากใช้เวลาไปสี่ปีในการเรียนต่อที่ต่างประเทศ สิ่งเดียวที่เขาพอจะทำได้คือ …
“อย่าไปคิดให้เสียเวลาเลยดีกว่าเรา … ฉันต้องมานั่งคิดอะไรกับเรื่องไม่เป็นเรื่องกันนะ”
การคร่ำครวญไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ ลีออนจึงเริ่มสร้างที่พักชั่วคราวของเขา เขาใช้ทางมะพร้าวมหลาย ๆ อันมารองทำเป็นพื้นและใช้ไม้ที่เขาหามานำมาทำเป็นเสาและหลังคาแล้วใช้ทางมะพร้าววางไว้บนหลังคาที่ทำจากไม้เพื่อนป้องกันแดดและฝน แต่ในตอนนี้เขาไม่มีเชือกเลยสักนิด เขาจึงต้องเสียเวลาไปอีกมากมายกว่าที่จะสร้างที่พักเสร็จเพราะเขาต้องใช้ลำต้นของต้นกล้วยมาฉีกและทำเป็นเชือกเพื่อใช้สร้างที่พักของเขาให้สำเร็จและมั่นคง
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงที่พักของ ลีออนก็เสร็จสมบูรณ์ มันดูโทรมและมีขนาดดเล็ก แต่ก็ใหญ่พอที่จะให้เขาได้เข้าไปนอนและนั่งได้ ที่สำคัญเลยคือตอนนี้เขาแทบจะไม่รู้สึกถึงลมทะเลที่พัดเข้ามาซึ่งเป็นการดีที่จะช่วยให้เขาไม่ต้องทนหนาวกับลมทะเลเวลานอน
____________________________________________________________
ขอแสดงความยินดี! คุณได้เรียนรู้สกิล: การสร้าง
คุณได้รับ 1 ค่าสเตตัส
ขอแสดงความยินดี! สกิลการสร้างได้เพิ่มระดับขึ้น
คุณได้รับ 1 ค่าสเตตัส
ขอแสดงความยินดี! สกิลการสร้างได้เพิ่มระดับขึ้น
คุณได้รับ 1 ค่าสเตตัส
ขอแสดงความยินดี! สกิลการสร้างได้เพิ่มระดับขึ้น
คุณได้รับ 1 ค่าสเตตัส
____________________________________________________________
ขณะนี้ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ทันใดนั้นลีออนก็นึกขึ้นได้ว่าเขาลืมสิ่งหนึ่งที่สำคัญมาก ๆ นั่นก็คือแคมป์ไฟ
“โอ้ยยยยยยย ….. นี่ฉันลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันละเนี่ย!!”
ลีออนรีบออกไปจากที่พักและตามหาเก็บกิ่งไม้ ก้อนหิน เพื่อมาทำเป็นแคมป์ไฟ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่สามารถจุดไฟได้ทันเวลาฟ้าก็มืดลงเสียก่อน มันอาจจะไม่ได้มืดสนิทไปเลยเสียทีเดียวเพราะมีแสงจากดาวและพระจันทร์ที่ส่องสว่างลงมาแต่มันก็สว่างแค่ให้เขาสามารถมองเห็นตัวเองได้แค่นั้น เสียงของลมที่พัดผ่านมาและความมืดนี้มันทำให้หัวใจของเขาเย็นวูบวาบเพราะความวิตกกังวลไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในความมืดนี้
ลีออนอยู่เพียงลำพัง เขานั้นกลัวอนาคตที่ไม่แน่นอนที่ไม่รู้ว่าจะมีสัตว์ประหลาดโผล่มาตอนไหนและเขาในตอนนี้ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้นอกจากต้องดิ้นรนต่อไปจนกว่าจะได้มีโอกาสกลับไปยังบ้านของเขา สถานการณ์เลวร้ายมากจนลีออนไม่สามารถสัมผัสถึงความสวยงามของท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ว่ามันสวยงามเพียงใด เมื่อไม่มีแสงไฟอย่างในเมือง เขากลับมองขึ้นไปพร้อมความรู้สึกอ่อนเพลียและไร้พลัง เขาตัวเล็กและบอบบางมากเมื่อเทียบกับโลกใบนี้ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่ลีออนได้เข้าใจว่าชีวิตของเขานั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลย แม้แต่การตายของเขาก็คงจะไม่ทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนไปแต่อย่างใด …..
