บทที่ 21 ช่วงเวลาที่คลุมเครือ

บทที่ 21 ช่วงเวลาที่คลุมเครือ

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อของจี้เฟิงในตอนนี้นั้นแดงก่ำยิ่งกว่าลูกตำลึง มันทำให้มุมปากของเซียวหยูซวน ยกสูงขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาของเธอสั่นไหวตามรอยยิ้ม

เธอพยายามเม้มปากฝืนหุบยิ้มและถามว่า “ตกลงจะนวดไหม?”

“ห๊ะ!? ครับๆ!” จี้เฟิงรีบร้อนตอบพร้อมกับเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาอย่างเงียบๆ

“คิกคิก~” เมื่อเห็นท่าทางที่ประหม่าของเขา เซียวหยูซวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง เธอพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็รบกวนด้วยนะคะ!”

“อ่า.. งั้นคุณช่วยไปนั่งบนโซฟา จะได้สะดวกขึ้น!” จีเฟิงพูดตะกุกตะกัก เซียวหยูซวนพยักหน้าอย่างร่วมมือ โดยปล่อยให้จี้เฟิงพยุงแขนเธอไปนั่งบนโซฟา จี้เฟิงมองไปรอบๆ และเจอเก้าอี้ตัวเล็ก เขาหยิบมาวางไว้ตรงหน้าเซียวหยูซวนแล้วพูดว่า “เพื่อนร่วมชั้นเซียว วางเท้าของคุณบนนี้!”

เซียวหยูซวนยิ้มและยกขาขึ้นอย่างสง่างามถอดรองเท้าแตะแล้ววางเท้าลงบนเก้าอี้

จี้เฟิง ตกตะลึงเขาไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน!

เท้าของเซียวหยูซวน สามารถเรียกได้ว่าเป็น ‘เท้าที่สวยงาม’ อย่างไม่ต้องสงสัย เท้าที่ขาวเนียนผิวอันนุ่มลื่นดุจหยก จนใครๆหากได้เห็น คงอยากที่จะหยิบขึ้นมาสัมผัสและเก็บเท้าคู่งามนี้ไว้เป็นสมบัติส่วนตัวและซ่อนไว้ไม่อยากให้ใครได้เห็นเพราะเกรงว่าคนอื่นจะฉกฉวยเอาไป

นิ้วทั้งห้าที่เรียวยาวอย่างพอเหมาะขาวนวลเนียนจนทำให้ผู้คนหลงใหลจนไม่อาจละสายตาไปได้  เล็บเท้าสีแดงสดที่ทาด้วยน้ำยาทาเล็บช่วยเพิ่มเสน่ห์ทำให้รู้สึกน่าหลงใหล ด้วยเท้าที่สวยงามราวกับหยกนี้ จี้เฟิงจึงตกใจเมื่อได้เห็น!

เขาอดไม่ได้ที่จะด่าตัวเองว่าไร้ยางอายขนาดไหน เนื่องจากเขามีใจให้ถงเล่ยอยู่แล้วแต่ตอนนี้เขากลับมารู้สึกอะไรแบบนี้กับเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่ที่เพิ่งจะเจอกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

จี้เฟิงส่ายหัวละทิ้งความคิดที่ไร้ยางอายของเขา จากนั้นเขาได้ตรวจดูเท้าที่สวยงามของเซียวหยูซวนอย่างละเอียด แต่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

เท้าของเซียวหยูซวนสวยงามมาก การจับมันไว้ในมือเพื่อนวดมันเหมือนเป็นการดูหมิ่นเท้าที่สวยงามนี้ มันทำให้จี้เฟิงรู้สึกเพ้อฝัน

“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เซียวหยูซวน อดไม่ได้ที่จะถาม เมื่อเห็นท่าทางของจี้เฟิงแปลกไป

จี้เฟิงรีบส่ายหัวและพูดว่า “มะ..ไม่มีอะไร! ฉันแค่กำลังนึกถึงเทคนิคการนวดน่ะ ฮะฮะ ...”

