เดวิดบทที่ 13: เจ้าหน้าที่ตำรวจบ็อบ

เดวิดบทที่ 13: เจ้าหน้าที่ตำรวจบ็อบ

"เดวิดคุณอยู่ที่นี่ฉันขอโทษที่นี่ยุ่งเกินไปคุณมากับฉัน!" เจ้าหน้าที่บ็อบพบเดวิดและเหงื่อแตกจากฝูงชนไปหาเดวิดแล้วพูดดัง ๆ

เดวิดติดตามเจ้าหน้าที่บ็อบออกจากห้องประชุมและเข้าไปในสำนักงาน เจ้าหน้าที่บ็อบรินน้ำหนึ่งแก้วและวางไว้ตรงหน้าเดวิด

"เดวิดนี่เป็นข้อตกลงค่าตอบแทนถ้าคุณเห็นว่าไม่มีปัญหาก็เซ็นได้!" เจ้าหน้าที่บ็อบดูเหมือนจะยุ่งมาก เขาหยิบเอกสารที่เตรียมมาจากตู้โดยตรงและส่งให้เดวิด

เดวิดเข้ารับข้อตกลงค่าตอบแทนซึ่งเป็นข้อตกลงค่าตอบแทนประเภทมาตรฐานซึ่งอธิบายสถานการณ์เพียงสั้น ๆ แต่ค่าตอบแทนค่อนข้างมากโดยมีคะแนนเครดิต 100,000 คะแนน

"จ่าบ็อบเครดิต 100,000 เหล่านี้มาจากค่าหัวของอาชญากรที่ต้องการตัวหรือไม่" เดวิดยังแปลกใจที่ถามจำนวนค่าตอบแทน

สิ่งสำคัญคือต้องรู้ว่ามีผู้เสียชีวิตจำนวนมากในเวลานั้น ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจะได้รับการชดเชยด้วยคะแนนเครดิต 100,000 คะแนนดังนั้นค่าหัวจะมหาศาลขนาดไหน!

"เดวิดรองผู้อำนวยการฮันส์พ่อของคุณก็อยู่ในระบบตุลาการด้วยและฉันก็ไม่ได้หลบซ่อนตัวจากคุณอาชญากรที่ชื่อแอ๊บบอตคนนี้ได้สังหารหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มเดิร์กซึ่งก็คือเดิร์กสมาคมได้ออกเงินรางวัลจำนวนมหาศาลที่ต้องการให้ แอ๊บบอตและคราวนี้มันถูกใช้เพื่อชดเชยเหยื่อ!” เจ้าหน้าที่บ็อบมองไปรอบ ๆ และอธิบายอย่างนุ่มนวล

ถ้าเขาไม่ต้องการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับดาวิดเขาจะไม่สามารถแจ้งข่าวนี้ให้ดาวิดทราบได้

"จ่าบ๊อบขอดูข้อมูลเกี่ยวกับแอ๊บบอตได้ไหม" เดวิดยังอยากรู้ด้วยว่าแอ๊บบอตต้องการเป็นมือปืนที่มีพรสวรรค์ด้านการซุ่มยิงหรือไม่และเขายังเห็นว่าเจ้าหน้าที่บ็อบรับมือกับเขาได้หรือพ่อของเขาให้ความสำคัญมากเขาจึงพยายามถาม

“นี่มันเรื่องเล็กน้อย!” เจ้าหน้าที่ บ๊อบ ตรงไปตรงมา เขาเปิดใช้งานสร้อยข้อมือประจำตัวขณะพูดจากนั้นก็ส่งต่อข้อมูลให้เดวิด

“จ่าบ๊อบขอบคุณ!” เดวิดไม่ได้อ่านข้อมูลในทันที เขายิ้มและขอบคุณเจ้าหน้าที่ บ๊อบ และเขาก็เซ็นสัญญาชดเชย

คะแนนเครดิตหนึ่งแสนก็เยอะ เขายากจนมากเมื่อไม่นานมานี้ คะแนนเครดิตหนึ่งแสนคะแนนเหล่านี้สามารถทำให้เขาซื้อเนื้อสัตว์เสริมได้มากขึ้น

“จ่าบ๊อบคุณไม่ว่างผมไปก่อน!” มีการส่งมอบข้อตกลงการชดเชยให้กับเจ้าหน้าที่ บีอบ และ เดวิด เห็นว่า เจ้าหน้าที่บ๊อบ ยุ่งอยู่และกล่าวคำอำลา

