ตอนที่ 28 สงครามและภารกิจ

ตอนที่ 28 สงครามและภารกิจ

ก่อนหน้านั้น 1 ชั่วโมงก่อนการเรียกประชุมด่วน

ชั้นที่ 100 ห้องโถงประชุมที่ใช้ในการพิจารณาตัดสินใจเรื่องสำคัญ มันเป็นโถงกว้างไม่มีสิ่งใด นอกจากเสาขนาดใหญ่ทั้ง 24 ต้น ตั้งล้อมรอบวงกลมไว้เหมือนกับกลไกอาคม ด้านบนจะมีบัลลังก์ตั้งอยู่รวมเป็น 24  บัลลังก์ ซึ่งเป็นของตัวแทนทั้ง 24 ผู้อาวุโสของทั้ง 12 องค์กรที่ร่วมกันก่อตั้งสถาบันจอมอาคมเอราธาเมีย

“ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง” ผู้อาวุโสลำดับ 8 กล่าวถามขึ้นมา

“ตอนนี้เมืองหลายแห่งที่อยู่ภายใต้องค์กร 12 ถูกทำลายไปกว่า 3 เมืองแล้ว นี้เฉพาะแค่เมืองลำดับที่ 3 เท่านั้น  ยังไม่รวมเมืองลำดับ 4 เมืองหน้าด่านอื่น ๆ อีกข้าไม่รู้ว่าพวกมันทำได้อย่างไรแต่ที่แน่ ๆ พวกมันวางแผนมานานแล้วมาก” ผู้อาวุโสลำดับที่ 10 กล่าว

“ตอนนี้ผู้อาวุโส  ลำดับที่ 7 ลำดับที่ 14 ลำดับที่  15  ลำดับที่  20  ลำดับที่  22  ลำดับที่  23  ลำดับที่  24  ถูกเลขตัวกลับไปที่องค์กรของแต่ละคนอย่างเร่งหลังจากที่เกิดการโจมตีในรอบแรก”

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนี้รู้หรือยังว่าเป็นฝีมือของใคร?” 

“หึ จะเป็นใครได้ข้าว่าน่าจะเป็นฝีมือของชาวสหพันธ์มากกว่าที่ต้องการจะลดอำนาจของพวกเรา พวกมันหาทางที่จะเล่นงานเรามานานแล้ว” ผู้อาวุโสลำดับที่  11 แสดงสีหน้าที่ไม่พอใจ

“เจ้าพูดอะไรระวังปากหน่อย!” คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ลำดับที่ 3 ออกมาด้วยเสียงที่เย็นชาพร้อมกับหันไปมองผู้อาวุโสลำดับที่ 5 “ทางสหพันธ์ว่าอย่างไรบ้าง?”

“ตอนนี้เราได้รับการยืนยันมาแล้วว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้เกิดกับองค์กรของเราเพียงอย่างเดียว เท่าที่ทางสหพันธ์แจ้งมาพวกมันมาจากนอกวงแหวนที่ 4 ตอนยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นเผ่าพันธุ์ไหน มันมีลักษณะคล้ายกับผีดิบแต่มีสติปัญญาสูงกว่ามากแม้แต่จอมอาคมขั้นที่ 1 เองก็ถูกพวกมันลุมฆ่าตาย ไปหลายสิบคนแล้ว ส่วนรายละเอียดอื่น ๆ พวกเจ้าดูในนี้เอาเองก็แล้วกัน” ผู้อาวุโสลำดับที่ 5 อธิบายพร้อมกับสั่งให้ข้ารับใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังนำเอกสารรายละเอียดส่งให้กับผู้อาวุโสทั้ง 17 คน

        หลังจากที่ทั้งหมดได้รับเอกสารแล้วเมื่ออ่านสีหน้าของผู้อาวุโสแต่ละคนก็ถึงกับตกใจขึ้นมาทันที เนื้อหาที่อยู่ในเอกสารไม่น่าจะเป็นความจริงได้

