ตอนที่ 201-202

ตอนที่ 201 : สังหารอสูรอสรพิษ

เพราะขณะนี้กำลังของแต่ละคนคือคนธรรมดา ระดับตัวละครคือศูนย์ ความเร็วการสำรวจจึงเป็นไปอย่างเชื่องช้า

ด้วยเชิญสองคนอย่างเหว่ยอี้และหลิวลู่อวี่เข้าร่วม ก็คือแนวคิดว่ามีคนเยอะกว่าอย่างไรก็ดี

“ไม่เป็นไร ข้าคิดเล่นด้วยตนเอง” เหว่ยอี้ส่ายศีรษะเลือกปฏิเสธ

“ข้าด้วย” หลิวลู่อวี่กล่าวตอบ

“ไม่เป็นไร” กลุ่มศิษย์เผยความผิดหวังเล็กน้อย ทว่าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

ขณะนี้พวกเขาจึงเริ่มออกสำรวจในป่ารกทึบในทิศทางอื่น

ทะเลสาบกว้างใหญ่ กำลังคนมีน้อย คิดออกสำรวจเป็นวงกว้างนั้นไม่อาจทำได้

“เช่นนั้นไว้พบกันใหม่” เหว่ยอี้เลือกทิศทางหนึ่งก่อนจะเดินเข้าป่าไป

หลิวลู่อวี่หรี่ดวงตาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปยังอีกทางหนึ่ง...

เหยาซือหยานขณะนี้กำลังหอบหายใจเบา

นางรับชมทิศทางที่เลือกมา ที่ตรงหน้าคือป่ารกทึบ

“อะไรกัน?”

เหยาซือหยานรับชมสถานที่พลางประหลาดใจ

ที่นี่คล้ายกับมีอะไรซุกซ่อนอยู่ภายใต้ใบไม้ที่ร่วงหล่นกองสุม

หากไม่ใช่แสงแดดส่องสะท้อน เช่นนั้นจะไม่มีทางพบเห็น

เหยาซือหยานเร่งรีบก้าวเดินไปกวาดเอากองใบไม้ออกจนเผยสิ่งที่อยู่เบื้องล่าง

เป็นเหรียญทองคำที่มีการแกะสลักเอาไว้สองคำ

“ภารกิจ”

“นี่คืออะไรกัน?” เหยาซือหยานหยิบเหรียญขึ้นมาด้วยความสงสัย

พริบตานี้เองที่เหรียญกลับกลายเป็นส่องสว่าง

พร้อมกันนี้เสียงได้ดังขึ้นในโสดประสาทของเหยาซือหยาน

“ภารกิจจำกัดเวลา ท่านต้องการรับหรือไม่?”

พร้อมกันนี้หน้าต่างโปร่งแสงบ่งบอกตัวเลือกได้ปรากฏตรงหน้า

เหยาซือหยานเกิดความสงสัยต่อเรื่องราว

นางแทบจะชินกับของประหลาดที่เถ้าแก่มักสร้างขึ้นแล้ว...

โดยไม่ลังเลใด เหยาซือหยานเลือกรับ

“ตอบรับภารกิจเรียบร้อย

ภารกิจปัจจุบัน : สังหารสัตว์อสูรอสรพิษ

ระยะเวลาคงเหลือ : 59 นาที 59 วินาที

รางวัล : ไม่ระบุ”

หน้าต่างข้อความปรากฏตรงมุมล่างขวาสายตาของเหยาซือหยาน

พร้อมกันนี้นางยังได้เห็นเครื่องหมายตกใจสีแดงกระพริบราวกับย้ำเตือนนางตลอดเวลา

อีกทั้งยังปรากฏแผนที่เล็กที่มีจุดสีแดงและสีขาวปรากฏ

จุดสีแดงกระพริบ นั่นสมควรเป็นตำแหน่งของรังสัตว์อสูร

ส่วนจุดสีขาว คือตำแหน่งที่เหยาซือหยานคงอยู่

บอกกล่าวตามตรง เหยาซือหยานไม่ทราบว่าสถานการณ์นี้ควรกล่าวอะไรออกดี

หากเป็นผู้เล่นทั่วไป ก็เกรงว่าจะกายแข็งทื่อทันทีที่ได้รับภารกิจ

สัตว์อสูรอสรพิษ!

ไม่ว่าด้วยอะไร นั่นย่อมต้องเป็นประตูแห่งการฝึกตนที่เปิดอ้า!

ผู้เล่นในหอคอยแห่งการทดสอบเพียงเพิ่งเข้ามาเยือนโลกนี้กันได้ไม่กี่ชั่วโมง

ระดับสูงสุดขณะนี้คือมู่หรงไห่เถิงที่โชคดีจัดการจ่าฝูงหมาป่าสีเทาได้

และขณะนี้ยังเพียงระดับที่สี่

เนื้อหาที่ให้ไปจัดการสัตว์อสูรอสรพิษนี้ออกจะสูงเกินไป!

