ตอนที่ 209-210
ตอนที่ 209 : สกัดเม็ดยาสำเร็จ
ฝาหม้อปรุงยาเด้งออก ยาเหลวหลากสีสันขณะนี้พวยพุ่งสู่อากาศ!
กลิ่นหอมตัวยาฟฟุ้งกระจายยิ่งกว่าเมื่อครู่ถึงหลายเท่า!
พบเห็นเช่นนี้เหว่ยอี้ยังไม่กล้าผ่อนคลาย เพราะถัดจากนี้จึงเป็นขั้นตอนสำคัฐในการสกัดเม็ดยา!
“ไป!”
เหว่ยอี้หรี่ดวงตาลงเล็กพร้อมชี้นิ้ว
ทันใดนี้เองที่อัคคีเพลิงสีน้ำเงินแปรเปลี่ยนเป็นมังกร มันเข้ากลืนกินยาเหลวหมดสิ้นในคำเดียว!
นี่คือวิธีการที่เหว่ยอี้ใช้ควบคุมหลังได้รับวิญญาณอัคคีจากหอคอยแห่งการทดสอบ ความสามารถควบคุมอัคคีของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล!
หากก่อนหน้าเหว่ยอี้ทำเช่นนี้ ก็เกรงว่าตัวยาเหลวอันล้ำค่ามหาศาลจะได้กลายเป็นเถ้าธุลี!
ขณะนี้ยาเหลวไหลเวียนอยู่ภายในท้องมังกรอัคคี ภาพฉากที่พบเห็นนี้ราวกับฝันไป
ขณะเดียวกัน อัตราความเร็วการไหลเวียนของตัวยาได้ลดทอนลง ขณะนี้มันเริ่มควบแน่นก่อตัว
หม้อปรุงยาคืออุปกรณ์สำหรับนักปรุงยาที่ใช้เพื่อสกัดเม็ดยาให้สำเร็จ
ทว่านักปรุงยาที่แข็งแกร่งแท้จริงไม่ต้องการหม้อปรุงยา ที่พวกเขาต้องการก็คือใช้อัคคีแทนหม้อปรุงยา!
ขณะนี้ด้วยวิญญาณอัคคีช่วยเหลือ ความสามารถสกัดเม็ดยาของเหว่ยอี้จึงเพิ่มขึ้นหลายส่วน!
ผ่านไปครู่หนึ่ง เม็ดยาค่อยปรากฏในท้องของมังกรอัคคี
เหว่ยอี้สัมผัสมันบางเบา มังกรอัคคีส่งมอบเม็ดยาออกมาให้ก่อนจะเลือนหาย
รับชมเม็ดยาในมือ สีหน้าเหว่ยอี้ต้องปรากฏรอยยิ้ม
เม็ดยาลึกล้ำระดับสูงสุด!
หากกินเข้าไป มันจะช่วยเพิ่มความเร็วได้หลายส่วนในระยะเวลาครู่หนึ่ง!
เม็ดยานี้เปรียบได้กับอาวุธวิญญาณ มันมีการแบ่งชนชั้น
การจัดลำดับเช่นนี้ยังมีการแบ่งระดับต่ำ ปานกลาง สูง และสูงสุด
และเม็ดยาลึกล้ำระดับสูงสุดในมือของเหว่ยอี้ ปกติแล้วสามารถขายได้ที่ราคาเกือบหนึ่งพันผลึกวิญญาณ!
หากเป็นยามปกติ เหว่ยอี้คิดสกัดเม็ดยาสายลมทะยาน โอกาสสำเร็จนั้นมีน้อยกว่าหนึ่งในสิบ
ทว่าด้วยวิญญาณอัคคีช่วยเหลือ อัตราสำเร็จจึงเพิ่มขึ้นเป็นสามในสิบ!
แม้ต้องใช้โชคไปบ้างเพื่อสำเร็จ ทว่ามันก็ทำให้เหว่ยอี้พึงพอใจได้ไม่น้อย
สกัดเม็ดยาลึกล้ำระดับสูงสุดได้สำเร็จเช่นนี้ เป็นการเผยให้เห็นว่าเขาได้ก้าวสู่ความเป็นนักปรุงยาระดับอาจารย์เพิ่มขึ้นอีกก้าวหนึ่งแล้ว!
“นับจากนี้ต้องไปร้านต้นตำรับทุกวัน!”
เมื่อเก็บเม็ดยาสายลมทะยานและหม้อปรุงยาเข้าแหวนมิติเก็บของ เหว่ยอี้จึงตั้งใจอย่างแน่วแน่
……
วันถัดมาช่วงเช้าตรู่
แสงแดดสาดส่องผ่านทางหน้าต่างบ้าน แสงสะท้อนที่ส่องเข้ามาทำให้พบเห็นมวลฝุ่นที่ฟุ้งกระจายภายในอากาศ
พร้อมกันนี้ยังพบเห็นเป็นหมอกโปร่งแสง
นี่คือพลังงานวิญญาณอันเข้มข้น!
