ตอนที่ 199 ดื้อดึง (ฟรี)
ชูจิน มองดูกองทัพของตนเองด้วยสีหน้าดำทะมึน
ทหารของเขาไม่แข็งแกร่งเท่าทหารชั้นยอดของลู่เฟิง แต่ด้วยจำนวนของพวกเขาที่มากกว่าถึงสองเท่าผลลัพธ์มันไม่ควรจะกลายเป็นแบบนี้
การต่อสู้บนที่ราบเปิดนั้นสามารถดึงพลังของกองทัพนับล้านออกมาใช้ได้เป็นอย่างดี เดิมมันไม่มีทางที่กองทัพ 600,000 นาย ของลู่เฟิงจะต้านศึกของเขาได้
แต่ทว่า สิ่งที่เขาพลาดไปก็คือ กองทัพของเขาเหมือนกับกองทัพที่ใช้อาวุธธรรมดา แต่กองทัพของลู่เฟิงคือกองทัพที่ใช้อาวุธวิเศษ ผลลัพธ์ของทั้งสองจึงค่อนข้างแตกต่างกัน
"ฝ่าบาท โปรดออกคำสั่งเถิด หากชักช้าพวกเราจะจบสิ้นกันหมด"
เมื่อเห็นว่า ชูจิน เงียบไป รัฐมนตรีข้าง ๆ ก็แนะนำอีกครั้ง
ชูจิน มองไปที่ ลิโป้ ที่ถูกปิดล้อม เขากัดฟันแน่นขึ้น"พวกเจ้าจะถอยได้ก็ต่อเมื่อ ลิโป้ ถูกสังหารเท่านั้น ตราบใดที่เราฆ่าหนึ่งในยอดฝีมือของ ลู่เฟิง ได้พวกเราก็นับว่าชนะศึกครั้งนี้แล้ว"
"แต่ว่าฝ่าบาท..."
"ข้าตัดสินใจไปแล้ว พวกเจ้าลงไปจัดการซะ!"
อึก!
รัฐมนตรีคนนี้ได้ถอดถอนหายใจออกมา เขาไม่มีทางเลือกนอกจากสั่งทหารไปปิดล้อม ลิโป้
หลังจากได้คำยินคำสั่งการจากจักรพรรดิทหารเหล่านี้ก็ทำงานหนักขึ้นแต่ละคนได้วิ่งกรูเขาหา ลิโป้
รอบข้างของ ลิโป้ คือเนินเขาซากศพจำนวนนึง เขาได้มองไปที่ทหารชั้นเลวเหล่านี้
"หึหึ!"
ลิโป้ได้แค้นเสียงออกมาอย่างเย็นชา
เขาไม่รู้ว่าตนเองสังหารไปกี่คน แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจำนวนในนี้ย่อมมากกว่าพันคนอย่างแน่นอน
มีทหารจำนวนมากอยู่รอบ ๆ เขา ทำให้เขาสูญเสียพลังปราณแท้จริงในร่างกาย ที่มาถึงตอนนี้ได้ล้วนแล้วแต่เป็นพลังกายของเขาล้วน ๆ
ตอนนี้ เขารู้สึกได้ว่าพลังกายของเขากำลังจะหมดอีกในไม่ช้านี้
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้แสดงด้านอ่อนเเอออกมายังคงเผยสีหน้าดวงตาไร้อารมณ์และเย็นชาสร้างความหวาดกลัวให้แก่เหล่าทหาร
"ฆ่า!"
"ฆ่า ลิโป้ เพื่อรับรางวัล"
"ถ้า ฆ่า ลิโป้ได้ พวกเราจะสุขสบาย"
ทหารที่พุ่งเข้าหา ลิโป้ ต่างมีความปราถนาในใจของพวกเขา
ดวงตาของ ลิโป้ เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน แม้เขาจะสังหารคนนับพันแต่คนที่บุกเข่ามากลับไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง
"ให้ข้าดูว่าข้าจะสังหารพวกเจ้าได้อีกสักกี่คน ฮ่าฮ่า..."
ลิโป้ ได้ควบม้าสีแดงและหัวเราะออกมาอย่างดุเดือด เขาไม่เพียงแต่ไม่ถอยหนีแต่ยังคงเหยียบย่ำกองซากศพขนาดใหญ่
"ตายซะ!"
