Chapter 16: รังหนูดำ (จบ)

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

------------------------------------------------------------------------------------------------

“ฮึ่บบ”

ดาบปีศาจอูบิสต์ผ่าหนึ่งในหนูดำนั่นออก.

ดาบปีศาจนั้นฉายคลื่นสีดำออกมา Darkness Strike!

ปุ้ก.

หนูดำปลิวไปที่กำแพง.

ฮ่า โดนสองตัวเลย!

 

[ท่านได้โค่นล้มหนูดำแก่]

[ค่าแสตทได้ถูกขโมยมาผ่าน Darkness Strike]

[Physical +1] (ฟิสสิคอล/กายภาพ)

 

ที่ด้านข้างของเขาเดเรี่ยนพุ่งออกมาเสียบหัวใจเจ้าหนูดำด้วยดาบเกลดิอุส.

หนูดำเสร็จไปอีกหนึ่งตัว.

เอเดอร์ก็ไม่ได้นั่งควงนิ้วเล่นเช่นกัน. เขาเสกหอกกระดูกแหลมๆไว้ในมือ.

แล้วก็โยนมันออกไป!

ฉึ่ก.

หอกพุ่งผ่านอากาศไป เสียบหนูดำตายไป3ตัว.

อย่างที่คิดไว้เลยเวทย์มันคือเวทย์มนต์ที่เด่นด้านการโจมตีหนักหน่วงในครั้งเดียว.

จี๊ดดด!

จี๊ดดด จี๊ดด!

 

ดันเจี้ยนกระหึ่มไปด้วยเสียงร้องของพวกหนูดำ.

เขาได้ยินหนูดำกำลังวิ่งมาเพิ่มจากระยะไกลเพื่อมาแทนพวกที่ถูกฆ่าไป.

พวกหนูดำที่ไวต่อเสียงนั้นได้ยินเสียงต่อสู้ระหว่างพรรคพวกของมันกับตี้ของกังโอเลยรีบวิ่งเข้ามา.

เหตุนี้เมื่อหนูดำร่วงไป5 อีกฝูงหนึ่งก็จะมาแทนอีกเรื่อยๆ.

ฆ่าไปฝูงหนึ่ง ฝูงหนึ่งก็มาอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า.

คลื่นหนูดำที่ไม่มีที่สิ้นสุด!

‘ชั้นจะสั่งสอนมาให้หมดเลย’

ทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงดาบปีศาจไป พวกหนูดำก็กรีดร้องออกมา.

หนูพวกนี้เหมือนกับ Zerglings ที่อยู่ต่อหน้า Dark Templar โดยไม่มี Overlord. (มาจากเกม Starcraft 2 ครับ)

พวกหนูใกล้จะหมดลงแล้ว.

ไม่นาน ซากศพก็กองเพนินรอบๆตี้ของกังโอ.

จากนั้นพื้นดินก็แตกออก.

งูหลุมสีดิน(Dirt-colored Tunnel Snakes) ก็มากินซากพวกหนูดำ.

หนึ่งในงูหลุมค่อยๆเลื้อยมาหากังโออย่างเงียบๆและอ้าปากออก. มันพยายามจะกินศพหนูดำ.

“แกคิดว่าแกเป็นใครห้ะ?!”

กังโอจ้องไปที่งูแล้วเหวี่ยงดาบไป.

ฉิ้ง.

กังโอฟันหนังของงูหลุมแหวกออกไป เกล็ดพวกมันมีชื่อเสียงเรื่องความแข็ง.

ก๊าซซ!

งูหลุมยืดหัวของมันออกด้วยความโกรธ.

“อะไร?!”

กังโอฟันงูหลุมไปอีกรอบ.

งูที่กำลังบาดเจ็บนั่นก็ไม่นั่งรอโดนฟัน. มันตอบสนองด้วยการขยับหัวของมัน.

งูหลุมเก่งกาจเรื่องขุดหลุมใต้ดินด้วยเหตุนี้หัวพวกมันจึงแหลม เหมือนกับปลายพลั่ว, งูนั่นใช้หัวแหลมๆของมันพุ่งเข้ามาที่กังโอ!

