ตอนที่ 33 เคล็ดลับการท่องบทของผู้พ่ายแห่งเล่าจื๊อ (บทที่ 2) (ฟรี)
“โอเค การแลกรางวัลนี้ใช้การแต้มโบนัสทั้งหมด 10 แต้ม!”
“ระบบการแลกเปลี่ยนพร้อมปฏิบัติการ”
….
….
“การแลกเปลี่ยนเริ่มแล้ว …”
…..
“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ การแลกเปลี่ยนเสร็จสมบูรณ์ ตอนนี้คุณแต้มโบนัสเหลืออยู่ 90 แต้ม”
หลังจากสิ้นเสียงเตือนจากระบบบ ก็ปรากฏเครื่องติดตามตำแหน่งมือถือด้านข้างลู่เฟย เขามองที่เครื่องดังกล่าว เหมือนว่ามันจะชาร์จได้ ไม่รู้ว่าเป็นเทคโนโลยีชั้นสูงของปีไหน แต่ตอนนี้ลู่เฟยไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะศึกษาเจ้าเทคโนโลยีชั้นสูงนี่ ตอนนี้เขาร้อนรนมาก
ลู่เฟยรีบเปิดใช้งานเครื่องติดตามอย่างรวดเร็ว แล้วเขาก็ป้อนเบอร์มือถือของเบบี้ทันที ฉากอันน่ามหัศจรรย์ก็เกิดขึ้นทันที เครื่องติดตามนี่บอกตำแหน่งที่อยู่ของหยางอิ่งจริงๆ ตำแหน่งนั้นแสดงให้เห็นว่าตอนนี้หยางอิ่งไม่ไกลจากลู่เฟยเท่าไหร เธออยู่ที่ Blue Sky Bar ฝั่งตรงข้ามกับโรงแรมจินเจียง
อยู่ที่นี่เอง เบบี้ เธอต้องปลอดภัย ลู่เฟยรีบออกจากห้องพักทันที
! ! ! ! บลูสกายบาร์! ! ! !
ตอนนี้ภายในบลูสกายบาร์นี้ มีแขกเพียงสองคนที่เหลืออยู่ พวกเธอเป็นสองสาวงาม 1 เบบี้ อีกหนึ่ง ฟ่านปิงปิง
“ออกไปให้พ้นนะ.. ที่ทำอยู่นี่พวกคุณหมายความว่าไง? ปล่อยเราไปนะ” ถ้อยคำของเบบี้เต็มไปด้วยความโกรธ ในขณะนี้เธอกับฟ่านปิงปิงต่างก็หลังชนกับเคาน์เตอร์บาร์กันอยู่ แต่พวกเธอทั้งสองถูกห้อมล้อมไปด้วยชายฉกรรจ์ 5 คน ที่นำอยู่คือเจ้าของบาร์แห่งนี้ ส่วนอีก 4 คนเป็นอันธพาลที่อยู่ในที่เกิดเหตุ
“เบบี้พี่ขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของพี่สาวเอง พี่ไม่ควรขอให้เธอออกมาดื่มไวน์เป็นเพื่อนพี่เลย” ฟ่านปิงปิงพูดกับเบบี้ และขอโทษอย่างจริงจัง
คืนนี้พอกลับมาถึงโรงแรม ฟ่านปิงปิงก็ยังคงไม่พอใจอยู่ ด้วยความที่เธอแพ้ให้กับเบบี้ในเกม ฟ่านปิงปิงเลยโทรหาเบบี้ และชวนเธอไปบาร์ เพื่อแข่งดื่มกับเธอ หาว่าใครคอแข็งกว่ากัน เธอว่าเธอต้องชนะเบบี้แน่นอน และทั้งสองก็เลยมาถึงบลูสกายบาร์แห่งนี้นั่นเอง พอทั้งสองมาถึง ใครจะรู้พวกเธอจะถูกล้อมรอบไปด้วยเจ้าของบาร์และพวกที่กำลังดื่มอยู่ก่อน
“ไม่เป็นไรค่ะพี่สาวปิงปิง ฉันไม่โทษพี่หรอก ไม่ใช่ความผิดของพี่นะคะ” เบบี้ตอบเบาๆ ภายในใจเธอตึงเครียดมาก ครั้งแรกเลยที่เธอเจอนักเลงแบบนี้
“พวกนายต้องการอะไร พวกนายไม่รู้ใช่ไหมว่าเราเป็นใคร ถ้าพวกนายกล้าแตะต้องเรา พวกนายจบไม่สวยแน่” ปิงปิงมองไปยังชายฉกรรณ์ทั้ง 5 คนอย่างโกรธขึง (ผู้แปล : จริงๆ ต้องใช้คำ ‘โกรธขึ้ง’)
