ตอนที่ 255-256

ตอนที่ 255 : วางใจได้ มีข้าอยู่ทั้งคน

“ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ”

น้ำเสียงเหยาซือหยานแห้งผาก ขณะนี้นางกล่าวนามที่เพียงได้ยินแต่ตำนานเล่าขานออกมาเชื่องช้า

ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ ครั้งโบราณมันคือทัณฑ์สายฟ้าอันพิเศษที่เกิดขึ้นโดยสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งขนาดต่อต้านสวรรค์

กล่าวได้ว่าเป็นตัวตนที่เกิดขึ้นมาเพื่อการทำลายล้าง

ฟ้าดินนั้นต้องไร้ซึ่งสิ่งที่สามารถต่อต้านสวรรค์

เก้าสิบเก้าในร้อยของสัตว์ประหลาดที่กระตุ้นทัณฑ์สายฟ้าล้วนแต่ตกตายภายใต้ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ

หากรอดพ้นได้ เช่นนั้นจะถือเป็นการสำเร็จสู่อีกระดับ!

เหยาซือหยานตื่นรู้สายเลือดของบรรพชนถึงขนาดกระตุ้นทัณฑ์สายฟ้าโบราณมาเยือน!

ทัณฑ์สายฟ้าพิเศษเช่นนี้ไม่ใช่อะไรที่ตัวนางจะสามารถต้านรับไว้ได้!

ลั่วฉวนได้ยินคำของเหยาซือหยานจึงมองไปยังฟากฟ้าด้านบน

“ทัณฑ์สายฟ้านี้ของเจ้าหรือ?”

เหยาซือหยานพยักหน้ารับพร้อมถอนหายใจ “เป็นของข้า สายเลือดสัตว์ศักดิ์สิทธ์จิ้งจอกสวรรค์สีม่วง มันเป็นตัวดึงดูดทัณฑ์สายฟ้าโบราณนี้มาเยือน”

แม้ว่าลั่วฉวนไม่ทราบความแตกต่างระหว่างทัณฑ์สายฟ้าตามปกติและทัณฑ์สายฟ้าโบราณ

กระนั้นเพียงจากนามก็มากพอให้เขาได้ทราบว่าอันตรายเพียงใด!

เหยาซือหยานเผยสีหน้าซับซ้อนเคร่งเครียด

นางทราบดีว่าเผชิญหน้ากับทัณฑ์สายฟ้าที่ปรากฏนี้มันไม่มีหนทางให้หลบหนี!

เหยาซือหยานสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมก้าวเดินออกจากประตูร้าน

“เดี๋ยว” เสียงดังขึ้น นางหยุดชะงัก

เหยาซือหยานหันไปมองลั่วฉวนที่ยืนอยู่ด้วยท่าทีสับสนพร้อมเอ่ยถาม “เถ้าแก่?”

ลั่วฉวนมองที่ดวงตาเหยาซือหยาน คำกล่าวจริงจังเผยออก “ด้วยกำลังเจ้าตอนนี้ เผชิญหน้ากับทัณฑ์สายฟ้าที่มาเยือน เกรงว่าจะไม่มีความมั่นใจที่จะผ่านพ้นไปได้กระมัง?”

ลั่วฉวนคาดเดาเรื่องนี้ได้ก็จากสีหน้าของเหยาซือหยาน

เหยาซือหยานเผยยิ้มขื่นขม “เถ้าแก่ ทัณฑ์สายฟ้านี้เป็นของข้า ดังนั้นให้ข้าออกไปรับ”

จากมุมมองของเหยาซือหยาน หากนางไม่ออกไป ทัณฑ์สายฟ้าโบราณจะส่งผลกระทบต่อร้านอย่างแน่นอน

ทัณฑ์สายฟ้า มันไม่ใช่อะไรที่ผู้อื่นจะข้องเกี่ยว

ผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่ง นั่นหมายถึงยิ่งชักนำทัณฑ์สายฟ้าที่ทรงอำนาจมาเยือน

นางไม่คิดอยากดึงลั่วฉวนมาเกี่ยวข้องโดยไร้เหตุผล

ลั่วฉวนไม่ตอบคำถามของเหยาซือหยาน

สายตานั้นมองขึ้นไปบนฟากฟ้าอย่างเย็นเยือกราวจับจ้อง

ต่อให้เป็นทัณฑ์สายฟ้าก็ไม่อาจทำร้ายเสมียนร้านได้!

