ตอนที่ 197 มิได้เกรงกลัว! (ฟรี)

เมิ่งเถียนผุดยิ้มออกมา"ฝ่าบาท ประสิทธิภาพการรบของทหารส่วนตัวเหล่านี้สูงกว่าทหารส่วนตัวของอาณาจักรหนานหยานเสียอีก"

"เป็นไปได้ยังไง?"ลู่เฟิง กล่าวถามด้วยความสับสน

เมิ่งเถียน ชี้ไปที่การต่อสู้ข้างหน้าและตอบกลับ"ฝ่าบาทแม้ว่ากองทัพของพวกเขาจะกระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบ แต่ความสามารถโดยส่วนตัวของพวกเขาแต่ละคนสามารถหาญปะทะหนึ่งถึงสองคนได้อย่างไม่มีปัญหา นั่นก็เท่ากับเป็นการพิสูจน์แล้วว่าพละกำลังวังชาของพวกเขานั้นดีเพียงใด น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีผู้บัญชาการที่มีความสามารถไม่งั้นพวกเราคงเดือดร้อนกว่านี้"

ลู่เฟิง มองตามที่ เมิ่งเถียน อธิบาย และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ว่าคนเหล่านี้จะถูกกดดันจนถอยห่างแต่พวกเขาก็ยังหาญปะทะหนึ่งถึงสองคนพร้อมกันได้

เขาได้พยักหน้าและยิ้ม"ดูเหมือนว่าข้าจะประมาททหารส่วนตัวเหล่านี้ไม่ได้"

"ฝ่าบาทโปรดวางพระทัยเถิด แม้ว่าพละกำลังของแต่ละคนจะไม่ธรรมดา แต่จะไปหยุดทหารชั้นยอดของพระองค์ได้อย่างไร?"เมิ่งเถียน ได้พูดขึ้น

เมิ่งเถียน ถนัดการพูดมาก แน่นอนว่าเมื่อพูดถึงทหารชั้นยอด ย่อมหมายถึงทหารภายใต้อาณัติของเขาแต่ทว่าคนเหล่านี้แท้จริงล้วนเป็นขุมกำลังของฝ่าบาทไม่ใช่ของเขาเอง

ลู่เฟิง ได้ยิ้มและตอบกลับ"ยุติการต่อสู้นี้โดยเร็วที่สุด พวกเราเสียเวลากับอาณาจักรซีหยางมามากแล้ว อีกยี่สิบกว่าวันก็ควรจะขึ้นปีใหม่"

"ขอรับ!"เมิ่งเถียน ได้ตอบกลับ

สามชั่วโมงหลังจากที่การสู้รบดำเนินต่อไป กองทัพของอาณาจักรซีหยางคล้ายว่าจะพ่ายแพ้โดยสมบูรณ์ แม้ว่าพวกเขาจะส่งคนไปต้านทานศึกด้านหน้า แต่ก็ยังยากที่จะหยุดกองทัพ 600,000 นาย ของลู่เฟิงได้

เมิ่งเถียน ที่นั่งอยู่ในกองทัพกลางได้เฝ้าดูกลายเคลื่อนไหวและกล่าวพูดขึ้น"ฝ่าบาท ตอนนี้ถึงเวลาที่จะให้แม่ทัพลิโป้นำทหารม้าเข้าโจมตีปีกซ้ายของพวกเขา หากเราทำลายรูปขบวนกองทัพทางปีกซ้ายได้ อาณาจักรซีหยางทั้งหมดน่าจะถึงคราวพ่ายแพ้!"

ลู่เฟิง พยักหน้าและพูดขึ้น"ลิโป้!"

"ข้าน้อยอยู่นี่พะยะค่ะ!"ลิโป้ ได้ยืนขึ้นทันทีและคุกเข่าลงข้างหนึ่ง

"สั่งให้ทหารม้าเหล็กของเจ้าโจมตีปีกซ้ายทัพของศัตรูทำลายรูปขบวนและจัดการจักรพรรดิแห่งอาณาจักรซีหยางชูจิน!"ลู่เฟิง ได้สั่งการ

"ข้าน้อยรับคำสั่ง ข้าน้อยจะนำศีรษะของจักรพรรดิอาณาจักรซีหยางชูจินมาให้พระองค์!"

ลิโป้ ได้ตอบกลับเสร็จ จากนั้นเขาก็ลงไปนำทหารม้า

"ช้าก่อน!"ลู่เฟิง ได้ตะโกนขึ้นเวลานี้

ลิโป้ ได้หันหน้าไปมอง ลู่เฟิง อย่างสงสัยและตอบกลับ"ฝ่าบาทพระองค์ทรงมีพระบัญชาใดอีก?"

