ตอนที่ 233 ภารกิจสำเร็จ (ฟรี)

"กองทัพทั้งหมดเคลื่อนพล!"

เมื่อ จางฮั่น เห็น คนผู้นั้นร่วงลงมา เขาก็สั่งกองทัพไปยังจุดที่ตกอย่างรวดเร็ว

เขารู้ดีว่า ยอดฝีมือขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่เหมือนกับขั้นปรมาจารย์ทั่วไป

แม้จะถูกลูกศรมากกว่าหนึ่งโหลปักอยู่บนร่างกาย และร่วงลงจากท้องฟ้า

แต่ถ้าจะบอกว่าตายนั้นหาเป็นไปได้ง่ายไม่

ไหนเลยยอดฝีมือขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์จะตายง่าย ๆ

"แค๊ก!"

หวู่บ๋อเหวิน ได้ไอออกมาเป็นเลือด เขาได้โคจรปราณแท้จริงในร่างกายเพื่อบังคับดึงลูกศรปราณออกมาจากร่างกายของเขา

โชคดีที่เขาเลี่ยงจุดตายได้ทั้งหมดไม่งั้นเขาคงถูกฆ่าตายด้วยลูกศรปราณนี้แล้ว

หวู่บ๋อเหวิน ใช้ดาบยาวในมือพยุงร่างกายขึ้นมาอย่างยากลำบากเขาได้ยืนพิงกำแพงพระราชวังและมองกองทัพที่เดินเข้ามาอยู่เบื้องหน้าของเขา

แรงกดดันของกองทัพนี้ทำให้เขาหวั่นไหวเล็กน้อย

ใบหน้าของ หวู่บ๋อเหวิน เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขาไม่คิดเลยว่า เขาจะต้องมาจบชีวิตภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ตลอดชีวิตของเขา เขาถูกกลุ่มคนธรมดาสอยยิงลงมาจากท้องฟ้าด้วยลูกศรปราณ ตอนนี้เขาถูกแรงกดดันของกองทัพยากที่จะหลบหนีไปได้

เมื่อเห็น รูปลักษณ์ของ หวู่บ๋อเหวิน จางฮั่น ก็กลายเป็นโกรธเคือง เขาได้สั่งให้ ทหาร ง้างศรปราณจัดการ หวู่บ๋อเหวิน ให้มีสภาพน่าสังเวช ก่อนที่จะส่งคนไปยังพระราชวังเพื่อรายงานฝ่าบาท

ภายในพระราชวัง ห้านาทีผ่านไป ร่างของ เหลียนป๋อ ได้วูบไหวล้มลง

ลู่เฟิง เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและรีบเข้าไปพยุงร่างของ เหลียนป๋อ"แม่ทัพเฒ่า ท่านรู้สึกยังไงบ้าง?'

แม้ว่า ผลข้างเคียงจากการใช้การ์ดปลดล็อคพลัง จะทำให้ เหลียนป๋อไม่สามารถใช้พลังปราณได้ในสามวัน แต่ ลู่เฟิง ก็อดกังวลใจไม่ได้

"แฮ่กก!"

เหลียนป๋อ หอบหายใจอย่างรุนแรง"กระหม่อมไม่เป็นไร แค่เหนื่อยล้าเล็กน้อยเท่านั้น"

"เช่นนั้นก็ดี"

ลู่เฟิง ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาได้หันหน้าไปมอง โจจู๋"อาจารย์โจจู๋ ท่านช่วยพาแม่ทัพเฒ่าไปรักษาอาการบาดเจ็บของเขา ไม่ว่าจะต้องใช้อะไรรักษเขาให้กลับมาเป็นปกติให้ได้"

"ขอรับ!"

โจจู๋ รีบเข้าไปพยุงร่างของ เหลียนป๋อ

"รายงาน ฝ่าบาท แม่ทัพจางฮั่น จับกุม หวู่บ๋อเหวิน ได้สำเร็จ!"ในขระนี้ ทหารยามคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามารายงานลู่เฟิง

เหล่าขุนนางภายในห้องโถง รู้สึกสั่นสะท้าน พวกเขาได้ยินไม่ผิดใช่หรือไม่ หวู่บ๋อเหวิน หนีไปแล้ว ทำไมถึงยังโดนจับได้อีก?