ทว่าเหยาซือหยานไม่ใช่!

กำลังแท้จริงของนางคือขอบเขตราชัน!

แม้ขณะนี้ไร้ซึ่งการฝึกฝน แต่วิสัยทัศน์และประสบการณ์การต่อสู้ยังคงมี!

และอย่าได้ลืมเลือน นางคืออันดับหนึ่งในเทียบอันดับมือสังหาร!

กระทั่งถูกเรียกขานเป็นราชันสังหาร!

กล่าวได้ว่าตราบเท่ามีโอกาสอันเหมาะสม ต่อให้เป็นระดับศูนย์เช่นเหยาซือหยานตอนนี้ ก็ไม่มีทางสังหารสัตว์อสูรระดับยี่สิบหรือสามสิบโดยอาศัยการลอบโจมตีได้!

น่าเสียดายที่ขณะนี้ไร้ซึ่งอาวุธ และเหยาซือหยานตอนนี้ก็น่าจะเพียงจัดการสัตว์อสูรได้แค่ระดับที่ยี่สิบ

ด้วยตามจุดสีแดงบนแผนที่ไป ไม่ช้าจึงได้พบธารน้ำ

เสียงน้ำหลากดังต่อเนื่อง อากาศค่อนข้างชื้น

ความชื้นและความเย็นคือสภาพแวดล้อมที่อสรพิษชื่นชอบ!

เหยาซือหยานพิจารณามอง เป็นดังที่คิดไว้ เคียงข้างธารน้ำมีอสรพิษสีเทาร่างใหญ่ยาวกว่าสี่เมตร!

นัยน์ตาอสรพิษเย็นเยือกจับจ้องสภาพแวดล้อม ทั้งยังเผยเขี้ยวพิษพร้อมพ่นออก

อีกทั้งรอบด้านยังปรากฏหมอก มันราวกับภาพที่จะพบเห็นก็มีเพียงแต่ในฝัน

ตอนที่ 202 : บัพต้านพิษ

ภายในพื้นที่หมอกควัน พืชพรรณทั้งหลายต่างโรยรา

เป็นหมอกพิษ!

“เป็นปัญหาแล้วสิ”

เหยาซือหยานขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะนี้ครุ่นคิดว่าจะตอบโต้อย่างไรดี

ระหว่างทางใช้เวลาไปมากแล้ว ดังนั้นระยะเวลาภารกิจจึงเหลืออยู่เพียงครึ่ง

เหยาซือหยานหันมองรอบก่อนดวงตาจะเผยประกาย

ที่ปลายสายตาของนาง พบเห็นเป็นดอกไม้สีขาวสุกสว่างราวดวงดาวที่มีพุ่มไม้ล้อมไว้

กลิ่นหอมอ่อนจางปรากฏในอากาศ เป็นกลิ่นที่ดี

“นั่นแหละ!” ใบหน้าเหยาซือหยานเผยยิ้ม

นางโค้งตัวลงก่อนจะเด็ดเอาดอกไม้สีขาวออกมาจำนวนหนึ่ง

รอบด้านนี้คือสภาวะความเป็นพิษสูง เจ้าสิ่งนี้คงอยู่รอดได้ภายในระยะหนึ่งร้อยก้าว ดังนั้นสมควรมีฤทธิ์ต้านพิษ

พบเห็นดอกไม้สีขาว นางทราบทันทีว่านั่นคือทางออก

อย่าได้ลืมตัวตนแท้จริงของเหยาซือหยาน นางคือราชวงศ์สัตว์อสูร

หากจะทราบเรื่องราวเช่นนี้ก็ไม่ได้มีอะไรน่าประหลาดใจ

เมื่อดอกไม้สีขาวถูกเด็ดออก เสียงจึงปรากฏในโสดประสาทรับฟัง

“ได้รับกล้วยไม้ขาว มีฤทธิ์ต้านทานหมอกพิษสีดำของอสรพิษชั่วระยะเวลาหนึ่ง”

เหยาซือหยานชะงักก่อนจะเผยยิ้มได้

เสียงนี้คล้ายเป็นตัวอธิบายเรื่องราวในโหมดทั่วไป

ของที่เถ้าแก่สร้างนอกจากประหลาดแล้ว ยังถือว่ามากประโยชน์และเข้าใจคิด!

ใบหน้าเรียบเฉยของลั่วฉวนปรากฎในใจเหยาซือหยาน มันทำนางหน้าแดงเล็กน้อย

เมื่อดึงสติกลับคืนแล้วนางจึงกินกล้วยไม้ขาว จากนั้นจึงพบเห็นคำ “ภูมิต้านทานหมอกพิษสีดำ” ปรากฏที่หน้าต่างข้อมูลตัวละครของนาง

นางขณะนี้ทราบแน่แก่ใจ

ถัดจากนั้นจึงหักกิ่งไม้เพื่อคิดใช้เป็นอาวุธ

ถือว่าไม่เลว เป็นอาวุธใช้งานชั่วคราวยังพอไหว

ทุกเงื่อนไขพร้อมแล้ว เหยาซือหยานไม่คิดรอคอย

นางเข้าใกล้ตำแหน่งของอสรพิษหมอกดำอย่างเงียบงัน

ฟ่อ!