ตั้งแต่ก่อตั้งสหพันธ์ก็ไม่เคยมีความสูญเสียขนาดนี้มาก่อนตั้งแต่นับยุคสำรวจแรกเริ่ม

“หลังจากที่พวกมันโจมตีรอบแรกแล้ว ทำลายเมืองระดับ 4 ไปถึง  527  เมืองและเมืองลำดับ 3 ไป 40 เมือง ตอนนี้ทางสหพันธ์ส่งทหารส่วนใหญ่ไปที่เมืองลำดับ 2 เวอลาเวีย ซึ่งตอนนี้คาดการณ์ว่ากองกำลังส่วนใหญ่ของพวกกลุ่มผู้ปกครองตีกำลังจะบุกเข้ามาที่เมืองแห่งนี้” ผู้อาวุโสลำดับที่ 6 อธิบาย

“ที่นั่นไม่ได้เป็นที่ตั้งของสถาบันจอมอาคมดอลินเทียน 1 ใน 10  สถาบันสมาคมชั้นนำไม่ใช่เหรอ…?”

“ตอนนี้ดูเหมือนว่าทั้งสถาบันและประชาชนภายในเมืองถูกฆ่าตายทั้งหมด มีแค่จอมอาคมระดับผู้กลืนกินเพียงคนเดียวเท่านั้นที่หนีออกมาได้แต่ก็ยังบาดเจ็บสาหัส ดูเหมือนว่าพวกมันจะแทรกซึมเข้ามาอยู่ภายในสถาบันจอมอาคมดอลินเทียน”

        พูดทั้งหมดถึงกับหันไปมองซ้ายขวาทันที  ด้วยความกลัวที่ว่าหนึ่งในพวกมันอาจจะเป็นไส้ศึกที่แฝงตัวเข้ามา แม้แต่สถาบันจอมอาคมชั้นนำก็ถูกทำลายเพียงแค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสถาบันจอมอาคมเอราธาเมียที่มีความสามารถรองลงมาเลย ยังไม่ติด 1 ใน 15 สถาบันชั้นนำเลยด้วยซ้ำ

        นั่นทำให้พวกมันรู้สึกตื่นตัวกันเป็นอย่างมาก 

………………………………………………..

        หลังจากได้เวลากำหนดนัดหมาย 3 ชั่วโมง ที่ทางสถาบันจอมอาคมเอราธาเมียประกาศ หลายคนได้รวมตัวกันที่ชั้น 10 แล้วที่นี่มีคนอยู่ราว 7-8 พันคนเลยทีเดียว

        ดอนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูของชั้น 10  ที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เข้ามาในสถาบันจอมอาคมเอราธาเมีย เขาก็เอาแต่ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา จึงไม่เคยที่จะไปสำรวจดูชั้นอื่น ๆ ของหอคอยเอราธาเมีย

ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ยังพอรู้บ้างว่าแต่ละชั้นของหอคอย

ชั้นที่ 1 จะเป็นส่วนของรับภารกิจและลงทะเบียนเรียน ส่วนชั้นที่ 2 จะเป็นชั้นอยู่อาศัยอันที่จริงแล้วมีความใหญ่ของหอคอยแห่งนี้ดังนั้นเพียงแค่ 1 ชั้นก็เพียงพอต่อห้องนับหมื่นแล้ว ห้องที่มีก็ไม่ได้ใหญ่มากนะมันเล็กยังกับรูหนู

แล้วชั้นที่ 3 จะเก็บพวกคัมภีร์และตำราต่าง ๆ ส่วนชั้นที่ 4-7 จะเป็นในเรื่องของห้องเรียนและห้องทดลอง ตลอดจนชั้นที่ 8 และ 9 ถึงจะเป็นห้องฝึกซ้อม และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาขึ้นมาในชั้นที่ 10

