ตอนที่ 185-186
ตอนที่ 185 : ภาพฉากอันคุ้นเคย
ฉู่หยางผิงต้องขมวดคิ้ว
อีกฝ่ายคืออาจารย์ของสถาบันจันทราลึกล้ำ ยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุดไฉนเผยความนอบน้อมต่อเถ้าแก่ร้าน?
อีกฝ่ายเป็นใครกัน?
ผ่านไปครู่ฉู่หยางผิงค่อยรับรู้ถึงสังหรณ์ร้ายภายในใจ
แต่ไม่ช้าความรู้สึกดังกล่าวก็ถูกโยนทิ้งไป
ล้อกันเล่นหรือไร!
สองคนคือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุด อีกหนึ่งคือระดับที่แปด และที่เหลืออีกสองคือระดับที่ห้า!
ต่อให้ต้องเผชิญหน้าขอบเขตรชันระดับแรกยังสามารถต้านรับได้!
ร้านเล็กจ้อยแค่นั้นมีหรือจะมีขอบเขตราชันคงอยู่?
ดังนั้นในสายตาของฉู่หยางผิงพลันได้เห็นคนหนุ่มก้าวเดินออกมาจากร้าน
ทันทีที่พบเห็นลั่วฉวน ฉู่หยางผิงจึงมั่นใจว่านั่นคือบุคคลที่สังหารบุตรชายตนเอง!
“ไม่จำเป็น” ลั่วฉวนส่ายศีรษะตอบ
หยิงอู๋จี้และเซี่ยหยวนต่างผิดหวัง กระนั้นก็ไม่กล้าทักท้วงคำอื่นใดอีก
ตั้งแต่หยิงอู๋จี้และเซี่ยหยวนก้าวหน้ามาได้ กำลังของคนทั้งสองขณะนี้เหนือกว่าขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุดไปก้าวหนึ่งแล้ว
กระนั้นหากเปิดศึกต่อสู้จริง เผชิญหน้าขอบเขตทดสอบเต๋าห้าคน ผลลัพธ์ท้ายที่สุดก็ยังต้องเป็นความพ่ายแพ้!
และยังต้องเกรงว่านครจิ่วเหยาจะกลายเป็นซากสมรภูมิ!
ลั่วฉวนย่อมไม่คิดอยากได้เห็นผลลัพธ์เช่นนั้นเกิดขึ้น
สายตาลั่วฉวนหันมองคนทั้งห้าที่เบื้องหน้า มือขณะนี้ไพร่ที่ด้านหลัง น้ำเสียงกล่าวราบเรียบ “จ้าวตำหนักจันทราสีเงินงั้นหรือ?”
ฉู่หยางผิงได้พบเห็นลั่วฉวน นัยน์ตานั้นต้องหดแคบลง
ตามที่จี้อู๋ฮุยบอกกล่าว อีกฝ่ายคือตัวตนที่ซุกซ่อนอยู่ภายในร้าน
และฉู่หยางผิงมั่นใจ ว่าบุคคลตรงหน้าคือคนเดียวกับที่เคยสู้กับตนเมื่อวันนั้น!
“ผู้อาวุโส ให้ข้าจัดการชายคนนี้เอง!”
ฉู่หยางผิงคำรามอย่างกราดเกรี้ยวพร้อมเผยพลังวิญญาณแผ่กระจาย!
ผู้อาวุโสที่เหลืออีกสี่คนต่างโคจรพลังวิญญาณปกคลุมทั้งร่างเพื่อสะกดข่มแวดล้อม!
ทั่วทั้งนครจิ่วเหยากลายเป็นเกิดมวลเมฆสีดำปกคลุมพร้อมออร่าชวนสะพรึง
คนทั้งห้าขณะนี้ประสานงานร่วมมือกันใช้พลังอำนาจกดดันสถานการณ์!
อีกฝ่ายไม่คิดเปิดโอกาสให้ลั่วฉวนได้ต่อต้าน!
พริบตานี้ประกายแสงจึงเริ่มปรากฏจากมวลเมฆสีดำมืด
มวลเมฆสีดำกระจายตัวออกก่อนจะเผยซึ่งจันทราสีเงินกลางฟากฟ้า!
จันทราสีเงินและดวงตะวันขณะนี้ลอยเคียงข้างกันอย่างประหลาด!
