My Iron Suit ตอนที่ 54: พร้อมที่จะโดดร่ม

My Iron Suit ตอนที่ 54: พร้อมที่จะโดดร่ม

เฉินโม่ช่วยไม่ได้แต่ส่ายหัวและยกนิ้วขึ้นในกล่อง

"ดาบยาวเล่มนี้ทำจากโลหะผสมเอเดลแมนมันคมมากตราบใดที่พลังเพียงพอก็สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดายและไม่ต้องกังวลว่ามันจะหัก"

สตีฟจำดาบยาวด้านล่างได้ เขาใช้โล่สำหรับการแสดงตามปกติ เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับอาวุธเย็นเช่นดาบยาว และเขาก็ไม่ได้สนใจมัน เขาได้ยินคำอธิบายของ เฉินโม่ และรู้ว่าเป็นเช่นนั้น เป็นเรื่องผิดปกติเช่นกันที่จะมีดาบมือยาวอัศวินในยุคกลาง

มีพื้นที่ จำกัด ในห้องโดยสารสตีฟเพิ่งหยิบดาบยาวขึ้นมาและลองใช้ น้ำหนักสองสามกิโลกรัมอยู่ในมือของเขาและดาบสองมือก็ใช้งานได้ง่ายมากด้วยมือเดียว

สตีฟซึ่งพอใจกับอาวุธทั้งสองมากหันหน้าไปและขอบคุณเฉินโม

"ขอบคุณอาจารย์! กับพวกเขาฉันจะสามารถช่วยบัคกี้ได้สำเร็จ!"

ใจของ เฉินโม่ รู้สึกไร้หนทางอีกครั้ง เขาสงสัยอย่างจริงจังว่าไอคิวของสตีฟในตอนนี้เป็นศูนย์หรือไม่

ตั้งแต่ฉันรู้ว่าบัคกี้ตกอยู่ในความทุกข์ก็พร้อมที่จะขับรถจี๊ป ใช้โล่เพื่อทุบแนวป้องกันเยอรมันฝ่ายเดียวและบุกเข้าไปในฐานไฮดราเพื่อช่วยชีวิตผู้คน ตอนนี้ฉันเห็นเพียงสิ่งที่อยู่ตรงหน้าและไม่คิดหน้าคิดหลัง ฉันคิดว่ามีอาวุธเย็นเพียงสองชิ้นในกล่องใหญ่แล้วจะอยู่ยงคงกระพัน

นานเกินไปที่เขาสอนสตีฟเป็นการส่วนตัว เขาจะลืมแม้กระทั่งความสงบพื้นฐาน

เฉินโม่ศอกกระแทกสตีฟ สตีฟอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาว ดูเหมือนจะทำให้เขานึกถึงวันที่เฉินโม่สอนเขาในห้องโถงศิลปะการต่อสู้

เช่นเดียวกับที่สตีฟอธิบายไม่ได้และไม่สามารถเข้าใจได้เฉินโม่กล่าวอย่างเย็นชา

"ยังมีชุดรบหุ้มเกราะโลหะผสมเอเดลแมนอยู่ในกล่องเพียงแค่ใส่มัน!"

สตีฟรู้สาเหตุที่ทำให้เฉินโม่โกรธ เขามักจะจำสิ่งต่างๆของบัคกี้ไว้ในใจเสมอ เขามักจะมีอาการกระสับกระส่ายอยู่เสมอ อาจารย์เคยสอนให้ฉันใจเย็น ๆ เขาจะต้องโกรธ ฉันสับสนและไม่ได้ทำให้ตัวเองสงบ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้สตีฟก็หายใจเข้าลึก ๆ และดวงตาของเขาก็ค่อยๆสงบลง

เมื่อฉันมองไปที่ เฉินโม่ ไม่มีความเร่งรีบและความไม่สบายใจอีกต่อไปในสายตา

"ใช่หัวหน้า!"

