Three of us 02 : หัวใจเต้นแรง (NC)
Three of us
ตอนที่ 2
หัวใจเต้นแรง
Warning!! : มีการร่วมเพศโดยมีเหตุที่มาจากการดื่มสุราซึ่งนำมาซึ่งการขาดหรือลดสติสัมปชัญญะในการคิดและตัดสินใจ!!
รถหรูคันแล่นออกมาจาก ETC โดยมีสายตาของนทีซึ่งเป็นคนขับเอาแต่เหลือบมองกระจกมองหลัง ในขณะที่เต๋และวรภพท่่นั่งอยู่บนเบาะหลังนั้นคนที่มีศักดิ์เป็นน้องชายเขาก็พยายามที่จะเอาแต่จัดการท่านั่งของเด็กหนุ่มที่เมาไม่รู้เรื่องให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
"มองอะไร กลัวกูทำอะไรน้องมันหรือไง?" เต๋ถามคนที่มองตนเองไปมองถนนไปก่อนจะกลั้วขำ
"กูรู้มึงคิดอะไรเต๋" นัทตอกกลับ
"ชู่ววว เบาๆ.." วรภพที่เมาเอ้อแอ้ยกนิ้วทาบปากของเต๋ก่อนที่จะร้องเตือนให้เงียบ จากนั้นเองจู่ๆก็หันหน้าคนตรงข้ามยกมือสองข้างของตนจับหน้าอีกคนเอี้ยวมาแล้วกดลงมาให้สบกับตาเขา
"หนายย น่ารักหรือเปล่า... ทำ อึก ไม ไม่เห็นสนใจวอนเลย.." วรภพถามด้วยเสียงเพ้อๆ ...สองคนบนรถได้ฟังแล้วงงเพราะไม่รู้ว่าเด็กน้อยหมายถึงอะไร
รู้แค่คนตรงหน้านี้มีอาการฉายความต้องการมาตั้งแต่ในบ่อนแล้วพวกเขาจึงตัดสินใจลากมาที่นี่ เต๋และนทีมองปราดเดียวก็รู้ว่าวอนไม่ปกติแต่ไม่ได้คิดที่จะบอกให้โต๋รู้...
"สัส นัท...กูตั้งละ!" เต๋เอ่ยบอกกับคนขับเพราะตอนนี้มือของวรภพที่ลูบไล้ไปบนตัวเขานั้นทำเอาปั่นประสาท! องคชาติด้านในกางเกงแทบจะลุกเต้นออกมา
...จากนั้นเองวรภพค่อยๆแกะกระดุมทีละเม็ดของเต๋ออกและเจ้าตัวก็จำยอมแต่โดยดี จะทำอะไรก็ไป...เขาน่ะชอบจะตายที่มองภาพอะไรแบบนี้ ภาพที่เด็กแสบกำลังทำการยั่วยวนและหยอกเย้า... เป็นการเมาที่โคตรเซ็กซี่!
ร่างของคนที่โงนเงนนั้นค่อยๆปลดเสื้อเขา เรื่อยจนถึงเม็ดสุดท้ายก่อนจะเอื้อมตัวลงไปบดจูบบนแผ่นอกหนา เต๋ถึงกับซี้ดปากเพราะรสจูบที่ร้อนแรงที่ว่าช่างถูกใจเขาเหลือเกิน...