“เป็นแบบนี้นี่เอง”
ลั่วฉวนยังคงสภาพมือไพร่ทางด้านหลังรับชมฟากฟ้าเบื้องบน
ดวงจันทราสีเงินกลางฟากฟ้า ลั่วฉวนเคยได้เห็นการกระทำเช่นนี้แล้วตั้งแต่ศึกปะทะกับภาพฉายจิตวิญญาณ
ขณะนี้ขอบเขตทดสอบเต๋าทั้งห้าคนร่วมมือกันจึงยิ่งเท่าทวีอำนาจ!
กระบวนท่านี้มันมากพอจะสะกดข่มขอบเขตราชันได้ด้วยซ้ำ!
ผู้คนในนครจิ่วเหยาต่างรับชมเรื่องราวบนฟากฟ้า
อย่างไรแล้วเกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ไม่ให้สนใจก็ออกจะเกินไป!
“เหตุใดท้องฟ้ากลายเป็นมืดครึ้ม?”
“ดูนั่น! บนฟ้ามีดวงจันทร์อีกหนึ่งปรากฏ!”
“เดี๋ยวนะ! เหมือนว่าเรื่องราวเช่นนี้ดูคุ้นเคยกันหรือไม่?”
“จำได้แล้ว! ครั้งนั้นภาพฉายจิตวิญญาณปรากฏในนครจิ่วเหยาก็เป็นเช่นนี้! แต่บรรยากาศครั้งนั้นมันไม่รุนแรงเท่าครั้งนี้!”
“หรือจะเป็นภาพฉายจิตวิญญาณผู้อาวุโสท่านนั้นปรากฏตัวในนครจิ่วเหยาอีกแล้ว?”
“หวังว่าผู้อาวุโสที่ดูแลนครจะต้านรับไว้ได้! ไม่นานมานี้นครจิ่วเหยาเกิดหลายเรื่องราวมากเกินไปแล้ว...”
ผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วนต่างเผยสีหน้าเคร่งเครียด
กระนั้นหากเทียบกับก่อนหน้านี้ พวกเขาคล้ายมีภูมิต้านทานรับเรื่องราวใหญ่โต
ประสบพบเจอมาแล้วไม่น้อย ดังนั้นย่อมต้องมีความคุ้นชิน
ท้องฟ้ามืดครึ้ม บุคคลใหญ่โตปรากฏ ทางราชวงศ์ย่อมต้องตอบสนอง ผู้ฝึกตนทั่วไปมีอันใดต้องกลัวเกรง?
พระราชวังหลวง
ด้วยรับชมเรื่องราวบนฟากฟ้า จี้อู๋ฮุยอดไม่ได้ที่จะเกิดความอึดอัด ทว่าเป็นความอึดอัดที่คิดอยากหัวเราะออก!
ตอนที่ 186 : ลูกค้าร้านตอบสนอง
เพราะจี้อู๋ฮุยทราบดี ว่าการโจมตีระดับนี้ชวนสะพรึงเช่นไร
หากเป็นเขารับหน้า เช่นนั้นก็เกรงว่าอาจต้องแบกรับอาการบาดเจ็บสาหัส
แต่กระนั้นเป้าหมายการโจมตีครั้งนี้คือเถ้าแก่!
สำหรับเถ้าแก่ กับของเด็กเล่นแค่นี้ เกรงว่าโบกมือก็ต้านรับไว้ได้แล้ว!
“องค์เหนือหัวต้องการให้เปิดค่ายอาคมคุ้มกันหรือไม่?” เหล่าไป่ที่อยู่ข้างกายกล่าวถาม
สีหน้าคนทั้งสองแม้พบเห็นเรื่องราวต่างก็ยังสงบ
จี้อู๋ฮุยส่ายศีรษะ “ไม่เป็นไร ด้วยกำลังของเถ้าแก่ย่อมไม่ทำให้นครจิ่วเหยาเสียหาย”
เหล่าไป่พยักหน้ารับ
กลายเป็นว่าเขานับถือลั่วฉวนอย่างไม่ลืมหูลืมตา!
“นับจากนี้ ตำหนักจันทราสีเงินคงต้องถูกลบหายจากทวีปเทียนหลันแล้วกระมัง...”
จี้อู๋ฮุยรับชมดวงจันทราสีเงินบนฟ้าพลางกล่าวกระซิบ...
คฤหาสน์ขุนนางใต้ คฤหาสน์ขุนนางซ้าย โรงเตี๊ยมจันทราเมรัย ตำหนักหมื่นโอสถ...
