ตอนที่ 203-204
ตอนที่ 203 : จืดจาง
เหยาซือหยานมองที่พิษอสรพิษบนแขนต้องขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ
ใช่ เป็นความรังเกียจ!
สายตานางมองไปทางอสรพิษหมอกดำ จิตสังหารอันรุนแรงพวยพุ่งในดวงตาของนาง...
ถัดจากนั้นไม่กี่ชั่วลมหายใจ
อสรพิษหมอกดำจึงล้มร่างกับพื้นในสภาพถูกฉีกกระชากออก เกล็ดสีดำของมันกระเด็นกระจายทั่วทิศ
เป็นสภาพอันชวนสังเวช!
หลังกระตุกร่างไม่กี่ครั้งมันก็สิ้นชีวิต
อสรพิษหมอกดำตกตาย
ด้วยโยนกิ่งไม้ในมือทิ้ง เหยาซือหยานเดินไปยังธารน้ำก่อนจะชำระล้างพิษอสรพิษบนแขนออกไป
พร้อมกันนี้เสียงแจ้งเตือนได้ดังขึ้น
“สังหารอสรพิษหมอกดำ ได้รับค่าประสบการณ์สองร้อยแต้ม”
“ค่าประสบการณ์เต็ม เลื่อนสู่ระดับที่หนึ่ง!”
……
“ค่าประสบการณ์เต็ม เลื่อนสู่ระดับที่สี่!”
“ภารกิจจำกัดระยะเวลาเสร็จสิ้น โปรดรับรางวัลภายในเวลาที่กำหนด”
พร้อมกันนี้ออร่าได้พวยพุ่งออกจากร่างของนาง
“ระดับที่สี่? คล้ายว่าจะทัดเทียมขอบเขตหลอมกายระดับที่สี่”
ด้วยรับรู้ถึงพลังใหม่ที่เพิ่มเข้ามา เหยาซือหยานพึมพำกับตนเอง
“หือ? นี่อะไรกัน?”
หางตาของเหยาซ์อหยานพลันได้เห็นอะไรบางอย่างสีม่วง
สีม่วงนี้ซุกซ่อนในช่องหินเอาไว้
เหยาซือหยานก้าวเดินเข้าไป พบว่าเป็นดอกไม้สีม่วง
มันดูคล้ายกับดอกกล้วยไม้ขาวก่อนหน้านี้ ทว่าสีแตกต่าง
เหยาซือหยานเด็ดมันออก เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง
“กล้วยไม้สีม่วง กล้วยไม้สีขาวสามารถพัฒนาเป็นกล้วยไม้สีม่วง มันคือสมุนไพรระดับสวรรค์ เมื่อใช้งานจะทำให้ได้รับภูมิต้านทานพิษอย่างถาวร”
เหยาซือหยานเผยความประหลาดใจ
ผลลัพธ์ระดับนี้ไม่ยิ่งใหญ่เกินไปหรือ?
ด้วยไม่คิดอะไรมาก เหยาซือหยานกินกล้วยไม้สีม่วงโดยทันที
นางรับรู้ได้ถึงพลังงานพิเศษที่ปรากฏและกระจายภายในร่าง
และไม่ช้ามันก็ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว ร่างกายกลับคืนสภาวะปกติ
กระนั้นเหยาซือหยานทราบ ว่าภายหน้าหากต้องถูกพิษอีก เช่นนั้นภูมิต้านทานพิษจะช่วยนางได้อย่างมหาศาล!
เหยาซือหยานหันสายตามองทางสัญลักษณ์ภารกิจที่สว่างวูบวาบ จากนั้นจึงเลือกเพื่อรับรางวัล
ทันใดนี้เองที่ม้วนคัมภีร์ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้า
ด้วยกางม้วนคัมภีร์ออก เสียงประกอบดังขึ้น ทว่าเหยาซือหยานไม่ได้ตกใจ
พร้อมกันนี้แสงสว่างสีทองได้เบ่งบานออกอย่างงดงาม
“ทองคำแห่งตำนาน!”
เหยาซือหยานเผยสีหน้างุนงง
“นี่มันอะไรกัน?”