"วอนชอบเหมจะตายไป อึ่กก เหมใจร้ายจัง..." เสียงพร่ำเพ้อที่เดาไม่ออกนั้นทำเอาเต๋ขมวดคิ้ว ก่อนที่จะยกตัวคนน้องขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแทย
"อ๊ะ ... หึๆ เหมชอบแบบนี้เหรอ?" คำถามนั้นถูกส่งไปยังคนพี่ ....ทว่าที่อยู่ตรงหน้าวอนตอนนี้...เขาไม่ใช่เหม
วรภพค่อยๆปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกบ้างจนเกือบจะหมดแผง คนที่ค่อนข้างจะมีอารมณ์ร้อนแรงเหลือมันไว้เพียงเม็ดสุดท้ายเท่านั้น แต่เต๋ทนไม่ไหวอีกต่อไปเขาเอื้อมมือไปจับล๊อคแขนวอนไว้แล้วไซร้ไปบนลำคอไล่ไปยังแผ่นอกขาวๆทันที
"ฮื้อออ อ อย่า...จั๊กจี้.." วรภพหัวเราะคิกคักทั้งยังร้องห้ามไม่จริงจังกับสัมผัสที่ได้รับซึ่งยังคิดว่าเป็นคนในจินตนาการ
....ในหัวเขานั้นยังคงคิดว่าคนที่เล่นด้วยกันอยู่คือ เหม หนุ่มรุ่นน้องหน้าตาน่ารักที่เฝ้าตามจีบแต่ก็โดนหักอกมา ....ความเมาเลยทำให้วอนไม่ได้คิดเลยว่ากำลังตกอบู่ในอันตราย ส่วนเต๋นั้นเขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ปากได้รูปนั้นทั้งดูดดึงและขบเม้มคนบนตักอย่างต้องการเร้าอารมณ์ ซ้ำยังโน้มหน้าคนน้องมาบดจูบดุนดันกันจนวอนส่งเสียงครางอื้ออึง
"เต๋...มึงจะฆ่ากูเหรอ หยุดเดี๋ยวนี้เลย!" นทีที่ขับรถนั้นมีอารมณ์ร่วมไปด้วยแล้ว เมื่อข้างหลังนั้นทั้งจูบทั้งครางกันอย่างกับใครเปิดหนังโป๊! จึงทำให้ไอ้ที่อยู่ในกางเกงคนขับนูนขึ้นจนแทบจะทะลุมาตั้งโชว์พาดกับพวงมาลัยรถ
"..อึกก ฮื่อ วอนอยากทำแล้ว... ขอวอนทำนะ.." วรภพว่าก่อนที่จะคว้าเอาที่แกนกายของคนที่ตนนั่งคร่อมอยู่
"ซี้ดดด สัส...จะถึงยังนัท กูจะตายก่อนมึงอีก!" เต๋กร่นด่าคนขับเพราะตอนนี้คนด้านบนร่างนั้นยั่วยวนมากโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำจนเขาอยู่ไม่สุขแล้ว นทีรีบเลี้ยวเข้าจอดที่คอนโดแห่งหนึ่งทันที มันเป็นห้องคอนโดที่เขาซื้อไว้อาศัยกับอนุพี่ชายแท้ๆพ่อแม่เดียวกันแต่อีกคนนั้นไปเรียนต่อต่างประเทศ เขาจึงแชร์มันกับเต๋...ญาติที่เหมือนพี่น้องแท้ๆในวัยเดียวกันแทน
ทันที่รถจอด ฃนทีรีบลงไปเปิดประตูแล้วกระชากคนที่นั่งคร่อมอยู่บนร่างของเต๋และยังนัวเนียกันไม่จบสิ้นนั้นขึ้นมาพาดบ่าและเดินเข้าอาคารทันที
"นัทรอกูด้วย ไอ้นัท!" เต๋ที่ยังงงอยู่รีบวิ่งตามกันไปทันที ลิิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นจุดหมายด้วยความรวดเร็วโดยที่วอนยังคงซนไม่หยุด นทีไม่รอช้าเปิดประตูห้องเข้าไปก่อนจะทิ้งวอนลงกับเตียงใหญ่ทันที
"ฮื้อออ อ๊ะ.." วรภพปรือตาขึ้นก่อนจะร้องออกมาเพราะแรงจูบจากใครสักคนที่เขามองหน้าไม่ชัดด้วยซ้ำ
...ส่วนเต๋ใช้มือกระชากเสื้อคนที่นอนบิดไปมาจนเหลือแค่กางเกงตัวสวยก่อนจะไปยืนอยู่ทางด้านหัวของวอน จากนั้นเขางัดเอาสิ่งตื่นตัวที่ผงาดออกมาทันทีที่เขาปลดตะขอออกมา เป็นสิ่งที่วอนปลุกและหยอกล้อกับมันมาตลอดทาง...
ฟากของนทีนั้นกำลังวุ่นวายอยู่กับการปลดกางเกงคนน้องออกทั้งยังจูบไปทั่วท้องน้อย เขาไม่ใช่ประเภทรอคอยอะไรได้นานสักเท่าไหร่จึงได้มุ่งไปยังความ้องการทันที...