กล่าวได้ว่านี่คือผลประโยชน์ที่ระบบมอบให้เถ้าแก่เช่นลั่วฉวนอย่างไม่อาจหาที่ใดเปรียบได้!
พลังงานวิญญาณที่ควบแน่นเช่นนี้ มันเกินกว่าจะเรียกว่าฟ้าประทานให้ด้วยซ้ำ!
ด้วยนาฬิกาชีวิตที่ต้องตื่นเวลานี้ทุกวัน ลั่วฉวนลืมตาขึ้น
จากนั้นเขาจึงหาวก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
ไม่ช้าจึงไปเปิดหน้าต่างรับอากาศบริสุทธิ์จากภายนอกร้าน
เป็นอีกหนึ่งวันที่สดใส!
ล้างหน้าเล็กน้อย จากนั้นจึงทานมื้อเช้าที่เหยาซือหยานทำให้ ร้านต้นตำรับจึงได้เวลาเปิดอย่างเป็นทางการ
และก็เหมือนดังทุกครั้ง ลั่วฉวนย้ายตัวเองไปนอนทอดกายบนเก้าอี้ยาวที่หน้าร้าน
เขามักจะนอนทอดตัวยาวโดยใช้มือค้ำศีรษะเช่นนี้พร้อมสำราญกับแสงตะวันที่อาบไล้
ชีวิตถึงกับสุขสบายได้เพียงนี้!
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าเดินใกล้เข้ามา
เป็นร่างอันทรงเสน่ห์เดินเข้ามาภายในตรอก
ผู้มาเยือนสวมใส่ชุดกระโปรงสีม่วงพร้อมเอวบางพลิ้ว ชุดของนางยังแนบตัวเป็นการขับเน้นให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกาย
ใบหน้าของนางเปื้อนยิ้ม พบเห็นนางคล้ายกับพบเห็นฤดูใบไม้ร่วงมาเยือนอย่างไรอย่างนั้น
ด้วยใบหน้าอันสมบูรณ์แบบ เสน่ห์ที่เผยให้เห็นอย่างเด่นชัด เหล่านี้มากพอจะเรียกว่าโฉมงามล่มเมือง!
“อรุณสวัสดิ์เถ้าแก่”
ลั่วฉวนมองที่หลิวลู่อวี่ก่อนจะรับคำ “อืม” เหมือนดังทุกที
ตอนที่ 210 : เป็นฝีมือเถ้าแก่
โชคร้าย ที่ลั่วฉวนมีภูมิต้านทานเรื่องราวเช่นนี้สูงล้ำ
หรือเรียกได้ว่าด้านชา
รับฟังคำตอบรับราบเรียบของลั่วฉวน หลิวลู่อวี่จึงลอบกัดฟัน
“ไม่โกรธ! ไม่โกรธ...”
หลิวลู่อวี่ข่มใจตนเอง
ด้วยไม่คิดกล่าวอะไรอื่นอีก หลิวลู่อวี่จึงตรงเข้าภายในร้าน
ลั่วฉวนยังต้องเผยความสงสัย
นี่มันเรื่องอะไร?
ไฉนนางดูโกรธเพียงนั้นกัน?
คราวหน้าไม่ยุ่งด้วยจะดีกว่า
ช่างเป็นเรื่องเข้าใจยาก
“อรุณสวัสดิ์พี่ซือหยาน”
เมื่อเข้ามาในร้าน หลิวลู่อวี่จึงเผยยิ้มกล่าวทักทายเหยาซือหยานด้านหลังโต๊ะรับรอง
ขณะเดียวกันนี้นางก็สงบใจลงได้แล้ว
สำหรับเหยาซือหยาน ลูกค้าแทบทุกคนของร้านต้นตำรับทราบตัวตนและกำลังของนางดี
บรรดาผู้เยาว์ทั้งหลายต่างเรียกหานางเป็นพี่ซือหยาน
“อรุณสวัสดิ์” เหยาซือหยานยิ้มรับ “เหตุใดวันนี้มาแต่เช้าตรู่?”
