ตอนที่ 32 - กินแฝด

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

“เจ้านายคะ, พวกเรากลัว…”

 

“เจ้านายคะ ท่านจะไม่ขายพวกเราทิ้ง ใช่ไหม?”

 

หลังจากพวกเขากลับเข้ามาในลานใน, เดย์ซี่กับดินน่าอยากจะกระโดดเข้าไปกอดในอ้อมแขนของเย่เทียนเพื่อปลอบขวัญ แต่ก็ไม่กล้าเลยได้แต่ยืนร้องไห้ต่อหน้าเย่เทียน.

 

ในฐานะทาสของเย่เทียน พวกเธอไม่เคยถูกกดขี่มาก่อนแต่กลับกัน, ได้สุขใจไปกับอิสระเล็กน้อย. แต่วันนี้มีชนชั้นสูงคนหนึ่งจะเข้ามาบังคับซื้อพวกเธอไป. มันทำให้พวกเธอหวาดกลัวอย่างมาก.

 

“ไม่! ในฐานะเจ้านาย ข้าจะไม่มีวันขายเจ้า, ไม่แน่นอน. พวกเจ้าจะถูกข้ากดขี่ได้เพียงผู้เดียวเท่านั้นตลอดชีวิตนี้ ไม่มีใครจะมาแตะต้องพวกเจ้าได้นอกจากข้า”

 

พอเห็นหน้าจิ้มลิ้มของเด็กสาวสองคนเปลี่ยนไปเป็นหน้าแมวน้อยสกปรก, ความสงสารก็เกิดขึ้นในใจของเขา. จากนั้นเขาก็ดึงพวกเธอเข้ามากอดปลอบขวัญพวกเธอ.

 

เสียงนุ่มๆของเขาเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยและความเป็นเจ้าของ ทำให้พวกเธอรู้สึกปลอดภัยอย่างมาก.

 

“ติ๊ด, ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์. ความภักดีของเดย์ซี่และดินน่าเพิ่มขึ้นมาถึง100, ท่านได้รับค่าแสตทฟรี10แต้ม!”

 

ในตอนนี้ในหัวของเย่เทียนได้ยินเสียงของระบบและมันทำให้เขาดีใจอย่างมาก.

 

เด็กสาวตัวน้อยสองคนนี้สมปรารถนาง่ายจริงๆ.

 

โฮสต์: เย่ เทียน

 

สถานะ: นายทาสรุ่นเล็ก

 

ความแข็งแกร่ง: 95

 

ความคล่องแคล่ว: 95

 

ความเร็ว: 95

 

เสน่ห์: 81

 

ทาส: 38

 

ทาสหญิงคุณภาพสูง: 4

 

ทาสนักรบ: 10

ค่าแสตท10แต้มนั้น เย่เทียนเอาไปอัพลงความแข็งแกร่ง, ความคล่องแคล่วและความเร็วให้ถึง 95 ที่เหลือก็อัพลงค่าเสน่ห์. มันทำให้ร่างกายเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว.

 

ร่างกายเขาค่อยๆเปลี่ยนและแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม. มังกรน้อยของเขาตื่นขึ้นมาแล้วและมันก็เจอกับเด็กสองคนที่แขนเขาแล้ว. หน้าของพวกเธอแดงขึ้นมากๆและน้ำตาก็คลอเบ้าขึ้นมา. พวกเธอชายตามองขึ้นไปหาเย่เทียนและหัวใจก็เต้นรัวๆ.

 

ค่าเสน่ห์81แต้มนั้นสุดยอดมากจริงๆ. ปกติเย่เทียนก็หล่ออยู่แล้ว. พอค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น เขาก็กลายเป็นเทพบุตรไปเลย.

 

“ฮู้วว..”

 

เย่เทียนเริ่มจะเครื่องร้อนจากออเรเลียในโคลอสเซียมแล้ววันนี้. เดย์ซี่กับดินน่าที่อ้อมแขนของเขากำลังออดแอดอยู่หน่อยๆ เขาจะทนได้ยังไง? เขาค่อยๆก้มหัวลง แล้วก็จูบ….

 

“เจ้านายคะ….”

 

เมื่อเย่เทียนจูบพวกเธอทั้งคู่ น้ำตาของพวกเธอก็ไหลออกมา เต็มไปด้วยความอาย ความสุขและความกลัวเล็กน้อย.

ตั้งแต่ที่พวกเธอถูกเย่เทียนซื้อมา พวกเธอก็รู้ว่าสักวันหนึ่งมันต้องมาถึง. สำหรับเย่เทียนแล้ว พวกเธอไม่ค่อยรู้อะไรเลย. แน่นอนว่าพอเจอเรื่องที่ไม่เคยเจอมาก่อนหัวใจของพวกเธอก็เลยเต้นหน่อยๆ.

 

“เจ้านายคะ….”

 

ไดอาน่าเข้ามา. เธอรวมความกล้าเข้ามาข้างๆเย่เทียนแล้วพูดว่า “เจ้านายคะ, พวกนางยังไม่มีประกบการณ์. ให้ข้าสอนพวกนางเถอะค่ะ”

 

ไดอาน่ารวมความกล้าทั้งหมดของเธอพูดออกมาจริงๆ. เพราะเธอคิดว่าถึงหุ่นและหน้าต่างของทั้งคู่จะงดงาม แต่เดย์ซี่กับดินน่าก็เป็นฝาแฝดกัน อีกอย่างแค่2คนก็คงไม่พอ.

