ตอนที่ 218 ประทานบรรดาศักดิ์ (ฟรี)

"ฝ่าบาท!"

เมื่อ ฮวามู่หลาน ได้ยินเสียงของลู่เฟิง ร่างของเธอก็สั่นเล็กน้อยเข็มปักในมือของเธอสั่นไหวจนพลาดปักแทงทะลุนิ้วของเธอ

ลู่เฟิง ที่เห็นดังนั้นเขารีบคว้ามือของ มู่หลานมาเช็ดเลือดออกก่อนที่จะเบามันเบา ๆ "มู่หลาน ในใจเจ้าคิดถึงข้าจนถึงขนาดเหม่อลอยทำเข็มแทงนิ้วตัวเองเลยงั้นหรือ?"

"ฝ่าบาท!"

ใบหน้าของ มู่หลาน แดงระเรื่อ เธออยากจะเอามือออกจากมือใหญ่ของลู่เฟิง แต่ ลู่เฟิง กลับจับมันไว้แน่น

"ฝ่าบาท แถวนี้ยังมีคนอื่นอยู่ด้วยเกรงว่าจะไม่เหมาะสมเพคะ"มู่หลาน ได้กล่าวกระซิบ

"ทำไมกัน เจ้าเป็นผู้หญิงของข้าใครมันจะกล้าที่จะพูดคำว่าไม่เหมาะสม?"ลู่เฟิงยิ้มออกมา

เมื่อ มู่หลาน ได้ยินดังนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่ ลู่เฟิงและยิ้มอย่างขมขื่น"หม่อมฉันได้ยินว่าฝ่าบาทรับพระสนมใหม่เข้ามา"

"แล้วยังไง?"

ลู่เฟิง ได้กล่าวพูดขึ้นทันที"ในใจของเข้าเจ้าก็ยังเป็นที่หนึ่งเสมอ"

ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดว่า ใครกันที่บอก มู่หลาน เกี่ยวกับเรื่องนี้ ? เขากลัวว่าใจคนผู้นี้จะไม่บริสุทธ์

เมื่อ มู่หลาน ได้ยินคำตอบของลู่เฟิง รอยยิ้มหวานบนใบหน้าก็ปรากฏขึ้นเธอได้โน้มตัวลงไปในอ้อมอกของเขา"หม่อมฉันเพียงหวังแค่ว่าในใจของพระองค์จะมีหม่อมฉันอยู่สักเล็กน้อยก็ยังดี"

"มันไม่ใช่แค่เล็กน้อย แต่ในใจของข้า เจ้าได้ครอบครองมันทั้งหมด"ลู่เฟิงได้ตอบกลับ

มู่หลาน มองไปที่ ลู่เฟิงอย่างรวดเร็วและกล่าวถาม"ฝ่าบาท พระองค์กลับมาคราวนี้ จะรีบด่วนจากไปอีกหรือไม่?"

"ไม่อย่างแน่นอน!"

ลู่เฟิง โอบแขนของเขาและกอดรัดมู่หลานเอาไว้ก่อนที่จะตอบเธอ"คราวนี้ข้าตั้งใจกลับมาอยู่กับเจ้าให้นานที่สุด"

มู่หลานได้ยินดังนั้นก็หน้าแดงเธอพลันลดศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว

ลู่เฟิง มองไปที่ มู่หลาน ที่มีใบหน้าแดงก่ำ ความคิดในใจจำนวนมากได้ถาโถมออกมาเขาได้กล่าวกระซิบข้างหูของเธอ"มู่หลาน ในวันแรกเริ่มฤดูใบไม้ผลิ ข้าจะจัดพิธีอภิเสกสมรสกับเจ้า เจ้าคิดว่ายังไง?"

"ฝ่าบาท..."

มู่หลาน มองไปที่ ลู่เฟิงอย่างตกใจและรีบตอบกลับ"ฝ่าบาทได้โปรดอย่าล้อหม่อมฉันเล่นเลยเพคะ..."

"เจ้าคิดว่าข้าพูดเล่น?"

ลู่เฟิงยิ้มอย่างชั่วร้ายและมองไปที่ใบหน้าแดงก่ำของเธอ"เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า ตำแหน่งราชินี ย่อมต้องเป็นของเจ้า และข้าหวังว่าเจ้าจะมอบองค์ชายน้อยให้ข้าสักคน"

"หม่อมฉัน..."