ขณะเหยาซือหยานเข้าสู่ระยะสามเมตรจากร่างอสรพิษหมอกดำ ทันใดนี้เองที่มันเชิดหัวขึ้น

นัยน์ตาอสรพิษจับจ้องยังทิศทางที่เหยาซือหยานอยู่ คล้ายกับมันพบเห็นร่องรอยของนาง!

เหยาซือหยานถอนหายใจ

เหมือนว่าวิธีลักลอบโจมตีจะไม่อาจทำได้

แต่ก็ไม่เป็นไร ถือว่าประหยัดเวลาไปได้เยอะ

นางแค่นเสียงก่อนร่างนั้นจะทะยานประหนึ่งผีเสื้อรุกเข้าใกล้!

แม้ไม่มีออร่าใด ทว่าประสาทสัมผัสนั้นยังคงมีให้ใช้งาน!

นี่คือท่วงท่าของยอดฝีมือที่ผ่านการฝึกปรือมานับไม่ถ้วน!

หากเป็นโลกจริง แต่ให้ไร้ระดับการฝึกฝน เหยาซือหยานก็เพียงอาศัยออร่าอันเป็นเอกลักษณ์ของราชวงศ์สัตว์อสูรทำให้สัตว์อสูรทั่วไปยอมศิโรราบได้

ทว่าโหมดทั่วไปนี้ไม่อาจทำเช่นนั้น

เห็นได้ชัดว่าเถ้าแก่ไม่คิดให้เกิดความเหลื่อมล้ำใดในเกม

อสรพิษหมอกดำจับจ้องเหยาซือหยานไม่วางตา

คมเขี้ยวสีขาวในปากยาวหลายนิ้ว ขณะนี้มันเผยประกายแสงเย็นเยือก!

เหยาซือหยานเอี้ยวตัวหลบ เอวบางพลิ้วไหวนั้นบิดในองศาที่มนุษย์ไม่มีทางกระทำ การโจมตีผ่านพ้นตัวนางไป

โอกาส!

ยามนี้เองที่ประกายแสงเจิดจ้าลุกโชนในดวงตาเหยาซือหยาน

กิ่งไม้ฟาดออกรวดเร็ว กระทั่งเสียงแตกหักยังดังลั่นก้อง มันทิ่มแทงเข้าใส่ดวงตาข้างหนึ่งของอสรพิษหมอกดำ!

ฟึ่บ!

ดวงตาข้างนั้นระเบิดกระจายออกเผยของเหลวภายในไหลหลั่ง!

ฟ่อ!

ร่างอสรพิษหมอกดำล้มกับพื้นพร้อมบิดตัวไปมารุนแรง

ต้องกำจัดให้สิ้นซาก

ร่างเหยาซือหยานทะยานถอยห่างเว้นระยะ

นางไม่คิดหย่อนความระวังต่ออสรพิษหมอกดำ นัยน์ตาของนางยังเผยความระแวดระวัง

ด้วยตัวตนสัตว์อสูรราชวงศ์ นางทราบดีว่าสัตว์อสูรสามารถทำในสิ่งที่ผู้คนทั่วไปไม่อาจจินตนาการถึงได้เพื่อรักษาชีวิตยามวิกฤต!

กระทั่งว่าเป็นโลกเสมือน เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น!

และเพียงอึดใจถัดมานั้น...

อสรพิษหมอกดำที่ร่างบิดเบี้ยวไปมาได้อ้าปากออกเล็งคมเขี้ยวใส่เหยาซือหยาน

ฟึ่บ!

มันพ่นสองพิษสีเขียวซีดจางออกมา!

นัยน์ตาเหยาซือหยานหดแคบคิดอ่าน

แต่แล้วความเร็วพิษที่พุ่งมานี้มากจนเกินไป มันร่วงหล่นเข้าใส่แขนเสื้อของนาง

ฟู่ ฟู่...

เสียงประหลาดดังขึ้น แขนเสื้อถูกย่อยสลายกลายเป็นรูเผยให้เห็นผิวขาวเบื้องใต้

ทั้งยังมีหยดพิษร่วงหล่นใส่หลังมือของเหยาซือหยาน ทว่าความสามารถต้านทานพิษทำให้นางไม่รู้สึกเจ็บปวดใด

“ภูมิต้านทานพิษอสรพิษหมอกดำ” ผลลัพธ์ของบัพนี้ดีเยี่ยม!