ง้าวฟางเทียนในมือของเขาได้พุ่งแทงออกไปเจาะลำคอของคน ๆ หนึ่ง
จากนั้นเขาก็ดึงออก โลหิตสด ๆ ได้พุ่งทะลวงออกมา
ลิโป้ ยังคงสับสังหารอย่างต่อเนื่องแต่ความแข็งแกร่งของเขาลดลงมาก
เขากำลังลดภาระการเคลื่อนไหวให้มากที่สุดเพื่อที่จะยืนหยัดต่อไปได้นานขึ้น
แม่ทัพของอาณาจักรซีหยาง ที่ควบคุมทัพปิดล้อมได้เห็นฉากนี้ดวงตาของเขาก็สว่างวาบขึ้น"ลุยเข้าไป ตอนนี้ ลิโป้ มันแทบสิ้นพลังแล้ว ใครตัดศีรษะของมันได้ ย่อมได้รับบรรดาศักดิ์โฮว แต่ตั้งเป็นองค์ชาย!"
"ตัดหัวข้า?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของ ลิโป้ ก็มองไปยังทิศทางของบุคคลที่ออกคำสั่ง ในตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง"มาดูกันว่าข้าจะสังหารเจ้าได้ก่อนที่ข้าจะหมดลมหายใจหรือไม่!"
"ไป!"
ลิโป้ ได้ควบม้าสีแดงตรงไปยังตำแหน่งแม่ทัพคนนั้นโดยไม่คำนึงถึงทหารที่อยู่รอบตัวของเขา
สายตาของเขาไม่ได้ละจากร่างของแม่ทัพคนนั้นแม้แต่น้อย
แม่ทัพคนนั้นที่เห็น ลิโป้ พุ่งเข้ามาเขารีบตะโกนขึ้น"เร็วเข้า รีบหยุดมัน หยุดลิโป้ให้ได้"
ทหารนับไม่ถ้วน ได้วิ่งกรูเข้าไปแต่ก็ถูกม้าสีแดงชนจนปลิวกระเด็น
พลหอกบางคนกระทั่งจะยื่นหอกออกไปโจมตีแต่ก็ถูกง้าวของลิโป้ ตัดหอกของพวกเขา เพียงพริบตาเดียว เขาก็ปรากฏตรงหน้าของแม่ทัพคนนั้น
"ตายซะเถอะ!"
ลิโป้ ได้คำรามออกมา ง้าวสีเทาในมือของเขาได้แทกลงลงไปบนร่างของแม่ทัพคนนั้น
ตู้ม!
เสียงระเบิดกัมปนาทได้ทำให้ร่างกายของแม่ทัพคนนั้นแหลกสลายในพริบตา พื้นดินโดยรอบที่แม่ทัพคนนั้นอยู่ได้กลายเป็นบ่อลึกขนาดใหญ่
พบเห็นฉากเหล่านี้ ทหารจำนวนมากรู้สึกตกใจ แม้ว่าจะมีการล่อหลวงจากรางวัลจำนวนมาก แต่ก็ไม่มีใครกล้าหาญพอที่จะเข้าไปโจมตีเวลานี้
เพราะตอนนี้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว แม้ ลิโป้ จะใช้พลังกายไปมาก แต่ใครก็ตามที่เร่งรีบเข้าไปตอนนี้จะต้องตกตายอย่างไม่ต้องสงสัย!
"แฮ่ก แฮ่ก"
ลิโป้ ได้อ้าปากส่งเสียงเหนื่อยหอบอย่างหนัก ร่างกายของเขาได้ใช้พลังงานมากไปกว่าครึ่ง
ลู่เฟิง มองไปที่ เหตุการณ์ดที่เกิดขึ้นและตะโกนออกมา"จางซุนหวูจี๋!"
"ขอรับ!"
"ข้าจะให้เจ้าเป็นผู้สั่งการกองทัพ!"
"ฝ่าบาท..."จางซุนหวูจี๋ รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย
"นี่คือบัญชาศักดิ์สิทธิ์จากข้า!"
จางซุนหวูจี๋ ไม่กล้าพูดอะไรเขาได้ตอบกลับทันที"ข้าน้อยรับคำสั่ง!"
"เมิ่งเถียน!"