ที่หน้าผากของเหยาซือหยานได้ปรากฏเส้นสีดำจำนวนหนึ่ง
โชคดีที่ไม่ช้าแสงสีทองได้เลือนหาย จากนั้นหน้าต่างข้อความจึงปรากฏต่อหน้านาง
“จืดจาง : ลดทอนสัมผัสตัวตนอย่างมหาศาล”
คำอธิบายนี้ออกจะสั้นไปบ้าง
ที่หน้าต่างทักษะของนาง มันปรากฏชื่อไว้
เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะเผยดวงตาเบิกกว้างเล็กน้อย
ลดทอนสัมผัสตัวตนงั้นหรือ?
สำหรับมือสังหารเช่นนาง นี่ถือเป็นความสามารถวิเศษแล้ว!
ทราบกันดีว่าเหยาซือหยานคือมือสังหารอาชีพ!
นางทราบชัดดี ว่าสำหรับมือสังหาร สิ่งสำคัญคือการซ่อนเร้นตัวตน
ด้วยความสามารถนี้ มันจะยิ่งขับเน้นให้นางแข็งแกร่งขึ้น!
“แต่ตอนนี้ความสามารถนี่คงยังใช้อะไรไม่ได้มาก”
ด้วยครุ่นคิดพักหนึ่ง เหยาซือหยานยิ้มก่อนจะเผยความอบอุ่นในดวงตา
ที่ร้านต้นตำรับ ชีวิตนั้นสุขสบายเกินไปขนาดไม่ต้องสู้หรือลงมือ
ขณะนี้ดึงสติกลับคืน เหยาซือหยานค่อยพิจารณาร่างอสรพิษหมอกดำ
แม้ยังไม่ทราบว่าร่างนี้มีพิษหลงเหลือหรือไม่ ทว่าก็ไม่ควรให้สูญเปล่า
เหยาซือหยานเก็บมันไว้ในมิติเก็บของ...
ขณะเหยาซือหยานได้รับภารกิจ ผู้เล่นอื่นก็โชคดีได้รับเหรียญภารกิจเช่นเดียวกัน
ตอนที่ 204 : ยอดภูเขาน้ำแข็งแห่งร้านต้นตำรับ
หลิวลู่อวี่ได้รับภารกิจ
งานที่นางต้องไปทำคือค้นหาพืชพรรณพิเศษ
แม้ต้องทำหลายอย่าง แต่ผลลัพธ์ไม่แย่ ภารกิจสำเร็จอย่างงดงาม
รางวัลที่ได้คือการเพิ่มพลังจิตหนึ่งในร้อย
แม้หนึ่งในร้อยนี้น้อยมาก ทว่าเมื่อพื้นฐานกว้างใหญ่ หนึ่งในร้อยก็ถือว่ามหาศาลได้
แน่นอนว่าหลิวลู่อวี่ขณะนี้ยังไม่คิดเชื่อเรื่องราว
เรื่องอย่างที่โลกเสมือนจริงส่งผลกระทบถึงโลกจริงได้ เรื่องนี้ไม่ว่าใครได้ยินต่างก็ต้องคิดว่าไม่อาจเป็นไปได้
ถัดจากนั้นนางจึงออกหาภารกิจอื่นต่อ...
เหว่ยอี้เองก็ได้รับภารกิจมาโดยโชคนำพา
ก็เหมือนดังเหยาซือหยาน เป็นการสังหารสัตว์อสูร
ทว่าเขาไม่ได้โชคดีเช่นนั้น โชคที่สุ่มมาไม่ใช่ทองคำแห่งตำนาน
ทว่าเป็นทักษะควบคุมอัคคีที่พิเศษ
มันเป็นทักษะดูไร้ประโยชน์สำหรับผู้ฝึกตนส่วนใหญ่
ทว่ากับเหว่ยอี้นั้นไม่ใช่!
อย่าได้ลืมว่าตัวเขาคือศิษย์ของหุบเขาโอสถ!
เขาคือนักปรุงยา!
นักปรุงยาหากคิดสกัดเม็ดยา เช่นนั้นก็ต้องใช้อัคคีเพลิง
ทักษะควบคุมอักคีคือความวิเศษประการหนึ่งสำหรับเหว่ยอี้!
ท่ามกลางกลุ่มศิษย์สถาบันวิญญาณเมฆา ก็มีบางคนได้รับภารกิจ...