"ปากเก่งนัก...กูเห็นมองกูอยู่หลายหนแล้ว ไหนจะยังมายั่วอยู่ในบ่อนอีก!!" นทีว่า มือใหญ่เปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของวอนออก ก่อนจะเผยให้เห็นกลางกายที่สะอาดสะอ้านจากนั้นค่อยๆจับมันขึ้นมารูดขึ้นลง
"อ๊าา อ ทำให้หน่อย.." วอนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเอ่ยขออะไรออกมา...ตอนนี้รู้เพียงว่าต้องการและอยากจะให้ใครสักคนปรนเปรอให้ก้น นทียกยิ้มมุมปากทันทีก่อนจะใช้มือใหญ่แกล้งถูไถมันไปมาจนส่วนที่ว่าของวรภพเริ่มฉ่ำน้ำ...
ส่วนเต๋นั้นหลังจากที่วุ่นวายกับการป้อนจูบจากด้านบนและหยอกล้อเล่นกับตุ่มไตสีสวยก็ถดกายมาจนตรงกับใบหน้าของวอนก่อนจะจับเอาส่วนนั้นตีลงไปเบาๆที่ใบหน้าเหมือนกับว่าต้องการทักทาย...
"ทำให้หน่อยสิวอน...อ่ะ เชี่ยยย เชื่องชิบหาย.." เต๋กัดฟันกรอดเมื่อวอนช้อนตามองเขาก่อนจะใช้มือลูบไล้เบาๆแล้วตวัดลิ้นดูดชิมให้อย่างไม่อิดออด ส่วนแข็งขืนราวกับถูกกลืนกินหายเข้าไปในโพรงปาก...วรภพทำมันอย่าคล่องแคล่วและเร้าใจ ในขณะที่คนพี่ก็พอใจขยับกายเข้าหาไม่หยุด
...ส่วนบนก็ยังทำหน้าที่ ส่วนล่างของวอนที่ล่อนจ้อนนั้นก็โดนปรนเปรอจากนทีจนปล่อยน้ำขุ่นขาวออกมา ทว่าไม่มีเสียงร้องหรือครวญครางเล็ดลออดออกมาเพราะปากคนที่ว่ากำลังพาอีกคนไปเห็นสวรรค์รำไรอยู่รอมร่อ...
...นทีไม่รอช้าปลดเปลื้องกางเกงของตนออก มาบ้างก่อนจะรูดแกนกายที่ตั้งพร้อมอยู่แล้วแล้วขยับตัวเข้าหาคนที่กำลังสนุกกับอาการตรงหน้า
"มึงแม่ง...กูเอาก่อนแล้วนะเต๋..ไม่ไหว" นทีว่า ส่วนเต๋นั้นพยักหน้ารับเพราะกำลังสุขสมกับการโดนปรนเปรออยู่ วอนศีรษะโยกไปมาด้วยแรงกระแทกกระทั้นจากเอวสอบที่โยกยัดเอาส่วนใหญ่โตนั่นเข้าออกจากปากเขาไม่หยุด
...นทีเองก็ไม่รอช้า เขาจับขายาวของวอนแยกออกเผยให้เห็นทางรักที่เย้ายวนอารมณ์ ก่อนจะเดินไปหยิบเจลหล่อลื่นมากดบีบมันไปจนชุ่มแล้วส่งนิ้วแรกเข้าไป
"อ๊าาา!!" วอนผละปากออกจากส่วนของเต๋ ก่อนจะร้องออกมาเพราะความปวดร้าว แต่เต๋หันหน้าคนน้องกลับมาทำหน้าที่แล้วให้พี่ชายจัดการกับร่างกายของวอนจนพร้อม
"ทำสินัท ซี้ดดด.." เต๋บอกนทีที่ตอนนี้อาศัยจังหวะเผลอเพิ่มนิ้วเข้าไปจนอาการเกร็งของวอนเปลี่ยนเป็นการบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน สะโพกนั้นโยกไปมาเหมือนจะหลบนิ้วที่ก้าวล่วงเข้าไป ทว่านทีกลับยิ่งควานหาไปยังจุดกระสันและเมื่อเห็นอาการที่ตอบสนองนั้นเขาก็ดึงนิ้วออกมา
คนตัวโตกว่าใครเพื่อนกระถดเข้าใกล้น้อง ก่อนจะจับเอาส่วนที่พร้อมอยู่แล้วใช้ปลายถูไถหยอกล้อไม่ยอมสอดเข้าไปง่าย
...วรภพที่ตอนนี้นั้นเหนือสิ่งอื่นใดคือความต้องการแทบจะเป็นบ้า เขาต้องการมากกว่าเมื่อครู่จึงได้ดึงเสื้อของนทีให้ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีกในขณะที่ปากก็ยังหยอกล้อกับเต๋ที่คร่อมอยู่จากด้านบนไปด้วย นทีเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มแล้วจับแกนกายกระแทกเข้าไปอย่างแรงจนวอนสะดุ้งตัวงอ
"อ๊าาา อ่อก ทะ ทำ...ทำวอน.." วรภพเอ่ยขอเมื่อนทีนั้นแช่กายไว้นิ่งและแน่นแต่ไม่ยอมขยับทำอะไรสักที ในขณะที่เต๋นั้นกลับยิ่งเร่งสะโพกเข้าออกจากโพรงปากสวยซ้ำๆหลายทีไม่มีทีท่าจะหยุดหย่อน
"อย่างนี้ไหมวอน ซี้ดดดด บอกทีซิ...ว่าแบบนี้เรียกเก่งไหม..."
