ตอนที่ 11 ฉันไม่เคยเจอใครจะหน้าด้านขนาดนี้
เดิมทีเฉียวเมียนเมียนคิดว่าเหมาเยซือเป็นเพียงพนักงานธรรมดาเหมือนคนอื่น ๆ เธอไม่เคยคาดคิดว่าการจะได้พบเขาจะยากเย็นขนาดนี้ ตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาในตึก เธอก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่กลับจนกว่าจะได้พบกับเขา
เมื่อพนักงานต้อนรับทั้งสองไม่ให้ความร่วมมือ เฉียวเมียนเมียนเลือกที่จะไม่โต้ตอบอะไร เธอเดินออกไปนั่งที่ม้านั่งด้านหน้าตึก ตั้งใจรอจนกว่าเหมาเยซือจะออกมา
พนักงานต้อนรับทั้งสองเริ่มซุบซิบกันอย่างไม่เกรงใจ “หน้าด้านหน้าทนเสียจริง”
“ท่านประธานเหมาไม่ชายตามองผู้หญิงหรอก ยิ่งผู้หญิงแบบนี้น่ะ ไม่มีทางหรอกที่จะสนใจ”
...
ในขณะที่เว่ยเจิ้งเดินลงมาจากชั้นบน พนักงานต้อนรับคนหนึ่งก็รีบเรียกเขาไว้
“ผู้จัดการเว่ยคะ ผู้หญิงซอมซ่อที่นั่งตรงนั้น มาขอพบท่านประธานเหมาค่ะ พวกเราแจ้งแล้วว่าต้องนัดล่วงหน้า แต่เธอไม่ยอมกลับ นั่งรอมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว กลัวว่าภาพลักษณ์ของที่นี่จะเสีย พวกเราควรให้ใครไปไล่เธอออกไปดีไหมคะ?”
พนักงานสาวพูดพลางชำเลืองมองเฉียวเมียนเมียนด้วยสายตาเหยียดหยามและอิจฉา แม้ว่าเธอจะแต่งตัวซอมซ่อ แต่ความสวยของเธอก็ปฏิเสธไม่ได้
เว่ยเจิ้งหันมองตามและทันทีที่เห็นเฉียวเมียนเมียน เขาก็อึ้งไป
ผู้หญิงคนนี้...คือคุณเฉียว ที่ท่านประธานให้ตามหาใช่ไหม?
พนักงานต้อนรับเข้าใจผิดคิดว่าเว่ยเจิ้งไม่พอใจกับการที่เฉียวเมียนเมียนยังนั่งอยู่ตรงนั้น เธอจึงพูดเสริมขึ้นด้วยความมั่นใจ “ไม่เคยเห็นใครหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้เลยค่ะ”
เว่ยเจิ้งไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงกดโทรศัพท์และรายงานทันที “ท่านประธานเหมาครับ คุณเฉียวอยู่ที่ออฟฟิศ เธอบอกว่าต้องการพบท่าน”
เสียงปลายสายดังขึ้นอย่างสงสัย “คุณเฉียวไหน?”
“เฉียวเมียนเมียนครับ”
เหมาเยซืออึ้งไปเล็กน้อยก่อนตอบกลับ “เธอมานี่ทำไม?”
เว่ยเจิ้งรายงานต่อ “ผมทราบมาว่าเธอนั่งรอท่านมาสองชั่วโมงแล้วครับ ท่านจะให้ผมพาเธอขึ้นไปพบไหมครับ?”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เหมาเยซือก็พูดขึ้น “พาเธอขึ้นมา”
“ครับท่าน”
เว่ยเจิ้งเดินไปหาเฉียวเมียนเมียนและพูดอย่างสุภาพ “คุณเฉียวครับ”
เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “คุณคือ...?”
เว่ยเจิ้งตอบ “ผมเป็นผู้ช่วยของท่านประธานเหมา ได้ยินว่าคุณต้องการพบท่านประธาน”
เฉียวเมียนเมียนรีบลุกขึ้น “ใช่ค่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับท่าน ฉันขอแค่เวลาสัก 5 นาทีเท่านั้นค่ะ”
เว่ยเจิ้งยิ้มและตอบ “ท่านประธานเหมายินดีพบคุณ เชิญตามผมมาทางนี้ครับ”
พนักงานต้อนรับทั้งสองคนยืนอึ้ง เมื่อเห็นเฉียวเมียนเมียนเดินตามเว่ยเจิ้งเข้าไปในลิฟต์ สีหน้าของพวกเธอเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
“เกิดอะไรขึ้น? เราน่าจะไล่เธอออกไปไม่ใช่เหรอ?”
“หรือว่า...เธอจะรู้จักท่านประธานเหมาเป็นการส่วนตัว?”