ลั่วฉวนก้าวเดินออกจากร้านพร้อมมองที่มวลเมฆสีดำมืดเบื้องบน

เหยาซือหยานกัดฟันแน่นเร่งรีบเดินตาม

ขณะที่เหยาซือหยานออกจากร้านต้นตำรับ มวลเมฆสีดำเบื้องบนพลันต้องหยุดนิ่ง

มันคล้ายพบเจอเป้าหมาย ขณะนี้กำลังรวบรวมพลังพุ่งเป้ามาอยู่เหนือร้านต้นตำรับ

แต่แล้วเพียงพริบตา มวลเมฆสีดำได้หมุนวนอย่างยิ่งใหญ่

ที่ใจกลางของวังวน มันคือสายฟ้าสีม่วงที่ม้วนตัวไปมา

พลังอำนาจของสายฟ้าสีม่วง มันมากพอขนาดทำลายขอบเขตราชันทั้งมวล!

ทราบกันว่ากำลังของเหยาซือหยานเวลานี้คือขอบเขตราชันระดับที่หนึ่ง

ต่อให้สายเลือดจิ้งจอกสวรรค์สีม่วงตื่นขึ้น กำลังต่อสู้ดีที่สุดก็เพียงทัดเทียมขอบเขตราชันระดับที่สามหรือว่าสี่

พลังอำนาจของทัณฑ์สายฟ้าโบราณ มันเป็นสิ่งที่เกินกว่าขีดจำกัดของนางจะต้านรับไว้ได้

ทัณฑ์สายฟ้าโบราณนี้ถือกำเนิดขึ้นก็เพื่อทำลายตัวตนของเหยาซือหยาน!

รับรู้ถึงความตายที่พุ่งเข้าหา สีหน้าเหยาซือหยานกลายเป็นซีดเผือด

ภายใต้สวรรค์อันยิ่งใหญ่ ตัวนางเปรียบดังมดปลวก นางไม่มีความสามารถต่อต้าน

เหยาซือหยานกัดฟันแน่น ประกายแสงสีม่วงฉายชัดผ่านดวงตา

นางไม่คิดอยากยอมรับโดยไม่ต่อต้าน!

“อย่าห่วงไปเลย มีข้าอยู่ทั้งคน” เสียงราบเรียบดังขึ้น

เหยาซือหยานหันมองที่ลั่วฉวนตรงหน้า ความรู้สึกนับถือขณะนี้ฉายชัดผ่านดวงตาของนาง

เถ้าแก่ที่เป็นเหมือนดังทุกที ขณะนี้กลายเป็นสูงใหญ่ขึ้นมา!

ตอนที่ 256 : ข้าให้ลงมาหรือ?

“แต่เถ้าแก่...”

เหยาซือหยานกัดฟันแน่นคิดเกลี้ยกล่อม

ทัณฑ์สายฟ้าโบราณ มันไม่อาจเทียบเปรียบได้กับทัณฑ์สายฟ้าทั่วไป!

ลั่วฉวนโบกมือพร้อมเผยน้ำเสียงราบเรียบทว่าทำให้คนฟังสบายใจได้ “ก็แค่พายุฝนฟ้าคะนอง”

ขณะนี้เบื้องสูงของวังวนมวลเมฆสีดำคล้ายจะร่วงหล่น

ขณะนี้มันอยู่สูงจากพื้นเพียงร้อยกว่าเมตร!

มันราวกับพร้อมจะร่วงหล่นลงมาได้ทุกเมื่อ!

ผู้คนที่พบเห็นต่างแทบลืมหายใจ

ครืน!

ทันใดนี้เองที่วังวนนั้นเริ่มสั่นสะเทือน

สายฟ้าสีม่วงที่ควบแน่นในพริบตาได้ร่วงหล่น!

ทุกที่ซึ่งมันเคลื่อนผ่าน ห้วงมิติจะบิดเบี้ยว การเคลื่อนไหวครั้งนี้รุนแรงสุดจะหยั่ง!

นัยน์ตาของเหยาซือหยานต้องหดแคบ

ทว่าน้ำเสียงของลั่วฉวนพลันดังให้ได้ยิน

“ข้าให้เจ้าลงมาหรือ?”

น้ำเสียงนี้ราบเรียบ ภายใต้ฟากฟ้าสุกสว่าง มันราวกับดังก้องกังวานไกลทั่วสารทิศ

เสียงนี้ราวกับสะท้อนก้องไปยังทั้งโลกหล้า

ภาพฉากถัดมา เหยาซือหยานต้องเผยดวงตาเบิกกว้างรับชม

สายฟ้าสีม่วงนั้นหยุดชะงักอยู่กลางอากาศ!