"อ๊าา อ่ะ อ่าา กูเสร็จเลยสัส!" เต๋ว่าเพราะตอนนี้เขาปลดปล่อยเต็มใบหน้าของวรภพจนเลอะหมดแล้ว ในขณะที่วอนนั้นไม่เอ่ยตอบอะไรนอกจากเสียงร้องครวญครางเพราะเสียวซ่าน
นทียกขาของวอนขึ้นพาดบ่าซึ่งเป็นท่าที่ทำให้เขาเข้าไปได้ลึกกว่าเดิม ก่อนที่กระแทกกระทั้นเข้าออกอย่างแรงจนวอนส่งเสียงอื้ออึง หน้าก็โน้มไปกดจูบโดยที่น้องเองนั้นก็ทั้งทึ้งผมทั้งโน้มคอตอบรับไม่มีอิดออด เต๋ได้แต่บำเรอตนเองมองภาพนั้นอยู่ไม่ไกล... ใครได้มาเห็นพวกเขาตอนนี้ก็หนังโป๊ threesome เนื้อหาดีสักเรื่องนี้เอง
"อ่าาา เชี่ย ดีสัส!" นทีพร่ำบอกในตอนท้ายที่เขาปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเต็มที่นอน ก่อนที่จะเต๋จะดึงตัวคนน้องมาบ้างไม่ให้ได้หยุดพัก...
"ตากูแล้วนัท!" เต๋ว่าก่อนจะยกให้วอนนั้นมานั่งบนตักตนแล้วกดกายเข้ากระทุ้งจนวรภพกระตุกเกร็งและร้องลั่น
"เชี่ยย โคตรรัด!" เต๋ว่าก่อนที่จะเริ่มโยกกายเข้าออกไปมา นทีทนไม่ไหวเขาขอแค่ได้ใช้กายถูไถกับสะโพกของน้องไปด้วยก็ยังดี
"อ๊ะ อ้าา แรงๆ ทำแรงๆ..." วรภพเอ่ยขอในตอนที่กำลังจะไปถึงฝั่งฝัน
"ชะ เชี่ย ฮ้าาา อ่าาา!" เสียงร้องหลังจากปลดปล่อยของเต๋นั้นดังไปทั่วห้อง ....ตอนนี้วอนนอนหมดแรงอยู่บนอกเขา ตัวยังพาดอยู่บนตัวคนพี่ ช่องทางด้านหลังนั้นเผยให้เห็นว่ามันยังขมิบรัดกับของเต๋ทั้งยังดูดกลืนตัวตนคนพี่ราวกับไม่อยากแยกจากกันและมันเผยท้าสายตาของนทีจนเขาเสร็จด้วยตัวเองไปรอบหนึ่งแล้ว...
"มึงจะทำอะไร.." เต๋มองหน้าคนที่อยู่ด้านหลังของวอนแล้วถามออกไป ...พี่ชายเขาที่ตอนนี้ขยับเข้ามาใกล้และกำลังจะทำอะไรสักอย่าง
"เหมือนเคยๆไงเต๋ กูไม่ไหว..." นทีตอบกลับ
"น้องมันไม่เหมือนผู้หญิงนะ มึงกับกูไม่เคยทำกับผู้ชายแบบนี้.." เต๋ท้วง...
