ตอนที่ 187-188
ตอนที่ 187 : กระจ่าง
“นี่มัน... เป็นไปได้ยังไง!”
คนทั้งห้าต่างเผยสีหน้าหวาดกลัว
สิ่งที่เกิดขึ้นเบื้องหน้า มันเกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการได้ถึง!
ผู้คนภายในร้านต้นตำรับเองก็แปลกใจ
เพราะร่างกายลั่วฉวนหาได้เผยความผันแปรทางพลังงานใดออกมาไม่
พวกเขาประหลาดใจว่าลั่วฉวนจะต้านรับการโจมตีไว้ได้อย่างไร
กระนั้นอึดใจถัดมาทุกคนกลับต้องแตกตื่นพูดกล่าวไม่ออกยิ่งกว่า
ทันทีเมื่อลำแสงเข้าปะทะกับลั่วฉวน เขาเพียงโบกมือเล็กน้อยราวปัดแมลงหวี่ที่น่ารำคาญ
ลำแสงกลับกลายเป็นเลือนหายเพียงเพราะลั่วฉวนโบกมือ
มันราวกับถูกลบเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย!
ทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นล้วนไม่มีความผันแปรทางออร่าใดเผยออก!
“นี่ทำได้ยังไงกัน!”
ฉู่หยางผิงจับจ้องลั่วฉวนพร้อมเผยน้ำเสียงสั่นเทิ้ม
เหงื่อกาฬขณะนี้หลั่งท่วมภายในใจ อันที่จริงมันหลั่งท่วมแผ่นหลังเขาแล้วต่างหาก...
เท่านี้เขาจึงได้ตระหนักทราบ ว่าลั่วฉวนเผยท่าทีเฉยชานับตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ได้อย่างไร ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพราะหยิงอู๋จี้และเซี่ยหยวนที่เป็นขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุดเคียงข้าง!
แต่เป็นไม่เห็นพวกเขาทั้งห้าคนอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย!
หนทางแห่งการล้างแค้น เดิมพบเห็นชัยชนะกองเบื้องหน้า ขณะนี้มันกลายกลายเป็นหุบเหวแห่งความตาย!
บุตรชายของเขาไปหาญกล้ายั่วยุตัวตนอันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร!
ครานี้ถึงกับนำบิดาเช่นเขามาตกตายด้วย!
ครั้งภาพฉายจิตวิญญาณถูกทำลาย ฉู่หยางผิงเพียงคิดถึงแต่การล้างแค้น!
ฉู่หยางผิงแทบคิดอยากย้อนเวลากลับไปตบหน้าตอนเองในตอนนั้น!
ขณะนี้ริมฝีปากนั้นอ้าออกราวกับคิดร้องขอความเมตตา
ผู้อาวุโสทั้งสี่ที่ด้านหลังต่างหวาดกลัวถึงขีดสุด
ลั่วฉวนไม่คิดรับฟังคำใดของผู้ประสงค์ร้าย
หากขอโทษแล้วหาย เช่นนั้นมีกฎบ้านกฎเมืองไว้ทำอะไร?
นอกจากนี้แล้วทวีปเทียนหลันคือโลกที่ซึ่งผู้แข็งแกร่งเป็นใหญ่!
ลั่วฉวนยื่นมือขวาออกพร้อมเหยียดนิ้ว
สองนิ้วพลันประสานต่อกันและดีดออก
กึก!
เสียงแตกหักดังขึ้น
สีหน้าคนทั้งห้าขณะนี้กลับกลายเป็นแข็งค้าง
สายลมเย็นเยือกพัดผ่าน ร่างเหล่านั้นสลายหายเป็นเถ้าธุลี
ผู้ฝึกตนขอบเขตทดสอบเต๋าห้าคนถูกสังหารอย่างไม่อาจต้านรับแม้เพียงนิด!
ลั่วฉวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจตั้งชื่อกระบวนท่าเมื่อครู่ “กำจัดสมบูรณ์”
ตามชื่อของมัน คือการกำจัดตัวตนอีกฝ่ายโดยไม่หลงเหลือ
นี่จึงเป็นอำนาจของผู้ปกครองแห่งโลก!
ไม่เกินเลยหักหากจะกล่าว ว่าลั่วฉวนคือผู้ไร้เทียมทานแท้จริงภายใต้ขอบเขตที่บัพของระบบมอบไว้ให้!
ไม่เกินเลยหากจะเรียกขานเป็นเทพเจ้า!
ความเป็นจริงคือเรื่องราวเสร็จสิ้นเพียงแค่เขายกมือ!
“ขอบเขตทดสอบเต๋าห้าคน ตายหมดแล้ว?”
