ตอนที่ 14 ผมอยากมีภรรยา

เหมาเยซื่อยกมือขึ้นขัดจังหวะเฉียวเมียนเมียน ก่อนที่เธอจะพูดจบ

“ก่อนที่คุณเฉียวจะมาพบผม คุณก็น่าจะรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าผมไม่ได้ผ่าตัดมาหลายปีแล้ว”

“ฉันรู้ค่ะ” เฉียวเมียนเมียนพยักหน้า “แต่ฉันเชื่อว่าคุณเหมาเป็นคนมีฝีมือและเป็นคนดี คงไม่ปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องตาย”

“คนดีเหรอ?”

เหมาเยซื่อหัวเราะเบา ๆ ราวกับได้ยินอะไรที่น่าสนใจ เขาวางเอกสารในมือลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปหาเฉียวเมียนเมียน

เขาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าชายคนนี้มีรูปร่างสูงใหญ่ขนาดไหน สูงประมาณ 1.88 เมตร ขณะที่เธอสูง 1.68 เมตร ซึ่งถือว่าสูงสำหรับผู้หญิง แต่เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าเขา เธอยังอยู่ต่ำกว่าคอเขาเสียอีก

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา พวกเขาอยู่ใกล้กันมากเกินไป จนเธอได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเขาที่แทรกซึมเข้ามาในปอด กลิ่นหอมแบบผู้ชายที่ทำให้เธอหัวใจเต้นรัว ใบหน้าเธอเริ่มแดงระเรื่อ แต่เธอไม่สามารถขยับตัวหรือถอยห่างออกมาได้

“คุณเฉียวครับ ผมเป็นนักธุรกิจนะครับ”

เหมาเยซื่อจ้องมองเธอ ริมฝีปากบางขยับอย่างนุ่มนวล “มาคุยกันแบบธุรกิจดีกว่า คุณต้องการให้ผมช่วย แล้วผมจะได้อะไรตอบแทน?”

เฉียวเมียนเมียนลังเล ผลประโยชน์เหรอ? คนอย่างเขาที่เพียบพร้อมทุกอย่าง จะมีอะไรที่เธอให้เขาได้?

“คุณเหมาคะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณต้องการอะไร…”

เหมาเยซื่อมองใบหน้าที่น่ารักของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “ผมอยากมีภรรยา คุณเฉียวจะเต็มใจเป็นให้ผมได้ไหม?”

“อะไรนะคะ?” เฉียวเมียนเมียนเงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจ

เหมาเยซื่อพูดอย่างสงบเยือกเย็น “โลกนี้ไม่มีอะไรฟรีหรอกครับ คุณเฉียว ผมจะช่วยน้องชายของคุณ แลกกับที่คุณต้องแต่งงานกับผม”

ครั้งนี้เฉียวเมียนเมียนแน่ใจว่าเธอไม่ได้หูฝาด เธอตกใจอย่างมาก ไม่เคยคาดคิดว่าคำขอของเขาจะเป็นการแต่งงาน มันฟังดูไร้สาระและไร้เหตุผลเกินไป

“คุณเหมาคะ คุณกำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม?”

เหมาเยซื่อเลิกคิ้วเล็กน้อย “คุณคิดว่าผมล้อเล่น?”

“ทำไมต้องเป็นฉัน?” เธอถามอย่างไม่เข้าใจ เขาที่มีทุกอย่างแล้ว จะหาใครก็ได้ ทำไมต้องอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งเจอครั้งแรก?

หรือว่ามีอะไรบางอย่างที่เขาไม่ได้บอก?

เหมาเยซื่อเดาความคิดของเธอออก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แฝงด้วยความสนุกที่ได้แหย่เธอ

ทันใดนั้น เฉียวเมียนเมียนเผลอทำศีรษะชนเข้ากับแขนของเขา ทำให้หน้าของเธอแนบเข้ากับหน้าอกที่แข็งแกร่งของเขา จมูกของเธอชนเข้ากับกล้ามเนื้อจนเปลี่ยนเป็นสีแดง

เหมาเยซือยิ้มแฝงความเย้ายวนและพูดเสียงต่ำ “คุณไม่ต้องกังวลหรอกครับว่าจะเป็นม่ายหลังแต่งงานกับผม คุณจะพิสูจน์สมรรถภาพของผมตอนนี้เลยก็ได้นะ”

ใบหน้าของเธอแดงจัด เธอรีบผลักเขาออกห่าง

“คุณเหมา โปรดให้เกียรติตัวเองด้วยค่ะ” เธอไม่เคยคาดคิดว่าชายผู้ดูเยือกเย็นอย่างเขาจะล้อเล่นแบบนี้กับเธอได้

เหมาเยซื่อมองแก้มแดงก่ำของเธอด้วยความพึงพอใจ มันทำให้เขานึกถึงเมื่อคืนที่เธอร้องขอความเมตตาอย่างน่าหลงใหล สีชมพูอ่อนที่แต่งแต้มบนผิวขาวนวลของเธอ...