ตอนที่ 5: การรักษาในถ้ำ

ตอนที่ 5: การรักษาในถ้ำ

ในฐานะของนักฆ่าแล้ว ฮันซวนห่าวมิควรทำข้อตกลงเช่นนี้

แต่เหตุใดครั้งนี้เขากลับรู้สึกว่า แม้เด็กหนุ่มผู้นี้จะเย็นชาและเฉยเมย แต่เขาก็คงมิใช่ผู้ที่จะทรยศผู้อื่น

ฮันซวนห่าวฟื้นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวด เนื่องจากถูกเด็กหนุ่มลากอย่างรุนแรง

ทรายและก้อนกรวดบนพื้นเสียดสีกับบริเวณหลัง ซึ่งทำให้ผิวหนังของเขาถลอก และเป็นแผลเหวอะหวะ

ชางอู๋ซินเกลียดการสัมผัสร่างกายของผู้อื่น ดังนั้นนับตั้งแต่อายุแปดขวบ นางจึงมิยอมให้ผู้ใดได้สัมผัสตัวเลย

หากชางอู๋ซินมิตระหนักว่าชายผู้นี้มีประโยชน์ นางก็คงมิช่วยเขา

ชางอู๋ซินลากฮันซวนห่าว

กลับไปในถ้ำที่นางออกมาเมื่อครู่นี้

เนื่องจากพวกเขาได้ตกลงกันแล้วว่า จะดูแลชายผู้นี้เมื่อเขายอมทำตามคำบัญชาของนางสามข้อ

เมื่อฮันซวนห่าวเห็นว่า ตนเองถูกลากมาถึงภายในถ้ำแล้วจึงรู้สึกโล่งใจ และคิดว่าหากชางอู๋ซินยังคงลากเขาเช่นนี้ต่อไป เขาคงจะมิรอดชีวิตแน่

และแม้ว่าถ้ำจะรกร้าง แต่ก็สามารถป้องกันสายลมและพายุฝนได้

เมื่อมาถึงถ้ำชางอู๋ซินจึงปล่อยมือจากฮันซวนห่าวทันที

แม้เขาได้เตรียมใจแล้ว แต่การถูกลากมาในขณะที่ยังอาการบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ มันช่างทรมานเสียเหลือเกืน

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังถูกทิ้งให้อยู่ในสภาพนี้ มันทำให้เขาจึงต้องการที่จะกระอักเลือดออกมา

ฮันซวนห่าวยิ้มอย่างเย็นชา และดวงตาของเขาได้เปล่งประกายความหวาดกลัว ขณะที่มองดูเด็กหนุ่มกำลังเตรียมจุดไฟ

แต่เมื่อมองไปที่เด็กหนุ่มผู้นั้น แม้จะมีท่าทางเย็นชา แต่ฮันซวนห่าวก็มีความรู้สึกอบอุ่นหัวใจ และคิดว่า

น่าจะเป็นเพราะพิษบาดแผลจึงทำให้ตนเองถึงกับเพ้อ

หลังจากที่ชางอู๋ซินก่อไฟเสร็จแล้ว  นางได้ก้าวมาด้านข้างร่างของฮันซวนห่าว

จากนั้นจึงทำการตรวจสอบอาการของเขา และพบว่า อาการบาดเจ็บภายในนั้นรักษาได้ยากกว่าเมื่อเทียบกับอาการภายนอก

ตอนที่ฮันซวนห่าวหมดสติไป ชางอู๋ซินได้ใช้กำลังภายในรักษาเขา แม้ว่านางจะมิสามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่ แต่ก็ดีกว่ามิได้ทำสิ่งใดเลย

ชางอู๋ซินนั่งอยู่ด่านหลังฮันซวนห่าว เขาจึงพยายามผ่อนคลายลมปราณของตนเอง

เนื่องจากฮันซวนห่าวพอจะเดาได้แล้วว่าเด็กหนุ่มผู้นี้ต้องการที่จะทำอันใด

เมื่อได้เห็นเด็กหนุ่มในครั้งแรก ฮันซวนห่าวรู้สึกประหลาดใจกับรูปลักษณ์และนิสัยใจคอของชางอู๋ซินเป็นอย่างมาก