ลู่เฟิง ไม่รอให้ มู่หลาน พูดอะไรอีก เขายกร่างของเธอขึ้นและไปวางที่เตียง

สำหรับนางในวังที่เห็นฉากนี้พวกเธอก็ถอนตัวออกมาอย่างสมเหตุสมผล

หลังจากสายลมในฤดูใบไม้ผลิเริ่มพัดผ่าน ลู่เฟิง ได้นอนลงบนเตียงพร้อมกับรอยยิ้มสบาย ๆ บนใบหน้าของเขา ในอ้อมแขนของเขามีมู่หลานที่นอนซบด้วบใบหน้าเขินอาย

"ฝ่าบาท นี่ยังอยู่ในช่วงเวลากลางวัน...หม่อมฉันเกรงว่าหากใครรู้เข้าจะเอาไปพูดนินทาว่าร้ายได้"มู่หลาน กล่าวพูดด้วยใบหน้าเขินอาย

"หากใครมันกล้าพูดนินทาว่าร้ายข้าจะฆ่ามันซะ!"

ลู่เฟิง จูบลงบนหน้าผากของมู่หลานเบา ๆ "เจ้าเป็นราชินีของข้า แล้วเจ้าจะไม่มอบองค์ชายน้อยให้ข้าสักคนเลยงั้นเหรอ?"

"ฝ่าบาท..."

มู่หลานได้หลับตาลงและไม่รู้จะพูดอะไร

ลู่เฟิง เองก็หัวเราะออกมา

...

วันรุ่งขึ้น ข่าวการกลับมาของ ลู่เฟิง ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง ข้าราชบริพารทั้งหมดได้มารออยู่ที่ห้องโถงเจิ้งหลง

ตอนนี้ ข้าราชบริพารเหล่านี้ ไม่ได้วางแผนการคิดก่อการกบฏอีก พวกเขารับรู้ว่าจักรพรรดิของพวกเขาทรงยอดเยี่ยมอย่างมากและมันควรค่าแก่การรับใช้

"จักรพรรดิเสด็จแล้ว!"

ในเวลานี้ เสียงของขันทีได้ดังขึ้น

ข้าราชบริพารทั้งหมดต่างคุกเข่าลงกับพื้น

ลู่เฟิงในชุดคลุมมังกรสีทองห้ากรงเล็บได้เดินเข้ามาจากด้านนอกห้องโถงตามมาด้วยทาสดาบทั้งหก ที่ติดตามมา

จากนั้น ลู่เฟิง ก็ก้าวขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์มังกรข้าราชบริพารทั้งหมดต่างพูดเสียงดังพร้อมกัน"ถวายบังคมฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน"

"ลุกขึ้นเถอะ!"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท"

ข้าราชบริพารทั้งหมดต่างลุกขึ้นยืนด้วยความเคารพ

ในที่แห่งนี้ ขุนนางของเขาทั้งหมด ได้ยืนอยู่ที่นี่

ผลงานของแต่ละคนนั้นยอดเยี่ยมมากจนข่าวแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

"ในการเดินทางครั้งนี้ ข้าได้นำทหารชั้นยอดและแม่ทัพที่แข็งแกร่งคว้าชัยชนะให้กับอาณาจักรหนานหยานของเรา พวกเราพิชิตอาณาจักรซีหยางและยึดครองอาณาเขตทั้งหมดถือเป็นการเปิดพรมแดนมากกว่าหลายพันไมล์"

"ความสำเร็จเหล่านี้จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ถือเป็นคุณงามความดีที่ยิ่งใหญ่นับตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักรหนานหยานมา ทั้งนี้ ข้าต้องขอบคุณทุกคนที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับอาณาจักรแห่งนี้"ลู่เฟิงได้พูดขึ้น

"ฝ่าบาททรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน"

ข้าราชบริพารทั้งหมดต่างก็คุกเข่าลงอีกครั้ง

หากเป็นก่อนหน้านี้ คนเหล่านี้อาจจะจำใจยอมคุกเข่าเพราะเกรงกลัวความโหดร้ายของลู่เฟิง

แต่ตอนนี้ ข้าราชบริพารทุกคนกลับเต็มใจที่จะยอมจำนนต่อลู่เฟิงอย่างจริงใจ

มันเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วนับตั้งแต่ก่อตั้งอาณาจักรหนานหยาน ไม่มีใครสามารถเปิดขยายอาณาเขตของอาณาจักรออกไปได้หลายพันไมล์ ทั้งไม่คิดเลยว่าจะสามารถพิชิตอาณาจักรซีหยาง ที่มีขุมกำลังไม่ด้อยไปกว่าอาณาจักรหนานหยานได้

ความสำเร็จดังกล่าวหาได้มีใครเทียบได้ในโลก

ข้าราชบริพารเหล่านี้ต่างคุกเข่าด้วยความชื่นชมอย่างสุดซึ้ง

ลู่เฟิงยิ้มออกมา"การศึกในคราวนี้ ข้าจะประทานรางวัลคุณงามความดีให้กับผู้มีบทบาทสำคัญต่าง ๆ "

หลังจาก หยุดชั่วครู่ ลู่เฟิงก็มองไปที่ลิโป้"ลิโป้ ก้าวเข้ามาข้างหน้า!"