เมื่อตี้อู๋อู่หยิงหมดระยะเวลาเล่นเกมจึงถอดหมวกออก เขายังเผยความสับสนผ่านทางสายตา
หลังได้เล่นระบบท้าทายกระจกและโหมดท้าทายอยู่พักหนึ่ง เขาจึงคิดเรื่องระบบฝึกสอนทำอาหารที่เคยได้เห็น
ตามที่ทราบและเข้าใจ แม้ชื่อของอาหารบางอย่างจะดูแปลกไปบ้าง แต่มันก็น่าสนใจ!
ด้วยความสงสัย ตี้อู๋อู่หยิงจึงเลือกเข้าไปเล่น
ถัดจากนั้น ตัวเขาราวกับได้เปิดประตูสู่โลกใบใหม่!
ด้วยเพียงมีดทำครัว มันถึงกับสามารถสังหารตัวตนทรงอำนาจล้นพ้นได้!
ในโลกใบนี้ถึงกับมีสัตว์อสูรชวนสะพรึงเช่นนั้นคงอยู่ด้วย!
เรื่องราวเหล่านี้เป็นผลให้ตี้อู๋อู่หยิงต้องตื่นตะลึง!
ตี้อู๋อู่หยิงค่อยได้ตระหนัก ว่าร้านต้นตำรับที่ตนรู้จักมันเพียงแค่ส่วนยอดของภูเขาน้ำแข็ง!
“เถ้าแก่ ภาพทุกสิ่งอย่างในระบบฝึกสอนทำอาหารคือของจริงหรือ?”
ตี้อู๋อู่หยิงมองทางลั่วฉวนพร้อมเอ่ยคำถามขึ้น
ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “ถูกต้อง”
ตี้อู๋อู่หยิงต้องสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมสะกดข่มความแตกตื่นไว้ภายใน
เป็นของจริง!
ในโลกใบนี้ถึงกับมีผู้ฝึกตนระดับนั้นคงอยู่!
ทวีปเทียนหลัน ตระกูลตี้อู๋ ชื่อเสียงของพวกเขาเป็นเพียงส่วนเล็กจ้อย!
สำหรับโลกใบนี้ มันไม่ต่างอะไรกับหยดน้ำในมหาสมุทร!
ด้วยเหตุนี้ตี้อู๋อู่หยิงจึงเกิดความประทับใจเป็นล้นพ้น!
เพราะนี่จะเป็นหนทางให้เขาได้รับกำลังอันแข็งแกร่งมา!
“บอกกล่าวเอาไว้ว่าโหมดทั่วไปไม่ใช่เป็นอย่างที่เจ้าคิด” ลั่วฉวนกล่าวคำขึ้น
ตี้อู๋อู่หยิงเผยความสงสัย “เถ้าแก่หมายความถึงอะไร?”
ลั่วฉวนจึงชี้ทางหลิวลู่อวี่และเหว่ยอี้ที่กำลังเล่นอยู่
ความหมายนั้นกระจ่างชัด
รับชมด้วยตนเอง
คณะศิษย์ของสถาบันวิญญาณเมฆามาเยือนก่อน ขณะนี้หมดเวลาจึงกลับไปกันแล้ว
ด้วยเหตุนี้จึงเหลือเพียงหลิวลู่อวี่และเหว่ยอี้ที่ยังเล่นเกมอยู่
ตี้อู๋อู่หยิงเดินเข้าไปรับชม
พบเห็นภาพปรากฏบนหน้าจอ ตี้อู๋อู่หยิงเกิดความสงสัย
ภาพที่เห็นทั้งสองหน้าจอคล้ายกัน หรือจะเป็นสถานที่เดียวกัน?
อีกทั้งยังคล้ายทั้งสองกำลังหาอะไรบางอย่าง
เรื่องน่าขบขันคือทั้งสองทำอะไรเชื่องช้าและงุ่มง่ามประหนึ่งคนทั่วไป
ถึงตรงนี้ตี้อู๋อู่หยิงคล้ายคิดอะไรขึ้นได้
เขาได้ตระหนักถึงหน้าต่างข้อมูลที่มุมล่างของหน้าจอ มันทำเขาตื่นตะลึง
กลายเป็นว่าอีกฝ่ายที่เล่นอยู่มีกำลังอย่างจำกัด ดังนั้นภาพที่เห็นจึงไม่น่าแปลกใจใด!