เมื่อเขาจากไปหูของเดวิดยังคงได้ยินเสียงร้องไห้และเสียงร้องที่โกรธเกรี้ยวและเขาทำได้เพียงแสดงความเห็นใจ

เดวิดยืนอยู่ตรงประตูสถานีตำรวจลังเลและไม่ได้ออกไปทันที แต่มองไปรอบ ๆ

ขณะนี้โรงพักได้รับการเยี่ยมเยียนครอบครัวเหยื่อจำนวนมาก ไม่มีใครอยู่ในห้องโถง มีเพียงตำรวจหญิงที่โต๊ะต้อนรับและตำรวจหญิงนั้นไม่ได้ให้ความสนใจกับเขา

เดวิดควบคุมผู้ดูแลเงาผ่านประตูสถานีตำรวจและออกมาจากสถานีตำรวจ เขาเห็นรถตามเขาผ่านมุมมองของผู้ดูแลเงา ดูเหมือนว่าผู้ติดตามจะไม่ออกไป แต่กำลังรอเขาอยู่ที่นี่

————————

ไมโลขับรถอย่างช้าๆบนถนนก่อนจะกลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อหาที่หยุดรถ

เขากำลังคิดว่าจะรายงานเจ้านายอย่างไรเพราะความเอาใจใส่ของเขาเขาไม่พบว่าเดวิดออกจากบ้านเมื่อเช้าวานนี้

อันที่จริงสิ่งนี้ไม่ควรตำหนิเขา กิจวัตรประจำวันของเดวิดเป็นกิจวัตรประจำวันและเขาไม่เคยออกไปข้างนอกในช่วงเช้าในช่วงวันหยุดดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเดวิดปรากฏตัวในที่เกิดเหตุคดีใหญ่เมื่อเช้าวานนี้

แต่วันนี้เดวิดไปสถานีตำรวจซึ่งต้องเตือนเขามากกว่านี้

ทันใดนั้นสร้อยข้อมือประจำตัวของเขาก็ดังขึ้นเขาเหลือบมองไปที่ผู้ติดต่อและเขากำลังยุ่งอยู่กับการเชื่อมต่อ

“สวัสดีครับเจ้านาย!” ไมโลกล่าวด้วยความเคารพ

"ไมโลเป็นยังไงบ้าง" คนทางโน้นถามตรงๆ

“บอสทุกอย่างปกติ!” ไมโลตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“คุณเห็นเดวิดไหม” ชายที่นั่นถามอย่างไม่เชื่อ

"ครับเจ้านายเดวิดเพิ่งออกจากรถตอนนี้ผมเฝ้าติดตามอยู่!" ไมโลตอบยืนยัน

"ทำงานของคุณต่อ!" คนตรงนั้นหยุดและสั่ง

"ครับเจ้านาย!" ไมโลตอบและรอจนกระทั่งการสนทนาจบลงเขาพึมพำ: "มันเป็นเรื่องลำบากมากสำหรับฉันที่จะเฝ้าติดตามเด็กคนนี้!"

แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกมีความสุขอีกครั้งสำหรับการตอบสนองของเขาและเจ้านายไม่ได้สังเกตเห็นความเกียจคร้านของเขา

เขาไม่รู้ว่าเมื่อเขาเชื่อมต่อสร้อยข้อมือประจำตัวผู้ดูแลเงาของเดวิดก็ลอยอยู่ข้างๆเขาและเดวิดรับฟังขั้นตอนการติดต่อทั้งหมด

ซึ่งแตกต่างจากชายคนนี้ที่ชื่อไมโลเดวิดได้ยินข้อสงสัยของบุคคลที่อยู่ตรงข้ามเขา ในความเข้าใจของเดวิดมีข้อสงสัยว่าเขายังมีชีวิตอยู่

ในขณะเดียวกันเดวิดรู้สึกว่าเสียงนี้ช่างคุ้นเคยราวกับว่าเขาเคยได้ยินมันที่ไหนสักแห่ง

มันใช้เวลาไม่นานในการเรียกคืนความทรงจำของเขา ครู่หนึ่งเขาจำเจ้าของเสียงนี้ไม่ได้ แต่เขามั่นใจได้ว่าครั้งต่อไปที่เขาได้ยินเสียงนี้เขาจะต้องยืนยันตัวตนของเขาแน่นอน