เซี่ยหยวนอ้าปากค้างเผยสีหน้าเหลือเชื่อ คำแม้กล่าวออกทว่ารู้สึกลำคอแห้งผาก
หยิงอู๋จี้พยักหน้ารับเป็นการตอบสนอง
นับตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ เขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่าลั่วฉวนใช้วิธีการอะไรโจมตี!
นี่จึงเป็นความเหนือชั้นอันไกลห่างที่ขอบเขตทดสอบเต๋าไม่อาจเข้าใจได้!
บรรดาศิษย์อย่างเช่นกู่หยุนซีย่อมไม่คิดอะไรให้มากความ
เถ้าแก่กำจัดศัตรูได้ง่ายดาย เรื่องนี้อย่างไรก็เป็นผลลัพธ์ที่ดี!
ลั่วฉวนเปรยสายตามองทางจันทราสีเงินบนฟากฟ้าพร้อมดีดนิ้วอีกครั้งหนึ่ง
พริบตานี้ดวงจันทราสีเงินจึงเลือนหายราวไม่เคยมีอยู่
ภายในนครจิ่วเหยา ผู้คนมากมายต่างรับชมปรากฏการณ์บนฟากฟ้า
ครั้งลำแสงร่วงหล่นลงมา พวกเขารู้สึกราวกับใจเต้นรัวจนแทบออกมานอกอก
แต่แล้วอึดใจถัดมา ลำแสงเหล่านั้นกลับเลือนหายกลางอากาศ
และผ่านไปอีกครู่จันทราสีเงินบนฟากฟ้าก็เลือนหายไปเช่นกัน
ความเงียบงันบังเกิด จากนั้นจึงเป็นข่าวลือที่แพร่กระจายทั่วทั้งนครจิ่วเหยา!
เหตุการณ์เช่นนี้ถึงกับเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา
ซึ่งก็เหมือนครั้งล่าสุด นับตั้งแต่เริ่มจนถึงจบเรื่อง พวกเขาไม่ทราบว่าผู้ใดลงมือ
เรื่องนี้จึงกลายเป็นข้อสงสัยค้างคาอยู่ภายในใจของเหล่าผู้คนในเมือง
หรือจะเป็นยอดฝีมือซ่อนเร้นในนครจิ่วเหยาอีกแล้ว?
“เหมือนว่าเถ้าแก่ลงมือเรียบร้อย ผลลัพธ์ไม่ผิดจากที่คาด”
พบเห็นจันทราสีเงินเลือนหาย จี้อู๋ฮุยจึงเผยยิ้มได้
ขณะเดียวกันนี้เขายังต้องลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
บอกกล่าวตามตรง ครั้งลำแสงมหาศาลล่วงหล่นลงมา ใจเขาแทบไม่อาจอยู่กับตัว
เพราะเขาหวาดเกรงพลังงานจะกระจายส่งผลกระทบทั่วทั้งนครจิ่วเหยา
หากเป็นเช่นนั้น ก็ถือเป็นคราวล่มสลายของนครจิ่วเหยาเป็นแน่!
ตอนที่ 188 : ไร้ผู้ต่อกร
ผลลัพธ์ของเรื่องราวออกมาเช่นนี้ถือเป็นเรื่องที่ดี
ฉู่หยางผิงและคณะลงมือครั้งใหญ่ ทว่าสุดท้ายก็ทำได้เพียงแค่ก่อคลื่นลม
“ด้วยกำลังของเถ้าแก่ ไม่ว่าฉู่หยางผิงนำคนมาเพียงใด ผลลัพธ์ก็ไม่ต่าง” เหล่าไป่เผยยิ้ม
จี้อู๋ฮุยพยักหน้ารับเห็นพ้อง
กำลังของเถ้าแก่ไม่ใช่อะไรที่จะประเมินได้!
จี้อู๋ฮุยคิดไปครู่ก่อนจะเอ่ยถาม “เหล่าไป่ พวกเราต้องไปยังร้านเถ้าแก่หรือไม่? ฉู่หยางผิงและคณะเป็นข้าบอกกล่าวให้ไปทางนั้น”
เหล่าไป่ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง “แม้จากนิสัยของเถ้าแก่แล้วจะไม่เก็บมาใส่ใจ แต่ส่วนตัวข้าคิดว่าคงดีกว่าหากองค์เหนือหัวจะไปที่ร้าน”
จี้อู๋ฮุยรับคำ “ก็จริง เหล่าไป นำข้าไปที่นั่น”
……
ลั่วฉวนหันกลับก่อนจะเดินเข้าร้านต้นตำรับ
ท่าทีนั้นเรียบเฉยราวกับไม่เคยเกิดอันใดขึ้น
ผู้คนต่างมองลั่วฉวนด้วยความนับถือ
สีหน้าของลั่วฉวนนับตั้งแต่เริ่มไม่เคยเปลี่ยนแปร
อาการสงบอันคงที่ นี่จึงเป็นคุณสมบัติของเทพผู้เย็นชา
“เถ้าแก่ เมื่อครู่นี้ทำอะไรไปหรือ?” กู่หยุนซีเอ่ยถามด้วยดวงตาเป็นประกาย
คำกล่าวจบนางจึงยื่นสองนิ้วออกมาเลียนแบบท่าดีดนิ้วของลั่วฉวน
ผู้อื่นต่างเงียบ...