เขาสองคนเคยมีอะไรกับผู้หญิงพร้อมกันด้วยช่องทางหน้าและหลัง แต่กับผู้ชายนั้น...แน่นอนว่าไม่เคยเลย พวกเขาเพียงแค่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนละคนในห้องเดียวกันเท่านั้น
"แต่กู... เชี่ย อยากลอง.." นทีว่า ตอนนี้เขาจับของตัวเองจ่อกับช่องทางรักของวอนที่ยังประสานกับเต๋อยู่
"อ๊ะ อ อย่า จะ เจ็บ!!" วอนร้องขึ้นเมื่อมีคนพยายามที่จะเข้ามาในตัวเขาอีกคน แค่คนเดียวนั้นก็รัดจนเขาปวดไปหมดแล้ว...แต่ตอนนี้ส่วนแข็งขืนนั้นพยายามสอดเข้ามา มันสะท้านจนต้องหลับตาแน่นปี๋...
"ซี้ดดด เชี่ยนัท น้องมันไม่ไหวหรอก.." เต๋ว่า แม้ตอนนี้เขามีอารมณ์ร่วมไปด้วยเพราะแรงเสียดจากนทีที่พยายามจะเข้ามาอยู่ร่วมกันแต่เขาว่าการร่วมรักแบบนี้นั้นวอนคงไม่ไหว... รสนิยมแบบนี้คนรับมันต้องค่อยเป็นค่อยไป นี่อะไรจะทำในครั้งเดียว...แต่นทียังดึงดัน เขาค่อยๆกดกายใหญ่โตนั้นเข้าไปเรื่อยทั้งบีบเจลเพิ่มลงไปและเล้าโลมจนมันได้ในที่สุด
"อ๊ากกกกกกกก!!" วอนกรีดร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวด ร่างนั้นนิ่งไปครู่...ตาเขาเหลือกด้วยเพราะความเจ็บแน่น นทีไม่กล้าขยับทำอะไรอีก...ทุกอย่างมันหยุดอยู่แค่นั้น
"ฮึกกก จะ เจ็บ..." วอนร้องสะอื้นขึ้นมาเงยขึ้นจากแผ่นอกของเต๋ก่อนที่จะค่อยๆพยายามดึงตัวออกโดยการดึงตัวไปข้างหน้า แต่เพราะหมดแรง ยังไม่ทันที่จะดึงร่างตนเองออกจนหลุดพ้นนทีกลับคว้าเอวคนน้องนั้นกลับเข้ามาหาอีกรอบจนทุกคนรวมกันแน่นไปหมด
"อ๊าาา อ่ะ อ๊ะ.." วอนร้องลั่นเพราะแรงกระแทกเข้าหาจนจุกหน้าท้องและต้องเอามือกุมไว้ ในขณะที่เต๋นั้นก็ดูหน้าน้องไปด้วยและดูดเม้มกับยอดตุ่มไตช่วยเพิ่มอารมณ์
.. เลือดจากทางรักไหลซึมออกมาทว่าตอนนี้วอนไม่อยากหยุดอีกแล้ว เขาขยับสะโพกเข้าหาบดเบียดสองแท่งรักด้านหลังเองเพราะต้องการไปต่อ ทำเอานทีไม่รอช้าจับเข้าที่เอววรภพและตะบันเข้าตัวเองต่อไม่หยุด เต๋ชันเข่าขึ้นให้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ก่อนที่บทรักระหว่างสามคนที่เต็มไปด้วยเสียงโหยหวนจะจบลง...ตอนท้ายวรภพสลบเหมือดโดยมีสองร่างนอนก่ายจากทั้งสองฝั่ง
"กูติดใจแล้วว่ะ.." นทีเอ่ยขึ้นก่อนจะพรมจูบลงไปบนหน้าผากมนไม่หยุด
"ให้น้องมันตื่นมาแล้วไม่แช่งพ่อแช่งแม่มึงก่อนเถอะ" เต๋บอกกลั้วขำ อย่าหวังไปถึงเรื่องติดใจและสานต่อให้เขาไม่ด่าพ่อล่อแม่มันก่อนเถอะที่ทำไปขนาดนั้น... สภาพห้องตอนนี้เหมือนเพิ่งมีสงครามมา
"กูไปเอาผ้ามาเช็ดตัวดีกว่า มึงลงไปซื้อยาหน่อย.." นทีว่า
"เรื่องดิ มึงนั่นแหละไปกูจะเช็ดตัวน้องมันเอง.."