เมื่อเขาเข้ามาภายในห้องโถง ก็ถูกแบ่งกลุ่มทันทีให้ไปยืนรวมกับผู้ที่ยังอยู่เพียงผู้ใช้พลังงานฝึกหัดระดับผู้สัมผัส ทางด้านหลังของห้องโถง ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีคนมากที่สุด

ส่วนกลุ่มที่อยู่ตรงกลางนั้นเป็นผู้ใช้พลังงานฝึกหัดระดับผู้ใช้พลังงาน ซึ่งมีอยู่แค่หลักร้อย ถัดไปด้านหน้าเป็นของกลุ่มผู้ใช้พลังงานฝึกหัดระดับผู้ควบคุม ซึ่งในทั้ง 3 กลุ่มนั้นจะเป็นแค่ศิษย์ทั่วไปเท่านั้น

ส่วนศิษย์ประจำตัวตอนนี้พวกเขาทั้งหมดได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้าสุด ถ้าในกลุ่มศิษย์ประจำตัว เขาเห็นออร์คัส ลิริธ และ อิกรีออน ยืนอยู่ด้วยดูเหมือนว่าในกลุ่มของศิษย์ประจำตัว

ศิษย์ประจำตัวบางคนหันกลับมามองดูศิษย์ทั่วไปด้วยสายตาที่เหนือกว่าหนึ่งในนั้นก็คือ อิกรีออน ส่วนลูกศิษย์ทั่วไปหลายคนก็ได้แต่ใช้สายตาที่อิจฉา บางคนก็คาดหวังที่จะได้เป็นศิษย์ประจำตัว

        ทันใดก็เกิดแรงกดดันขึ้น

ทุกคนหันขึ้นไปมองที่ด้านหน้า มีชายชราเดินออกมาอายุราว 70 ปีเดินออกมา ที่เสื้อคลุมของเขา ติดเข็มกลัดทองคำจำนวน  3 ชิ้น แรงกดดันที่เขาปล่อยออกมานั้นทำให้ทุกคนนั้นถึงกับเงียบไปโดยอัตโนมัติ

        โดยเฉพาะคนที่อยู่ต่ำกว่าระดับควบคุมแม้แต่แหงนหน้ามองชายชราคนนั้นก็ยังทำไม่ได้

“คารวะ ท่านอาจารย์” ทันใดนั้นออร์คัสก็ทักทายชายชราด้วยความเคารพและศิษย์ประจำตัวคนอื่นก็เช่นกัน

        เหมือนลูกศิษย์ทั่วไปที่เห็นแบบนั้นก็เริ่มทำตามทันที พวกมันทั้งหมดไม่เคยเจอกับชายชราคนนี้ก็ตาม แต่มันก็ไม่แปลกด้วยสถานะของพวกมันไม่มีทางที่จะพบกับผู้อาวุโสของสถาบันได้

“เอาล่ะ ข้าคือผู้อาวุโส ลำดับที่ 5 แห่งสถาบันจอมอาคมเอราธาเมีย” ทันทีที่เสียงของผู้อาวุโส ลำดับที่ 5 ดังขึ้นมา  ก็มีแรงกดดันมหาศาลกระแทกลงไปที่ร่างของพวกเขาทันทีหลายๆคนทนไม่ได้ถึงกับคุกเข่านั่งลงไปทันที

‘บ้าเอ้ย! ดูเหมือนเขาจะจงใจ’ ดอนกัดฟันกำมือไว้แน่นจนเส้นเลือดปูด ในหัวของเขาคิดแต่เพียงว่าเขาจะไม่ยอมคุกเข่าให้ใครแน่นอนนอกจากบิดามารดาของเขา 

ทันใดนั้นสัญลักษณ์เจตจำนงแห่งความโกรธที่อยู่ในหน้าลูกบาศก์วิญญาณออกมา ดวงตาของเขาเริ่มจะเปลี่ยนเป็นสีแดง แรงกดดันที่อยู่รอบ ๆ ปะทะเข้ากับแรงกดดันแห่งความโกรธที่เขาปล่อยออกมา