แต่ว่าสุดยอดสหัชญาณของกังโอทำงานแล้ว มันไม่มีประโยชน์.

หลบ.หลบ.หลบ!

อีกอย่างคืองูหลุมมันก็แค่งูง่อยๆ มันไม่มีพิษอะไรเลย.

ป๊อก.

งูทำเสียงคล้ายๆกับลูกโป่งแตกแล้วก็ตายไป.

เอเดอร์เองก็ฆ่างูหลุมได้ง่ายๆเหมือนกัน. ตัวที่เขาสู้นั้นโดนล้อมและบี้ด้วยกระดูก.

หลังจากนั้นเอเดอร์ก็โค่นงูหลุมหลายตัวด้วยเวทย์มนต์กระดูกที่แข็งแกร่งของเขา.

‘สมแล้วที่เป็นบอสมอนส์เตอร์!’

กังโอพยักหน้า. เขาทำงานเต็มที่มากถึงแม้จะทำให้ฟรีๆก็ตาม.

ขณะที่เดเรี่ยนที่ทำงานด้วยเงิน3ซิลเวอร์กำลังมีปัญหากับงูหลุมแค่ตัวเดียว.

เขาไม่มีสุดยอดสหัชญาณแบบกังโอ การเคลื่อนไหวของหัวงูหลุมอันตรายสำหรับเขาจริงๆ.

‘ทำให้ดีเหมือนหน้าตาหน่อยสิวะ!’

กังโอเดาะลิ้นขณะที่มองเดเรี่ยนหลบหัวงูหลุมอย่างเซ่อซ่า.

แต่ก็นะ มีคำกล่าวที่ว่า’ต่อให้แย่แค่ไหน, ก็ยังดูดีอยู่’. สมแล้วที่เป็นลูกศิษย์ของเบอข่าน, เดเรี่ยนฆ่างูหลุมได้สำเร็จ.

เหตุนี้งูหลุมที่พยายามจะเข้ามากินซากศพของหนูดำก็ได้ถูกกำจัดไป.

“น่าจะจบแล้วล่ะ”

กังโอมองไปรอบๆ.

หนูดำหรืองูหลุมมันไม่โผล่มาอีกแล้ว. พวกเขาได้ฆ่ามอนส์เตอร์ไปหมดแล้ว.

“เดเรี่ยนเจ้าเก็บขยะให้หมดส่วนเอเดอร์…”

“ครับ”

“คิดว่าไงถ้าเราจะอัญเชิญมอนส์เตอร์อันเดธด้วยร่างพวกนี้?”

การอัญเชิญมอนส์เตอร์อันเดธคือจุดเด่นของเนโครแมนเซอร์! แน่นอนว่าไม่ใช่เนโครแมนเซอร์ทุกคนซะทีเดียว.

“จุดเด่นของข้าไม่ใช่การอัญเชิญอันเดธ เพราะงั้น….ข้าทำได้อย่างมากก็แค่เรียก นักรบโครงกระดูกไม่ก็นักเวทย์”

“แต่เจ้าควรจะฝึกไว้ให้เก่งขึ้นนะ.”

“เลเวลของข้ากับความชำนาญเพิ่มไม่ได้นะ…”

“ชิ”

กังโอดูเศร้า.

เอเดอร์เป็นแค่เนโครแมนเซอร์ง่อยๆที่เรียกอันเดธมอนส์เตอร์ดีๆมาไม่ได้.

“ถึงอย่างงั้นข้าจะซัพพอร์ทท่านด้วยเวทย์มนต์กระดูกกับคำสาปแล้วกัน คุณกังโอ” เอเดอร์พูด.

“อืมม. เข้าใจแล้ว. แล้วถ้าพวกเราหาร่างใหม่ให้ แบบร่างของลิชน่ะ นายจะเรียกอันเดธเก่งๆได้มั๊ย?”

“ลิชหรอ...น่าจะได้ครับ”

ตอนนี้อบิลิตี้ของเอเดอร์น่าจะประมาณเลเวล70-80.

