ตอนที่ 15 [ สวรรค์สาบสูญ ]

มี 4 คนเสียชีวิตในการต่อสู้กับ Cocatrices ทุกคนอยู่ในกลุ่มของ ฮง ยูริ

เป็นเพราะโคคาทริกจำนวนมากที่พวกเขาพบ ดังนั้นผู้รอดชีวิตจึงค่อนข้างเหนื่อยล้า หลายคนอยากจะหันหลังกลับ แต่ยูริไม่เห็นด้วย

'หากเราถอยกลับตอนนี้ ฉันอาจกลายเป็นทาสกามอีกคนก็ได้'

มันเป็นความคิดที่แย่มาก แต่ความจริงก็คือผู้ชายหลายคนพยายามที่จะจัดการกับเธอไปแล้ว

หากเธอไม่ได้สานสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ ซอ ชางซอบก่อนหน้านี้พรหมจรรย์ของเธอก็คงจะถูกทำลายไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว

'ฉันต้องทำให้เขาเป็นราชา'

มันเป็นการป้องกัน เพื่อกันให้ผู้อื่นอยู่ห่างจากร่างกายของเธอ แม้ว่าหลายคนในกลุ่มอยากหันหลังกลับ แต่เธอไม่สามารถทำได้คู่ของเธอจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่าใคร ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีทางที่จะเอาชีวิตรอดในโลกอันโหดร้ายนี้ได้

“อูฮยอค ตอนนี้แผนของนายคืออะไร?”

ฮง ยูริ ต้องการผูกอูฮยอคไว้กับเธอให้ได้มากที่สุด

เขาเป็นนักสู้ที่ดีและดูเหมือนจะมีความรู้มากมาย แม้ว่าเขาจะเย็นชาและห่างเหิน แต่เขาก็ยังมีค่ายิ่งกว่าทุกคน

“ยุติฝันร้ายนี้”

“...นายหมายถึงการหลบหนีจากโลกนี้ใช่ไหม ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นทุกวันเหมือนกัน นายมีวิธีออกไปจากทีนี่ไหม”

แต่อูฮยอคก็ยังเงียบอยู่ ทำให้ยูริได้แต่ถอนหายใจขณะที่ส่ายหัว

'ฉันควรทำอย่างไรกับเขา'

หากสิ่งต่าง ๆ ดำเนินไปในลักษณะนี้มันจะนำไปสู่ความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่าย ซอ ชางซอบ เป็นคนที่ทะเยอทะยานดังนั้นเขาจะไม่มีทางถอยหลัง อูฮยอคเองก็เช่นกัน

'เขามั่นใจในตัวเองมาก?'

เมื่อมองไปรอบ ๆ ปาร์ตี้ของอูฮยอค นั้นไม่ได้รับความเสียหายมากนักและได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทุกคนค่อนข้างมีทักษะ

'โอ้ พระเจ้า.'

ในตอนแรกเธอคิดว่า ด้วยจำนวนของปาร์ตี้เธอที่มากกว่า การเจรจาต่อรองคงจะง่ายดาย แต่ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ ดูเหมือนทุกอย่างคงจะไม่ง่ายอีกแล้ว

ในขณะที่ ยูริ กำลังแก้ใขความเข้าใจผิดของเธออยู่นั้น อูฮยอคก็พูดขึ้น

“เราเกือบจะถึงแล้ว”

"จริงๆ?เยี่ยมมาก ขาของฉันเริ่มเจ็บแล้ว”

“นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น”

“... เริ่มงั้นเหรอ?”

ยูริมีความคิดที่น่ากลัว

ผู้ชายคนนี้ควบคุมได้ยากเกินไป และดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจร่างกายของเธอเลย ถ้าหากทั้งสองกลุ่มมีความขัดแย้งกัน….