“อั๊ก!” เขารีบกัดลิ้นตัวเองเพื่อที่เรียกสติกลับมาทันที ‘เกือบไปแล้วโชคดีที่มีใครเห็น’ เขารีบมองไปรอบๆทันทีคนส่วนใหญ่นั้นตอนนี้คุกเข่าไปเกือบทั้งหมดแล้วโดยเฉพาะในกลุ่มของเขาที่อยู่ทางด้านหลัง

ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสลำดับที่ 5 จะรู้สึกพอใจเป็นอย่างมากกับผลการทดสอบ เขาจึงหยุดปล่อยแรงกดดันมหาศาลกลับไป และกล่าวขึ้น “ตอนนี้ข้ามีเรื่องที่จะประกาศอยู่ด้วยกัน 2 เรื่อง”

“เรื่องแรกตอนนี้พวกเรา ไม่สิต้องบอกให้ถูกว่าทั้งสหพันธ์ถูกโจมตีจากกองกำลังลึกลับที่ไม่ทราบที่มาที่ไปจากนอกวงแหวนที่ 4 พวกมันแฝงตัวเข้ามาแล้วเปิดศึกกลับทางสหพันธ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว การโจมตีรอบแรกค่าชีวิตของคนธรรมดาไปกว่า 1000 ล้านคน และจอมอาคมหลายร้อยคนที่ได้ตายลงไป ถือว่าเป็นโศกนาฏกรรมครั้งร้ายแรงของสหพันธ์ตั้งแต่มีการก่อตั้งขึ้นมา ตอนนี้พวกมันกำลังทวงเข้าไปเมืองลำดับที่ 2 ซึ่งกองกำลังส่วนใหญ่ของมันและสหพันธ์กำลังตึงกำลังกันอยู่ที่นั่น”

        ผู้ใช้พลังงานฝึกหัดหลายคนที่ได้ยินแบบนั้นก็หน้าซีดไปทันที

สำหรับพวกเขาแล้ว การที่คนธรรมดาตายนั้นไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร หลายคนที่นี่เคยฆ่าคนธรรมดาและมองพวกนั้นเป็นเพียงแค่มดปลวกหรือต้นหญ้าที่ขึ้นตามถนนเท่านั้น

แต่การที่คนธรรมดาตายเป็น 1000 ล้านคน ภายในเพียงชั่วข้ามคืนเท่านั้น นั่นทำให้พวกมันกลัวเป็นอย่างมาก ศัตรูของพวกมันจะน่ากลัวแค่ไหน ชีวิตของพวกมันจะปลอดภัยหรือไม่

หลายๆคนเริ่มจะสติแตกทันทีมืดจินตนาการถึงศพจำนวนมากมายมหาศาลเหล่านั้นแต่พวกมันไม่รู้เลยว่า ศพเหล่านั้นแหละที่จะเป็นคนฆ่าพวกมัน

“เงียบ!!! ที่ข้าบอกเรื่องนี้กับพวกเจ้าก็เพราะว่าต้องการให้ทั้งหมดเตรียมตัวแล้วเตรียมใจไว้ ทางสถาบันจอมอาคมได้ลงมติเอกฉันท์ไว้แล้วว่า พวกเจ้าทุกคนจะต้องเข้าร่วม ในสงครามกวาดล้างแล้วไล่ล่าพวกมันให้ออกไปจากวงแหวนที่ 4 ห้ามทุกคนถ้ามีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น...”