หลังจากได้รับการสั่งสอนจากเฉินโมสตีฟก็ไม่สนใจอีกฝ่ายได้ถอดเสื้อโค้ทและกางเกงออกและหยิบชุดรบหุ้มเกราะโลหะผสมสีดำในกล่อง

โชคดีที่เขาสวมเครื่องแบบรัดรูปในระหว่างการแสดงมิฉะนั้นคาร์เตอร์ควรจะหันหน้าไปรอบ ๆ หรือแอบดู

นี่คือสตีฟร่างกำยำและแข็งแกร่งที่สวมชุดรบหุ้มเกราะยิ่งมีพลังมากยิ่งขึ้นเมื่อมองไปที่ด้านข้างของดวงตาของคาร์เตอร์ที่ส่องแสงการหายใจเป็นถี่ขึ้นตามด้วยการหายใจแรงขึ้นลง

"ด้วยชุดเกราะโลหะผสมเอเดลแมนทั้งตัวนี้คุณจะต้องใส่ใจปกป้องศีรษะของคุณด้วยโล่เท่านั้นไม่ให้โดนอาวุธหนักและโดยพื้นฐานแล้วคุณจะไม่กลัวการโจมตีใด ๆ " เฉินโม่ปลุกคาร์เตอร์ที่นั่งอยู่บนเบาะกล่าวช้าๆ

คาร์เตอร์รีบวิ่งไปหาสตีฟท่ามกลางสายตาของคนอื่น ๆ นิ้วของเขาค่อยๆลูบเกราะโลหะผสมบนหน้าอกของสตีฟ

เนื้อเหล็กที่เย็นและแข็งทำให้เธอรู้สึกเย็นที่ปลายนิ้ว ดูเหมือนว่ามีกระแสน้ำไหลลงมาที่ชุดเกราะซึ่งทำให้เธอรู้สึกชาและแก้มของเธอร้อน

สตีฟมองไปที่คาร์เตอร์ที่มีเสน่ห์ตรงหน้าเขาและในเวลาเดียวกันเขาก็สับสนเล็กน้อย

เฉินโม่ที่นั่งสบาย ๆ บนเบาะหนังอดไม่ได้ที่จะหัวเราะกับท่าทางของทั้งสองคน เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจ แต่เขาไม่เต็มใจที่จะขัดจังหวะ

คาร์เตอร์ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วจากสภาพที่งี่เง่าเขาจึงหดมืออย่างเป็นธรรมชาติและกลับไปที่ที่นั่งพร้อมแก้มสีแดง

สตีฟมองย้อนกลับไปและมองไปที่เฉินโมด้วยความรู้สึกผิดในเวลานั้นด้วยสายตาที่อธิบายไม่ได้

เช่นเดียวกับสิ่งที่พ่อแม่ทำสตีฟรีบหันกลับและวิ่งไปที่กล่องและหยิบของจากมันออกมารวมถึงชุดเครื่องแบบรบสีดำที่ใช้ติดสายรัดพิเศษที่ถือโล่ดาบ และปืนพกสองกระบอกและซองหนังแม็กกระสุนและอุปกรณ์ที่ตรงกัน

ปราศจากคำสั่งของ เฉินโม่ สตีฟก็สวมชุดรบอย่างมีสติและติดทุกอย่างอุปกรณ์ครบครัน

โล่ถูกแขวนไว้ที่ด้านหลังยึดด้วยหัวเข็มขัดพิเศษง่ายต่อการหยิบจับและวางไม่ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวและการต่อสู้ดาบยาวสอดเข้าไปในโล่ในแนวตั้งมือสัมผัสด้ามจับอยู่ในตำแหน่ง หลังศีรษะสามารถจับมันได้อย่างแม่นยำและคุณสามารถดึงดาบออกมาได้อย่างรวดเร็วในระหว่างการต่อสู้