เพราะเอเดอร์ไม่สามารถอัพเวลได้แบบปกติ อีกหน่อยเขาก็คงไร้ประโยชน์แหง.

แต่พลังของเขาจะเพิ่มขึ้นมาทันทีถ้าได้ร่างใหม่ เหมือนกับเปลี่ยนเครื่องให้รถ.

‘ชิ ของฟรีไม่มีในโลกสินะ’

เขาจะใช้เอเดอร์เหมือนม้าได้ซักพักแหละตอนนี้!

แต่ถ้าจะใช้เขาต่อ กังโอต้องจัดการหลายๆอย่างที่จำเป็น.

‘เอาเถอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าเดเรี่ยนแหละวะ’

กังโอติดสินใจแล้วว่าระหว่างตามหาดันเจี้ยนลับ เขาก็จะหาร่างใหม่ดีๆให้เอเดอร์ไปด้วย.

 

***

 

“ไปกันเถอะ”

เมื่อเดเรี่ยนเก็บของขยะครบหมดแล้ว กังโอก็ออกล่าต่อ.

เพื่อที่จะใช้เดเรี่ยนให้คุ้มเป็นครั้งสุดท้าย!

และแล้ว ตี้ของกังโอก็เริ่มออกสำรวจทุกซอกทุกมุมของรังหนูดำ.

มอนส์เตอร์นับไม่ถ้วนได้กลายเป็น exp ให้กังโอ.

รังหนูดำนั้นมีพวกไม่รับเชิญอยู่แล้วด้วย. ด้วยขานับไม่ถ้วนเจ้าตะขาบไม้กวาดเลื้อยผ่านเจ้าพวกหนูดำ.

แซ่กๆๆๆ.

ทุกๆครั้งที่มันขยับตัวเสียงมันเหมือนกับไม้กวาดกำลังกวาดพื้นอยู่.

มันน่าจะมีขาประมาณ70ขา. พูดอีกอย่างก็น่าจะเลเวล70ได้.

มันสามารถพ่นพิษที่มีความร้ายกาจมากๆได้ และรูปลักษณ์ที่น่ากลัวของมันต้องทำให้หลายคนหวาดกลัวแหงๆ. มอนส์เตอร์ที่ต่อกรด้วยยากจริงๆ!

“เจ้าตัวนี้น่าจะดีต่อกำลังจริงไหมนะ?” กังโอถาม.

แน่นอนว่ามันอาจจะเป็นแค่เรื่องที่พูดๆกันมาเพราะไม่เคยมีการพิสูจน์ทางการแพทย์เลย.

ถึงอย่างนั้น…

“จริงเหรอ?”

ตาของเดเรี่ยนลุกวาว.

เขาเชื่อมาตลอดว่าตะขาบพวกนี้ไม่มีประโยชน์เลย แต่พอได้ยินข้อดีเรื่องชูกำลังตาของเดเรี่ยนก็ล็อกไปที่เจ้าตะขาบทันที.

 

เอเดอร์ก็ไม่ต่างนัก.

แต่ที่แย่กว่าคือ เขาเป็นแค่วิญญาณ.

สองคนนี้ทำตัวอย่างกับพวกคลั่งศาสนา พวกเขาฆ่าเจ้าตะขาบไม้กวาดนั้นในพริบตา.

‘โอ๋? พวกนี้ไม่เคยเก่งอย่างงี้มาก่อนเลยนะ’

กังโอหยิบไอเท็มขยะขึ้นมา ซึ่งก็เป็นพวกเนื้อตะขาบและขาของมันแล้วเอาทั้งหมดให้เดเรี่ยน.

“ท่านจะให้ข้าจริงๆรึ?” เดเรี่ยนถามขณะที่จ้องด้วยความไม่น่าเชื่อ.

“ทำไมล่ะ, ไม่อยากได้รึ?”

“ไม่. ข้าอยากได้”

เดเรี่ยนเก็บเนื้อตะขาบกับขาเข้ากระเป๋าไปทันที.

