ตอนที่ 195-196
ตอนที่ 195 : ทักษะแห่งตำนาน!
ตำนานทองคำ?
มันฟังดูคล้ายเป็นของดีไม่ใช่น้อย
ถัดจากนั้นข้อความประหลาดจึงปรากฏไหลเข้าสู่จิตใจของมู่หรงไห่เถิง
“คำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ (ตำนาน) : ในนามแห่งรัตติกาลทมิฬ อำนาจแห่งคำสาปจะทำให้คู่ต่อสู้อ่อนแรง”
“ยิ่งกำลังทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันเท่าใด ผลลัพธ์ก็จะยิ่งเท่าทวีรุนแรง เมื่อระยะห่างของสองฝ่ายเกินกว่ายี่สิบระดับ เมื่อนั้นคำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬจะไม่อาจทำงาน”
รับทราบถ้อยคำอธิบาย คำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬนี้คล้ายจะทำให้ศักยภาพการต่อสู้ของศัตรูอ่อนแรงลง
ถัดจากนั้นที่ข้อมูลตัวละครจึงปรากฏตารางทักษะที่มีชื่อเดียวกัน
“ได้รับอะไรกัน?” ซ่งฉิวหยิ่งกล่าวถามด้วยความสงสัย
มู่หรงไห่เถิงจึงบอกเล่าความสามารถของคำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬโดยละเอียด
ลั่วฉวนจึงมองทางมู่หรงไห่เถิงด้วยความประหลาดใจ “ทักษะแห่งตำนาน โชคดีแล้ว”
ทักษะระดับตำนานถึงกับเผยตัวตั้งแต่แรกเริ่มเล่นเกม โชคนี้ออกจะดีเกินไปแล้ว!
และจากถ้อยคำอธิบายทักษะ แม้ว่าไม่สามารถใช้โจมตีโดยตรง แต่สามารถใช้แสดงผลลดทอนกำลังคู่ต่อสู้ได้ดีเยี่ยม
ต้องทราบว่าหากเกิดการต่อสู้อันรุนแรงขึ้น ความแตกต่างแม้เพียงเศษเสี้ยวก็มากพอจะทำให้เกิดความมีเปรียบได้!
“เถ้าแก่ ทักษะนี้หาได้ยากเพียงนั้น?” มู่หรงไห่เถิงเผยอาการประหลาดใจ
เพราะจากถ้อยคำเถ้าแก่ หมายความถึงโชคนางดีมากล้น
ทุกคนต่างรอคอยคำตอบจากลั่วฉวน
เพราะลั่วฉวนกล่าวมันย่อมต้องเป็นข้อเท็จจริงจากผู้สร้างโลกเสมือนจริงแห่งนี้!
ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “ถูกต้องแล้ว ทักษะที่ได้รับในโหมดทั่วไปจะแบ่งออกเป็นระดับ เช่นทั่วไวป หายาก สุดยอด และตำนาน และโอกาสการได้รับก็จะลดน้อยลงไปตามสัดส่วน”
“ก็คล้ายการแบ่งระดับชั้นในอย่าง สวรรค์ โลกา ลึกล้ำ อะไรพวกนี้ในโลกของเรา!” จี้อู๋ฮุยถอนหายใจออก
ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “เข้าใจแบบนั้นก็ได้”
ทุกคนต่างมองมู่หรงไห่เถิงด้วยความอิจฉา
ทักษะระดับตำนาน โชคนี้ไม่ใช่เล่นเลย!
“พี่ไห่เถิง ทดลองทักษะนั้นกับข้าดูหน่อยแล้ว!” เว่ยฉิงจู่เผยอาการตื่นเต้น
“ว่าอะไร?” มู่หรงไห่เถิงชะงักไปครู่ จากนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก
“เป็นอะไรไป!” เว่ยฉิงจู่ยังดึงดัน “อย่างไรที่นี่ก็โลเสมือนจริง ทักษะนั้นไม่ได้ส่งผลให้โจมตีโดยตรง ดังนั้นไม่มีอะไรให้ต้องกังวลเลย!”
“เถ้าแก่อยู่ที่นี่ด้วย ดังนั้นยิ่งไม่น่าจะมีปัญหาอะไร!”
“ใช่แล้ว! พวกเราก็คิดอยากได้เห็น...”