"เออ มึงอย่าคิดทำอะไรนะ ไม่งั้นกูฟ้องพ่อมึงแน่!" นทีชี้หน้าคาดโทษ
"ขู่เป็นเด็กเลยมึง.." เต๋ส่ายหน้าก่อนจะผุดลุกขึ้นช้อนตัววอนขึ้นเบามือ
"อืมม จะ เจ็บ.." แม้แต่ตอนละเมอเด็กน้อยก็ย้งตาปรือขึ้นมาพร่ำคำที่ทำเอาคนพี่นึกสงสาร เต๋จูบปลอบลงไปเบาหวิวที่ริมกกหูแล้วเอาตัวน้องไปนอนอยู่ที่อีกห้องหนึ่งแทน ด้วยเพราะสภาพที่ผ่านเรื่องราวเมื่อครู่มานั้นคงไม่มีใครนอนได้ในคืนนี้...
วรภพรู้สึกตัวขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน ร่างกายเขาเหมือนคนเป็นอัมพาตขยับแทบไม่ได้ มันเหมือนโดนตรึงไว้ทั้งร่างจนชาไปหมด โดยเฉพาะช่องทางหลังที่ทำเอาท่อนล่างเหมือนถูกรถทับ
"เชี่ยยย โอ๊ยยยย!" สุดท้ายก็ยังฝืนตนพยุงตัวขึ้นมาจนได้ หันมองไปข้างๆก็ต้องตกใจที่มีใครอีกสองคนนอนอยู่
"เฮ้ยย!" วอนร้องออกมาจนนทีรู้สึกตัวขยี้ตาไปมาก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"ลุกทำไม ไม่เจ็บเหรอ.." นทีถาม
"เชี่ย โอ้ยยย นะ นี่...shit! เวรเอ้ย!!" เขาสบถทันทีเมื่อเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้ชายทีี่เพิ่งเจอนอนถอดเสื้ออยู่ข้างๆพร้อมกับร่างกายตัวเองที่ปวดไปหมดแบบนี้
"อ้าวตื่นแล้วเหรอ ข้าวต้มปลาเสร็จพอดี.." เต๋เปิดประตูเข้ามาก่อนที่จะเอ่ยบอกทั้งคู่
....คราวนี้วรภพหน้าซีดลงกว่าเดิม ก่อนที่จะย้อนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วยกมือกุมขมับ เขาจำได้ลางเลือน...ภาพน่าอายที่ควรจะเป็นแค่ฝันไปแต่ตอนนี้สองคนปรากฎกายข้างหน้าแล้วเพื่อยืนยันว่าภาพที่คิดว่าความฝันนั้นเป็นเรื่องจริง...
เขามีอะไรกับผู้ชายพร้อมกันสองคน!!
"นอนก่อน ไม่สบายด้วยเนี่ย.." นทีว่าพยายามดันตัววอนให้นอนลงแต่กลับโดนสะบัดออก
"ออกไป!!" วอนเอ่ยไล่
"นี่!-.." เต๋กำลังจะเอ่ยว่าเพราะเขาอุตส่าห์จะมาปลุกเพื่อไปกินข้าวกินยาแต่กลับโดนถ้อยคำไล่ตะเพิด...
"บอกให้ออกไปไง!" วอนเอ่ยกับคนทั้งคู่ ซึ่งนทีมองหน้ากับแล้วส่งสัญญาณว่าให้เต๋ว่าให้ทำตามน้ำไป ก่อนที่จะพากันผุดลุกออกไปทั้งคู่...
ปัง..
เสียงประตูปิดลงแล้วพร้อมกับสีหน้าแห่งความเจ็บปวดของวรภพ เขาค่อยๆถดตัวนอนลงเพราะไม่สามารถยันกายไว้ได้ก่อนที่ความรู้สึกหลายอย่างจะตีตื้นขึ้นมา...
ละอายใจ...
กลัว...
และเจ็บปวด...
ละอายใจที่เขาทำเรื่องอย่างว่ากับคนที่เพิ่งเจอแม้จะรู้หัวนอนปลายเท้าแล้ว กลัว... ที่ตัวเองเมาจนไม่ได้ขนาดนี้สติมิหนำซ้ำยังทำไปโดยไม่ได้ฝืนใจเพราะจำได้ว่าสนุกไปกับกามอารมณ์ที่สองคนมอบให้ และสุดท้ายเขาเจ็บปวดกับผลลัพธ์ของมัน... ผลลัพธ์ของการกระทำของตนเอง...