หลังจากหัวเราะแห้งๆแก้เขิน จี้เฟิงก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ระงับอาการตื่นเต้นและวางเท้าที่สวยงามของเซียวหยูซวนลง เมื่อเขาลุกขึ้น เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามือของเขานั้นกำลังสั่นเล็กน้อย

“ฟู่~~”

จี้เฟิงพยายามผ่อนลมหายใจช้าๆ พอเขาสงบลงเขามองลงไปอีกครั้งและพบว่า ตรงข้อเท้าของเซียวหยูซวนมีลักษณะบวมปูดขึ้นมาและเริ่มมีสีเขียวช้ำเล็กน้อยแล้ว

เท้าที่สวยงามถูกทำลายลงด้วยอาการบวมปูด

“คุณสมองอัจฉริยะ ช่วยผมรวบรวมกระแสไฟฟ้าชีวภาพหน่อย ผมจะทำการนวดเท้าที่บาดเจ็บให้เพื่อนใหม่อีกครั้ง!” จี้เฟิงจดจ่ออยู่กับการสื่อสารกับสมองและในเวลาเดียวกันมือของเขาก็เริ่มลูบเท้าที่สวยงามของเซียวหยูซวนเบาๆ

ความรู้สึกราบลื่นเรียบเนียนทำให้หัวใจของจี้เฟิงเต้นเร็วราวกับว่าจะหลุดออกมาจากอก เขาเผลอจ้องมองไปที่บางส่วนของเซียวหยูซวนโดยไม่รู้ตัว

“มาสเตอร์กระแสไฟฟ้าชีวภาพได้เริ่มดำเนินการผ่านมือของคุณแล้ว คุณสามารถใช้มือของคุณกดตรงส่วนที่คุณต้องการนวดได้เลย!” เสียงของสมองหมายเลข 1 ดังขึ้น และทันใดนั้นจี้เฟิงก็รู้สึกได้ถึงกระไฟฟ้าชีวภาพ

เขาพยายามสงบสติอารมณ์และค่อยๆนวดเท้าของเซียวหยูซวน

ในความเป็นจริงหัวใจของ เซียวหยูซวนก็เต้นเร็วไม่ต่างจากจี้เฟิง

เธอรู้สึกเขินอาย การวางเท้าของเธอไว้ในมือของชายคนหนึ่งอย่างไร้ยางอายและปล่อยให้เขาสัมผัส สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน เซียวหยูซวนไม่เคยทำเรื่องบ้าๆแบบนี้!

อย่างไรก็ตาม บางทีอาจเป็นเพราะท่าทางที่ดูประหม่าและซื่อสัตย์ของจี้เฟิง ทำให้เซียวหยูซวนกลายเป็นเด็กไปชั่วขณะและต้องการที่จะแกล้งเด็กตัวโตคนนี้เหมือนน้องชาย แต่สถานการณ์ในตอนนี้กลับดูคลุมเครือเกินเลยไปกว่าที่เธอคิด

“อย่าคิดมาก เขาเป็นแค่เด็กนักเรียน ม.ปลาย และอีกไม่นานเขาจะเป็นนักเรียนของเธอแถมเขายังทำให้เธอบาดเจ็บ การที่เธอขอให้เขานวดบริเวณที่บาดเจ็บนั่นถือเป็นเรื่องปกติ ไม่มีอะไรต้องอาย!” เซียวหยูซวนเชียร์ตัวเองในใจ แต่ใบหน้าของเธอกลับแดงมากขึ้น ดวงตาของเธอที่แฝงไปด้วยความเขินอายช่างน่ารักมากในเวลานี้

“เฮ้ออ..~” เซียวหยูซวนถอนหายใจเบาๆ เธอเริ่มสงบสติอารมณ์ได้เล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกผ่อนคลายและชาที่เท้า ความรู้สึกนี้ราวกับว่ารูขุมขนบนเท้าของเธอเปิดและหายใจได้ เธอรู้สึกมีความสุข ร่างกายของเธอเริ่มอ่อนปวกเปียก หากตอนนี้เธอไม่ได้นั่งอยู่บนโซฟา เธอคงล้มทั้งยืมเพราะความรู้สึกผ่อนคลายสบายแบบนี้ไม่สามารถต้านทานได้!

โดยไม่รู้ตัว ปากเล็กๆของเซียวหยูซวน ส่งเสียงครวญคราง:  “โอ้วว์ ~~~!”

“อ๊ะ!”

ทันทีที่เธอเผลอครางออกมา ใบหน้าที่สวยงามของเซียวหยูซวนก็แดงไปถึงใบหู เธอรู้สึกละอายใจจนแทบจะมุดดินหนี เธอทำเสียงแบบนี้ได้ยังไง!

“บ้าเอ้ยยย!”

เซียวหยูซวนก้มหน้าลงด้วยความตื่นตระหนกปล่อยให้ผมยาวปกปิดใบหน้า ไม่อย่างนั้นเธอคงได้มุดลงดินหนีไปจริงๆ

อย่างไรก็ตามเธอยังรู้สึกถึงความผ่อนคลายของเท้าเธออยู่ ซึ่งตรงข้ามกันกับร่างกายของเธอที่ร้อนวูบวาบ!