ลู่เฟิง มองไปที่ ลิโป้ อย่างครุ่นคิด เขาหยิบชุดเกราะพยัคฆ์ทมิฬออกมาและยื่นส่งให้ลิโป้"เฟิงเชี่ยน ชุดเกราะนี้ เจ้ารับไป มันสามารถหยุดลูกศรพลังปราณได้ ด้วยของสิ่งนี้ ลูกศรพลังปราณของศัตรูจะไร้ประโยชน์สำหรับเจ้า"

เดิมที ลู่เฟิง วางแผนจะมอบมันให้ เกาชุน แต่ทว่า ตอนนี้ ลิโป้ กำลังจะนำทหารม้าเข้าชาร์จ มีความเป็นไปได้ที่อีกฝ่ายจะถูกหยุดด้วยลูกศรปราณ

ด้วยพลังของชุดเกราะพยัคฆ์ดำ มันสามารถช่วยดึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของ ลิโป้ ได้

ลู่เฟิง ได้ตั้งหน้าตั้งตารอฉากนี้

ส่วนเกาชุน เขายังมีโอกาสเรียกอาวุธวิเศษในอนาคตได้ บางทีเขาอาจจะเรียกอาวุธที่ดีกว่านี้มาก็เป็นไปได้

"นี่..."

ลิโป้ ไม่กล้าที่จะรับมัน ในสองวันที่ผ่านมา พวกเขารู้แล้วว่าทำไม ลู่เฟิง ถึงไม่เกรงกลัวลูกศรปราณเหล่านั้นเป็นเพราะเกราะพยัคฆ์ดำที่พระองค์ถืออยู่นี้ ตอนนี้ลู่เฟิงต้องการมอบมันให้กับเขา เขาคิดว่ามันมีค่ามากเกินไปจึงไม่กล้ารับ

"เป็นอะไร ไม่ชอบของขวัญที่ข้ามอบให้เจ้างั้นหรือ หรือว่าของชิ้นนี้ยังไม่ควรค่าพอ?"ลู่เฟิงยิ้มออกมา

"ข้าน้อยมิกล้า!"

ลิโป้ คุกเข่าลงและเอื้อมมือไปหยิบชุดเกราะพยัคฆ์ดำ

"เอาล่ะ เฟิงเชี่ยน เข้าไปเด็ดศีรษะของศัตรูซะ ข้าจะรอชื่นชมผลงานของเจ้า!"ลู่เฟิงมองไปที่ ลิโป้และพูดขึ้น

"ข้าน้อยจะทำหน้าที่สุดความสามารถอย่างแน่นอน!"

ลิโป้ ได้ตอบรับเสียงดังพร้อมกับสวมใส่ชุดเกราะพยัคฆ์ดำ เขาได้ควบม้าสีแดงและตะโกนขึ้น"ทหารม้าทุกคนฟังคำสั่ง ฆ่าพวกมันซะ!"

"ฆ่าศัตรู!"

"ฆ่าศัตรู!"

"ฆ่าศัตรู!"

ลิโป้ ได้นำทหารม้าอ้อมจากด้านหลังไปยังกองทัพทางด้านซ้ายของอาณาจักรซีหยาง

หลังจากนั้น ลิโป้ ก็ชูง้าวฟางเทียนขึ้นและตะโกนว่า"ฆ่า!"

"ฆ่า!"

ภายใต้การนำของ ลิโป้ ทหารม้า 20,000 นาย ราวกับคลื่นสึนามิที่กดทับปีกซ้ายกองทัพของศัตรู

"จัดการพวกมันซะ!"

แม่ทัพปีกซ้ายได้เห็น ลิโป้ วิ่งเข้ามา สีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมากเขารีบตะโกนขึ้น

พลธนูที่รอรับฟังคำสั่งได้ปล่อยลูกศรทันที

ฝนลูกศรได้เทไปยังกลุ่มทหารม้าเหล่านั้น

ลิโป้ ได้ตะคอกอย่างเย็นชา เขาได้โบกง้าวฟางเทียนในมือ พลังมหาศาลได้วาดรวดลายไปทั่วท้องฟ้าและหยุดลูกศรเหล่านั้น

แน่นอนว่าลูกศรบางอันได้หลุดรอดไปโดนทหารม้าจนได้รับบาดเจ็บล้มตายมากกว่าโหล

แต่เพียงไม่นาน ลิโป้ ก็มาถึงด้านหน้าปีกซ้ายแล้ว

"ตาย!"