เอเดอร์ก็อยากได้บ้าง, นั่งดูดนิ้วอยู่นั่น.

จากนั้น…

“เจ้าอยากจะล่าต่อซักวันสองวันเอาเนื้อกับขาตะขาบไหมล่ะ?” กังโอพูดล่อเดเรี่ยน.

แต่ว่า…

“ไม่ล่ะขอบใจ” เดเรี่ยนปฏิเสธเสียงแน่น.

“ชิ”

เขาคงไม่หลงกลหรอก.

“แล้วพวกนี้ดีต่อกำลังด้วยรึป่าว?” เดเรี่ยนถามขณะจ้องไปที่อาหารของพวกหนูดำเช่น พวกเห็ด, แมลงสาบและหนอนดิน.

“ม่าย”

แล้วพวกเขาก็เหยียบแมงสาบแล้วก็หนอนผ่านไป.

ตี้ของกังโอก็เริ่มสำรวจรังหนูดำอีกครั้ง.

ผ่านไปพักหนึ่ง…

พวกเขาค้นพบจ่าฝูงของหนูดำเข้า.

จ่าฝูงของหนูดำนั้นตัวใหญ่กว่าหนูดำปกติมาก.

“ชูกำล…” เดเรี่ยนเริ่มอีกแล้ว.

“พักก่อน ไหมหรรม?” กังโอพูดสวน.

“อะแฮ่ม”

เดเรี่ยนเลี่ยงสายตาของกังโอ. เอเดอร์ก็ยังคงดูดนิ้วอยู่.

“ส่วนเจ้า, เลิกดูดนิ้วกระดูกนั่นซักที. ตั้งใจหน่อย”

มีหนูดำอยู่ประมาณ100ตัวด้านหลังจ่าฝูงของมัน.

จี๊ดด?

เมื่อจ่าฝูงของหนูดำเห็นตี้ของกังโอ มันก็โจมตีทันที.

จ่าฝูงหนูดำและพวกของมันรีบเบียดเสียดเข้ามาในหลุมแคบๆ.

‘ชึ่ย พวกมันเยอะจริงๆ’

เขารู้สึกเหมือนกับ Marine ที่กำลังยิง Zergling นับไม่ถ้วนจากในบังเกอร์. (สตาคราฟ)

แต่ทว่า กังโอไม่ใช่ marine เขาคือ Ultralisk ตัวใหญ่และแข็งแกร่ง(สตาคราฟอีกแล้ว).

เอเดอร์กับเวทย์มนต์กระดูกของเขานั้นเหมือนกับ Lurker ส่วนเดเรี่ยนนั้นเหมือนกับ Zealot (คนเขียนมึงติดสตาคราฟสินะ).

หนูดำธรรมดากับจ่าฝูงมันเทียบพวกเขาไม่ติดเลย.

กองซากศพของหนูดำเริ่มกองสูงขึ้นๆ.

จ่าฝูงของหนูดำดื้อดึงจนวินาทีสุดท้าย แต่ท้ายที่สุดมันก็โดนฆ่า ลิ้นห้อยต่องแต่งจากปาก.

เมื่อการต่อสู้จบลง กลุ่มของแคทฮันเตอร์ (Cat Hunter) ก็โผล่มา มีหูกับหางเหมือนแมว.

ส่วนใหญ่เป็นพวกผู้ชายถือธนูไม่ก็ดาบ. แต่ก็มีแคทเกิร์ล (catgirl อารมณ์คนหูสัตว์ จะแปลยังไงดี555).

“โอ้ ว้าว!”

แคทเกิลถ่างตาของนางออก ดูประหลาดใจมาก.

“พวกนี้คือหนูดำนี่นา!”

เธอมีหน้าตาที่น่ารักเหมือนเด็กและหูแหลมๆกับหางเรียบๆ.

“ขอโทษนะคะ พวกสุดหล่อ. พวกเราขอหนูดำซักหน่อยได้มั๊ย เมี๊ยว?” แคทเกิลขอพร้อมยิ้มด้วยดวงตาห้ะ?).