ขอบตาที่ร้อนผ่าวปล่อยน้ำตาให้รินไหลออกมาก่อนที่จะสะอื้นจนตัวโยนแล้วผล็อยหลับไป
"มึงจะเอาไง?" เต๋ถามนทีที่ตอนนี้นั่งเงียบตรงข้ามกันอยู่ที่โซฟาหน้าห้องนอน
"ให้เอาไงอะ เขามองหน้ามึงหรือยัง?"
"กูอยากให้น้องมันกินข้าวกินยาก่อน จะโกรธก็ค่อยว่ากัน ต้องไปหาหมอหรือเปล่าก็ไม่รู้.." เต๋นึกเป็นห่วง
"มึงว่าเราทำเกินไปไหม?" นทีถาม
"ลองถามว่าถ้ามึงโดนมึงว่าเกินไปไหม? แต่มันเกิดขึ้นแล้วไงมึงกับกูก็ต้องรับผิดชอบการกระทำ จะโดนเกลียดก็ต้องยอมรับ.."
"มึงจะปล่อยน้องมันไปเหรอ.."
"ไม่!" คราวนี้คนน้องชายตอบหนักแน่น!
"แล้วจะทำไง กูก็ไม่ปล่อยเหมือนกัน... ไม่ใช่กูแน่ๆที่จะไป" นทียืนกรานเข้าให้อีกคน
"มึงกับกูไม่มีปัญหาหรอกนัท ถ้าเรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นได้แล้วอะ แต่น้องมันจะเป็นไง...คิดถึงฝ่ายโน้นก่อนดีกว่า"
"เราไม่ได้บังคับนะเต๋ ถึงแม้มันจะเมาก็เถอะ.."
"งั้นกูไปดูก่อน เดี๋ยวนอนเป็นอะไรอยู่ในห้องทำไง.." เต๋ว่าก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบถ้วยข้าวต้มพร้อมยาเดินเข้าไปข้างในอีกรอบ
เปิดประตูไปก็พบว่าวอนนอนหลับลงไปพร้อมคราบน้ำตาเต็มใบหน้า นทีที่เดินตามเข้ามานั่งอีกมุมหนึ่งของเตียงแล้วทาบมือไปวัดไข้
"วอน..."
"...."
"วอน.." เต๋เรียกคนที่นอนหลับอยู่อีกรอบและคราวนี้วรภพสะลึมสะลือขึ้นมาได้อีกครั้ง
"อย่ามายุ่ง!" วอนว่าพึมพำทันทีที่รู้สึกตัว
"กินข้าวกินยาก่อนแล้วค่อยโกรธ...." นทีที่เห็นอีกคนอุณหภูมิสูงจนไม่ค่อยจะดีบอกขึ้นบ้าง
"จะกลับบ้าน.."
"เดี๋ยวไปส่ง ลุกขึ้นมาก่อนเร็ว มียาแก้ปวดด้วยเนี่ย...เดี๋ยวต้องทายาด้วย" เต๋พยุงให้คนน้องลุกและคราวนี้วอนยอมทำตามคำที่ว่าแต่โดยดี แม้ว่ายังสะบัดมือคนพี่ออกไม่ให้ช่วยเหลือ
"จะทำอะไร!" วอนด่านทีในตอนที่อีกคนกำลังเปิดผ้าห่มออก
"จะทายาให้ มันต้องทาตรง.." นทีว่า
"ไม่ต้อง!" คนที่อายจนแทบจะมุดพื้นตอนนี้แก้มขึ้นสีแดงปลั่ง...
"อย่าดื้อ จะอายทำไมเมื่อคืนมันก็ทำให้.." เต๋ว่าเข้าให้
"ก็ มะ ไม่ต้อง เดี๋ยวทำเอง!" วอนเอ่ยด้วยใบหน้าดุทั้งที่ตะกุกจะกัก นทีเห็นว่ารั้นอย่างนั้นจึงยอมแล้วนั่งมองเต๋ที่กำลังจะตักข้าวต้มขึ้นจ่อปากน้อง...