ลู่เฟิงพยักหน้า"พวกเจ้าอยากจะตามข้าไปนอกวังเพื่อดูจุดจบของอาวุโสคนที่สองของนิกายดาบวิญญาณหรือไม่?"

"พวกกระหม่อมต้องการพะยะค่ะ!"

ลู่เฟิง ได้นำกลุ่มรัฐมนตรีเดินออกไปนอกวังทันที

หลังจากนั้น เขาก็ออกไปนอกวัง และ พบ เจอ หวู่บ๋อเหวิน ที่ยืนพิงกำแพงและถูกแรงกดดันของกองทัพสกัด

"ดูสภาพของเจ้าแล้ว คงจะชื่นชอบศรปราณของอาณาจักรหนานหยานของข้าไม่ใช่น้อยสินะ?"ลู่เฟิง มองไปที่ หวู่บ๋อเหวิน และกล่าวพูดเยาะเย้ย

หวู่บ๋อเหวิน จ้องมองไปที่ ลู่เฟิง ด้วยสีหน้าซับซ้อน"เจ้า...เจ้าทำได้ยังไง?"

"ทำได้ยังไง?

ลู่เฟิงมองไปที่ หวู่บ๋อเหวิน ด้วยรอยยิ้ม"เจ้าอยากจะถามว่าทำไมข้าถึงมียอดฝีมือข้างกายอยู่จำนวนมากหรือไม่?"

หวู่บ๋อเหวิน ไม่ได้ตอบ แต่จ้องมองไปที่ ลู่เฟิง เพื่อรอคำตอบ

สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่เชื่อจริง ๆ

ยอดฝีมือที่เขานำมาไม่เพียงแต่ถูกฆ่าตาย แม้แต่เขายังตกอยู่ในชะตากรรมเช่นนี้

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมมียอดฝีมือจำนวนมากอยู่ภายใต้คำสั่งของลู่เฟิง!

อาณาจักรหนานหยาน เป็นเพียงอาณาจักรเล็ก ๆ แม้ว่าจะรวมอาณาจักรซีหยางเข้าด้วยกัน ก็ถือว่าเป็นอาณาจักรระดับกลางเท่านั้น

ทำไม?

ทำไมถึงมียอดฝีมือขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์อยู่ในประเทสเล็ก ๆ เช่นนี้ได้?

หวู่บ๋อเหวิน คิดไม่ออก!

ลู่เฟิง มองไปที่ หวู่บ๋อเหวิน ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "ถ้าเจ้าคิดว่าอาณาจักรหนานหยานของข้าเป็นเพียงอาณาจักรเล็ก ๆ ธรรมดา เจ้าคิดผิด! แม้แต่นิกายดาบวิญญาณของเจ้าก็ด้วยเหมือนกัน การที่พวกเขาคิดเช่นนี้จะย้อนไปสู่ช่วงเวลาแห่งการทำลายล้าง!"

"ฮ่าฮ่า!"

หวู่บ๋อเหวิน ได้หัวเราะออกมา เขาไม่ได้สนใจคำพูดเหล่านี้แต่ยังกล่าวถามต่อไป"เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าจะหลบหนีไปทางนี้ ทำไมถึงมีกองทัพหลายแสนนายดักรอยู่ที่นี่ได้?"

"หากข้าไม่มีญาณมองการณ์ไกล ไหนเลยจะสามารถเป็นจักรพรรดิได้"ลู่เฟิง กล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม

บรรดารัฐมนตรีที่มาจาก 13 มณฑล ซีหยาง เดิม ได้ยินก็รู้สึกตกตะลึงมากขึ้น ดูเหมือนว่า จักรพรรดิลู่เฟิง ไม่เพียงแต่เป็นยอดฝีมือเท่านั้น ยังเป็นผู้มีความคิดรอบคอบอีกด้วย

เขารู้ด้วยซ้ำว่า หวู่บ๋อเหวิน จะหลบหนีไปทางไหน!

พวกเขาไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญ

ท้ายที่สุดแล้วทหารองค์รักษ์มากกว่า 200,000 นายก็ถูกวางไว้ในทิศทางนี้ ถ้าจะพูดว่าบังเอิญมันก็เชื่อได้ยาก

อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง มันกลับเป็นเรื่องบังเอิญ ที่ลู่เฟิงประสบความสำเร็จ

หลังจากที่เขาได้รับการ์ดปลดล็อคพลัง และได้รับครอบครองยอดฝีมือขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์ห้านาที เขาก็มีเวลาว่างในการสุ่มจัดตำแหน่งของกองทัพ

ไม่ใช่ ลู่เฟิง รู้ว่า คนพวกนั้นจะหนีไปทางนี้ แต่เขาได้เสี่ยงโชคเอา

เพราะถ้าการมาครั้งนี้ ไม่ธรรมดา คนเหล่านั้นจะต้องมียอดฝีมือขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์ตามมาด้วยอย่างแน่นอน

หาก เหลียนป๋อ ไม่สามารถเอาชนะได้ เขาก็ยังมีกองทัพเตรียมพร้อมรอเอาไว้

แน่นอนว่า หากกองทัพน้อยเกินไปก็ไม่สามารถหยุดคนเหล่านั้นได้ เขาจึงได้สุ่มวางกองทัพในทิศทางที่อีกฝ่ายคาดว่าจะหลบหนี

ลู่เฟิง ได้รวบรวม ยอดฝีมือ ที่ติดตามข้างกายของเขาทั้งหมดไว้ในที่เดียวกัน เพื่อลดการ์ดของ คนที่มาลง

และมันก็เป็นไปตามที่เขาคิด

เรื่องที่เขาจับ หวู่บ๋อเหวินได้ มันเป็นเรื่องโชคดี ต้องชมฝีมือการจัดการของ จางฮั่น และ เตียวอุ๋น

สำหรับ หวู่บ๋อเหวิน ที่ถูกจับนั้น ต้องเรียกได้ว่า โชคของเขาเลวร้ายมาก

หวู่บ๋อเหวิน จ้องมองไปที่ ลู่เฟิงและกล่าวถาม"เจ้าจะฆ่าข้าหรือไม่?"

"แน่นอน!"ลู่เฟิง มองไปที่ เขาและตอบกลับ"เจ้ากล้าทำลายงานแต่งของข้าเจ้าสมควรตาย!"

"ฮ่าฮ่า!"

แต่ หวู่บ๋อเหวิน ได้ยิ้มอย่างเหยียดหยาม"เจ้ากล้างั้นหรือ?"

หวู่บ๋อเหวินได้ยิ้มออกมา"เจ้าได้ฆ่าคนอื่น ๆ ในนิกายของข้า หากเจ้าปล่อยข้าไปเรื่องนี้ข้าจะไม่เอาเรื่อง แต่ถ้าเจ้ากล้าฆ่าข้า รอให้ นิกายดาบวิญญาณ ล่วงรู้ ถึงเวลานั้น พวกเขาจะทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อทำลายอาณาจักรหนานหยานของเจ้า ภายในนิกายดาบวิญญาณยังมียอดฝีมือที่แกร่งกว่าข้ามากมายเพราะฉะนั้น..."

"ฆ่าเขา!"

ก่อนที่ หวู่บ๋อเหวิน จะพูดจบ ลู่เฟิง ได้กล่าวเบา ๆ

"เจ้ากล้าฆ่า..."

เพียงพริบตาเดียว ต้วนชุย ก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

ดาบยาวในมือได้แทงทะลุคอหอยของเขา

"เจ้า...เจ้า...แล้วเจ้าจะต้องเสียใจ!"

หวู่บ๋อเหวิน ได้ใช้แรงเฮือกสุดท้ายในการพูดข่มขู่

เมื่อ ลู่เฟิง ได้ยินเขาก็ยิ้มออกมา

เขาฆ่า ยอดฝีมือนิกายดาบวิญญาณไปมากมาย ถึงแม้เขาจะคิดปล่อยอีกฝ่ายไป อีกฝ่ายจะไม่กลับมาเอาเรื่องเขางั้นหรือ?

แม้แต่เด็กสามขวบก็ยังรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้!

"ติ๊ง ตรวจพบความคืบหน้าภารกิจ สังหาร ยอดฝีมือขั้นราชาศักดิ์สิทธิ์ ระบบได้ทำการยืนยันว่าโฮสต์สำเร็จภารกิจ : หลบหนีการตามล่าของนิกายดาบวิญญาณ"