ตอนที่ 22 ดูดีไปหมดทุกอย่าง

เฉียวเมียนเมียนได้แต่นิ่งเงียบ แม้จะรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของความมั่งคั่งที่สามีของหล่อนมี แต่ก็ยังคงไม่ชินกับมันสักที

“นี่ครับ...” คนขับรถหยิบการ์ดสีดำจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เธอ

“นายท่านให้ผมมอบให้นายหญิงครับ เป็นบัตรเสริมของนายท่านเอง นายหญิงใช้ได้ตามสบายเลยครับ”

“ให้ฉันเหรอ?” เฉียวเมียนเมียนมองการ์ดใบนั้นด้วยความประหลาดใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่รับดีกว่า” เธอปฏิเสธด้วยความเกรงใจ เพราะปกติแล้วเธอไม่ชอบที่จะใช้เงินของคนอื่น

ถึงแม้เหมาเยซื่อจะเป็นสามีของเธอ แต่ก็เป็นแค่ในนาม เธอยังรู้สึกได้ว่าการที่เขาปฏิบัติต่อเธอในฐานะสามีจริง ๆ นั้น ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ

“นายหญิงครับ ถ้าคุณไม่รับการ์ดใบนี้ นายท่านต้องลงโทษผมแน่ ๆ ที่ไม่ทำตามคำสั่ง” คนขับรถอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงลำบากใจ

“ถ้าคุณไม่รับ ผมก็ไม่รู้จะอธิบายนายท่านอย่างไรดีครับ”

เมื่อเห็นท่าทีที่ลำบากใจของคนขับรถ เธอจึงยอมรับการ์ดใบนั้นไป โดยไม่ได้คิดจะใช้มันจริง ๆ และตั้งใจว่าคงจะคืนให้เหมาเยซื่อในภายหลัง พร้อมกับนาฬิกาที่เขามอบให้น้องชาย

เมื่อเธอมาถึงในห้าง พนักงานระดับผู้จัดการหลายคนรีบออกมาต้อนรับ ดูเหมือนพวกเขาจะรู้ว่าเธอเป็นคนสำคัญ บรรยากาศสุภาพและประณีตทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“พวกคุณไม่ต้องตามฉันหรอกค่ะ ฉันขอเดินดูเองดีกว่า” เธอขออย่างสุภาพ พนักงานจึงถอยห่างออกไปอย่างลังเล

นี่เป็นห้างสรรพสินค้าระดับไฮเอนด์ที่เต็มไปด้วยสินค้าแบรนด์เนมสุดหรู ตั้งแต่ที่ธุรกิจของครอบครัวตกต่ำลง เฉียวเมียนเมียนไม่ได้มีโอกาสเข้ามาเดินเล่นในที่แบบนี้นานแล้ว

เธอเดินเข้าไปในร้านขายชุดชั้นในสตรีโดยไม่คิดอะไรมาก ด้วยชุดเรียบง่ายที่เธอสวมใส่ทำให้ไม่มีพนักงานคนใดเข้ามาทักทาย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร ถือว่าดีเสียอีกที่ได้เดินดูของอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีใครรบกวน

แต่ในขณะที่เธอกำลังจะเดินออกจากร้าน เธอกลับได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

เสียงผู้หญิงพูดออดอ้อนกับชายหนุ่มอย่างหวานหยด “พี่ซู ชุดนี้เป็นไงคะ ดูดีไหม?”

เฉียวเมียนเมียนหยุดฝีเท้า หันกลับไปมองช้า ๆ ภาพที่เห็นทำให้หัวใจเธอหยุดเต้นไปชั่วขณะ อดีตคู่หมั้นของเธอ ซูเจ๋อ และน้องสาวต่างแม่ของเธอ เฉียวอันซิน ยืนอยู่หน้ากระจกห้องลองเสื้อ เฉียวอันซินกำลังหมุนตัวดูชุดใหม่ที่ลองใส่ พร้อมกับหันมายิ้มออดอ้อน

“อืม ดูดีมากเลย” ซูเจ๋อยืนข้างเธอ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับเอื้อมมือลูบหัวเธอเบา ๆ

“เบบี้ของผมใส่อะไรก็ดูดีไปหมด” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

พนักงานร้านที่อยู่ใกล้ ๆ ต่างมองด้วยสายตาอิจฉา “คุณเฉียวสวยและหุ่นดีมากค่ะ คุณซูก็หล่อทั้งคู่เหมาะสมกันจริง ๆ เลยค่ะ”

เฉียวอันซินยิ้มกว้าง เธอหันไปออดอ้อนซูเจ๋อ “พี่ซูคะ ถ้าไม่ได้ชุดนี้กลับบ้าน ฉันคงเสียใจแย่เลย”

ซูเจ๋อหัวเราะเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ “งั้นก็เอาเลยสิ ลูกของผมต้องดูดีเสมอ”

“ใช่ค่ะ” พนักงานรีบเสริม “คุณเฉียวโด่งดังมากในวงการบันเทิง ใคร ๆ ก็รู้จักกันทั้งนั้นค่ะ”

ซูเจ๋อรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเฉียวอันซินยิ่งนัก ทุกคำพูดยิ่งขับให้เขายิ้มออกมาด้วยความพอใจ