“เดวิดทำไมคุณถึงยังไม่ไปล่ะ” เจ้าหน้าที่บ็อบที่จัดการพิธีการบางอย่างไม่ได้ไปที่ห้องประชุมที่ยุ่งเหยิงสักพัก แต่นึกถึงล็อบบี้ที่ระบายอากาศได้และเห็นเดวิดยืนอยู่ที่นั่นก็อดไม่ได้ที่จะถาม

เมื่อเดวิดได้ยินเสียงเขาก็อดไม่ได้ที่จะดึงการเชื่อมต่อที่แปลกออกไปจากผู้ดูแลเงา เขารู้ดีว่าถ้าเขาไม่พิงร่างกายกับกำแพงเขาก็ไม่สามารถรับประกันความสมดุลของร่างกายได้ หลังจากได้ยินเสียงของเจ้าหน้าที่ บ๊อบ เขาสามารถละทิ้งการควบคุมผู้ดูแลเงาได้เท่านั้น

อย่างไรก็ตามเขาไม่จำเป็นต้องควบคุมผู้ดูแลเงา ผู้ดูแลเงาไม่สามารถทิ้งเขาไว้ในระยะสิบเมตรได้อยู่ดีและไม่มีใครสามารถรู้ได้

“จ่าบ๊อบขออนุญาตช่วยอะไรหน่อยได้ไหมครับ” เดวิดรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวในใจและเขาได้ยินว่าตัวตนของบ็อบที่อยู่กับเขาหรือว่าเขาพอใจกับฮันส์พ่อของเขาเขาก็เลยพูด

"ไม่มีปัญหาตราบใดที่มันอยู่ในขอบเขตของฉัน!" เจ้าหน้าที่บ็อบยังกลัวสิ่งแปลก ๆ ของเดวิดชี้แจงเงื่อนไขที่สามารถช่วยได้และตอบด้วยรอยยิ้ม

"จ่าบ๊อบช่วยหาหน่อยได้ไหมว่าใครเป็นเจ้าของป้ายทะเบียนรถคันนั้น" เดวิดถามพร้อมกับชี้ไปที่รถต่ำต้อยที่จอดอยู่นอกสถานีตำรวจ

"ไม่มีปัญหา!" เจ้าหน้าที่บ็อบมองไปที่รถที่จอดอยู่และยิ้ม

สร้อยข้อมือประจำตัวที่แขนของเขาเล็งไปที่รถและในเวลาเดียวกันคลื่นสแกนของตำรวจก็ถูกส่งออกไป คลื่นสแกนนี้ไม่เพียง แต่สแกนที่มาของรถเท่านั้น แต่ยังสามารถระบุตัวตนของบุคคลในรถได้ด้วย

เจ้าหน้าที่บ็อบไม่ได้ถามเดวิดว่าทำไมถึงทำเช่นนี้ ในมุมมองของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะให้ความโปรดปราน

แม้ว่าฮันส์พ่อของเดวิดจะไม่ได้ใช้งาน แต่ในเมืองเพอร์รินก็ไม่มีใครดูถูกฮันส์ในฐานะ "จ่าฝูง"

"นี่คือข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับรถและคนขับในเวลานี้!" เจ้าหน้าที่บ็อบส่งข้อความบรรจุภัณฑ์ไปยังสร้อยข้อมือประจำตัวของเดวิดและกล่าวว่า

"ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณฉันจะพูดถึงความช่วยเหลือของคุณกับพ่อของฉัน!" เดวิดขอบคุณ

"เดวิดถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือคุณสามารถติดต่อฉันได้" เจ้าหน้าที่ บ๊อบ ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการและตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเดวิดเดินออกจากสถานีตำรวจเขาไม่ได้ไปดูรถที่ขับตามมา แต่เขาขึ้นไปบน แกลดสโตน3 และกลับไปที่ทาง

รถติดตามก็เริ่มติดตามไปไกลหลังจากที่ รถขับออกไป 100 เมตร

ผู้ดูแลเงาได้ปฏิบัติตามคำสั่งของเดวิดมานานแล้วและกลับไปที่ด้านข้างของเดวิดด้วยความเร็วคงที่ 70 กิโลเมตรต่อชั่วโมงและขับรถกลับไปยังที่พักของเขาบนถนน