หลังจากที่ทุกคนได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหน้าซีดทันทีหลายคนถึงก็เป็นลมสลบไป

‘บ้าเอ้ย มันต้องไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ ข้าคือคนที่ข้ามโลกมาตามหลักแล้วนิยายที่อ่าน ตัวเองจะต้องฟาร์มจนมีพลังสูงแล้วถึงจะออกไปสู้ไม่ใช่เหรอ ข้าที่เป็นแค่ผู้ใช้พลังงานฝึกหัดระดับผู้สัมผัสไปตอนนี้ก็มีตายเท่านั้น ไม่ได้เรื่องนี้ต้องประท้วง’ ดอนที่คิดแบบนั้นก็เตรียมที่จะตะโกนประท้วงทันที ไปแล้วก็ดูเหมือนว่าจะมีคนมีความคิดเกี่ยวกับเขาตะโกนตัดหน้าไปก่อน

“จะให้เราไปสู้กับไอ้ตัวแบบนั้นได้ยังไง! แม้แต่จอมก็ยังสู้ไม่ได้เลย ทำไมพวกต้องไปตายด้วย!!! ข้าคือผู้สืบทอดของตระกูลโรลันมิส ข้าไม่มีทางยอมไปตายแบบนั้นแน่นอน!” ผู้ใช้พลังงานฝึกหัด หน้าตาหล่อๆรูปร่างสูงประมาณ 170 เศษ อายุประมาณ 20 ปีตะโกนขึ้นเป็นคนแรกทันที

เขาคือผู้ใช้พลังงานฝึกหัด ระดับผู้ควบคุมด้วยความคิดของเขาถ้าเขาทะลวงระดับเลื่อนไปเป็นจอมอาคมแล้วเขาจะออกจากสถาบันแห่งนี้จากนั้นก็ไปใช้ชีวิต สืบทอดตระกูลและเสพสุขกับสาวงามใช้ชีวิตอย่างสุขสบายแล้วทำไมเขาถึงจะต้องออกไปตายด้วย

“ต้องการส่งเราไปตายมากกว่า!”

“ข้าเพิ่งเข้ามาเรียนที่สถาบันแห่งนี้ ทำไมองค์กรที่อยู่เบื้องหลังถึงไม่ออกมาปกป้องผลประโยชน์ของตัวเองแต่กลับให้พวกเราไปทำแทน!”

“ใช่ๆ นี่ไม่เท่ากับส่งเราไปตายหรือ? แม้แต่จอมอาคมยังไปแล้วพวกเราจะเหลืออะไร!”

ทุกคนถึงกับตะโกนประท้วงทันที ดอนที่เห็นแบบนั้นก็เตรียมจะตะโกนผสมโรงเข้าไปด้วย แต่ทันใดนั้นก็มีแสงยิงออกมาจากนิ้วของผู้อาวุโส  ลำดับที่ 5 ยิงเข้าใส่ผู้ใช้พลังงานฝึกหัดผู้สืบทอดตระกูลโรลันมิสทันที

ดอนรีบยกมือขึ้นมาปิดปากอย่างไว

ผู้ใช้พลังงานฝึกหัดผู้สืบทอดตระกูลโรลันมิสยังไม่ทันได้ร้องด้วยซ้ำร่างกายก็ค่อยๆละลายกลายเป็นกองเลือดไหลนองอยู่บนพื้นทันที

คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆกับชายคนนั้นถึงกับหวาดกลัวเป็นลมหมดสติทั้งยืนไปทันที จากนั้นก็มีแสงยิงออกมาอีก 9 สาย ละลายร่างของอีก 9 คนลงไปทันที

ผู้ใช้พลังงานฝึกหัดหลายคนถึงกับตกใจนะปิดปากเงียบทันทีด้วยความกลัว

“หึ พวกเจ้าคิดว่าข้ามาขอร้องพวกเจ้าหรือ นี่คือคำสั่ง ใครก็ตามที่ปลุกระดมหรือสร้างความตื่นตระหนกมันจะต้องถูกฆ่าทันที รักใครที่กล้าหลบหนีตระกูลของมันทั้งตระกูลจะถูกทำลาย แต่แน่นอนว่าข้าก็ไม่ได้ให้พวกเจ้าไปสู้โดยไม่ได้ผลประโยชน์ตอบแทน พวกเราคือจอมอาคมผู้ที่ยึดถือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม ทางสถาบันและองค์กรที่หนุนหลังทั้งหมด จะนำทรัพยากรที่เก็บสะสมไว้ออกมาแจกจ่าย ให้ตามผลงานที่ทำได้”