 

นางอยากให้เย่เทียนได้ประสบกาณ์ที่ลืมไม่ลงจากพวกเธอ. เธอไม่ได้หวังให้เย่เทียนมอบตำแหน่งหัวหน้าหญิงให้ แต่แค่ไม่อยากให้เย่เทียนทอดทิ้งพวกเธอก็เท่านั้น.

 

“มาสิ…..”

 

เย่เทียนพยักหน้าและบอกให้ไดอาน่าเข้าวงมา. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

 

หุ่นของไดอาน่านั้นเพอร์เฟ็คจริงๆ. ขาเรียวๆและรูปร่างสูงๆของเธอมันช่างยั่วยวนจริงๆ. ต่อให้เธอใส่ชุดตัวใหญ่ๆ หุ่นของเธอก็ยังเป็นทรงS อยู่ดี.

 

โดยเฉพาะความสูงของเธอ 185 ซม. ซึ่งหาได้ยากท่ามกลางผู้หญิงในยุคนี้นัก ทำให้ชายทุกคนอยากจะพิชิตใจเธอ.

 

‘ของส่วนตัวของเย่เทียน’

 

เมื่อเย่เทียนเห็นตราที่หลังของพวกเธอ ความภาคภูมิก็อัดแน่นในใจเขา.

 

สำหรับเขาแล้วยุคนี้มันช่างเป็นสรวงสวรรค์จริงๆ.

 

และตอนนี้ มันเพิ่งเริ่มเอง!

“ฮู้ววว…”

 

ในช่วงต่อมา เสียงก็เริ่มดังออก และไม่นานมันก็ดังไปทั่วลานใน.

 

ตอยแรกไดอาน่าคิดว่าจะสอนแฝดทั้งสองคนแต่นางไม่คิดว่านางจะลืมทุกๆอย่างไปตั้งแต่รอบแรก. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

….

หลังจากเวลาไม่รู้เท่าไหร่ ผ่านไป เย่เทียนก็สงบลง. มองไปที่รอยเลือดที่เปื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอน ( ͡° ͜ʖ ͡°) เย่เทียนรู้สึกพอใจมาก.

หลังจากอาบน้ำเย็นแล้ว ท้องฟ้าก็เริ่มมัวลง. เย่เทียนรู้สึกสดชื่นมาก และกระปรี้กระเปร่ามากกว่าเดิม100เท่า.

 

ขณะเมคเลิฟรัวๆ เย่เทียนทำให้พวกนางเสร็จไปนับครั้งไม่ถ้วนและพวกนางทุกคนก็หมดแรงเปลี้ยไป ( ͡° ͜ʖ ͡°) แต่แทนที่จะเหนื่อย เย่เทียนกลับตื่นเต้นมากขึ้นๆ. การมีระบบแบบนี้มันดีจริงๆ.

 

ไม่งั้นแล้ว เขาคงไม่มีวาสนาดีๆในยุคนี้.

 

“เจ้านายคะ อาหารเย็นพร้อมแล้ว….”

 

แองเจล่าเดินเข้ามาและพูดกับเย่เทียนอย่างสุภาพ. มองไปที่สายตาของเย่เทียน ตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตาและใบหน้าก็แดงเผือกขึ้นมา. หลังจากได้ยินเสียงคราง มาตั้งนาน มันก็คงจะแปลกถ้าเธอไม่รู้สึกอะไร. แต่ถึงอย่างงั้นนางก็ไม่กล้าเข้ามาถ้าเย่เทียนไม่เรียก.

 

“ไปกัน!”

 

เย่เทียนยิ้มแล้วจับมือเธอ, ทำให้ตัวเธอสั่นเล็กน้อย. หัวใจเธอช่างหวานนัก.

“อ้อจะว่าไป, ถ้าข้ามีเวลาว่าง ข้าจะสอนเจ้าทำอาหาร. อาหารมันมีแต่ ต้ม, ยัดไส้ไม่ก็อบ, เขาเบื่อแ…”

 

ขณะมองไปที่อาหาร20กว่าอย่างบนโต๊ะ เย่เทียนถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์. เขาเริ่มเบื่ออาหารของโรมันยุคโบราณแล้ว.

 

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงกวาดอาหารพวกนี้เรียบ, อาหารเกือบ 20 อย่างโดนเขากวาดเรียบไปหมดเลย, เหลือไว้ให้แต่อาหารของไดอาน่าและเด็ก2คนที่กำลังหลับอยู่.

 

เย่เทียนคือเทพนักกินเพราะเขามีร่างกายที่แข็งแรง.

 

เพราะยังไงนี่ก็ไม่ใช่นิยายซวนฮอวน/เซียนเซีย. ร่างกายที่แข็งแกร่งก็ต้องการพลังงานมากๆ. ซึ่งมันมาจากอาหารทั้งนั้น.

 

เหตุนี้ พอเย่เทียนได้กินข้าว เขาก็จะกลายเป็นสัตว์ประหลาดทันที.

 

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร. แม่ทัพผู้ดุดันในยุคโบราณนั้นล้วนแต่กินเก่งทั้งสิ้น! ตอนเหลียนป๋อแก่แล้วนั้น เขาก็ยังกินเนื้อได้มากกว่า10กิโลกรัมซะอีก.

จากผู้แปล: พอดีผมแปลเสร็จเร็ว เลยขออัพเลยนะครับ วันนี้ผมพอแค่นี้ก่อนนะครับ จะแตกละนอนดึก55555