‘เธอพูด ‘เมี๊ยว’ จริงๆด้วย!’

เดเรี่ยนตายขึ้นสวรรค์ไปแล้ว ส่วนเจ้าเอเดอร์นั้นก็ยักไหล่ขึ้นๆลงๆ.

“ได้สิ”

“ใช่, ได้ครับ”

เดเรี่ยนกับเอเดอร์ตอบไปตามกัน.

‘บักหรรม. ใครบอกห้ะ?”

กังโอไม่ให้เธอแม้แต่ตัวเดียว.

“ไม่” กังโอพูดอย่างหนักแน่น.

จากนั้นเดเรี่ยนกับเอเดอร์จ้องมาที่กังโอ ตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคือง.

แล้วเขาก็เมินพวกนั้นไป.

“เจ้าอยากจะทำงานให้ข้าอีกซักวันสองวันเหรอ?” กังโอจ้องไปหาเดเรี่ยน.

“มะ-ไม่ครับ, ไม่เอา” เดเรี่ยนส่ายหัวทันที.

“งั้นเราขอแลกมันกับนี่ได้มั๊ย เมี็ยว?” สาวหูแมวส่งประดับทรงกลมให้.

‘เจ้าใช้สิ่งนี้เวลาเพิ่มความสนิทสนมกับเผ่าแมวได้’

มันมีค่ามากกว่าเนื้อหรือหนังของหนูดำซะอีก.

“ตกลง”

พวกนักล่าเอาหนูดำไป10ตัวและแคทเกิลก้มหัวให้.

“ขอบคุณ. งั้นข้าขอตัวล่ะ เมี๊ยว”

ขณะจากไป เดเรี่ยนและเอเดอร์โบกมือและกล่าวลาอย่างกระเหี้ยนกระหือรือ.

พอนางไปได้ไกลซักพัก แคทเกิลคนนั้นกอดแขนหนึ่งในพวกนักล่า.

“ที่รักจ๋า สงสัยเราไม่ต้องไปล่าแล้ววันนี้. เรากลับบ้านเร็วเถอะวันนี้”

“แล้วจะทำไรดี?” แมวผู้พูดด้วยความหล่อ.

“อา, ใครจะรู้?”

เดเรี่ยนที่กำลังมองอยู่ห่างๆ ดูราวกับว่าถูกทรยศ.

“นางแต่งงานแล้ว!” (นกไปดิ ควาย)

“ขะ-ข้าอิจฉาจัง” เอเดอร์พูด.

เขาโสดมานานสุดใน3คนนี้.

แปะ.

กังโอตบมือแล้วลากเขาออกมาสู่ความจริง.

“ไปต่อกันเถอะ”

ตี้ของกังโอเข้ามาที่ตรงจ่าฝูงของหนูดำเฝ้าไว้.

มีหนูดำตัวเมียอยู่ด้านใน.

ซู่บ ซู่บ.

เมื่อพวกเข้าจัดการหนูดำตัวเมียเสร็จ เควสก็สำเร็จ.

 

[ท่านได้พิชิตรังหนูดำอย่างสมบูรณ์แล้ว.]

[ท่านได้รับฉายา, นักฆ่าแห่งรังหนูดำ.]

[กลับไปที่กิลด์นักผจญภัยเพื่อรับรางวัลของท่าน.]

 

แม้ว่าเขาสำเร็จภารกิจแล้ว กังโอก็ยังล่าต่อในรังหนูดำ.

เพื่อที่จะใช้เดเรี่ยนให้คุ้มยันวาระสุดท้าย!

แล้วในที่สุด นาฬิกาก็ชี้ไปที่ 6โมงเย็น.

“ขออีกนิด..” กังโอพูด.

“ไม่ล่ะ ขอบใจ” เดเรี่ยนปฏิเสธทันควัน.

“ข้าจะให้ค่าล่วงเวลา”

“ไม่เป็นไร”

“ฮึ่ม. กลับอัลเทนก็แล้วกัน”

กังโอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับไปที่อัลเทน.