เมื่อสักครู่ที่ลำแสงยิงออกมาเขาไม่อยากจะคิดเลย ถ้าเขาตะโกนขึ้นเป็นคนแรก เขาคงได้กลายเป็นแอ่งเลือดกองอยู่บนพื้นไปแล้วในเวลานี้ นี่มันไม่ใช่แค่การข่มขู่ ถ้าต้องการที่จะข่มขู่ฆ่าแค่หนึ่งคนก็เพียงพอแล้ว แต่มันคือการแสดงอำนาจที่เหนือกว่า โดยการฆ่า ทั้งหมด 10 คนเพื่อเป็นการบอกว่า ถ้าเขาสามารถฆ่าได้ 10 คนฆ่า เขาก็สามารถฆ่า 100 คนเช่นโต๊กัน โดยไม่กลัวผลที่ตามมา

‘ข้าคงไม่มีทางเลือก แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเป็นโอกาสที่จะได้รับทรัพยากรเพิ่มขึ้น เพราะอย่างไรข้าก็ต้องออกไปทำภารกิจข้างนอกอยู่แล้ว มันมันก็เพียงแค่เสี่ยงตายมากขึ้นเท่านั้นเอง  ถ้าต้องเตรียมตัวและระวังทุกฝีก้าว’

“เอาละ เมื่อพวกเจ้าเข้าใจกันดีแล้ว ให้พวกเจ้ามารับคำสั่งภารกิจตามชื่อได้จากนั้นก็ให้ไปเตรียมตัว ตอนเย็นออกเดินทางกันที” ผู้อาวุโสลำดับที่ 5 กล่าวเสร็จก็ หันหลังแล้วเดินออกไปทันที

หลังจากนั้น ทุกคนก็ได้รับม้วนคำสั่งภารกิจ เมื่อเขาได้รับมันเขาก็เปิดดูทันที ภารกิจของเขาอยู่ที่เมืองลำดับที่ 3 อัสซาเมีย ที่อยู่ทางภูมิภาคตอนใต้

เขาก็เตรียมตัวออกเดินทางทันที แต่ก่อนนั้น เขาได้ติดต่อและส่งเงินจำนวนหนึ่งให้กับอายู เขาไม่รู้ว่าจะต้องไปนานแค่ไหนแล้วที่สำคัญที่นั่นมันอันตรายมากแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังดูแลไม่ได้ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พาอายูไป ถึงแม้ในภารกิจจะบอกว่าสามารถพาข้ารับใช้ไปได้แต่ อายูไม่มีพลังในการต่อสู้ ต่อไปก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วง

ตอนเย็นเขาก็ไปขึ้นเรือเหาะที่ทางสถาบันสมาคมจัดเตรียมไว้ให้ เรือเหาะออกเดินทาง ดอนหันกลับไปมองก็ไปมองเมืองยาลันซ่าและหอคอยเอราธาเมียอีกครั้ง ที่นี่ให้อะไรหลายๆอย่างแก่เขามาก ‘ข้าคงต้องพยายามในสิ่งที่จะมาถึง เพื่อไม่ให้ที่นี่ถูกทำลาย แต่ถ้ามันเกินกว่าที่ข้าจะรับมือได้ก็คงแต่ต้องปล่อยมันไป และหวังว่าเมื่อข้ามีพลังที่มากขึ้นก็ค่อยสร้างมันขึ้นมาใหม่ก็แล้วกัน’

ดอนสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในเรือเหาะมุ่งหน้าสู่ภารกิจที่เมืองลำดับที่ 3 อัสซาเมีย ที่อยู่ทางภูมิภาคตอนใต้ทันที

-----------------------------------------------------------------

จากผู้เขียน : ถ้าชอบก็อย่าลืม comment มาคุยกันบ้างนะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่เข้ามาอ่าน