เสียงกลุ่มคนตะโกนเร่งเร้า
ลั่วฉวนเพียงรับชม สีหน้าและท่าทีไม่ได้แปรเปลี่ยน
เขาเพียงเงียบกลมกลืนไปกับฝูงชน
“เอางั้นก็ได้” มู่หรงไห่เถิงถอนหายใจออกอย่างช่วยไม่ได้
ในโหมดทั่วไป ทักษาะที่ได้รับสามารถผสานรวมโดยตรงและใช้งานออกได้โดยสมบูรณ์!
ขั้นตอนการเรียนรู้และฝึกฝนไม่มี ที่มีคือขั้นตอนนำไปใช้!
“คำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ!”
มู่หรงไห่เถิงโพล่งออกคำเบา
แสงสีแดงเข้มปรากฏในดวงตาของนาง หมอกสีดำเริ่มฟุ้งกระจายจากทั่วกาย
อากาศเย็นเยือกปรากฏ เป็นผลให้สภาพแวดล้อมกลับกลายเป็นหนาวเย็น!
กระบวนการเหล่านี้หาได้เผยความผันแปรทางออร่าออกไม่
นี่มันอะไรกัน?!
เว่ยฉิงจู่เผยสีหน้าแปรเปลี่ยน
นางรู้สึกได้ถึงคลื่นพลังประหลาดที่ปรากฏรอบกายนางจนส่งผลให้อ่อนแรงลง
นับตั้งแต่เริ่มจนถึงรู้ตัว นางไม่ทราบเลยว่าโดนอะไรเข้าไปตอนไหน!
“แค่นี้?”
“ไม่เห็นรู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยน...”
แต่ละคนต่างเผยความสงสัย
ลั่วฉวนถอนหายใจ
เขาทราบว่าถึงคราวต้องอธิบายอีกแล้ว
ลั่วฉวนจึงเดินไปทางมู่หรงไห่เถิง จากนั้นจึงเปิดหน้าต่างโปร่งแสงลอยที่ข้างกายของนาง
มันคล้ายหน้าต่างข้อมูลของเกมออนไลน์...
ที่บนแผงควบคุมโปร่งแสง มันมีข้อมูลของมู่หรงไห่เถิง
ทุกคนต่างได้เห็น ข้อมูลเหล่านั้นไม่ได้ต่างอะไรกับพวกเขามาก
มู่หรงไห่เถิงประหลาดใจเล็กน้อย
ข้อมูลส่วนตัวเช่นนี้เถ้าแก่นำออกมาให้ผู้อื่นได้เห็นก็ได้งั้นหรือ?
ตอนที่ 196 : ออกสำรวจโหมดทั่วไป
“ชื่อ : มู่หรงไห่เถิง
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
ระดับ : 4
ค่าประสบการณ์ : 10/50
ทักษะ : คำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ”
ไม่เหมือนดังของผู้อื่น มันมีส่วนขยาย “คำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ” ในแถวคำสั่งที่หน้าต่างแสดงข้อมูลของมู่หรงไห่เถิง
และระดับของตัวละครขณะนี้ได้กลายเป็น “4” เรียบร้อยแล้ว
ทุกคนต่างต้องเผยสายตาอิจฉาต่อมู่หรงไห่เถิง
ลั่วฉวนเลือกสุ่ม หน้าต่างข้อมูลอีกหนึ่งจึงปรากฏที่ข้างกายเว่ยฉิงจู่
“ชื่อ : เว่ยฉิงจู่
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
ระดับ : 0
ค่าประสบการณ์ : 15/20
ทักษะ : ไม่มี
สถานะ : อ่อนแรง”
เมื่อครู่เว่ยฉิงจู่สังหารหมาป่าสีเทารวมแล้วสามตัว ดังนั้นจึงได้รับค่าประสบการณ์สิบห้าแต้ม
ส่วนสถานะอ่อนแรงที่เห็น มันเป็นผลมาจากคำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬ
“หือ? มีค่าสถานะด้วย!”
พบเห็นหน้าต่างโปร่งแสงปรากฏข้างกาย เว่ยฉิงจู่ประหลาดใจ
นางยื่นมือออกคิดสัมผัส
แต่แล้วมันก็ผ่านไปอย่างไม่อาจจับต้อง
“หน้าต่างข้อมูลส่วนตัวนี้สามารถตรวจสอบด้วยตนเองได้ และผู้อื่นที่เข้ามาตรวจสอบก็จะได้เห็นเช่นกัน” ลั่วฉวนอธิบาย “แน่นอนว่าหากความต่างทางระดับมากเกินไปจะไม่อาจมองเห็น”
“นอกจากนี้แล้วหากไม่คิดเปิดเผยข้อมูลส่วนตัว อย่างนั้นก็สามารถตั้งค่าให้มันไม่แสดงแก่ผู้อื่นได้”
“เป็นแบบนี้นี่เอง” ทุกคนค่อยรู้สึกโล่งใจ
ส่วนว่าทำไมลั่วฉวนสามารถทำให้ผู้อื่นเห็นหน้าต่างค่าสถานะได้ พวกเขาไม่คิดสงสัย
เพราะเป็นเถ้าแก่! นั่นคืออภิสิทธิ์!