ในที่สุดคาร์เตอร์ก็สามารถควบคุมสติเล็ก ๆ ที่ออกมาในสายตาของเขาได้ เขาไอและปกปิดความรู้สึกอึดอัด จากนั้นเขาก็หยิบแผนที่ออกมาและคนทั้งสองที่อยู่รอบตัวเขาก็อธิบายสถานการณ์ของฐานทัพไฮดรา

“ฐานทัพไฮดราแห่งนี้ตั้งอยู่ใน คอร์วฟอร์ด ระหว่างภูเขาทั้งสองลูก ดูเหมือนโรงงานขนาดใหญ่จากภาพถ่ายที่ถ่ายโดยเครื่องบินลาดตระเวนจากที่สูง”

"ฉันจะพยายามส่งคุณไปที่ประตู!" โฮเวิร์ดในที่ขับหันกลับมาและพูดกับคนสองสามคนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เดิมโฮเวิร์ดรู้สึกมึนงงเพราะเมาเรือและถูก เฉินโม่ นำตัวไปที่เครื่องบินทันที . ฉันขับเครื่องบินจากลอนดอนไปยังแนวหน้าของอิตาลีและบินไปที่ฐานทัพ ด้านหลังของศัตรู แต่ไม่มีความเหนื่อยล้าเลย เขาเหมือนคนละคนบนเรือ

บางทีครอบครัว สตาร์ค ของพวกเขามียีนชอบบิน แต่ในอนาคต โทนี่ สตาร์ค ลูกชายของเขาจะเล่นเทคโนโลยีมากขึ้น

"ไม่ฐานของไฮดรามีปืนใหญ่ระเบิดคุณจะต้องตายเมื่อตัวเครื่องบินแตก"

"ด้วยเทคโนโลยีของฉัน ... "

โฮเวิร์ดแค่ต้องการหักล้างโดยเน้นทักษะการขับรถที่ยอดเยี่ยมของเขาหลีกเลี่ยงปืนใหญ่ป้องกันทางอากาศและผลลัพธ์ที่ได้ก็เพียงแค่ปิดปากโดยเฉินโม่อย่างไม่ลดละ

“ยังมีความเสี่ยงอีกมากในเทคโนโลยีของคุณฉันและสตีฟไม่สนใจเครื่องบินพังและเราทั้งคู่ตกไม่สำคัญว่าคุณจะแย่ แต่คาร์เตอร์ต้องกลับอย่างปลอดภัย คุณยังอยากพาเธอไปกับคุณ?”

โฮเวิร์ดถูกเฉินโม่บอกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้ เขาพาเฉินโม่ไปผจญภัย ใครทำให้ เฉินโม่ เป็น "เจ้านาย" หรือพ่อทูนหัวของลูกในอนาคต เขาไม่ได้กดดันโฮเวิร์ด แต่คาร์เตอร์แตกต่างออกไป เธอแค่ติดสอยห้อยตามและเขารู้สึกเขินอายนิดหน่อย

เฉินโม่ ค้นพบมานานแล้วว่านิสัยของ โฮเวิร์ด นั้นแปลกมาก เรียกได้ว่าขัดแย้งกันมาก ปกติเขาเป็นคนกลัวความตาย แต่เขาชอบไล่ตามสิ่งเร้าใจ เมื่อเขาตื่นเต้นมากเกินไปเขาจะเพิกเฉยต่ออันตรายกล้าแสดงออกและก้าวร้าวและมักจะเคลื่อนไหวที่เสี่ยงมาก

โฮเวิร์ดไม่พูดอีกต่อไปเฉินโม่มองแผนที่และพูดตรงๆ

"ตอนนี้เราได้ข้ามแนวป้องกันของเยอรมันแล้วและเมื่อเราเข้าไปในภูเขาหลังจากพบฐานของไฮดราแล้วฉันกับสตีฟก็กระโดดลงไปโดยตรงและพวกคุณทั้งสองก็กลับทันที!"