"ขอรับ!"

ลิโป้ ได้เดินออกมาพร้อมกับคุกเข่าลง

"ในการศึกคราวนี้ แม่ทัพลิโป้ ได้สังหาร จักรพรรดิแห่งอาณาจักรซีหยางชูหยี และนำกองกำลังทหารบุกพิชิตเมืองเฉียนซาน สร้างความเสียหายให้กับอาณาจักรซีหยางแทบจะทั้งหมด ซึ่งเป็นผลงานที่ดีมาก"

"แม่ทัพลิโป้ จะได้รับประทานบรรดาศักดิ์ เหวินโฮว!"

ชื่อของ ลิโป้ เหวินโฮว เป็นสิ่งที่ ลู่เฟิงตัดสินใจเมื่อนานมาแล้ว

แม้ว่า ชื่อเสียงของ ลิโป้ ในประวัติศาสตร์จะไม่ค่อยดีนัก แต่ชื่อเหวินโฮว ก็อยู่กับเขามาตลอดชีวิต ในชีวิตนี้ ลิโป้ ได้ภักดีต่อเขา และการมอบ ชื่อ เหวินโฮว ก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร

บรรดาศักดิ์โฮว!

เหล่าข้าราชบริพารจำนวนมากต่างก็ตกใจ ได้รับคุณงามความดีอันดับหนึ่งและประทานบรรดาศักดิ์โฮวให้โดยตรงจากจักรพรรดิ

ดังนั้นคนหลายคนจึงมองไปที่ลิโป้ด้วยความอิจฉา

นอกจากนี้ การที่ จักรพรรดิทรงมอบบรรดาศักดิ์โฮว ให้ เห็นได้ชัดว่า ลิโป้ คือตัวตนที่จักรพรรดิทรงเชื่อใจมาก หากพวกเขามีโอกาส พวกเขาย่อมหาเวลาไปสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับ ลิโป้ บางที บุตรหลานของพวกเขา อาจจะมีชีวิตที่ดีขึ้นในกองทัพ

"ข้าน้อยลิโป้ ขอบพระทัยฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน"

ลิโป้ ได้ก้มหน้าลงกับพื้นและกล่าวพูดด้วยความตื่นเต้น

บรรดาศักดิ์โฮว

บรรดาศักดิ์อันทรงเกียรติ เป็นพระองค์มอบมันให้กับเขาด้วยตนเอง เขาจะไม่รู้สึกตื่นเต้นได้อย่างไร

ใครก็ตามที่ได้รับบรรดาศักดิ์นี้นับเป็นเกียรติยศสูงสุดที่ทำคุณงามความดีให้กับอาณาจักร

"ลุกขึ้น ข้าหวังว่าในอนาคต เจ้าจะช่วยทุ่มแรงกายและแรงใจให้กับอาณาจักรและมีส่วนช่วยเหลือในการนำพาอาณาจักรไปสู่ความรุ่งโรจน์จนเทียบเคียงได้กับราชวงศ์ใหญ่หรือก็คือจักรวรรดิ!"ลู่เฟิง ยิ้มออกมา

ตอนนี้เขาได้ประกาศอย่างชัดเจนว่าเขาจะเปลี่ยนอาณาจักรให้กลายเป็นราชวงศ์ขนาดใหญ่ซึ่งก็คือจักรวรรดิใหญ่

หากอาณาจักรของพวกเขาพัฒนากลายเป็นราชวงศ์ใหญ่ได้ ทุกคนในอาณาจักรก็จะได้ดิบได้ดีไปด้วย แต่ทว่า ข้าราชบริพารจำนวนมากต่างแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน

กลายเป็นจักรวรรดิ?

ราชวงศ์จักรวรรดิหยูโจวทั้งหมด มีเพียง 10 ราชวงศ์เท่านั้น ฝ่าบาทของพวกเขาบอกว่าจะกลายเป็นราชวงศ์จักรวรรดิ ? นี่เป็นไปได้หรือไม่ว่าจักรพรรดิทรงต้องการล้มล้างราชวงศ์ใดราชวงศ์หนึ่ง ? ใช้ซากศพของราชวงศ์เหล่านั้นเพื่อวางรากฐานอาณาจักรให้กลายเป็นราชวงศ์จักรวรรดิ?