ทุกคนสามารถตรวจสอบหน้าต่างข้อมูลของผู้อื่นได้ เรื่องนี้ทำพวกเขาอยากรู้อยากเห็น
“แล้วเมื่อใดสถานะอ่อนแรงจึงสิ้นสุด? ร่างกายตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าใดนัก”
เว่ยฉิงจู่บิดกายเล็กน้อย นางรู้สึกราวกำลังจะป่วยไข้ เรี่ยวแรงทั้งร่างคล้ายถูกผนึก
มู่หรงไห่เถิงคิดไปครู่หนึ่ง “ไม่กี่นาทีสมควรหายดีแล้ว”
“ไม่นานก็ดี” เว่ยฉิงจู่ค่อยถอนหายใจโล่งอก
“พี่ฉิงจู่คิดอยากทดสอบพลังของคำสาปแห่งรัตติกาลทมิฬไม่ใช่หรือยังไง? ตอนนี้ก็ได้รับรู้แล้ว!” ซ่งฉิวหยิ่งหยอกล้อ
เว่ยฉิงจู่หน้าแดงก่ำ “เป็นข้าไม่ทราบว่ามันทำงานยังไงจึงอยากทราบ!”
กลุ่มคนพูดคุยกันอยู่พักหนึ่งก่อนจะกระจายตัว
หลายคนต่างออกสำรวจรอบบริเวณทะเลสาบ
เพราะลั่วฉวนกล่าวเอาไว้ ว่าโลกเสมือนจริงแห่งนี้ไม่แตกต่างอะไรกับโลกแห่งความเป็นจริง
นอกจากนี้แล้วที่นี่ยังเป็นป่าหนาทึบ ดังนั้นสมควรมีสมุนไพรเติบโต
อย่างไรแล้วออร่าพลังงานที่นี่ก็มีอย่างหนาแน่น
ออร่าที่หนาแน่น หมายความถึงเป็นสภาวะอันดีที่สมุนไพรจะเจริญเติบโต!
ส่วนทางด้านลั่วฉวนนั้น...
เขานำเก้าอี้ชายหาดออกมาตั้งริมทะเลสาบก่อนจะเริ่มตกปลา
เก้าอี้และเบ็ดตกปลานั้นมาจากที่ใดไม่มีผู้ใดทราบ
เถ้าแก่เป็นใคร? ของแค่นี้เอาออกมาแล้วมีอันใดแปลก?
ทะเลสาบกว้างใหญ่ ต่อให้เป็นคนหลายสิบก็ยังสำรวจได้เพียงพื้นที่ส่วนน้อย
คณะเว่ยฉิงจู่ทั้งสามคนเลือกเดินไปยังทิศทางหนึ่ง
ระหว่างทางยังพูดคุยกันเสียงดัง
“มาที่นี่ทำเอานึกถึงตอนออกสำรวจเทือกเขาจิ่วเหยาอย่างไรอย่างนั้น” เว่ยฉิงจู่หันมองรอบด้านราวนึกย้อนความทรงจำ
“จริง!” หลินว่านฉวงเผยยิ้มรับ “ครั้งนั้นพวกเราเองก็เป็นเช่นนี้ คิดอยากสำรวจทว่าไม่กล้าเข้าสู่ส่วนลึกของเทือกเขาจิ่วเหยา”
“ยังจำได้ว่าพี่ฉิงจู่นำพวกเราไปค้นหาสมุนไพรลึกล้ำ ครั้งนั้นทำพวกเราตื่นเต้นกันอยู่หลายวันยังไม่หาย!” ซ่งฉิวหยิ่งเผยยิ้ม
คนทั้งสามอยู่ร่วมกันมานาน แม้ไม่ได้ข้องเกี่ยวทางสายเลือด ทว่าเป็นพี่น้องที่ใกล้ชิดต่อกันกว่าอื่นใด
ทันใดนี้เองที่จมูกของเว่ยฉิงจู่พลันตระหนักอะไรได้
นางหันมองรอบก่อนจะกล่าว “ได้กลิ่นอะไรไหม?”
ทั้งซ่งฉิวหยิ่งและหลินว่านฉวงต่างพยักหน้ารับ