วังวนมวลเมฆสีดำเบื้องบนก็หยุดหมุนราวถูกแช่แข็ง

ทุกสิ่งอย่างหยุดชะงัก

มันเปรียบดังวาจาสิทธิ์!

เพียงแค่กล่าวก็เสร็จเรื่อง!

ใจของเหยาซือหยานเกิดความตื่นตะลึง

เพียงหนึ่งถ้อยคำถึงกับทำให้เกิดเรื่องราวเช่นนี้ กำลังของเถ้าแก่เลิศล้ำเพียงใด?

ใจของเหยาซือหยานต้องสั่นสะท้าน แผ่นหลังของลั่วฉวนขณะนี้คล้ายกว้างใหญ่ขนาดประทับตราตรึงในใจของนาง

ลั่วฉวนรับชมสายฟ้าเบื้องบนด้วยสีหน้าราบเรียบ

หากพิจารณาให้ดี จะพบเห็นว่าสายฟ้าสีม่วงนั้นคล้ายสั่นเทาอยู่ด้วยซ้ำ

มันกำลังหวาดกลัว!

“ไปให้พ้น!” ลั่วฉวนตะโกนคำเบา

ราวกับเชื่อฟัง สายฟ้าสีม่วงได้กลับคืนสู่วังวนมวลเมฆสีดำบนฟากฟ้ารวดเร็วกว่าครั้งที่มันลงมา

มวลเมฆสีดำเริ่มเคลื่อนตัว เพียงไม่กี่ชั่วลมหายใจถึงกับเลือนหายหมดสิ้น

ท้องฟ้ากลับคืนสู่สีครามตามเดิมแล้ว!

สายลมและแสงแดดกลับมาเยือน บนฟากฟ้าไร้ซึ่งเมฆใดบดบัง

หายนะวันสิ้นโลกเมื่อครู่ราวกับภาพฝันนึกเห็นไปเอง

สีหน้าของเหยาซือหยานยังเหมือนเช่นเคย นางคล้ายตอบสนองต่อเรื่องราวไม่ทัน

เรื่องราวอันใดจึงทำให้ทัณฑ์สายฟ้าโบราณถึงกับถอยหนีไปได้?

มันราวกับนางฝันไป

“ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไร”

ลั่วฉวนหันกลับมาพร้อมตบไหล่เหยาซือหยานที่ยังคงหวาดกลัว ถัดจากนั้นจึงเดินกลับเข้าร้านไป

รับชมแผ่นหลังอีกฝ่าย เหยาซือหยานต้องสูดลมหายใจเข้าลึก ความคิดใดล้วนโยนทิ้ง ที่เผยมีเพียงรอยยิ้มเจิดจ้า

นางเดินตามกลับเข้าไปในร้าน

“เถ้าแก่ ขอข้าไปเตรียมมื้อกลางวันก่อน”

“วันนี้ทำให้เยอะหน่อยแล้วกัน”

“รับทราบ”

ชีวิตอันสงบถือเป็นสิ่งดีที่สุด...

พระราชวังหลวง

จี้อู๋ฮุยอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่นยามพบเห็นสายฟ้าสีม่วงร่วงหล่นลงมา

แม้เป็นจากระยะไกล เขายังรับรู้ได้ถึงออร่าแห่งการทำลายล้างจากสายฟ้าที่ปรากฏ

หากเป็นเขาที่ต้องเผชิญหน้า เช่นนั้นแม้พริบตาก็ไม่อาจต้านทาน ร่างคงสลายหายเป็นเถ้าธุลี!

เหล่าไป่เผยสีหน้าเคร่งเครียดเช่นเดียวกัน

แม้คนทั้งสองเชื่อมั่นในกำลังของลั่วฉวน กระนั้นก็ยังอดไม่ได้ที่จะเกิดหวั่นใจ

ทัณฑ์สายฟ้าอันชวนสะพรึงจะมีมนุษย์ผู้ใดหยุดยั้งไว้ได้จริงหรือ?

กระนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นถัดมา มันกลายเป็นทำให้พวกเขาได้กระจ่าง!

สายฟ้านิ่งค้างกลางอากาศ เหล่าไป่ต้องเผยดวงตาเบิกกว้าง

ทางด้านจี้อู๋ฮุยก็ตื่นตะลึงเช่นเดียวกัน

เรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?

สายฟ้าที่จะฟาดฟันลงมา ทั้งยังเป็นถึงทัณฑ์สายฟ้า ไฉนหยุดนิ่งค้างกลางอากาศ?

คนทั้งสองเผยความสับสน

ถัดจากนั้นจึงได้ยินเสียงตะโกน

คล้ายจะเป็นการบอกว่าให้ไสหัวไป!