“ก็เพราะต้องการเล่นหอคอยแห่งการทดสอบ รู้สึกว่าวันนี้ข้าจะได้พบภารกิจในโหมดทั่วไปจนได้รับรางวัลแห่งตำนานมาครอง!” น้ำเสียงของหลิวลู่อวี่เผยความตื่นเต้น
เหยาซือหยานจึงยิ้มตอบ “ขอให้สมดังปรารถนา”
จากมุมมองของเหยาซือหยาน รางวัลแห่งตำนานอะไรนั่นก็แค่ของง่ายได้รับมา
เมื่อวานนางเล่นอยู่หลายชั่วโมงจนได้พบเจอภารกิจไม่ใช่น้อย รางวัลของภารกิจเหล่านั้นแทบทั้งหมดคือระดับตำนาน
นี่คือความแตกต่างระหว่างคนมีโชคและคนธรรมดา...
“ว่าไปแล้ว พี่ซือหยาน เมื่อวานนี้ห้าคนที่ขอบเขตทดสอบเต๋าจากตำหนักจันทราสีเงินหายตัวไปอย่างลึกลับหลังจากเข้ามายังนครจิ่วเหยา ท่านพอได้ยินอะไรบ้างหรือไม่?”
หลิวลู่อวี่คล้ายคิดขึ้นมาได้ สีหน้าสงสัยขณะนี้เผยเด่นชัด
เรื่องนี้แพร่กระจายจนทั้งเมืองต่างทราบภายในวันเดียว
ผู้คนในนครจิ่วเหยาต่างพูดคุยกันถึงเรื่องนี้ แน่นอนว่าไม่เว้นแม้แต่เหล่าผู้ฝึกตน
ขณะเดียวกันยอดฝีมือลึกลับที่สังหารภาพฉายจิตวิญญาณของฉู่หยางผิงก็อยู่ที่นครจิ่วเหยา จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ยังไม่เผยตัว
หากนำมาปะติดปะต่อ ผู้คนย่อมต้องได้ทราบความจริงอันน่าตื่นตะลึง!
สองเรื่องราวนี้สมควรเกี่ยวข้องกันอย่างมหาศาล!
บางทีอาจเป็นเรื่องการล้างแค้น!
กระนั้นตอนนี้เป็นอย่างไร?
ยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าห้าคนมาเยือนนครจิ่วเหยา ไม่ช้ากลับเลือนหายโดยไม่ทราบข่าวคราว
แม้ไม่พูดกล่าว ก็ทราบว่าสมควรเกิดเรื่อง อย่างไรแล้วก็มีหลายคนพบเห็นกลุ่มคนทั้งห้าเผยท่าทีคิดลงมืออย่างแน่วแน่
กระนั้นผลลัพธ์กลับกลายเป็นเกินคาดคิด
มาเยือนอย่างยิ่งใหญ่ แต่แล้วก็เหมือนดังครั้งก่อน เหล่านั้นเลือนหายไปอย่างลึกลับ
หลายคนต่างเชื่อ ว่าในนครจิ่วเหยาแห่งนี้มียอดฝีมือผู้ซึ่งแข็งแกร่งอย่างน้อยขอบเขตราชันเก็บตัวอยู่!
“เป็นฝีมือเถ้าแก่เอง!” เหยาซือหยานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบรับด้วยความนึกสนุก
พร้อมกันนี้นางยังหันสายตามองไปทางลั่วฉวน
“แค่ก แค่ก แค่ก...”
หลิวลู่อวี่เผยสีหน้าแข็งค้างจนต้องกระแอมไอออกราวสำลักน้ำลาย
ดวงตาของนางเบิกกว้าง อารมณ์ขณะนี้คือแตกตื่นอย่างไม่อาจปิดบังได้มิด
ขณะเดียวกันความรู้สึกหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในใจของนาง
เรื่องราวใหญ่โตทั้งหลายที่นางทราบว่าเกิดขึ้นในนครจิ่วเหยา ขณะนี้มันคล้ายถูกนำมาเชื่อมต่อกัน และทั้งหมดได้ชี้รวมกลับมายังร้านต้นตำรับ!
หรือกล่าวให้ชัดเจนยิ่งกว่า คือการเชื่อมโยงกลับมายังเถ้าแก่ร้าน!
“กลายเป็นฝีมือเถ้าแก่นี่เอง ข้าควรคิดได้แต่แรก” หลิวลู่อวี่เผยยิ้มขื่นขมตอบรับก่อนจะหันมองทางลั่วฉวน
ลั่วฉวนหาได้ตอบรับใดไม่
อย่างไรเขาก็เป็นเช่นนี้
กระนั้นหลิวหลู่อวี่กลับต้องเกิดความคิดแล่นรวดเร็ว เถ้าแก่ที่ดูไร้พิษภัยกับลูกค้าในร้าน แท้จริงกลับกลายเป็นต้นตอของเรื่องราว
ภาพลักษณ์ที่เห็นกับที่เป็นคล้ายผิดกันอย่างสิ้นเชิง!