'ฉันต้องถอยห่างจากเขา''

แม้ว่าเธอจะขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของเขา แต่มันก็เท่านั้น มันจะไม่มีค่าอะไรเลย ถ้าเธอตายทีนี่

ยูริคิดกับตัวเองขณะที่เธอตัดสินใจ

“ว้าว น้ำใสมาก”

“มันอยู่ที่นั่น”

ผู้คนตะโกนออกมาเมื่อมาถึงทะเลสาบ

มันเหมือนพวกเขากำลังจ้องมองไปยังท้องทะเล เพราะไม่มีใครเห็นจุดสิ้นสุดของทะเลสาบเลย

“เราจะต้องมีเรือเพื่อข้ามไปที่เกาะ”

ซอ กล่าวขณะที่เขาเดินเข้ามาหา อูฮยอคพยักหน้ากลับ

“การว่ายน้ำไม่ใช่ทางที่ดี”

ทะเลสาบกลางมีขนาดใหญ่และลึกเต็มไปด้วยฉลามและแมวน้ำกลายพันธ์ุ

คำอธิบายของ อูฮยอค ทำให้ ซอ เริ่มเหงื่อออกด้วยความกลัว

“เรือแคนูจะไม่พอ”

หากเรือเกิดคว่ำขึ้นมา ทุกคนจะต้องตายแน่นอน การจะต่อเรือขนาด 30 คนก็ต้องใช้เวลา แต่สิ่งที่สำคัณที่สุดก็คือ ไม่มีใครที่รู้วิธีต่อเรือเลย

“ตามฉันมา ฉันมีวิธี”

อูฮยอคเป็นผู้นำปาร์ตี้เดินไปยังท่าเรือ หลังจากเดินไปไม่กี่นาทีพวกเขาก็เข้ามาในซากเรือ

“ถึงแม้ว่าบางส่วนจะเสียหาย แต่ก็ยังสามารถใช้งานได้”

“เราสามารถซ่อมได้”

ฮวาง ดงวาน ได้นำชุดเครื่องมือพื้นฐานมา ดังนั้นสิ่งที่พวกเขาขาดไปก็คือท่อนไม้

ปาร์ตี้ได้แบ่งงานกันอย่างรวดเร็ด บางคนไปหาไม้ อูฮยอคคุมการซ่อมเรือ ส่วนซอจะคอยเฝ้าระวังฝูงมอนเตอร์

“เรือออกแบบมาโดยต้องใช้การพายทั้งสองด้าน”

“พวกเรามีคนเพียงพอที่จะทำได้”

ใบเรือจะทำหน้าที่เป็นตัวเสริมเท่านั้น ดังนั้นเรือนี้จะแล่นได้ต้องมีคนเพียงพอ

'จุดประสงค์คือการบังคับให้เราร่วมมือกัน แต่การแข่งขันจะเกิดขึ้นบนเกาะโดยธรรมชาติ "

ต้องมีการร่วมมือกันเพื่อใช้ประโยชน์จากเรือแบบเต็มรูปแบบ แต่ความขัดแย้งอาจปะทุขึ้นได้ทุกเมื่อ

อูฮยอคคิดถึงอดีต

'มันเป็นฝันร้าย'

กลุ่มแรกที่ค้นพบเรือลำนี้ ได้มุ่งตรงไปยังเกาะทันทีโดยไม่มีการเตรียมตัว จึงทำให้พวกเขาถูกกำจัดอย่างรวดเร็ว และผลลัพธ์ก็คือ ปาร์ตี้อื่นต้องสร้างเรือด้วยตนเอง ทำให้เกิดการขัดแย้งมากมาย

มีหลายคนที่ใจร้อนและอยากจะไปที่เกาะทันที พวกเขาสร้างเรือแคนูหรือแพหยาบ แต่โดยไม่มีข้อยกเว้นพวกเขาทั้งหมดกลายเป็นอาหารฉลาม

“นายคิดว่ามันดีพอหรือยัง..กัปตัน”

ลีถามขณะที่เช็ดเหงื่อจากหน้าผาก เขายืนอยู่บนดาดฟ้าด้วยเครื่องมือของเขา

"ดีพอแล้ว."