"ไม่ได้พิการนะ วางไว้นี่แหละเดี๋ยวกินเอง" วอนเอ่ยพร้อมมองค้อน
"อย่าปากดีนักนะ... " นทีว่าขึ้นมาด้วยความระอา ไม่มีเลยสักคราที่อีกคนมีสติแล้วจะพูดจาน่ารักเหมือนเมื่อคืน...
"พอๆเข้าใจแล้วว่ายังไม่โอเค กินให้หมดแล้วกันเดี๋ยวจะเข้ามาดู แล้วก็นอนพักไปก่อนเดี๋ยวพาไปส่ง.." เต๋เห็นท่าไม่ดีและคงยืดยาวรีบตัดบท
Rrrrrrrrr
ยังไม่ทันที่ใครจะได้โต้ตอบอะไรกันต่อเสียงมือถือของวรภพก็ดังขึ้น
"ฮัลโหลแม่?" ลูกชายรับและกรอกลงเสียงไปทันที
('อยู่ไหนวอน โทรไปก็ไม่รับสายนะเมื่อคืน')
"อยู่...อยู่ที่.." เจ้าตัวตอบไม่ได้เพราะไม่รู้ตัวเองอยู่ที่ไหน นทีจึงกระชากมือถือคนน้องไปก่อนจะหลบการแย่งคืนได้แล้วตั้งท่าจะพูดคุยแทน เขาเปิดสปีกเกอร์โฟนให้ได้ยินทุกคน
"สวัสดีครับน้าณีย์...นี่นทีเองนะครับ น้องอยู่กับผมคุณน้าไม่ต้องห่วงครับ"
('อ้าวหรอ ถ้างั้นน้าก็โล่งใจ...รบกวนด้วยนะนัท')
"ไม่ต้องห่วงครับ น้องยังแฮงค์ๆก็เลยมึนอยู่น่ะน้าณีย์ เดี๋ยวยังไงไม่เกินเย็นนี้ผมไปส่งน้องที่บ้านนะครับ" นทีเอ่ยบอกมองหน้าของวอนที่พยายามจะแย่งมือถือคืนแต่นทีกลับจ่อมันไว้ให้พูดโดยเขาตั้งใจจะถือมันไว้เองอย่างนี้
"ฮัลโหลแม่ ฝเดี๋ยววอนวางสายก่อนนะ แล้วก็ไม่ต้องห่วง..." วรภพเอ่ยกับมารดา
('ไม่ห่วงแล้วแหละอยู่กับพี่เขาน่ะ เออแม่กลับภูเก็ตก่อนนะ...ยังไงกลับมาบ้านก็อยู่กันดีๆล่ะสองพี่น้อง') สุณีย์เอ่ยอีกสองสามคำก่อนจะวางสายไป
"เอาคืนมา!" วอนว่าก่อนจะพยายามแย่งมือถือจากนทีคืน
"กินข้าวกินยาแล้วนอนพักไปนั่นแหละ ดีขึ้นแล้วจะไปส่ง" นทีว่าก่อนที่จะพากันเดินออกไปกับเต๋
ใจเต้นแรง...
วรภพไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรหรือจะเสียสติกับเรื่องเมื่อคืนไปแล้วหรือไงถึงได้ใจเต้นเมื่ออยู่กับทั้งสองคนอย่างนี้
ทั้งสายตาดุๆของนทีนั้นที่มันมันช่างกร้าวใจตั้งแต่ที่ได้สบกันตอนเดินชน เขาก็สาละวนด่าอีกคนในใจไปอย่างนั้นเอง ทั้งยังความใส่ใจและความเท่ของเต๋ที่ไม่ได้เคยเจอแล้วมีผลต่อใจที่ไหนมาก่อน...
แล้วยิ่งคิดเรื่องเมื่อคืนตอนที่ทั้งสองคนเรียกชื่อเขาแล้วมันก็ได้แน่....
วรภพรีบสะบัดหัวไล่ความคิดทันทีก่อนที่จะคว้าชามข้าวต้มมากินอย่างทุลักทุเล
"ฟู่ววว.." เขากินมันได้แค่นิดหน่อยก็พ่นลมหายใจออกมาวางมันกลับลงบนโต๊ะแล้วคว้ายามากรอกเข้าปาก
...อย่างอื่นค่อยคิด ขอนอนบรรเทาความเมื่อยล้าและเหนื่อยอ่อนนี่ก่อน ตัวเขาชักจะร้อนขึ้นมาอีกแล้ว
21.10.2020