ฮันซวนห่าวมิคาดคิดเลยว่า ชางอู๋ซินจะมีทักษะศิลปะการต่อสู้ใด ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นเด็กหนุ่มผู้นี้ก็กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นเดียวกัน

ชางอู๋ซินวางมือทั้งสองข้างไว้บนหลังของฮันซวนห่าว มือของซางอู๋ซินเริ่มส่งกำลังภายในเข้าไปในตัวของชายผู้นั้น

เพื่อซ่อมแซมบาดแผลของเขา วิธีนี้เป็นเพียงวิธีแก้ปัญหาชั่วคราวเท่านั้น

เขายังคงจำเป็นต้องใช้ยา แต่สำหรับตอนนี้มันสามาถช่วยประคับประคองร่างกายเขาได้

เมื่อท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้นต้อนรับเช้าตรู่ ชางอู๋ซินจึงค่อย ๆ ถอนมือออก

ฮันซวนห่าวรู้สึกได้ว่าอาการของเขาดีขึ้นแล้ว และตระหนักว่าชายหนุ่มได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้

แต่สิ่งนี้ทำเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันเท่านั้น ฮันซวนห่าวจึงรู้สึกมิค่อยพอใจนัก

ชางอู๋ซินเดินออกมาจากถ้ำโดยมิเอ่ยอันใดออกมา ฮันซวนห่าวกำลังจะอ้าปากกล่าวบางสิ่ง แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักทันที

เพราะรู้ดีว่า ตนมิได้อยู่ในฐานะที่จะสามารถเอ่ยถามสิ่งใดได้

ฮันซวนห่าวนอนอยู่ลงบนพื้น และกองไฟยังคงลุกไหม้อยู่บริเวณด้านข้าง

บาดแผลภายนอกของเขาดูเหมือนจะหน้กหนาสาหัสมิใช่น้อย

แม้ว่าจะคุ้นเคยกับความเจ็บปวด แต่ก็แทบจะมิได้รับบาดเจ็บเลยนับตั้งแต่เขาเติบโตขึ้นมา

ร่างกายฮันซวนห่าวกำลังฟื้นตัวอย่างช้า ๆ ขณะที่นอนอยู่บนพื้นที่เยือกเย็น และเขาจะต้องกลับไปในอีกมิช้าเพื่อล้างแค้นครั้งนี้เสียก่อน

ชายหนุ่มผู้นั้นได้จากไป โดยมิรู้ว่าเขาเป็นผู้ใด เขามิกลัวว่าฮันซวนห่าวจะผิดสัญญาหรือ?

ขณะที่ฮันซวนห่าวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ได้มีเสียงฝีเท้าดังมาจากทางเข้าถ้ำ เขาจึงรีบลุกขึ้นนั่งในทันที

แม้ว่าอาวุธข้างกายจะหายไปแล้ว แต่ฮันซวนห่าวได้หยิบท่อนไม้ที่อยู่ใกล้กับบริเวณนั้นขึ้นมา

และเขานั่งเฝ้าทางเข้าอย่างระแวดระวัง

สิ่งที่ปรากฏให้เห็นคือ ร่างของชายหนุ่มผู้ที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้นั่นเอง

แม้ว่าร่งกายจะดูผ่ายผอม แต่ท่าท่างการเดินของเด็กหนุ่มผู้นี้ กลับมีความมั่นคงเป็นอย่างมาก

แสงแดดสาดส่องมาจากด้านหลังของชางอู๋ซิน ทำให้ร่างของนางมีรัศมีสว่างล้อมรอบตัว

ในขณะนั้นฮันซวนห่าวรู้สึกว่าเป็นภาพอันงดงามที่สุดภาพหนึ่งที่เขาได้เคยเห็นมา