อูฮยอค ตอบหลังจากตรวจสอบท้องเรือเพื่อดูความเสียหายอย่างพิถีพิถัน เขารวบรวมคนอื่นๆ เพื่อจะผลักเรือลงไปในน้ำ เมื่อทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อย เขาจะจัดคนลงไปพายเรือ

ทุกคนที่ยังคงอยู่บนดาดฟ้าจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้

“มันดูเหมือนทะเลเลย”

ซอ พูดอย่างประหม่า

แม้ว่าจะไม่ทราบขนาดที่แน่นอนของทะเลสาบมันก็ยังใหญ่กว่าทะเลสาบไบคาลทางตอนใต้ของไซบีเรียซึ่งเขาใช้เวลาในฐานะนักศึกษาต่างชาติ

“ไปกันเถอะ”

อูฮยอคเริ่มตีกลองและผู้ที่อยู่ด้านล่างของดาดฟ้าพยายามที่จะทำตามจังหวะ ในขณะที่ท้องเรือเริ่มช้าลงเพื่อรับความเร็ว ในโลกแห่งความเป็นจริงจะต้องมีกำลังคนเพิ่มขึ้นเพื่อให้มีการเคลื่อนย้ายเรือขนาดใหญ่ดังกล่าว แต่ภายใต้การตั้งค่าในเกมความแข็งแกร่งของกลุ่มพวกเขาก็เพียงพอ

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเกิดเสียงกรีดร้องดังก้องขึ้นในท้องฟ้า

มันเป็นอินทรีย์ 3 กรงเล็บ

“เราชนะพวกมันได้มั้ย?”

ซอ ถามขณะที่เขาจ้องมองที่ เหยี่ยว 3 กรงเล็บจากระยะไกล

ตอนนี้พวกเขามีเพียงห้าคนเท่านั้นที่อยู่บนดาดฟ้า นอกจากอูฮยอค, ซอ ชางซอบ, ฮง ยูริ, ยู กายัง และ ซอง แอนนา ก็อยู่ที่นี่เช่นกัน

“เรามีนักเวทสองคน”

ยู กายัง มีเวทไฟ ส่วนที่ยูริมีเวทน้ำแข็ง วูฮยอกขยับผู้หญิงสามคนไปทางด้านหลัง ขณะที่ซอและเขาจะอยู่ที่แนวหน้า

Huirrriric

เขาโยนกริชแวมไพร์ดูดเลือดใส่หนึ่งในสามกรงเล็บอินทรีที่กำลังจะมาถึง เมื่อเห็นว่าญาติของมันถูกจู่โจม ตัวอื่นๆกรีดร้องอย่างโกรธแค้นและเข้าจู่โจมวูฮยอค

swoosh

swoosh

หัวของสองอินทรีกลิ้งตกบนดาดฟ้า มันเร็วมาก เร็วเกินกว่าที่คนอื่นๆจะทันได้ตอบสนองต่อมาเชเต้ของเขา

ซอ กลืนน้ำลายอย่างประหม่า

'เขาซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไว้ตลอดเวลา'

เมื่อรวมกับวงแหวนการเติบโต 3 วง ความคืบหน้าของอูฮยอคก็โดดเด่น

ปัจจุบันยังไม่มีใครสามารถต่อสู้กับเขาแบบตัวต่อตัวได้ ไม่ว่าจะเป็นสถานะ, สัญชาตญาณในการต่อสู้หรือความสามารถด้านอาวุธ เขาก็ยอดเยี่ยมในทุก ๆ ด้าน

มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับ ซอ ที่จะรู้สึกถึงวิกฤตอันตราย

'ถ้าเขาต้องการไอเทมที่ดีที่สุดละ?'

หากพวกเขาต้องแบ่งไอเทมจากการต่อสู้ เขาจะต้องแพ้แน่นอน และความพยายามของเขาจะสุญเปล่า

'ฉันต้องกำจัดเขา'

แม้ว่าอูฮยอคจะคุ้นเคยกับยูริ แต่เขาก็เป็นคู่แข่งรายแรกที่สำคัญที่สุด เขาเฝ้าดูพวกเขาเมื่อเร็วๆ นี้และดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สนิทกัน

ดวงตาของ ซอ หรี่เล็กลง เมื่อเขาเห็นอูฮยอคจัดการอินทรีย์อย่างง่ายดาย