ลิโป้ คำรามออกมา เขาได้ฟันง้าวออกไปยังทหารโล่ด้านหน้าที่พยายามจะเข้ามาขัดขวางทหารม้า

ตู้ม!

คนเหล่านี้ ถูกซัดกระเด็นลอยไปคนละทิศละทาง

ลิโป้ ได้ทำลาย รูปแบบโล่ของพวกเขาและนำกองทัพทหารม้าที่เหลือเริ่มการสังหารหมู่ศัตรู

เมื่อเห็นเช่นนี้ แม่ทัพปีกซ้ายเตรียมจะจัดตั้งรูปขบวนเพื่อจัดการลิโป้ แต่ทว่า กองทัพของเขาที่ถูกทหารม้ากว่า 20,000 นาย บุกเข้าโจมตีย่อมสร้างความแตกตื่นไม่ใช่น้อย

"ฆ่า!"

ลิโบ้ ได้ตะโกนขึ้นและฆ่าสังหารคนมากขึ้น

หลังจากเห็นสถานการณ์เริ่มเปลี่ยนไป ลิโป้ จึงสั่งให้กองทัพบุกตีประชิดปีกซ้ายและกดดันให้กองทัพปีกขวาไปยังพื้นที่ตรงกลางโดยใช้โอกาสนี้หลังจากปีกซ้ายพ่ายจะได้บุกประชิดข้าศึกศัตรูอีกครั้งง

"ไม่แล้ว ฝ่าบาท ปีกซ้ายของพวกเรากำลังถูกทะลวงพะยะค่ะ!"

ผู้ช่วยได้มารายงานชูจิน

"อะไรนะ?"

ชูจิน ตกใจและรีบมองไปยังกองทัพด้านซ้ายของเขา แน่นอนว่าเขามองเห็นแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่บนหลังม้าศึกกำลังฆ่าฟันศัตรูอย่างบ้าคลั่ง

คนผู้นั้นก็คือ ลิโป้!

ชูจิน จดจำมันได้ อีกฝ่ายเป็นหนึ่งในแม่ทัพที่ทรงพลังของอาณาจักรหนานหยาน!

"เวรเอ้ย สั่งพลธนูให้ใช้ลูกศรปราณสอยลิโป้ให้ฆ่าซะ!"

ด้วยคำสั่งของ ชูจิน พลธนูที่อยู่กองทัพกลาง ได้ง้างธนูขึ้นและปล่อยลูกศรออกไป

ฝนลูกศรที่เกิดขึ้นจากลูกศรปราณได้พุ่งไปยังทิศทางของลิโป้

"หึ่ม!"

"ถ้าไม่ใช่เพราะว่าข้ามีชุดเกราะพยัคฆ์ดำ ที่ฝ่าบาท มอบให้ละก็ บางทีข้าอาจจะเกรงกลัวลูกศรปราณของพวกเจ้า แต่วันนี้ ข้ามีชุดเกราะพยัคฆ์ดำ ที่ฝ่าบาทมอบให้ คิดหรือว่าของแค่นี้ข้าจะเกรงกลัว?"

ลิโป้ ได้กระโดดขึ้นไปบนอากาศและปล่อยพลังออกมา"เทพปีศาจร่ายรำ!"

คลื่นพลังที่เกิดจากการปลดปล่อยพลังของ ลิโป้ ได้สะบัดกั้นลูกศรปราณเหล่านั้นที่กระแทกเข้ามา

แน่นอนว่า ด้วยพลังของชุดเกราะพยัคฆ์ดำ แม้ลูกศรอื่นที่ปัดป้องไม่ได้จะเข้ามา ก็ไม่ได้มีอันตรายใด ๆ

ตู้ม!

พลังของลิโป้ ได้วาดฟันลูกศรพลังปราณเหล่านั้นจนหมดสิ้น

ร่างของเขาแทบจะเรียกได้ว่าไร้รอยขีดข่วน

ลิโป้ ที่ตกม้า ได้เงยหน้ามองไปยังทิศทางของชูจิน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ"ชูจิน วันนี้ข้า ลิโป้ จะเอาชีวิตเจ้า!"

"ไป!"

หลังจากขึ้นบนหลังม้าเสร็จ ลิโป้ ก็รีบวิ่งไปยังขบวนทัพใหญ่ของชูจิน