"ขอรับ!"
"ตามข้าไปรวบรวมทหารม้าเหล่านั้นจากทัพซ้ายเพื่อช่วยเหลือเฟิงเชี่ยน!"
"ขอรับน้อยรับคำสั่ง!"
"จางฮั่น!"
"ขอรับ!"
"หาทางเปิดวงล้อมของศัตรูให้ได้ ข้าต้องการให้เจ้าฝ่าวงล้อมทัพของศัตรูเบื้องหน้าให้ได้ภายในครึ่งชั่วโมง!"
"ข้าน้อยรับคำสั่ง!"
"ไป!"
ลู่เฟิง เมิ่งเถียน ได้เลือกม้าสองตัวที่ดุจากม้าศึกที่ลิโป้ขนกลับมา"พวกเจ้าทั้งหมดจงฟัง ฆ่าศัตรูทุกคนที่ขวางทางเพื่อช่วยเหลือผู้บัญชาการทหารม้าของพวกเรา!"
"ฆ่า!"
"ฆ่า!"
เบื้องหลังของ ลู่เฟิง ,เขาได้แต่งตั้งทหารม้าเฉพาะ มีจินยี่เหว่ย 500 นาย ทาสดาบทั้งหมด ส่วนเมิ่งเถียน มีทหารม้าทั้งหมด 100 นาย แต่ละคนเป็นทหารชั้นยอดทั้งนั้น
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ออกเดินทางทันที
ในกองทัพของอาณาจักรซีหยาง ชูจิน มองไปที่ ลิโป้แล้วถอนหายใจออกมา"ทำไมแม่ทัพในอาณาจักรของข้า ถึงไม่มีคนที่มีความสามารถเช่นนี้อยู่บ้าง?"
บรรดารัฐมนตรีที่อยู่โดยรอบต่างลดศีรษะลงเพราะกลัวว่าพวกเขาจะถูกเรียกโดย ชูจิน ให้ออกไปฆ่า ลิโป้
"ฝ่าบาท ลู่เฟิง ทรงนำธงจักรพรรดิบุกฝ่าเข้ามายังสนามรบ พวกเขามีทหารม้าชั้นยอดคอยติดตามประมาณ 500 กว่านาย ตอนนี้กองทัพของเราไร้ซึ่งจิตวิญญาณที่จะต่อสู้ต่อแล้วพวกเราควรรีบถอนกองกำลังเถิดพะยะค่ะ"รัฐมนตรีคนนึงได้มองไปที่ ชูจิน
ชูจิน มองไปที่ ธงจักรพรรดิของลู่เฟิง
ใบหน้าของเขามืดลงและเขาอยากจะถอนตัว
เพราะเขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถหาโอกาสโจมตีที่เหมาะสมในสถานการณ์นี้ได้ และมันเป็นอันตรายต่อเขาอย่างมาก
แต่เมื่อมองไปที่ ลิโป้ ซึ่งเหมือนปลาที่อยู่บนเขียง เขาก็ไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้เช่นนี้
เขาได้กัดฟันแน่นและสั่งการอีกครั้ง"ส่งคำสั่ง ไปยังทหารที่ปิดล้อม ลิโป้ ใครตัดศีรษะของอีกฝ่ายได้ ข้าจะเพิ่มรางวัลจากเดิมเป็นสองเท่า!"
คำสั่งของจักรพรรดิได้ไปถึงหูของทหารที่ปิดล้อม ลิโป้อย่างรวดเร็ว
"ฝ่าบาท ทรงมีรับสั่งว่า ใครก็ตามที่เด็ดศีรษะของ ลิโป้ได้ พวกเขาจะได้รับรางวัลเพิ่มจากเดิมเป็นสองเท่า!"
ทันทีที่คำสั่งเหล่านี้ออกมา ทหารจำนวนมากรีบก้าวไปข้างหน้าไม่ว่าจะหวาดกลัวแค่ไหนก็ตาม
ลิโป้ มองไปที่ การแสดงเบื้องหน้า เขารู้ในใจว่าไม่สามารถหนีไปจากหายนะในวันนี้ได้
"เข้ามา ข้าแม่ทัพลิโป้ จะสังหารพวกเจ้าทุกคนเพื่อความสง่างามของฝ่าบาท!"