เหล่านั้นต่างรับชมเรื่องราวที่เกิดขึ้นบนฟากฟ้า
พริบตานี้พวกเขาเกิดความคิดเพียงหนึ่งเดียว
“ของแค่นี้คงทำอะไรเถ้าแก่ไม่ได้กระมัง?” ปู้หลี่เกื๋อกระตุกมุมปากพลางรับชมเรื่องราว
ปู้ฉืออีจึงกล่าวตอบ “สมควรเป็นเช่นนั้น เหมือนว่าตำหนักจันทราสีเงินมาเยือนนครจิ่วเหยากันแล้ว”
“พวกเราควรไปรับชมดีหรือไม่?” ปู้หลี่เกื๋อเผยอาการตื่นเต้น
ปู้ฉืออีเดาะลิ้นตอบ “ไปรับชม! แต่เมื่อใดถึงร้านก็เกรงว่าเถ้าแก่จะปัดกวาดไปหมดสิ้นแล้ว...”
บรรดาลูกค้าร้านต้นตำรับต่างตัดสินใจเช่นเดียวกันนี้
นั่นก็คือการเร่งรีบมุ่งหน้าไปเยือนร้าน...
“ทรงอำนาจนัก!” เซี่ยหยวนจับจ้องจันทราสีเงินกลางฟากฟ้า
หยิงอู๋จี้เองก็ตั้งระวังขึ้นมา
ขณะนี้คนทั้งสองและคณะศิษย์ต่างถอยกลับเข้าไปภายในร้าน
“เถ้าแก่จะเป็นไรหรือไม่?” กู่หยุนซีรับชมลั่วฉวนที่ด้านนอกร้านด้วยสีหน้าห่วงหา
“อย่ากังวลเลย” เหยาซือหยานเผยยิ้ม “ของแค่นี้ทำอะไรเถ้าแก่ไม่ได้!”
ถ้อยคำเหล่านี้ คือความเชื่อใจที่เหยาซือหยานมีต่อลั่วฉวน
ได้ทราบคำเหยาซือหยาน กู่หยุนซีและคณะต่างนิ่งค้าง
ถูกต้องแล้ว!
กำลังเถ้าแก่ไม่ใช่อะไรที่ของแค่นี้จะทำอะไรได้!
เพียงผู้ฝึกตนขอบเขตทดสอบเต๋าห้าคน ไม่ใช่โบกมือก็หายวับแล้วหรือไร?
จากความกังวลกลายเ)นความสงสัย กลุ่มคนต่างไปมุงที่ประตูทางออกร้าน
นี่เป็นโอกาสหาได้ยากที่จะได้รับชมยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าเปิดศึกกับตาตนเอง!
มันคือประสบการณ์อันล้ำค่า!
แน่นอนว่าเรื่องราวเช่นนั้นระบบฝึกสอนทำครัวก็มีให้รับชม...
ฉู่หยางผิงจับจ้องลั่วฉวนด้วยสีหน้าจ้องกินเลือดเนื้อ
“เหอะ อวดดีอหังการเข้าไป ต่อหน้าพวกเราห้าคนเจ้าต้องตกตาย!”
ถ้อยคำกล่าวจบ จันทราสีเงินกลางฟากฟ้าจึงเท่าทวีอำนาจแสง
พริบตานี้ลำแสงนับหมื่นพลันร่วงหล่นจากฟากฟ้าเข้าปกคลุมนครจิ่วเหยา!
แม้กล่าวว่าลำแสง ทว่าขนาดของมันเล็กยิ่ง!
ขณะนี้ทะยานมาทางร้านต้นตำรับ รัศมีของลำแสงนั้นหดแคบไม่ถึงสิบเซนติเมตร!
สีของมันแปรเปลี่ยนจากขาวบริสุทธิ์กลับกลายเป็นโปร่งแสง!
รับชมจากระยะไกล มันเปรียบดังดาบที่ทิ่มแทงจากฟากฟ้าถึงแดนดิน!
เรื่องราวทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในชั่วพริบตา!
คมดาบพลังงานที่ควบแน่น ขณะนี้มันกำลังปิดล้อมพื้นที่อย่างไม่คิดหลงเหลือสถานที่ให้หลบหนี!
“กระบวนท่าใหญ่โต พลังสูญเปล่านัก” ลั่วฉวนเงยศีรษะขึ้นรับชมลำแสงเบื้องบนพลางกล่าว
ฉู่หยางผิงชะงักงัน สีหน้าขณะนี้เผยความโกรธแค้นก่อนจะหัวเราะเย้ยหยัน “มีอะไรจงกล่าว! อย่างไรเจ้าก็คนตาย!”
แต่แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นถัดจากนี้กลับกลายเป็นทำให้เขาต้องดวงตาเบิกกว้าง