เพราะท่ามกลางกลุ่มคน กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางถือว่ารู้จักลั่วฉวนมานานที่สุดแล้ว
ดังนั้นกู่หยุนซีจึงกลายเป็นแนวหน้าเอ่ยคำถามแทนผู้อื่น
พบเห็นท่าทีน่ารักของกู่หยุนซี ลั่วฉวนอดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย
“กำจัดสมบูรณ์” ลั่วฉวนตอบกลับ
“กำจัดสมบูรณ์?”
“นั่นคืออะไรกัน?”
“ไม่ทราบแล้ว...”
ทุกคนต่างมองหน้ากันเองด้วยความสงสัย
หยิงอู๋จี้ขมวดคิ้วพลางคิด “หากคาดเดาไม่ผิด กระบวนท่าของเถ้าแก่นั้นคือการใช้อำนาจแห่งผู้ครองหรือ?”
“กำจัดสมบูรณ์ คือการทำลายศัตรูอย่างสิ้นซาก?” เซี่ยหยวนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
ลั่วฉวนส่ายศีรษะ “ไม่ใช่เช่นนั้น กำจัดสมบูรณ์คือการลบตัวตนอย่างไร้กฎเกณฑ์ บีบบังคับตัวตนที่เคยมีอยู่ให้กลายเป็นไม่มีอยู่”
เซี่ยหยวนและหยิงอู๋จี้พลันต้องสะท้านลมหายใจ
บีบบังคับลบตัวตน?
นั่นไม่ใช่หมายความถึงตราบเท่าที่ควบคุมอำนาจแห่งผู้ครอง เช่นนั้นก็ลบทุกสิ่งอย่างได้ตามใจงั้นหรือ?
กู่หยุนซีและคณะยังคงจับจ้อง
เพราะยังไม่เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร...
“เถ้าแก่ตอนนี้แข็งแกร่งเพียงใดกันแล้ว?” เหยาซือหยานที่เป็นเสมียนประจำร้านเองก็ให้ความสนใจเรื่องนี้
แข็งแกร่งเพียงใด?
ด้วยบัพไร้เทียมทานจากระบบ ตัวเขาก็เป็นตัวตนไร้เทียมทาน
ลั่วฉวนคิดไปครู่ก่อนจะตอบอย่างจริงจัง “ไม่ค่อยทราบแน่ชัด ในโลกนี้ไม่เคยพบเจอคู่ต่อสู้มาก่อน”
อย่างไรแล้วคำกล่าวเหล่านี้ก็ไม่ผิด
ลั่วฉวนภาคภูมิที่กล่าวออกไปได้ด้วยดี
ผู้คนต่างอดไม่ได้ที่จะสะท้านลมหายใจรุนแรง
ไม่เคยพบเจอคู่ต่อสู้?
ดังนั้นเลยไม่ทราบว่าแข็งแกร่งเพียงใด?
จะบอกว่ากำลังของเถ้าแก่เหนือล้ำยิ่งกว่าผู้ฝึกตนทั้งหมดของทวีปเทียนหลันอย่างไม่อาจเทียบได้?
ผู้คนต่างเผยอาการตื่นตะลึง
ยามเดินกลับออกจากร้าน พวกเขายังตกอยู่ในภวังค์
ข่าวคราวที่ได้ทราบนี้มันชวนตื่นตะลึงจนเกินไป
พร้อมกันนี้ร้านต้นตำรับในใจของพวกเขาจึงกลายเป็นตัวตนที่ไม่อาจหาใดเปรียบเทียบ!
ทันทีเมื่อกลุ่มคนกลับออกจากร้าน ก็ได้พบเห็นว่ามีกลุ่มคนกำลังเร่งรีบมายังตรอกแห่งนี้
กู่หยุนซียังคงมีความสงสัย “ร้านเถ้าแก่คึกคักเพียงนี้เลยหรือ?”
หากลั่วฉวนได้ยินคำของกู่หยุนซี ใบหน้านั้นคงกลับกลายเป็นดำมืดแน่แท้
จากคำกล่าวนั้นหมายความอีกอย่างได้ ว่าร้านต้นตำรับกิจการไม่ดีอย่างนั้นหรือ?