ขณะเดียวกันจี้เฟิงก็รู้สึกเขินอายมากเช่นกัน เขาอยู่ห้องเดียวกันกับหญิงสาวสองต่อสองและมือของเขายังคงลูบเท้าที่สวยงามของเซียวหยูซวนอยู่ การรู้สึกถึงผิวอันเนียนนุ่มที่เขากำลังสัมผัสมันทำให้เขาสั่นสะท้าน

และเสียงครวญครางของ เซียวหยูซวนที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ทำให้เขาแทบจะกระโดดขึ้นและกอดเซียนหยูซวนไว้ในอ้อมแขนเขาด้วยความรักและความเสน่ห์หา

“เธอสามารถสร้างหายนะให้กับผู้ชายได้ง่ายๆเลยนะเนี่ย”

จี้เฟิงแอบพูดคำนี้อยู่ในใจ เขาแทบจะไม่สามารถสงบจิตสงบใจได้เลย เขาจึงแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงครวญครางและทำการนวดต่อไป

กระแสไฟฟ้าชีวภาพจากมือของจี้เฟิงได้ทำงานอีกครั้ง ทันใดนั้นเซียวหยูซวนก็รู้สึกได้ถึงความสดชื่นและสบาย จนเธอต้องกัดริมฝีปากของเธอไว้ เพราะกลัวว่าจะเผลอส่งเสียงครางอันน่าอับอายอีก

อย่างไรก็ตาม มีกระแสไฟฟ้าพลังชีวภาพที่เพิ่มขึ้นจากการนวดของจี้เฟิง มันยิ่งทำให้เซียวหยูซวนทนไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกอายที่พบว่าบางส่วนของร่างกายมีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอรู้สึกเหมือนมีกระแสน้ำอุ่นพลุ่งพล่านไปมา

“พอแล้ว!!”

เซียวหยูซวนไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธองอเข่าชักเท้าของเธอออกจากเก้าอี้ตัวเล็ก ใบหน้าของเธอแดงก่ำและดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความเขินอายร่างกายของเธอรู้สึกอ่อนเปลี้ยและมีความต้องการ!!~

แต่ในตอนนี้ จี้เฟิงเบิกตากว้าง เขาหันหน้าหนีอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าอันแดงเถือก หัวใจของเขาเต้นรัวและดังมาก!

เซียวหยูซวนในชุดเดรสที่นั่งตรงข้ามกับจี้เฟิง ที่จู่ๆก็งอเข่ายกเท้าขึ้นสูงจึงทำให้ต้นขาขาวราวกับหิมะภายใต้กระโปรงถูกเปิดเผยต่อหน้าจี้เฟิง

ขาเรียวขาวที่กระชับสวยงามและชั้นในสีชมพูบางๆนั้น ... จี้เฟิงร้อนวูบไปทั้งตัว

ทันใดนั้นจี้เฟิงรู้สึกว่ามีอะไรเหลวๆไหลออกจากจมูก เขาเอามือไปแตะมาดู

มันเป็นสีแดงเข้ม ...  เลือดกำเดา!!

ด้วยฉากตรงหน้าที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะทำให้จี้เฟิงเลือดกำเดาไหลในทีสุด

“จี้เฟิง...!  เป็นอะไร? ทำไม? เลือด...” หลังจากที่เซียวหยูซวนใช้เวลาครู่นึงในการพยายามสูดลมหายใจลึกๆ เพื่อดึงสติกลับมา และเธอมาเห็นว่าจี้เฟิงมีเลือดออกที่จมูก เธอตกใจและอดไม่ได้ที่จะถาม

ในขณะที่คำถามของเธอยังไม่ทันจบประโยค เธอเห็นสายตาของจี้เฟิงมองมาที่ตัวเธอ เธอจึงมองลงตามสายตาของจี้เฟิงที่กำลังจ้องอยู่…

......จบบทที่ 21~❤️

------------------------------------------------

คุยกันท้ายบท  

by เนตรนารีสีชมพู #ผู้แปล

เนื้อหาส่วนใหญ่ในบทนี้เนื้อเรื่องจะวนเวียนอยู่กับเท้าเยอะหน่อยนะคะ ซึ่งเนตรนารีน้อยเข้าใจว่า จีนเขาน่าจะให้ความสำคัญกับเรื่องเท้าสวยพอสมควร เลยบรรยายความงามของเท้าซะเยอะเลย

ปล.พระเอกเราหื่นใช่ย่อยนะคะเนี่ย