“แน่ล่ะ พวกเรารู้ดีว่าพวกคุณเป็นดาราดัง เบบี้ กับ ปิงปิง สองเทพธิดาที่โด่งดังที่สุดในขณะนี้ 55 สองดาราดังไม่ต้องกังวล ผมเป็นนักธุรกิจจริงๆ นาวางใจได้ คุณจะกลัวอะไรกันผมแค่อยากให้พวกคุณเป็นโฆษกให้กับบาร์ของเรา เราจะขยายรูปพวกคุณลงหน้าบาร์ของเราเพื่อดึงดูดธุรกิจ คุณก็แค่ทำสัญญากับผม”
เจ้าของบาร์ยิ้มกริ่มขณะสูบบุหรี่ ใบหน้าเขาเหมือนหมูซื่อบื้อมาก และมีอาการน้ำลายไหลย้อยออกมาจากปากเมื่อมองไปทางเบบี้แหละฟ่านปิงปิง
“น่าไม่อาย ค่าตัวพวกเรามีมูลค่าหลายสิบล้าน เจ้าของบาร์เล็กๆ อย่างแกหรอจะมีปัญญา?” ฟ่านปิงปิงเริ่มหยาบนิดหน่อย เธอโกรธแล้ว
“โอ๋… คุณพูดว่าค่าตัวงั้นหรอ?” เจ้าของบาร์หัวเราะ
“พี่สาวปิงปิงคะ อยู่ในบ้านเขาก็ควรก้มศีรษะพูดว่าใช่ไปก่อนนะคะ” เบบี้เตือนฟ่านปิงปิงด้วยเสียงต่ำ
“นี่มัน…”
“ก็ได้” ฟ่านปิงปิงตอบรับด้วยความโกรธ
“ก็แค่นั้น แต่พวกคุณต้องใส่ชุดที่ผมเอามาให้ก่อน หลังจากใช่ชุดนี้แล้วถ่ายรูปเสร็จ ผมก็จะเซ็นสัญญาแล้วผมก็ปล่อยพวกคุณ 2 คนไป” เจ้าของบาร์ว่าอย่างนั้น
“มาเร็ว เอาชุดให้ 2 ดาราดังหน่อยเร็ว”
“ครับเจ้านาย”
นาทีต่อมาเสื้อผ้า 2 ชุดก็ปรากฏต่อหน้าฟ่านปิงปิงและเบบี้ เมื่อเห็นเสื้อผ้าทั้ง 2 ชุดแล้ว ฟ่านปิงปิงกับเบบี้แทบจะยั้งความโกรธเอาไว้ไม่อยู่ มันคือชุดนอนไม่ได้นอน 2 ชุด เซ็ตหนึ่งเป็นชุดนางพยาบาลสาว และอีกเซ็ตเป็นชุดตำรวจสาวพราวเสน่ห์
“ไร้ยางอายสิ้นดี เราไม่มีทางเห็นด้วยกับเรื่องทุเรศแบบนี้แน่ะ ไปกันเถอะค่ะพี่สาวปิงปิง” เบบี้ จูงมือฟ่านปิงปิงแล้วเดินออกไปข้างนอก
“จะไปไหนกันหา?”
อันทพาลทั้ง 4 รีบขวางทางหยางอิ่งกับฟ่านปิงปิง
เบบี้กับฟ่านปิงปิงเริ่มวิตกรุนแรงขึ้น ตอนนี้พวกเธออยากตายเหลือเกิน
“ทั้งสองคนเข้ามาบาร์นี่แล้วคิดจะไปง่ายๆ หรอ”
ณ ขณะนั้นเอง ประตูก็ถูกถีบกระเด็นออกมา
“ปั้ง….” เป็นลู่เฟยที่ถีบเข้ามา และปรากฏตัวขึ้น
หลังจากที่เขาออกจากห้องพักเขาก็รีบวิ่งตรงมาที่บาร์ทันที ในที่สุดเขาก็ถึง
หลังจากที่ลู่เฟยเข้ามาในบาร์เขาก็เห็น 2 สาว เบบี้กับฟ่านปิงปิง เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าฟ่านปิงปิงจะอยู่ที่นี่ด้วย
“เบบี้ปิงปิง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” ลู่เฟยถามอย่างเป็นห่วง เขาตรงไปอยู่ข้างๆ หยางอิ่งและฟ่านปิงปิง
“เยี่ยม ลู่เฟย เราไม่เป็นไรแล้ว แต่ถ้านายมาช้ากว่านี้เป็นเรื่องใหญ่แน่เลย” ใบหน้าของหยางอิ่งมีความสุขมากๆ เธอจับแขนของลู่เฟยเบาๆ
“ลู่เฟย นายมาที่นี่ทำไม?” ฟ่านปิงปิงถามด้วยความประหลาดใจ แต่ใบหน้าของเธอก็โล่งใจขึ้นเยอะ
“โอ๋วว วีรบุรุษช่วยสาวงาม… ไอ้หนู เอ็งดูละครมากไปละ หรือไม่ ข้าแนะนำให้เอ็งทำเป็นไม่เห็นเรื่องนี้ซะ คุกเข่าแล้วท่องบทของผู้แพ้พ่ายของเล่าจื๊อ แล้วข้าจะปล่อยเอ็งไป” เจ้าของบาร์ก็เผยหางออกมาทันที เจตนาฆ่าอย่างไร้ความปราณีปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอ้วนเหมือนหมูอยู่จางๆ
=================
